Morgunblaðið - 29.04.1979, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. APRÍL 1979
Sextugur:
Kristján Hafliða-
son deildarstjóri
Það hefur löngum þótt nokkrum
tíðindum sæta þegar nýr einstak-
lingur fæðist í þennan heim. Og
vist eru það tíðindi — því meðan
slíkt gerist heldur mannkynið
áfram að vera til. Og eitt er víst,
að vestur í Hergilsey á Breiðafirði
hinn 29. apríl 1919, fýrir sextíu
árum, fæddist hjónunum
Matthildi Jónsdóttur og Hafliða
Snæbjarnarsyni sonur, er síðar
var vatni ausinn og hlaut nafnið
Kristján. En þetta er einmitt sá
Kristján Hafliðason sem sextugur
er í dag — og hefur verið deildar-
stjóri Póstbögglastofunnar í Rvík
um 10 ára skeið.
Ég ætla mér ekki að rekja ættir
Kristjáns Hafliðasonar, slikt yrði
oflangt mál í stuttri afmælisgrein
og fremur ættfræðinga að gera
það. En eitt veit ég, að móðir
Kristjáns, Matthildur Jónsdóttir,
var komin af kjarnafólki í
Strandasýslu. En faðir Kristjáns
var Hafliði nokkur, sem var sonur
hins fræga sjógarps og rithöfuar
Snæbjarnar Kristjánssonar i
Hergilsey, sem frægastur varð þó
fyrir hraustlega framgöngu er
hann ásamt sýslumanni
Barðstrendinga tók enskan togara
í íslenskri landhelgi, en urðu að
fara með togaranum til Bretlands.
Kona Snæbjarnar, amma
Kristjáns, var dóttir Hafliða
Eyjólfssonar dbrm. í Svefneyjum.
Þetta, sem hér er sagt um ætterni
hins sextuga sólskinsdrengs, sann-
ar aðeins það, að hann er ekki af
aukvisum kominn.
Kristján Hafliðason átti heima í
Hergilsey fyrstu fimm árin en
fluttist með foreldrum sinum að
Múla á Skálmarnesi á árinu 1924,
þar sem þeim búnaðist með ágæt-
um fyrst í stað. En vorið 1926 kom
óáran, eins og raunar oft hefur
komið fyrir á landi voru og fólk
misjafnlega í stakk búið að mæta
slíku. En Múlafjölskyldan missti á
ánnað hundrað kindur þetta vor og
hefði trúlega margur fallið saman
við slíkt áfall. En Hafliði bóndi lét
ekki hugfallast. Hann senri sér
meira að sjónum sem og sjógörp-
um sæmdi og jafn góðum veiði-
manni sem honum. En um haustið
kom það atvik fyrir sem skipti
sköpum í fjölskyldunni. Hafliði
bóndi varð fyrir slysaskoti við
kópaveiðar, sem dró hann til
dauða.
Nú stóð Matthildur ein með
börnin. Þau létu þvi jörðina af
hendi og fluttust til afa og ömmu í
Hergilsey. An efa hefur þetta haft
djúpstæð áhrif á fjölskylduna. En
það er eins og sumir standi allt af
sér. Kristján hefur minnst á ver-
una hjá afa sínum þessi ár af
sanngirni og hlýleik hefur mér
virzt — þó að karlinn hafi kannski
verið harður, er hann kenndi
sonarsyninum handtökin á sjón-
um. Og enginn okkar, sem þekkj-
um Kristján, efumst um það, að
hann hefur viljað standa sig. Enda
hefur þessi vera Kristjáns í
Hergilsey þessi fáu ár orðið hon-
um sá skóli, sem hefur dugað
honum best í lífinu, að ég hygg. Og
trúlega hefur nokkur söknuður
gripið Kristján þegar hann fluttist
með móður sinni og systkinum frá
Hergilsey að Brjánslæk á Barða-
strönd. Þar bjuggu þau á fjórða ár,
og mér hefur verið tjáð, að þar
hafi handtök afadrengsins úr
Hergilsey komið að góðum notum.
En þrátt fyrir það ákvað fjölskyld-
an að hætta búskap af ýmsum
ástæðum, m.a. var heimskreppan
mikla komin í byggðir Breiða-
fjarðar sem og víðar.
Kristján Hafliðason kvaddi
æskustöðvar sínar og hófst nú nýr
kapituli í lífi hans. Og þó að hið
nýja og ókunna væri framundan,
saknaði hann margs úr faðmi
Breiðafjarðar þó að raunar í lífi
hans og fjölskyldunnar hafi skipzt
á skin og skuggar. — Og enn hélt
baráttan áfram um skjól og brauð.
En nú fjarri heimaslóð..
Og það var enginn hægðarleikur
fyrir lausamenn á dögum kreppu-
áranna að ná sér í vinnu. Þó
virðist Kristján hafa gengið það
vel. Það virðist sem Hergilseyjar-
drengurinn hafi mælt með sér
sjálfur. Hann m.a. vann við vita-
byggingar norður í Strandasýslu.
Girðingavinnu norður á Kjöl.
Símalínulögn norður við Dumbs-
haf, svo eitthvað sé nefnt. Svo hef
ég komist að því, að um þessar
mundir bar Kristján þá von í
brjósti að komast til mennta. Það
mun hafa verið fáir í þann tíð, er
hugsuðu svo langt með engan
bakhjal, nema sjálfan sig. En
Kristján komst það langt að hann
þreytti inntökupróf við Mennta-
skólann á Akureyri og náði því
með sæmd. En þegar hann fór að
telja krónurnar úr vasa sínum um
haustið, voru þær ekki nógu marg-
ar til eins vetrar uppihalds.
Kristján gat þó bætt sér þetta upp
síðar, í Gagnfræðaskólanum í
Reykjavík.
— Árið 1939 gerðist Kristján
lögregluþjónn hér í bæ, til ársins
1945, er hann gekk í póstþjónust-
una. Og árið 1945 kvæntist hann
Gyðu Gunnarsdóttur, dóttur
þekktra borgara hér í Rvk. Þau
eiga þrjú börn sem nú eru upp-
komin og búin að festa ráð sitt.
Enda barnabaörnin farin að stíga
fyrstu skrefin. Þeim og öðru
venslafólki vil ég óska allra heilla
með hið sextuga afmælisbarn.
Ég sem þetta skrifa kynntist
Kristjáni Hafliðasyni fyrst árið
1955. Þó jukust kynni okkar að
mun fjórum árum síðar er við
unnum báðir undir sama þaki við
Pósthússtrætið. Hann var þá þeg-
ar orðinn varðstjóri með fjórtan
ára starfsferil að baki. En ekki
minnist ég þess að ég liti nokkuð
upp til hans þó hann væri skör
ofar en ég í „stéttinni". En hann
var afbragðs góður vinnufélagi.
Það atvikaðist svo að kynni okkar
voru meiri vegna þess, að við
unnum saman að lúkningu pósts
vissrar tegundar, hálfa stund í
senn, aðeins þrisvar sinnum í viku.
Og ekki neita ég því, að fljótt fann
ég hversu háttvís hann er í fram-
komu allri. En mér fannst hann
dálítið „pjattaður" eins og sagt var
hér áður fyrr. En það reyndist ekki
rétt við aukin kynni. Hann er eitt
hið mesta snyrtimenni, sem ég
hefi kynnst. Hann er líka einn af
þeim sem mega ekki vamm sitt
vita í nokkru og þarafleiðandi
strangheiðarlegur. Og ef hann sér
eitthvað sem miður fer undir sinni
stjórn, þá getur hann orðið harður
og röggsamur líkt og afinn, sem
kenndi drengnum sjómennskuna.
Og nú er þessi afadrengur, deildar-
stjórinn okkar á Póstbögglastof-
unni, Kristján Hafliðason, sextug-
ur í dag. Og undirritaður óskar
honum allra heilla með daginn og
þakkar honum samstarfið þar
síðastliðin átta ár. En það verður
erfitt að ná til Kristjáns í dag.
Hann er flúinn úr margmenninu í
eina af þessum löngu morgungöng-
um á heiðar og fjöll. Hann er
árrisull og hefur stundað þessar
heilsubótargöngur um helgar
undanfarin ár. Enda göngumaður
góður, söngvinn og fegurðardýrk-
andi og er því ekki í vandræðum að
finna stað við fjöllin, þar sem
fegurðin ríkir ein.
Gísli T. Guðmundsson.
Hið fullkomna
tvöfalda
einangrunargler
GLERBORG HF. hefur nú enn sem fyrr sýnt fram á
forystuhlutverk sitt f framleióslu einangrunarglers á
íslandi, með endurbótum I framleiðslu og fram-
ieiðslutækni.
Með tilkomu sjálfvirkrar vélasamstæðu f fram-
leiðslunni getum við nú f dag boðió betri fram-
leiðslugæði, sem eru fólgin f tvöfaldri Ifmingu i stað
einfaldrar.
Af sérfræðingum sem stundað hafa rannsóknir á
einangrunargleri er tvöföld llming besta framleiöslu-
aðferð sem fáanleg er f heiminum f dag. Hefur hún
þróast á undanförnum 10 árum, f það sem hún núær.
Aðferöin sameinar kosti þeirra afla sem ekki hefur
verið hægt að sameina f einfaldri Ifmingu, en það er
þéttleiki, viðloöun og teygjanleiki.
í grundvallaratriðum eru báðar aöferöirnar eins. Sú
breyting sem á sér stað f tvöfaldri límingu er sú, að
þegar loftrúmslistar (állistar milli glerja), hafa verið
skornir í nákvæm mál fyrir hverja rúðu, fylltir með
rakaeyöandi efni og settir saman á hornum, þannig
að rammi myndast, þá er rammanum rennt ( gegn
um véi sem sþrautar „butyP llmi á báöar hliöar
listans. Lfm þetta er 100% rakaþétt og innsiglar
þannig þéttleika rúðunnar.
Yfirlfmi er sþrautaö sfðast inn á milli glerja og yfir
álrammann, með því fæst samheldni milli glerja og
sá sveigjanleiki sem glersamsetning þarf að hafa til
þess að þola vindálag og hreyfanleika vegna hita-
stigsbreytinga.