Morgunblaðið - 24.02.1980, Side 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 1980
Þér tókst ekki að geta rétt um þyngd mína! — Þorir þú að reyna
aftur?
Getur það verið vegna þess að þú
gleymdir afborguninni um dag-
inn?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Allir þekkja kosti hindrunar-
sagna. En það er eins með þær og
aðrar góðar sagnvenjur. Fleiri en
makker geta haft gagn af þeim og
í spili dagsins hafði stökksögn
austurs mikil áhrif. Ýtti andstæð-
ingum hans í vafasama slemmu og
aðstoðaði við val á vinningsleið.
Vestur gaf, norður og suður á
hættu.
Norður S. Á4 H. D653 T. ÁKD42
Vestur L. 105 Austur
S. G6 S. KD107532
H. K2 H. 74
T. 10986 T. G7
L. G9763 Suður L'08 S. 98 H. ÁG1098 T. 53 L. ÁK42
Eftir hindrunarsögnina sagði
suður lit sinn en síðan notuðu þeir
fyrirstöðusagnir.
COSPER
COSPER S2S6
Ég vildi ekki trufla þau?
srnnFi \ 1 v», ? * >
í tilef ni
árs trésins
Hér fara á eftir hugleiðingar í
tilefni af ári trésins, en vegna
lengdar hefur bréfið verið stytt
nokkuð:
„Ar barnsins er liðið, en ár
trésins nýlega byrjað. Það er
táknrænt að bæði þessi merkisár
líða framhjá hlið við hlið. Þau eiga
margt sameiginlegt. Það má segja
að saga skóganna, trésins, sé allt
frá landnámi til vorra daga ein
hryllileg sorgarsaga, sem byrjar
síðari hluta landnáms og mikill
hraði er kominn í eyðinguna á
Sturlungaöld.
Ég tel að hin mikla beit, einkum
vetrarbeit, gífurlegt skógarhögg,
bæði til upphitunar, kolagerðar til
járnbræðslu, járnsmíða og til
margs konar frésmíða, hafi verið
ein orsök hins mikla mannhaturs
og víga, sem náði hámarki á
Sturlungaöld með endalokum
þjóðveldisins.
• Framkvæmdir
á ári trésins
Vonandi er að þau framfara-
öfl sem vilja stuðla að sem fjöl-
breytilegustu gróðurfari og stór-
aukinni baráttu gegn eyðingu
jarðvegs, sameinist til stórátaks í
þessum afarmikilvægu málum.
Við stöndum nú á tímamótum í
skógræktarmálum, því vitað er að
tilraunatímabilinu er að mestu
lokið. Það hefur nú staðið yfir í
tugi ára með miklum glæsibrag og
stóraukinni þekkingu undir frá-
bærri stjórn Hákonar Bjarnason-
ar fyrrverandi skógræktarstjóra.
Nú á þessu ári trésins þarf að
leggja mikla áherzlu á ræktun
stórskóga til timburframleiðslu á
þeim stöðum, sem bezt hafa reynst
til þeirrar trjáræktar. Við þurfum
helzt að gróðursetja eina milljón
barrtjáa af þeim tegundum, sem
best hafa reynst hér og „rétta
tegund á réttum stað“.
Vitað er að í mörgum löndum
hafa stórvaxnir kjörviðarskógar
verið eyddir og löndin orðið eyði-
mörk og víðs vegar eru skógar
rányrktir miskunnarlaust og
fullvíst er talið að timbur stór-
hækki í verði á næstu árum verði
ekki aftur snúið af þeim helvegi
tortímingar, sem mannkynið er nú
Vestur Norður 1 Tígull 4 Spaöar 6 Hjörtu Austur
P 3 Spaðar
P Suður P
P 4 Hjörtu Allir
5 Lauf Pass
Vestur langaði til að fórna í sex
spaða og tapið 900 í staðinn fyrir
1430 í selmmunni hefði verið
hagstætt. En hann átti hjarta-
kónginn og ekki var útilokað, að
austur fengi slag.
Útspilið var spaðagosi. Tekinn
með ás. Freistandi var að svína
trompinu eða að taka þrisvar tígul
og losna við spaðann heima. En
suður stóðst freistinguna og valdi
aðra leið, sem gaf mun meiri
vinningslíkur.
Hann tók á trompás og spilaði
síðan þrem hæstu tígiunum. Aust-
ur var ánægður þegar hann gat
trompað þann þriðja en ekki
reyndist það nóg. Suður trompaði
betur, tók á ás og kóng í laufi og
trompaði laufi í blindum og þegar
hann hafði trompað tígultvistinn
heima var fjarkinn orðinn fríspil.
Sagnhafi spilaði sig þá inn á
blindan með því að trompa fjórða
laufið og þá loks gat hann látið
spaðann í síðasta tígulinn. Vestur
mátti trompa með kóngnum en
það var líka eini slagur varnarinn-
ar.
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri ó islensku
54
— Vitið þér hvar hann er
núna? spurði hún.
— Nei, ég ætlaði að spyrja
yður. Hafið þér engan grun um
hvar hann gæti haldið til?
— Ekki hjá föður sinum.
sem hefur búið i Rue d'Alesía í
næstum fimmtíu ár. Gilbert er
fæddur þar. Hann hefur nánast
alltaf búið í því hverfi. Móðir
hans er dáin. Faðir hans er
kominn á eftirlaun. Hann var
gjaldkeri í hanka í mörg ár.
— Hvernig lynti föður og
syni saman?
— Ég held það hafi alltaf
verið slétt og fellt milli þeirra
þangað til Gilbert og ég giftum
okkur. Ég held að faðir hans
hafi aldrei getað þolað mig.
Gilbert tók auðvitað minn mál-
stað svo að síðustu árin hefur
samband þeirra verið stirt.
— Hafið þér sagt föður hans
frá hvarfi hans?
— Því skyldi ég gera það?
Þeir sáust hvort eð var ekki
nema einu sinni á ári — á
gamlárskvöld. Við fórum þang-
að saman og drukkum glas af
portvíni og borðuðum köku.
— Ilvernig skýrið þér það,
að maðurinn yðar hélt áfram að
koma með launin sin i þrjá
mánuði þótt hann hafi verið
búinn að missa atvinnuna?
— Hann hefur trúlcga feng-
ið aðra vinnu.
— Höfðuð þér ekki lagt neitt
fyrir?
— Við höfðum bara safnað
skuldum og hana nú! Ég er enn
að borga af isskápnum og ég
gat með herkjumunum afpant-
að uppþvottavélina án þess að
þurfa að borga nokkuð. sem
stóð til að við fengjum í sept-
ember.
— Átti hann engin verðbréf
eða neitt slíkt?
— örugglega ekki. Og meira
að segja skartgripirnir sem
hann hefur gefið mér eru ótta-
legt drasl. Én þér hafið enn
ekki sagt mér af hverju þið
eruð að pæla í þessu hvarfi
hans.
— Yfirmaður hans rak hann
í lok júni vegna þess hann hafði
uppgötvað að hann hafði tekið
úr kassanum.
— Átti hann ástkonu?
— Nei. Hann tók aðeins litl-
ar upphæðir. Til að byrja með
aðeins fimmtiu franka á mán-
uði.
— Nú, já — það hefur verið
þessi svoneínda „launahækk-
un“?
— Einmitt. Þér voruð alltaf
að hamra á þvi að hann talaði
við Chabut og færi íram á
launahækkun og þar sem hann
hafði ekki kjark til þess —
aukin heldur sem það hefði
verið þýðingarlaust með öllu —
byrjaði hann að hagræða bók-
haldinu. Frá fimmtíu frönkum
fór hann siðan í hundrað
franka. Og fyrir síðustu jól...
— Bónusinn upp á fimm
hundruð franka!
Hún yppti öxlum.
— Bjálfi getur hann verið.
Hann situr þokkalega í súp-
unni. Ég vona að hann hafi
fengið aðra vinnu.
— Það efa ég.
— Vegna hvers segið þér
það?
— Af því að ég hcf séð hann
á ferli á ýmsum tímum þegar
annað fólk sem hefur vinnu er
ekki á ferðinni.
— Hefur hann gert eitthvað?
Það hlýtur að vera einhver
ástæða fyrir því að þér eruð að
leita að honum.
— Oscar Chabut var skotinn
niður á miðvikudag. Morðing-
inn stóð og beið eftir honum við
gleðihús í Rue Fortuny. Átti
maðurinn yðar byssu?
— Já, litla sjálfvirka byssu.
sem einhver vinur hans gaf
honum fyrir æðilöngu.
— Er byssan hér i húsinu?
Ilún reis á fætur og gekk
hægt inn i svefnherbergið og
hann heyrði að hún opnaði
skúffur og lokaði þeim síðan
aftur.
— Ég finn hana ckki. Sjálf-
sagt hefur hann tekið hana með
sér. Að því er ég bezt veit hefur
hann aldrei notað hana og ég
vissi ekki einu sinni til að hann
J