Morgunblaðið - 19.05.1979, Side 21

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. MAÍ 1979
Hagkvæmnin miklu meiri en vestur á Nesi”
Vinnum hér upp
á gamla móðinn
„VIÐ ERUM hérna nokkrar að
vinna upp á xamla móðinn,
engin færibönd, engar tölvur.
Við erum að vinna sjö punda
karfa til Rússlands en það þykir
víst hagkvæmara að vinna sjö
punda karfann upp á gamla
móðinn,“ sagði Karólína Aðal-
steinsdóttir er blaðamaður Mbl.
náði tali af henni í miðjum
önnum.
„Ég vann einnig vestur á Nesi
áður en við færðum okkur hing-
að. Það var dásamlegt að vinna
þar, jú þú skilur. Ég átti heima
þar rétt hjá. En hér er allt gott,
húsakynnin góð, maturinn góður,
hér er gott fólk og verkstjórarnir
góðir — sem sagt, allt gott,“
sagði Karólína og brosti.
Sigurjón Auðunsson, yfirverkstjóri, og að baki honum leitað af kappi að hringormum, sem
Bandaríkjamenn mega undir engum kringumstæðum sjá.
„Við vinnum upp á gamla
móðinn,“ sagði Karóiína —
eða Kalla eins og skilmerki-
lega stendur á svuntunni.
„Nú ráða
vélarnar”
_Ég fór í land '14 eftir að hafa
verið á skútum og línuveiðurum og
breytingin síðan í frystihúsunum er
gífurieg. bá voru engar vélar, allt
unnið í höndunum og vinnudagur-
inn var oft langur. aldrei mátti
skilja við.“ sagði Ásmundur Jónas-
son er biaðamaður Mbl. gekk að
honum þar sem hann var að
hreinsa.
„Nú eru vélarnar alls ráðandi.
Húsakynnin hér eru mjög glaesileg,
mjög gott mötuneyti og eins
búningsherbergi og geta þeir, sem
vilja, farið í sturtu, Jú jú, mér finnst
Ijómandi gott að vera hér vestur á
Granda, þá er maður nálægt sjón-
um,“ sagði Ásmundur hinn hressasti
og hélt áfram vinnu sinni.
Ásmundur Jónasson önnum kaf-
inn.
Komin alla leið
frá Indlandi
Þegar blaðamaður Mbl. og ljós-
myndari gengu um sali ísbjarnar-
ins rákust þeir á Hannah Rosalind
og hún stakk mjög í stúf við
bjartar íslenzkar stúlkurnar. Jú,
hún var komin aiia leið frá
Indlandi er við spurðum hana.
„Þetta er fyrsta vinna mín, en ég
hef verið á Islandi í þrjá mánuði.
Var í skóia í Indiandi, og aldrei
unnið áður. Þess vegna er ég stund-
um svolítið þreytt. En mér líkar
mjög vel hér og launin góð. Af
hverju er ég hér? Jú, á Indlandi er
ekki vinnu að fá þar sem ég bý í
Madras. Ég ætla að vera hér að
minnsta kosti í eitt ár og vinna mér
inn peninga. Til þess er ég hér.
Þannig get ég hjálpað fjölskyldu
Hannah Rósalind, komin alla leið
frá Indlandi.
minni í Indlandi, tveimur bræðrum
mínum og tveimur systrum, ásamt
foreldrum."
Áður en ég lagði upp frá Madras
þá hafði ég aldrei ferðast svo
viðbrigðin voru mikil. Að koma alla
leiðina hingað til íslands í kuldann
frá jafn heitu landi og Indlandi,"
sagði Hannah Rósalind að lokum.
Vinnuaðstaða hér
öll önnur og betri
,Ég er búinn að vera verkstjóri
í frystihúsum í 30 ár, fyrst í
ísfélaginu í Eyjum. Það var
ákaflega huggulegt og gott hús,
en breytingin sem orðið hefur er
gífurleg. Meðferðin á fiskinum er
allt önnur og betri. Þar muna
miklu kassarnir, sem nú eru ails
ráðandi. Nýting fisksins er mikiu
betri. Auðvitað eigum við nú ekki
lengur rfgaþorski að venjast en
samt er sá fiskur sem við fáum
mjög góður og sáralftið berst af
smáþorski,“ sagði Sigurjón
Auðunsson, yfirverkstjóri í hin-
um glæsilega frystihúsi
ísbjarnarins, er svipast var um f
húsinu og rætt við starfsfólk.
„Vinnu aðstaðan hér er mjög
góð, raunar öll önnur og betri en
ég hef átt að venjast. Hér er mjög
gott mötuneyti, búningsherbergi
starfsfólks til fyrirmyndar og þar
getur fólkið farið í sturtu að
afloknum vinnudegi. Ég held ég
megi fullyrða, þó við höfum ekki
verið hér nema í rúman hálfan
mánuð, að fólk sé mjög ánægt hér.
Hagkvæmnin er miklu meiri en
vestur á Nesi. Hér erum við alveg
við kajann. Fiskurinn kemur beint
hingað inn, fer ekki á bíla. Sjálf-
virknin er í fyrirrúmi, tölvur sjá
um vigtun hjá stúlkunum. Fiskur-
inn kemur hér í kössum og
meðferðin á honum er góð. Hér
vinna nú yfir 100 stúlkur, allt
úrvalsfólk. Hagkvæmnin býður
upp á aukna möguleika í fram-
leiðslu og betri vinnslu.
Svona gegnumsneitt þær vikur,
sem við höfum starfað, þá höfum
við unnið um þúsund kassa, sem
gera svona á milli 50 og 60 tonn en
við höfum farið upp í 1100 kassa.
Allt hefur gengið hnökralaust
fyrir sig, mjög vel held ég mér sé
óhætt að segja,“ sagði Sigurjón
Auðunsson að lokum.
Hún gaf sér sekúndubrot til að
heillandi brosi og sfðan tóku
brosa til Ragnars
kassarnir við.
ljósmyndara
Bónusinn fæst við
105 pakka á klst.
„Mér finnst alls ekki
þreitandi að standa hér við
færibandið en ég er auðvit-
að á bónus og verð að pakka
99*
á ormanna slóð
„Hér er allt svo hreint og fínt
en mest finnst mér þó áberandi
hve stærðarmunurinn er gífur-
legur frá þvi sem við áttum að
venjast vestur á Nesi,“ sagði
Þuríður Einarsdóttir er við geng-
um til hennar þar sem hún stóð
við færibandið.
Svunta hennar vakti þegár
athygli blaðamannsins skreytt
vísukórnum og næsta spurning
hljóðaði. Yrkirðu mikið? Jú, hann
Sigurjón verkstjóri hafði einmitt
lætt því að mér að ég mætti eiga
von á vísukorni ef ég talaði við
hana Þuríði. En hún var ekkert
nema hógværðin. „O, nei ekki geri
ég mikið af því,“ svaraði hún. Þú
yrkir þó vísukorn fyrir mig, svona
fyrir lesendur Moggans. En hún
aftók það með öllu, sagði hins
vegar að ég mætti fara með
vísukornið á svuntunni hennar.
¥
Þurfður Einarsdóttir og á svunt-
unni hennar er vfsan
góða.. .„„Svuntan mfn“ kalla ég
hana,“ sagði hún.
„Ég kalla það Svuntan mín,“
sagði hún og byrjaði:
„Við þetta leiðinda líf,
í leit á ormanna slóð,
þú ert mín þarfasta flík,
þolin, hljóðlát og góð.
Fyrst ertu fannhvít og hrein
falleg, strokin og slétt,
áður en margs konar mein
mark hafa á þig sett.
Af þér er eftirsjá
með aldrinum skeður þrennt,
þú verður guggin og grá —
götug og þá er þér hent.“
kvað hún Þuríður og brosti.
Greinilegt að lífið var alls ekki
eins leiðinlegt og ef til vill mætti
lesa úr vísukorninu en þar með
líka var færibandið tekið við og
Þuríður var komin „.. .á ormanna
slóð“.
105 pökkum á klukkustund
og það getur verið ansi
eríitt og þarf mikla þjálf-
un,“ sagði Jóhanna
Guðmundsdóttir þar sem
hún stóð við færibandið og
pakkaði.
Eldfljót, geinilega vel
þjálfuð og hver pakkin hvarf
á fætur öðrum. Blaðamaður
mátti því gera sér að góðu að
reyna yfirgnæfa færibandið,
því Jóhanna lét ekki deigan
síga.
Einbeitnin skein úr and-
liti hennar, en þó gaf hún
sér tíma til að brosa og stilla
sér upp fyrir RAX.
Hvað um aðstöðuna, náði
blaðamaður að skjóta inn.“
Jú, aðstaðan hér er allt
önnur en vestur á Nesi,
ákaflega snyrtilegt í alla
staði og mjög gott
mötuneyti“. Og þar með var
Jóhanna byrjuð að pakka
aftur. Og var að furða — til
að fá bónusinn góða þyrfti
hún að pakka 105 pökkum á
klukkutímann.