Morgunblaðið - 25.07.1980, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ1980
MK>
MOR&dKf-
MmNU
<2*2$
Fyrstu árin eru auðvitað eríið-
ust, drengur minn!
ást er...
tÆtr
... að hjálpa honum
til að slappa a/.
TM Rea. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
® 1980 Los Angeles Times Syndicate
í*r- ™
Sæktu kápuna þina væna, þú
virðist tilheyra rétti dagsins.
BRIDGE
Umsjón: Péll Bergsson
í maí-hefti Dansk Bridge var
skemmtileg grein eftir ungan
islenskan landsliðsspilara, Guð-
mund Hermannsson, um stórmót
Bridgefélags Reykjavíkur 1980.
Greinin bar fyrirsognina
„Werdeiin — Möller á eldfjöll-
um“ og hæfði vel. Eins og menn
rekur minni til sigruðu gestirnir
með miklum yfirburðum. Og
engu var líkara en að tauga-
óstyrkir landar okkar dreifðu til
þeirra stigum af eldmóði.
Þó gerðu gestirnir eðlilega
marga góða hluti. Hér er dæmi,
sem tekið er úr umræddri grein.
Suður gaf og norður-suður voru á
hættu.
Norður
S. ÁG976
H. ÁG872
T. 1075
L. -
Vestur
S. 5
H. 654
T. 64
L. ÁD87542
Austur
S. K4
H. KD93
T. G98
L. K963
Suður
S. D10832
H. 10
T. ÁKD32
L. G10
Þeir félagar voru með spil
norðurs og suðurs en andstæð-
ingar þeirra sögðu alltaf pass.
Suður Norður
1 Spaði 3 Grönd
4 Lauf 4 Spaðar
4 Grönd 5 Hjörtu
6 Spaðar Pass
í grundvallaratriðum er sagn-
kerfi þeirra Werdelins og Möllers
mjög einfalt en þó hafa þeir í
pokahorninu nokkur sérstök vopn
og hér beittu þeir einu þeirra.
Opnunin var eðlileg en 3 grönd
Werdelins sögðu frá góðum spaða-
stuðningi og lofuðu um leið eyðu í
öðrum lit. Möller spurði um eyðu-
litinn og 4 spaðar sögðu hann vera
laufið. Þá var bara eftir að vita
um ásana, 5 hjörtu sögðu þá vera
tvo og að þessum upplýsingum
fengnum var sjálfsagt að segja
þessa góðu lokasögn, sem gaf 25
stig af 34 mögulegum. Nokkrir
aðrir sögðu slemmuna, sumir
reyndu alslemmu og aðrir spiluðu
bara gameið.

COSPER—æwfc
Hann er ofsalega dýr í rekstri þessi, því hann er svo
vatnsfrekur!
Islensk undan-
látssemi á
Moskvuleikunum
Nú um þessar mundir berast
þau tíðindi frá Moskvu, að ísland
muni eiga þann vafasama heiður,
að vera aðeins eitt af fjórum
V-Evrópuríkjum, sem gengur und-
ir þjóðfána sínum, er keppendur
ganga inn á íþróttaleikvanginn í
Moskvu við setningu Ólympíuleik-
anna.
Þjóðfáni okkar, er fyrir íslend-
inga tákn frelsis, tákn þess að við
megum breyta eins og hugsanir og
skoðanir okkar bjóða að gera, svo
fremi að þær stangist ekki á við
þau lög og reglur, sem þjóðfélagið
setur okkur á hverjum tíma. Fáni
okkar er tákn þess dýrmætasta
sem við eigum frjálsrar hugsunar,
tjáningar og breytni.
• Veitum Sovét-
mönnum móralsk-
an stuðning
Með því að taka þá ákvörðun
að íslenska þátttökusveitin á
Ólympíuleikunum gangi undir
þjóðfána okkar, tel ég að við séum
að veita Sovétmönnum móralskan
Hvað bíður mín?
María Finnsdóttir:
BÖRN Á SJÚKRAHÚSI.
Sálræn áhrif sjúkrahúsvistar á
ung börn.
Útgefandi: Höfundur. 1979.
Börn á sjúkrahúsi fjallar eins og
nafnið bendir til um vanda sem
margir þurfa að glíma við. En
hvað varðar sjúkrahúsvist barna
hafa orðið miklar framfarir.
Heimsóknir til þeirra eru ekki
lengur bundar við vissa tíma
heldur fá foreldrar eða aðstand-
endur þeirra að vera hjá þeim
mun lengur en heimsóknartími
segir til um. Þannig er reynt að
koma í veg fyrir að tengsl barna
og foreldra seú rofin. María
Finnsdóttir ræðir um þau áhrif
sjúkrahúsvistar á smábörn sem
koma fram hafi barnið ekki haft
tækifæri til myndunar geðtengsla
á fyrsta aldursári, en áhrifin lýsa
sér „í líkamlegri og andlegri
þroskaheftingu sem varað getur
til fullorðinsára". Einnig fjallar
María um geðrænar truflanir sem
verða við skyndilegan aðskilnað
móður og barns.
Þótt hér sé aðeins drepið á tvö
atriði sem María Finnsdóttir hef-
ur kannað hljóta allir að sjá hve
efnið er brýnt, en bók hennar
byggist á B. A. ritgerð hennar í
sálarfræði við Háskóla íslands og
er ætluð „sem handbók fyrir
nemendur í hjúkrunarfræði,
starfsfólk barnadeilda og for-
eldra".
María Finnsdóttir nefnir ugg-
vænleg dæmi um dvöl barna á
sjúkrahúsurn. Einkum miða þessi
dæmi að því að sýna að barnið
þarf að fá sömu umhyggju á
sjúkrahúsinu og heima fyrir, það
má ekki halda að búið sé að
yfirgefa það. Tilfinningatengsl
barns og móður eru sterkust og
þess vegna mikilvægt að móðirin
fái að vera sem mest hjá því á
sjúkrahúsinu. En það er einnig
nauðsynlegt að hún nái sambandi
við lækna og annað starfsfólk
sjúkrahússins, en sé ekki skilin
eftir hjá barninu án þess að vita
neitt um sjúkdóm þess: „Hið
hefðbundna viðhorf er að stunda
barnið eitt og sér, aðskilið frá
foreldrunum. Þegar foreldri dvel-
ur með barni sínu á sjúkrahúsinu,
Maria Finnsdóttir
þá fer starfsfólkið að hugsa um
barnið sem hluta af fjölskyldunni
og útskýra einkennin í ljósi við-
horfa foreldranna og viðbragða
barnsins til þeirra".
Á sjúkrahúsinu þarf barnið að
geta leikið sér, haldið áfram að
þroskast. Óvissa og ótti má ekki
setja mark sitt á það. í bók Maríu
Finnsdóttur eru birtar teikningar
eftir börn sem Sigríður Björns-
dóttir hefur lánað. Sigríður segir í
bókinni frá reynslu sinni af börn-
Bðkmenntir
eítir JÓHANN
HJÁLMARSSON
um sem voru sinnulaus á sjúkra-
húsum, en tóku gleði sína aftur
með hjálp myndabóka sem þeim
voru sýndar. Þau fengu athafna-
þrá aftur og fór að skapa sjálf. Á
eftirminnilegan hátt segja þessar
myndir meira en orð: Hvað bíður
mín?, Þögul sorg, Hvað vofir yfir?,
Tómið, Einn í heiminum.
Eins og gefur að skilja eigum
við þrátt fyrir góðan vilja langt í
land til þess að unnt sé að hlúa
þannig að börnum á sjúkrahúsum
að allir geti verið ánægðir. Bók
Maríu Finnsdóttur er spor í þá átt
að gera stofnanirnar mannlegri,
efla gagnkvæman skilning milli
einstaklinga. Hún vekur máls á
ýmsu í bók sinni, skýrir frá eigin
rannsóknum og kenningum geð-
lækna og sálfræðinga frá Freud til
þeirra sem nú láta helst að sér
kveða. Börn á sjúkrahúsi á erindi
til margra og mun að öllum
líkindum verða til gagns þeim sem
hún er fyrst og fremst ætluð,
þ.e.a.s. starfsfólki sjúkrahúsanna.