Morgunblaðið - 23.07.1980, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. JULI 1980
5
„í Englandi
njóta hug-
lækningar
fullrar viður-
kenningar,“
— segir Lilanthia Hambling
Að Varmalandi í Borgarfirði
reka þeir Jón Sigurgeirsson og
Úlfur Ragnarsson hvíldar- og
hressingarheimili í sumar með
sama sniði og heimilið, sem þeir
stofnuðu á Laugalandi í Eyjafirði
fyrir fáum árum og naut mikilla
vinsælda. Þar stunda dvalargestir
göngur og böð, njóta heilnæmrar
fæðu, tónlistar og lifandi orðs,
hvíldar og áreynslu í hæfilegri
blöndu og þar geta þeir tekið þátt
í jógaæfingum og helgistundum að
eigin vild og er gefinn kostur á
huglækningum. Dvölin er greidd á
kostnaðarverði, því að rekstrinum
er ekki ætlað að skila ágóða.
Heimilið er rekið af hugsjón og
löngun til að hjálpa þeim, sem
sækjast eftir hvíld, endurhæfingu
sálar og líkama og alhliða upp-
byggingu, vellíðan og hamingju,
enda er aðsókn mikil.
Meðal þeirra, sem starfa við
hressingarheimilið í sumar, er
breski huglæknirinn Lilanthia
Hambling, dóttir hjónanna Eileen
og Horace Hambling. Faðir henn-
ar er látinn fyrir nokkrum árum,
en þær mæðgur hafa komið til
íslands næstum árlega um langt
skeið og hafa verið hér báðar í
sumar. Ég hitti hana á Varma-
landi fyrir skömmu og átti við
hana stutt samtal.
— Hefur þú fengist lengi við
huglækningar?
— Þetta er 21. árið, sem ég fæst
við huglækningar og andlega
ráðgjöf. Ég er alin upp við þetta.
Faðir minn var miðill í um 50 ár í
Englandi og Vesturheimi, og móð-
ir mín hefur verið huglæknir í 40
ár. Eftir að hún kynntist föður
mínum, tóku þau upp samstaf á
þessu sviði.
— Hvar hefur þú einkum start-
að?
— Ég hef starfað mest í Eng-
landi, en einnig hér á landi og í
Nýja-Sjálandi. Þetta starf hefir
verið tómstundaiðja mín, þar til á
þessu ári, að ég varð huglæknir að
aðalstarfi. Ég er félagsráðgjafi að
menntu og hef unnið einkum á
þeim vettvangi til þessa, en ég
fann, að ég gat ekki skipt mér
milli tveggja viðfangsefna og
ákvað því fyrir skömmu að helga
mig huglækningum eingöngu.
Menntun mín og reynsla kemur
mér að góðu haldi í núverandi
aðalstarfi, því að vissulega fæst ég
enn við margs kyns mannleg
vandamál og reyni að greiða úr
þeim. Eftir að faðir minn dó,
höfum við mæðgur notið sömu
hjálparanda eða stjórnenda og
hann naut, og einnig njótum við
hans í ríkum mæli í starfi okkar.
Við erum í rauninni orðinn mjög
samstilltur og samhæfður hópur.
— Hver er almenn afstaða þín
til starfs þíns?
— Mér er leyft að stunda
huglækningar af stjórnanda mín-
um, sem gerir miklar kröfur um
einlægni og alúð. Stéttarlega eru
líka gerðar miklar kröfur um
líffræði- og líffærafræðilega þekk-
ingu. Ég reyni alltaf að tæma hug
minn algerlega, áður en ég fer inn
í vinnuherbergi mitt til sjúklings,
til þess að árangur verði sem
bestur, til þess að ég verði sem
bestur og greiðastur farvegur
fyrir þau áhrif, sem guð vill senda
í gegnum mig til þess, sem þarfn-
ast þeirra. Ég er aðeins farvegur
fyrir guðlegan kraft, sjálf legg ég
harla lítið af mörkum nema áhug-
Y f irlýsing f rá
ferðanefnd Varðar
MORGUNBLAÐINU heí-
ur borizt eftiríarandi yfir-
lýsing frá ferðanefnd
Varðar, sem send var
Dagblaðinu sl. laugardag.
Þar sem yfirlýsing þessi
hefur ekki verið birt í því
blaði hefur Morgunblaðið
verið beðið að birta hana:
Viðvíkjandi grein í blaði
ykkar, laugardaginn 19.7. 80,
vill ferðanefnd Varðar taka
eftirfarandi fram:
Ferðanefndin mótmælir
þeirri fullyrðingu blaðsins að
hún hafi samþykkt að biðja
varaformann Sjálfstæðis-
flokksins, Gunnar Thor-
oddsen, að flytja ræðu í Varð-
arferðinni 1980. Slík samþykkt
var aldrei gerð á fundum
nefndarinnar. Nefndin sam-
þykkti aftur á móti að fara
þess á leit við Geir Hall-
grímsson, form. Sjálfstæðis-
flokksins, að hann flytti ræðu
er hádegismatar yrði neytt við
Þjóðveldisbæinn i Þjórsárdal.
ann og löngunina til að hjálpa
öðrum.
— Skynjar þú líðan sjúkl-
inganna?
— Ég er afar opin fyrir
áhrifum, skynja líðan sjúkl-
inganna eða vanlíðan á sjálfri mér
og reyni að gera mér grein fyrir,
hvað er að. Þá taka stjórnendur
mínir við, og þeir segja mér, hvað
er að og hvernig eigi að lækna
sjúklinginn, sé það unnt. Ég
„heyri“ þá tala til mín og gefa mér
ráð og vitneskju. Það á þó ekkert
skylt við spádóma. Ég „sé“ stund-
um, en segi sjúklingunum það
ekki, nema það sé æskilegt eða
nauðsynlegt vegna lækningarinn-
ar sjálfrar, þó aldrei í Englandi,
þá héldu landar mínir, að ég væri
gengin af göflunum. Hér á landi
erum við mæðgur oft taldar til
miðla, sem er þó alls ekki rétt.
Heima í Englandi minnumst við
aldrei á spíritisma. Þó að við
notumst við sams konar eða
skylda hæfileika og miðlar, minn-
umst við aldrei á það. Heima í
Englandi erum við líka viður-
kennd sem heilbrigðisstétt, sem
hluti af þeim samvirka starfshópi,
sem vinnur að lækningum á
sjúkrahúsunum. Við tökum fullan,
viðurkenndan og ábyrgan þátt í
lækningastarfinu og njótum til
þess fullrar viðurkenningar.
— Hvernig hefur þér fallið að
starfa á íslandi?
— Mér fellur vel að starfa hér á
landi, því að fólk hér er jákvætt
gagnvart starfi mínu og tekur vel
á móti. Ég hygg, að þetta sé 12.
árið sem ég kem hingað, en fyrst
kom ég árið 1966. Ég var ásamt
móður minni á Laugalandi 1976,
en gat ekki komið 1977 vegna
annríkis annars staðar.
— Vinnið þið mæðgur mikið
saman?
— Við vinnum yfirleitt sjálf-
stætt, en á löngum ferðalögum eða
þegar við reynum að hjálpa mikið
veikum sjúklingum vinnum við
saman. Við höfum gífurlega
marga sjúklinga í Lundúnum og
höfum einbeitt okkur að hjálp og
ráðgjöf við krabbameinssjúklinga,
ekki endilega lækningu, heldur
öllu fremur er hjálp okkar fólgin í
að skapa þeim nýtt og jákvætt
viðhorf.
— Hvernig þykir þér hugmynd
Jóns og Úlfs að hressingarheimili
eins og hér á Varmalandi?
— Mér þykir hún í einu orði
bráðsnjöll, ef til vill alveg einstök
í þessari veröld, sem er full af
streitu og spennu og þarfnast
sárlega staðar eins og þessa. Mér
hefur fallið mjög vel að dveljast
hér. Ég kann vel að meta þá ró og
friðsemd, sem hér ríkir, og ég finn,
að dvalargestirnir gera það líka.
Hér er líka engin mengun, og sá
kraftur, sem ég vinn með, er
sterkari fyrir vikið. ísland er gott
land að flýja til úr þjáðum heimi.
Ég dvelst hér einn mánuð að þessu
sinni, en verði framhald á starfi
þeirra Jóns og Úlfs, kem ég
vissulega aftur, ef mín verður
óskað, sem ég sannarlega vona,
því að hér er yndislegt að starfa
og dvelja.
— Hver er árangurinn af starfi
þínu?
— Ég ætla ekki að dæma um
hann, það geta aðrir gert betur, en
á þessum stað eru „sjúklingarnir"
lausir við venjuiegt umhverfi sitt
og frjálsari í tjáningu. Það gerir
lækningu alls konar meina auð-
veldari. Líkamlegir sjúkdómar
geta átt andlegar eða geðrænar
orsakir, og ég reyni alltaf að
ráðast að meininu sjálfu og upp-
ræta það heldur en eltast við
einkennin eða afleiðingarnar. Fólk
vill líka fremur opna sig fyrir
ókunnugum, en ég tek fram, að öll
samtöl fara fram í fullkomnum
trúnaði. Héðan fer fólk oftast
miklu glaðara, sælla og hamingju-
samara en það kom, jafnvel eftir
aðeins örfárra daga dvöl. En við
skyldum aldrei reyna að lækna
líkamlega sjúkdóma án þess að
lækna sálina fyrst, gefa nýjan
kraft, nýtt viðhorf.
Sv.P.
Rétt er að taka fram að algjör
samstaða var í nefndinni um
þessa málsmeðferð.
Einnig er rétt að fram komi,
að sú hefð hefur ekki skapast
að varaformenn Sjálfstæðis-
flokksins flytji ræður í Varð-
arferðum. Ferðanefnd Varðar
hefur þó í tvígang leitað til
Gunnars Thoroddsen, í því
skyni að hann flytji ræður í
Varðarferðum. I fyrra skiftið
var það er farið var að Sig-
öldu, enda var Gunnar Thor-
oddsen orkumálaráðherra er
sú ferð var farin. í seinna
skiftið var það er farið var að
Grundartanga og var forsend-
an fyrir því að leitað var til
Gunnars Thoroddsen um
ræðuflutning í þeirri ferð, að
framkvæmdir við Grundar-
tanga voru samþykktar í hans
tíð sem orkumálaráðherra.
Með von um að frétt sú er
birtist á síðum blaðsins verði
leiðrétt í blaði ykkar mánu-
daginn 21.7. n.k.