Morgunblaðið - 02.06.1979, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. JÚNÍ1979
MORöJN-
KAWNU
GRANI GÖSLARI
Eru kjiithollurnar ckki aö verða tilbúnar?
'C0'/
Soköu mér í fullri hreinskilni. er
einhver annar ...?
En^ar áhyKííjur. vinur. — Enu-
inn er 100 prósent í lasi.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eins ok komið hefur fram í
fréttum urðu íslandsmeistarar í
tvímenninKÍ 1979 þeir Óli Már
Guðmundsson ok Þórarinn Si-
Kþórsson. SÍKruðu KlæsiieKa ok
höfðu forustu meKÍnhluta lok-
ahriðarinnar en þátt tóku 44 pör
úr öllum landshlutum.
Báðir hafa þeir unnið til þessa
titils áður svo ekki kom fram-
mistaða þeirra nú á óvart. Spil
eftir þá félaKa.
Vestur K»f. norður-suður á
hættu.
Norður
S. G104
H. 6
T. K105
L. KDG1093
Vestur Austur
„Hrein torg,
fögur borg”
„Hrein torg, fögur borg“ voru
einkunnarorð Reykvíkinga fyrir
nokkrum árum. Þetta var þörf
hvatning um góða umgengni og
þrifnað í okkar kæra höfuðstað.
En við þurfum víst enn á slíkri
áminningu að halda, því að hrein-
lætið er satt að segja með ýmsu
móti að ekki sé fastara að orði
kveðið.
Nú langar mig til að biðja þig,
Velvakandi góður, að skila því til
hreinsunarmanna borgarinnar að
þeir megi gjarnan senda menn
með kústa til að hreinsa gang-
stéttirnar á iðnaðarsvæðinu í
Múlahverfi. Ég á aðallega við
Ármúla, Selmúla og Síðumúla.
Þar hafa sömu glerbrotin og ruslið
legið óhreyft á gangstéttunum
mánuðum saman. Nýlega var
kústabíll að hreinsa akbrautina í
hverfinu og var það vel, en nú
biðjum við vinsamlegast um
mannskap á gangstéttirnar, svo að
þær verði líka hreinar.
Ég ætlaði fyrir löngu að vera
búinn að þakka Morgunblaðs-
mönnum fyrir mjög svo fjölbreyti-
legt páskablað. Ég geri það hér
með. Einnig vil ég þakka fyrir
allar ljósmyndirnar sem þið birtið
daglega, þær eru reglulegt augna-
yndi, margar hverjar og er gaman
að sjá hvernig ljósmyndarar
blaðsins spreyta sig á margvísleg-
um viðfangsefnum.
Bestu þakkir og áfram með
smérið. Vilmundur.
• Lúguafgreiðsla
póststofunnar
Póstnotandi (S.) kvartar yfir
lúguafgreiðslu Póststofunnar í
Reykjavík og vill heyra rök fyrir
því, að neitað sé viðtöku ábyrgðar-
bréfa á hinum stutta lúguaf-
greiðslutíma. I grein sinni neitar
hann að telja það notandi svar, að
benda fólki á að fara með ábyrgð-
arbréf suður í Umferðarmiðstöð,
þar sem rekin er alhliða póstþjón-
usta 6 daga vikunnar til kl. 19.30,
— beinlínis til hægðarauka fyrir
viðskiptamenn póstsins, sem ein-
hverra hluta vegna eiga erfitt með
að skila af sér pósti fyrir kl. 17.
Þess má geta, að allar bréfa-
póststofur borgarinnar aðrar en
þessi, loka kl. 17 mánudag—föstu-
daga, en þá lýkur hinum almenna
dagvinnutíma, sem kunnugt er.
Vinnulok póstmanna eru þó ekki
við þessi tímamörk, því eftir er
allt reikningslegt uppgjör hinna
mörgu þátta póstþjónustunnar svo
og frágangur á bréfa- og böggla-
pósti innanlands og til útlanda er
stendur yfir í þ.m. til kl. 20.
Að sjálfsögðu verður aldrei
hægt að framkvæma neina hluti
svo öllum líki, þar sem þarfir
manna eru svo misjafnar, en það
skal sérstaklega tekið fram, að
S. K8765
H.10754
T. G94
L. 6
Suður
S. Á9
H. KDG8
T. Á863
L. 875
Eins og sagt er spilaði salurinn
3 grönd á hendur norðurs og
suðurs og fengu minnst 600 fyrir.
Oli og Þórarinn voru með spil
austurs-vesturs og töpuðu lægri
tölu.
Vestur Norður Austur Suður
1 II 2 L 2II 3 Gr
I’ I’ 4 H Dobl
dllir paH8
Þórarinn lét ekki alla tvistana
aftra sér frá að opna og Óli sætti
sig ekki við að sitja í vörn gegn
þrem gröndum. Sagði heidur 4
hjörtu, sem suður dobiaði að
bragöi.
Út kom laufkóngur og Þórarinn
spilaði spilið eins og hann sæi
allar hendurnar fjórar. Tók kóng-
inn með ás, trompaði lauf, spilaði
lágum spaða, nía og drottning.
Aftur trompaði hann lauf og í
næsta slag þurfti suður að grípa
spaðaásinn í lausu lofti þegar
iágum spaða var spilað frá borð-
inu.
Eftir þetta upphaf og rétt fram-
haid í tromplitnum náði Þórarinn
sjö slögum svo að þeir félagar
töpuðu aðeins 500, sem gaf eðli-
lega afbragðsskor.
S. D32
H. Á932
T. D72
L. Á42
Hverfi skelfingarinnar
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku.
59
fann sölt tárin renna niður
vanga sína.
Þegar henni hafði loks tekizt
að sefa drenginn læddist hún
inn í stofuna, kveikti ljósið og
settist við borðstofuborðið og
fékk sér sígarettu. Hendur
hennar skulfu og fæturnir vildu
ekki bera hana.
Hversu lengi gæti hún afbor-
ið þetta. Var þetta martröð eða
var firrðin að grfpa hana á ný.
Firrð hafði það verði kallaö.
Læknirinn hafði orðað það svo.
Firrð. Það var skammvinnt
meðvitundarleysi eða ástand
sem hvarf henni. Nei, Nei. Þér
eruð ekki flogaveikisjúklingur,
þér skuluð ekki vera hræddar.
Þessi köst stafa af sálrænum
orsökum. Nú skal ég gefa yður
töflur og þá jafnar þetta sig.
Þá hverfa þessi óþægindi. En
þér verðið að gera eitthvað
fleira í málinu. Þér verðið að
leita til geðlæknis svo að hann
finni orsök þessarar firrðartilf-
inningar hjá yður. Hafið þér
orðið fyrir andlegu áfalli? Eru
erfiðleikar í hjónabandinu? Er
maðurinn gjarn á að hlaupa út
undan sér?
Hún studdi höfuðið f höndun-
um og ruggaði sér fram og
aftur samtfmis því að tárin
streymdu niður vangana. Hvort
það væru erfiðleikar í hjóna-
bandinu! Hvort það gæti verið
að maðurinn hennar hlypi út
undan sér. Stundum varð hún
gagntekin af svo brennandi
hatri að hana svimaði við tii-
hugsunina eina. En hatur henn-
ar hafði ekki til þessa beinzt að
Bo sem slfkum. Fram tii þessa
hafði henni fundist að Bo væri
aðeins viljalaust verkfæri f
höndum svívirðilega ver-
gjarnra kvenna sem leituöu
stöðugt lags við hann. En
kannski — kannskivar þetta
bara fmyndun sem hún haíði
reynt að festa í huga sér til þess
að vernda hjónaband sitt?
Kannski hún ætti að beina hatri
sfnu að Bo sjálfum...
6. KAFLI
— Hvert heldurðu að þú get-
ir svo sem farið?
Reyndi kvenmaðurinn varn-
aði honum vegarins, þegar
hann sneri sér við og bjóst til að
læðast út úr herberginu. Hún
var kviknakin en f daufum
giampanúm frá ljósastaurnum
fyrir utan sá hann móta fyrir
henni. Slöpp lafandi brjóst. Feit
lær, siitinn magi og lafandi. Og
svo þessi lykt. Hvernig í ósköp-
uiium hafði hann getað haft
lýst á henni. Ég hlýt að hafa
verið út úr drukkinn. Það setti
að honum klfgjutilfinningu
samtfmis því að höfuðverkur-
inn færðist f aukana.
— Þú hefur kannski haldið
að hér væri á ferðinni tilboð
vikunnar, sagði hún og rétti
fram höndina. — Upp með
seðlana, goúr,- — Þú verður
að Wða þar til síðar, sagði Bo.
— Ég á ekki túskiiding með
gati hvað þá meira.
— Hún hristi höfuðið.
— Við tökum þetta nú ekki
gott og giit. Ég skal láta vininn
minn jafna um þig. Þú borgar
núna. Eða ég öskra.
Svitinn spratt út um hann
allan. En út á við var hann hinn
rólegasti.
— Heyrðu vina, ég gleymdi
víst að segja þér smáatriði. Ég
er eftirlýst ur fyrir morð á
þremur konum. Ég býst við það
geri ekki svo mikið til né frá
þótt eitt bœtist við. Honum
blöskraði að heyra til sjálfs sín
og það var engu lfkara en
þarna væri á íerðinni hin eitilh-
arða söguhetja hans, Mark
Winner. Hann æstist smátt og
smátt upp og bætti hranalega
við.
— Þú skalt láta vera að æpa
ef þú vilt ekki að ég murki úr
þér lfftóruna.
Stúikan öskraði ekki. Hún
hió. Ljótum, ruddafengnum
hiátri. Svo hreytti hún út úr
sér: — Borgaður, sveitadusill.
Hann varð gripinn tryiltu
æði. Hvað hélt hún sig eiginlega
vera? Og þóttist hún ekki trúa
honum? Og fyrir hvað átti hún