Morgunblaðið - 03.04.1980, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 1980
87
Kjartan Guð-
jónsson. Myndin
var tekin nú í vik-
unni á Heilsuhæl-
inu i Hveragerði,
þar sem Kjartan
dvelst sér til hress-
ingar og heilsu-
bótar. Segir
Kjartan að dvölin
þar hafi haldið í
sér heilsunni und-
anfarin ár og bað
hann Mbl. að
skiia beztu kveðju
til Náttúrulækn-
ingafélagsins og
allra kunningja
sinna. Kjartan
hefur búið í Bol-
ungarvík síðan
1944 og þar hitt-
ust þeir siðast
Kjartan og Sig-
urður fyrir ein-
um fimmtán árum
siðan. Þeir eru ein-
ir á lifi af skip-
verjunum á vél-
bátnum Kristjáni.
Ljósm. SÍKurrtur I’álsson
inni, kom húsfreyja inn til okkar og
sagði að nú vildi hún gefa þeim mat
þann, er læknirinn hefði heimilað
þeim að borða þann daginn. Kom
hún síðan að vörmu spöri með tvo
diska af mjólkurgraut.
Þegar Kjartan reis upp og byrj-
aði að borða, varð honum að orði:
— Hugsaðu þjer, Guðmundur.
Þetta áttum við eftir, að jeta graut
eftir hálfan mánuð.
Þeir voru fljótir með tvo diska
hver, og töluðu um að nú væri gott
að fá kaffi á eftir, en neituðu sjer
um það samkvæmt læknisráði. Þeir
hafa orðið að neita sjer um það,
sem meira er undanfarna daga.
Við öllu búnir
— Voruð þið aidrei smeikir um
að þið ættuð ekki afturkvæmt til
lands?
því ég var ósyndur. Ef viö
heföum brimlent aö nóttu til og
engir björgunarmenn veriö til-
búnir í fjörunni heföum viö allir
farist, á því er enginn vafi.
Dásamlegar
móttökur
Og hvernig var svo aö hafa
fast land undir fótum aö nýju? —
Þaö var undarleg tilfinning. Þaö
var dásamlega tekiö á móti
okkur og ekki var hægt aö hugsa
sér betri móttökur. Okkur var
skipt niöur á bæina í kring og viö
háttaðir ofan í rúm. Samkvæmt
læknisráöi áttum viö bara aö fá
hafraseyði en þannig stóö á
þegar ég kom heim á bæinn aö
verið var aö elda kjötsúpu. Fólkiö
á bænum vildi elda ofan í mig
hafraseyöi en ég var svo svangur
aö ég sagöi viö þaö aö ef þaö
vildi ekki gefa mér kjötsúpu
sækti ég hana sjálfur í pottinn.
Ég boröaöi mikiö af kjötsúpunni
og varö ekkert meint af.
Siguröur sagöi aö þeir félagar
heföu flestir fariö á sjóinn aftur
þessa sömu vertíð. Siguröur
kvaöst hafa stundaö sjó í þrjú ár
eftir þetta en þá fór hann í land.
Síöan 1951 hefur hann starfað
hjá Togaraafgreiöslunni í
Reykjavík.
— Viö höföum veriö saman á
Kristjáni frá áramótum 1940 en
eftir þessa sögulegu sjóferö vor-
um viö aldrei saman í skipsúmi.
Þetta voru allt prýöisdrengir,
léttir og glaöir. Enginn mælti
æöruorö svo ég heyrði meöan á
hörmungunum stóö og allir héld-
um við í vonina um aö viö
myndum bjargast, sagöi Sigurö-
ur aö lokum.
— SS.
— Nei, segir Guðmundur. Mjer
fanst altaf að eitthvað hlyti að
koma fyrir, sem yrði okkur til
bjargar. Á mánudaginn, sem við
lögðum frá landi, sáum við tvö
bresk herskip. Jeg hjelt að við
myndum hitta einhver slík skip í
hafi. Ellegar eitthvað annað happ
bjargaði okkur.
En við vorum við öllu búnir. Við
töluðum um það. Og rólegir hefðum
við farið, ef til þess hefði komið.
Við vorum búnir að biðja fyrir
okkur.
— Hjelduð þið ekki, að ykkar
síðasta væri komið í brimgarðinum
í morgun?
— Nei. Það datt okkur ekki í
hug. Við voru eitthvað svo dofnir
fyrir hættunni. Maður þarf að vera
kaldur á sjónum — og þó varkár.
Láta það fylgjast að. Annars er úti
um mann.
I morgun hugsuðum við ekki um
annað en að komast í land. Að
kasta sjer út í brimið fanst okkur
ekkert mikið þá, þó það liti
kannske öðruvsi út fyrir okkur
núna.
— Ekki hefði þetta komið fyrir
ykkur, ef þið hefðuð haft talstöð?
— Nei. Og hugsaðu þjer, segir
skipstjóri. Tækin í bátinn eru inni í
Reykjavík. Jeg hefði getað fengið
þau, og ætlaði að fá þau til að hafa
þau seinnihluta vertíðarinnar til að
fá með þeim aflafrjettir. Nú veit
jeg betur en áður hvað þau hafa að
þýða. Maður lærir sitthvað þegar
svona kemur fyrir mann.
Áður en jeg fór frá Merkinesi
hitti jeg hina þrjá skipbrotsmenn-
ina að máli. Allir voru þeir hressir
bæði líkamlega og andlega og hinir
skrafhreifnustu. Allir höfðu þeir
haft örugga von um björgun. Það
sem amaði helst að þeim í gær var
að þeir áttu erfitt með að sofa, var
yfir þeim ókyrð, að því er þeir
sjálfir sögðu, en hvorki var það á
þeim að sjá eða heyra. Þeir gistu
allir í Merkinesi í nótt. Þar er
þríbýli. Hásetarnir þrír voru til
húsa hjá Jóni Björgvin Sigurðssyni
og Jóni Jónssyni.
Við gengum suður í Skiptivík
sunnan við Merkinestúnið. Þar var
vjelbáturinn Kristján á þuru landi
um fjöruna, lá á hvolfi á klettunum
og brotin göt á síðurnar. Þar var nú
þetta fley komið sem fjelagarnir 5
höfðu hrakist á í 12 sólarhringa, en
almenningur hjelt að væri löngu
komið á hafsbotn.
Hér lýkur frásögn Valtýs Stef-
ánssonar af hrakningum skipbrots-
mannanna á Kristjáni, þessari ein-
stæðu lífsreynslu, sem mennirnir
upplifðu fyrir aðeins fjörutíu árum
síðan.
Kristjáni
Westinghouse
hitavatnsdunkar
Höfum fyrirliggjandi Westinghouse
hitavatnsdunka í 4 stæróum:
TR 221 20 gallon - 80 lítrar
TL 522 52 gallon - 200 lítrar
TL 622 66 gallon - 250 lítrar
TL 822 82 gallon - 300 lítrar
Vandlátir veljaWestinghouse
KOMIÐ-HRINGIÐ-SKRIFIÐ
vió veitum allar nánari upplýsingar.
Kaupfélögin um allt land
Véladeild
Sambandsins
Ármúla 3 Reykjavik Simi 38900
Álafoss vœröarvoðir
hlýjar og notalegar
Álafoss værðarvoðimar
eru í senn hlýjar og
notalegar. Tilvalin
gjöf við flest tæki-
færi gjöf sem
geymist. . . og
gleymist seint.
Nú eigum við líka til véh
prjónaðar og ýfðar
værðarvoðir Iit/ar
og snotrar,
sérstaklega
skemmtilegar
fyrir böm og
unglinga.
ÞARFTU AÐ KAUPA?
ÆTLARÐU AÐ SELJA?

hl AKiLVSIR l M VLLT L.VND ÞKIÍ \R
Þl' AKiLVSIR I MORC.l NBLAÐINl