Morgunblaðið - 23.07.1980, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. JÚLÍ 1980
23
hann fékk umgangspest, sem þá
gekk, og var talin meinlaus. Það
fór á annan veg með Inga, honum
batnaði seint, og að lokum komst
sýkingin í hjartavöðvann. Eftir
nákvæma rannsókn og meðferð á
sjúkrahúsi, var hann talinn jafn-
góður, og vissi enginn betur en svo
væri. Það grunaði engan að í
hjarta hans leyndist meinsemd,
eins og falinn eldur, sem gæti
blossað upp, þegar síst skyldi. —
Þegar bátnum hvolfdi á Gíslholts-
vatni, þá leit ekki út í fyrstu, sem
neinn háski væri á ferðum. Ingi
var svo vel á sig kominn, að hann
taldi að það væri leikur fyrir sig
að synda til lands, og lagði
ótrauður af stað. Allt virtist
ganga eðlilega, þar til skyndilega
að eitthvð brast, hin gamla mein-
semd mun hafa gripið inn í, og
gert út um taflið í einu vetfangi.
Leikurinn var tapaður. Enginn
mannlegur máttur gat breytt
neinu um það.
Þess vegna komum við saman í
dag, ættingjar, tengdafólk og vin-
ir, til að kveðja góðan dreng
hinstu kveðju. Við sendum honum
sameiginlega okkar innilegustu
óskir og fyrirbænir, sem mættu
verða sálu hans styrkur á þeim
brautum, sem hann er nú lagður
út á.
Að lokum bið ég góðan Guð að
veita nánustu aðstandendum
hans, sem um sárast eiga að
binda, sinn styrk og sinn frið.
Megi það verða þeim líkn í þraut
og nokkur huggun, að minnast
orða skáldsins:
„Vort líf. sem svo stutt og stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
Ok upphiminn feifri en augað sér
mót öllum oss faAminn breiðir.“
(E.B.)
Stefán Bogason.
Segið um engan: við misstum
hann, heldur: við skiluðum honum
aftur (Epiktet).
I dag kveðjum við, við jarðnesk
leiðarlok, vin okkar, Inga Garðar,
einn úr hópnum. Einmitt þennan
dag var fyrirhugað að leggja af
stað í ferðalag með þeim hjónum
Dagnýju og Inga. En Ingi tók sér
lengri og strangari ferð á hendur.
Þegar sú harmafregn barst okk-
ur að morgni 13. júlí að Ingi væri
látinn, kemur í hug okkar, eins og
ef til vill þeirra sem kveðja
þennan heim með svo skyndileg-
um hætti, hvers vegna? vegna
hvers? og hver er tilgangur alls
þessa?
Reyndar höfðu þessar spurn-
ingar, auk ótal annarra orðið
tilefni mikilla umræðna og vanga-
veltna hjá okkur, sexmenningun-
um, á fundum síðastliðinn vetur.
Var Ingi þá einna ákafastur við að
leita svara við lífsgátunni miklu.
Ef til vill stendur hann nú þegar
feti framar en við, við lausn
þessara spurninga.
Ingi var alltaf hress og kátur.
Bar hann mikla umhyggju fyrir
fjölskyldu sinni og var samheldni
þeirra hjóna einstök. Áhugamál
hans voru mörg og ljómaði andlit
hans allt er hugðarefni hans
bárust í tal. Sumarbústaður
þeirra, við Gíslholtsvatn, átti hug
hans allan um þessar mundir.
Vindmyllan, sem átti að rísa
innan tíðar, garðyrkjan, veiðarnar
auk ótal margs annars. Hann
virtist aldrei sitja auðum höndum
og lagði sig allan fram að fá sem
mest út úr lífinu.
Margar góðar stundir áttum við
með Dagnýju og Inga, á liðnu ári.
Heimili þeirra lýsti af hlýju og
kærleika, sama hvenær litið var
við.
Á tímamótum sem þessum eiga
ættingjar og vinir um sárt að
binda. En við vitum að tíminn
deyfir öll sár. Höfum jafnframt
hugfast, að þegar okkar ævi er öll
munum við hitta Inga aftur með
sitt hlýlega bros eins og svo oft
áður.
Við vottum Dagnýju og Davíð,
foreldrum og öðru venzlafólki
okkar innilegustu samúð. Guð
blessi ykkur. öll og gefi ykkur
styrk.
Sigurjón og ósk
Dóri og Siggga
Erlendur Jóhanns-
son - Minning
Fæddur 31. marz 1892
Dáinn 15. júlí 1980
Langlífi er naumast eftirsókn-
arvert nema við bærilega heilsu,
andlega og líkamlega. Einangrun,
einmanaleiki og sambandsleysi
hinna öldruðu er yfirþyrmandi í
miskunnarlausu kerfisþjóðfélagi
nútímans. Einstakur gæðamaður,
gamall og grár, er kvaddur í dag
og lagður til hinztu hvíldar. Hann
vandfundin í fari okkar Norðlend-
inga, dyggðir, sem eru okkur
nokkuð fjarrænar og torskildar.
Hann var trygglyndur og einelsk-
ur i stjórnmálaskoðunum. Hann
var einn af þessum fyrstu, heið-
virðu Hafnarfjarðarkrötum, af
gamla skólanum. Það var sama
hvaða afglöp og glappaskot þeir
seinnitíma-kratar frömdu; enkert
haggaði Linda gamla og fylgispekt
t
Elskuiegur eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
JÓN JÓNSSON,
frí Skagnesi, Mýrdal,
sem lést í Landspítalanum þann 20. júlí s.l. veröur jarösunginn frá
Keflavíkurkirkju laugardaginn 26. júlí kl. 10:30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaöir en þeim, sem vildu
minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Guörún Markúsdóttir,
Sigurborg Jónsdóttir,
Magnús Jónsson,
Mólfríóur Daníelsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og jaröarför,
MARÍU ÞÓRDARDÓTTUR,
fró Stykkíshólmi.
Sérstáklega þökkum viö öllum sem önnuöust Maríu í veikindum
hennar.
Aðstandendur.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför,
ÓSKARS GÍSLASONAR,
gullsmiðs, Skólavörðustíg 5.
Grethe Glslason,
Edda Óskarsdóttir, Hjalti Kristgeirsson,
Margrét Þóra Gunnarsdóttir, örnólfur Thorsson,
Anna Vilborg Gunnarsdóttir, Halldór Guömundsson.
var einn fárra langlífra, sem slapp
blessunarlega við seinkæfandi
kvöl ellinnar. Hann var svo hepp-
inn heilsufarslega að geta notið
einstakrar umhyggju og hlýju
ástríkrar einkadóttur. Þrátt fyrir
það fann hann til sívaxandi fót-
kulda síðustu æviárin, jafnt á degi
sem nóttu og það í gegnum þykk
og þæfð sokkaplögg. Þar var hin
kalda krumla dauðans á ferð og
læsti sig um æðar og vefi, ísmeygi-
leg og lævís, sem vinnur alltaf
óhjákvæmilega síðustu lotuna og
fer óútreiknanlegar leiðir að fórn-
arlömbunum unz veitt er banalag-
ið, sem þessi ljúfi og lítilláti gamli
verkamaður hefir hlotið hátt á
níræðisaldri. Nú hefir nærgætin
og umhyggjusöm dóttir fært aldr-
aðan föður í sokkaplöggin í hinzta
sinn fyrir svefninn langa.
Hann hét Erlendur Jóhannsson
og var Rangæingur, fæddur í
Haga í Holtum 31. marz 1892, einn
af níu sonum hjónanna Jóhanns
Erlendssonar og Guðrúnar Jóns-
dóttur. Þau eignuðust að auki eina
dóttur. í Hafnarfirði eyddi Er-
lendur, þessi dyggi og ráðvandi
maður, beztu árum ævinnar. Hann
var yfirlætislaus, hógvær og hæ-
verskur eins og margir sýslungar
hans og bar sunnlenzkt lítillætið
með sér hvert sem hann fór, svo að
jaðraði við, að hann biði afsökun-
ar á sjálfum sér á nýjum og
ókunnum slóðum. Slík skaphafn-
areinkenni hafa víst löngum þótt
hans. Erlendur var alltaf sami
tryggi og trausti liðsmaðurinn
með óþreytandi langlundargeð.
Sjálfur var hann svo óspilltur, að
hann trúði aldrei neinu misjöfnu á
aðra, jafnvel ekki á mörkratana,
sem nöguðu og átu ástkæra flokk-
inn hans innanfrá. Gömlum og
göfugum hugsjónum jafnaðar-
manna kynntist hann ungur í
Firðinum og helgaði þeim hug
sinn og hjarta, þar sem hann vann
lengst af í Vélsmiðju Hafnarfjarð-
ar. 1915 gekk Erlendur að eiga
Ólöfu Einarsdóttur úr Bíldsey á
Breiðafirði. Hún lézt fyrir tæpum
15 árum. Athvarf og heimili hefur
Erlendur átt síðan hjá einkadótt-
urinni á Flókagötu 23. Hún er
Unnur, verzlunarstýra i Bókabúð
Helgafells við Njálsgötu. Hún var
um 10 ára skeið gift Bergþóri
Smára lækni, og eignuðust þau tvö
börn: Jakob, háskólakennara í
Stokkhólmi og Erlu, húsmóður og
háskólanema í Ósló.
Látnum ljúflingi eru þökkuð góð
kynni sem og hlýtt og notalegt
viðmót. Nú vappar ekki Erlendur,
blessaður, Iengur um Flókagötu og
Klambratún með góðmennskuna í
svipnum, þar sem börnin og fugl-
arnir fögnuðu honum. Nú hvílir
þessi gamli og slitni verkamaður
þreytt beinin eftir langa og lýj-
andi vegferð og sefur rótt um
eilífa nótt.
Örlygur Sigurðsson
+
Þökkum vinarhug og samúö vegna fráfalls fööur okkar,
KAJ BRUUN.
Snjólaug Bruun,
Knútur Bruun.
Afmœlis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, aö afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrir vara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið af marggefnu tilefni að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
TILBOÐ I 4 DAGA
20% afsláttur
aföllumvörum HiBBiDilLD
í verzluninni _
AUSTURSTRÆTI 14
ÞRIDJUD., MIÐVIKUD., FIMMTUD., FÖSTUD.