Morgunblaðið - 04.02.1979, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 1979
43
Fjalakötturinn/ Herzog
Fjalakötturinn, kvikmyndaklúbbur framhaldsskólanna hefur líkt og undanfarna vetur verið með
blómlega sýningarstarfsemi í Tjarnarbíói og sýnt nýja mynd í hverri viku, á fimmtudögum, laugardögum
og sunnudögum. Um þessa helgi verður sýnd fyrsta mynd Werner Herzogs, Lífsmark, (Lebenzeichen), frá
árinu 1967. Um næstu helgi dagana, 8., 10. og 11. febr. stóð til að sýna Satyricon eftir Fellini, en breyting
verður þar á og verður La Dolce Vita eftir Fellini sýnd í staðinn. Vegna lengd myndarinnar verður að
breyta sýningartímum á sunnudaginn, 11. febr. þannig, að myndin verður sýnd kl. 16:00, kl. 19:00 og kl.
22:00. Þess má geta hér í leiðinni, að Werner Herzog er væntanlegur hingað til lands fyrstu dagana í
mars, og mun hann þá sýna hér myndina, Aguirre, the Wrath of God, sem hann gerði árið 1971.
SSP.
Að glata sjálfsvirðingunni
Seven Beauties (Pasqualino
Settebellezze), ítölsk, 1975.
Leikstjóri/handrit: Lina
Wertmíiller.
Kvikmyndataka: Tonino Delli
Colli.
Klipping: Franco Fraticelli.
Tónlist: Enzo Jannacci.
Helstu leikarar: Giancarlo
Giannini, Fernando Rey,
Shirley Stoler, Elena Fiore.
Upphaflegur sýningartími:
115 mín.
Sýningartími hér um 105
mín.
Líkt og öðrum myndum
Wertmullers, sem hér hafa
verið sýndar, (The Seduction
of Mimi, Swept Away) er
einhver aðlaðandi ferskleiki
yfir Seven Beauties, sem
erfitt er að standast. Fersk-
leikinn er þó aðeins á yfir-
borðinu og í efnistökunum,
því innst inni er efnið sjálft
einkar dapurlegt. Megininni-
haldið í myndum Wertmull-
ers er glötun hugsjóna — oft
pólitískra, vegna innri
ástríðna, ástar, eða ytri að-
stæðna, peninga. í The
Seduction of Mimi lætur
Giannini pólitískar skoðanir
sínar af hendi í skiptum fyrir
peninga vinnuveitenda sinna
og glæpamanna. í Swept
Away missir hann enn sjónir
af þessari sömu hugsjón þeg-
ar hann verður ástfanginn af
þeirri konu, sem hann á að
hata samkvæmt stöðu henn:
ar í stétt arðræningja. í
Seven Beauties gengur Wert-
múller feti lengra en fyrr, því
hér er það sjálf lífshugsjónin,
sjálft manngildið, sem
Pasqualino glatar. Sem fyrr
er það Giancarlo Giannini,
sem leikur hér aðalhlutverkið
(hann hefur ávallt leikið
aðalhlutverkið fyrir Wert-
múller, og hann opnaði henni
upphaflega leið til að gera
kvikmyndir, þar sem hann
var þá orðinn vinsæll leikari)
og í upphafi myndarinnar er
honum svo annt um heiður
fjölskyldunnar í Napólí, að
hann er tilbúinn til að fremja
morð til að verja heiður
systu’r sinnar, Concetta.
Hann er handsamaður eftir
morðið og játar það á sig.
Þegar lögfræðingur hans ger-
ir honum ljóst, að játningin
felur í sér dauðadóm verður
Pasqualino ofsahræddur og
grípur feginshendi í það
hálmstrá, að þykjast vera
geðveikur. Hann lætur sig
ekkert muna um að leika sig
geðveikan í réttarsalnum og
aúðmýkja sig þannig fyrir
framan alla sína nánustu. A
geðsjúkrahúsinu þolir hann
illa við og grípur þá næsta
tækifæri sem gefst til að
losna — með því að ganga í
herinn sem sjálfboðaliði, þeg-
ar seinni heimsstyrjöldin er
hafin. Þar gerist hann fljót-
lega liðhlaupi en er tekinn
fastur af Þjóðverjum og sett-
ur í útrýmingarbúðir. Yfir-
maður búðanna er allstór-
Leikstjórinn,
Lina Wertmiiller.
skorin, eldri kvenmaður og
Pasqualino, sem er staðráð-
inn í að komast lífs af, telur
að sér verði best borgið með
því að reyna að stíga í væng-
inn við þessa konu, Hilde.
Hún sér hins vegar strax,
hvað fyrir honum vakir, hef-
ur megnustu andúð á skrið-
dýrshætti hans og auðmýkir
hann sem mest hún má, m.a.
raeð því að gera hann að
„yfirmanni" yfir ákveðnum
fangahópi en jafnframt að
böðli innan hópsins. Auð-
mýking Pasqualinos nær há-
marki, þegar Hilde neyðir
hann, að viðstöddum öllum
öðrum föngum, til að skjóta
besta vin sinn. Þegar
Pasqualino snýr aftur til
Napolí eru Bandaríkjamenn
komnir á staðinn og systur
hans, móðir og unnusta allar
orðnar hórur. Hann ákveður
þó að giftast unnustunni,
staðráðinn í því að eignast
með henni fullt af börnum, til
að geta haldið baráttunni
fyrir lífinu áfram.
Giancarlo Giannini
í Seven Beauties.

Ur einu atriðanna, sem klippt hefur verið úr myndinni.
Spurningin, sem Wert-
múller kastar fram í mynd-
inni er sú, hvort það sé
réttlætanlegt að fórna allri
sjálfsvirðingu til þess eins að
lifa. Hvað er þá eftir til að
lifa fyrir? Þessi spurning
virðist vera ofarlega í hugum
ýmissa annarra ítalskra
kvikmyndahöfunda, s.s.
Bertolucci, eins og II Confor-
mista (Taglhnýtingurinn) ber
ljóst vitni um. Það er hins
vegar mikill skaði að því, að
eintak það, sem hér er sýnt af
Seven Beauties virðist vera
komið frá einhverju ensku
púrítana-svæði, því að ljóst
er að klippt hafa verið úr
myndinni nokkur atriði og
eftir því sem ég kemst næst
eru þetta áhrifamikil atriði
til frekari skilnings á per-
sónu Pasqualino, jafnframt
því að gefa myndinni sterkari
heildarsvip en hún hefur í
núverandi útgáfu. A undan-
förnum árum hefur þeirri
gagnrýni öðru hvoru verið
beint til forráðamanna kvik-
myndahúsanna, að þeir
reyndu að sýna myndir með
upprunalegu tali, hvort sem
það er ítalska, franska, þýska
eða annað í stað ensk-dubb-
aðra mynda.'þar sem íslensk-
ur texti er settur á myndirn-
ar hvort sem er. Þessi gagn-
rýni virðist eiga fullan rétt á
sér enn, þó að mjög hafi
brugðið til hins betra í þessu
sambandi. En einmitt með
því að fá myndirnar með
upprunalegu tali er jafn-
framt minni hætta á því að
fá eintök eins og þetta af
Seven Beauties, sem hefur
verið hakkað í sundur af
staðbundnum siðferðisskoð-
unum í einhverju milliliða-
landi.
SSP.
Væntanlegar myndir í Stjörnubíói
Stjörnubíó hefur nýveríð
gengið frá samningum um
sýningarrétt á allmörgum
myndum og verður nokkurra
þeirra getið hér, en þeim sem
nú verða útundan verður
getið síðar. Meðal þeirra
mynda, sem fljótlega verða
sýndar er endurútgáfa af
hinni vinsælu mynd Cat
Baliou, sem var gerð 1965,
með Lee Marvin í aðalhlut-
verki undir leikstjórn Elliot
Silverstein.
The Grcatest (am./bresk,
1977) er sjálfsævisaga eða
ævisögubrot Cassiusar Clay,
alias Muhammad Ali. Tom
Gries leikstýrir, en myndin
hefst 1960 þegar Cassius Clay
kemur heim af Olympíuleik-
unum sem sigurvegari í létta-
vigt. Myndin lýsir síðan lífs-
ferli hans, hvernig hann
gerðist Múhameðstrúar,
málaferlum hans, þegar hann
neitaði að gegna herskyldu og
endar á því að hann end-
urheimtir heimsmeistaratitil
sinn 1975 gegn George Fore-
man. Muhammad Ali er að
sjálfsögðu leikinn af Cassiusi
Clay.
Thank God it’s Friday er
tæpast þörf á að kynna fyrir
diskó-unnendum, en hér hef-
ur sami háttur verið hafður á
og með aðrar diskómyndir, að
plötualbúm er komið á mark-
aðinn á undan myndinni.
Donna Summers er sérstakur
gestur í myndinni auk hljóm-
sveitarinnar The Commod-
ores. Hlutverk í myndinni
eru smá, en meðal leikara er
Jeff Goldblum (ekki ósvipað-
ur Travolta), sem nýlega hef-
ur getið sér mjög gott orð
fyrir leik í mynd Joan
Micklin Silvers, Between the
Lines.
Thank God it’s Friday
(am. 1978) er leikstýrt af
Robert Klane og gerist á einu
föstudagskvöldi í Diskótek-
inu The Zoo. Margt af því
sem þarna fer fram minnir
óneitanlega á íslenskt sveita-
ball og í heildina má telja
myndina bera af flestum for-
verum sínum.
Fun with Dick and Jane
(am. 1976, leikstjóri Ted
Kotcheff) segir frá sæmdar-
hjónunum Dick (George
Segal) og Jane (Jane Fonda),
sem halda sig ríkmannlega
án þess að hafa efni á því.
Þegar Dick missir vinnuna
syrtir heldur í álinn með
allar afborganir og allir fínu
hlutirnir fara smám saman
að hverfa. Dick og Jane sjá
hins vegar að við svo búið má
ekki standa og grípa því til
þess ráðs, að hefja skipuleg
rán til að borga reikningana.
Casey’s Shadow (am. 1978,
leikstjóri Martin Ritt) er
nafn á hesti, sem tamninga-
Walter Matthau með Casey’s Shadow.
Jefí Goldblum með
IT’S FRIDAY.
„lyftuverðinum” í THANK GOD
maðurinn Bourdelle (Walter
Matthau) elur upp ásamt
þremur sonum sínum. Hest-
urinn reynist hinn mesti
gæðingur og Bourdelle stefn-
ir að því að hann vinni lands-
mót og milljón dollara verð-
laun. Ýmsir reyna þó að
leggja stein í götu Bourdelle
og óafvitandi verður yngsti
sonur hans vaidur að því að
hesturinn fótbrotnar. Bour-
delle er samt staðráðinn í að
halda áformi sínu til þrautar.
Crime Bustcrs (ítölsk,
1976) er enn ein mynd með
þeim félögum Bud Spencer og
Terence Hill. Leikstjóri er
E.B. Clucher, en efni myndar-
innar er svipað og fyrri
mynda með þeim félögum.
Confessions from a Holi-
day Camp (bresk-, 1977,
leikstj. Norman Cohen) er
enn ein „játningamyndin“ í
þessum myndaflokki með
sama aðalleikara, Robin
Askwith, og hér gildir það
sama og um Crime Busters
að efnið er keimlíkt og áður.
SSP.