Morgunblaðið - 01.05.1981, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 1981
55
HELGARVIÐTAL ■■■■■
Analíus Hagvaag, fluguhnýtari:
Hefði viljað fóma öllum minmn bók-
um, ef ég hefði mátt halda bréfunum
Sumir veiðimenn dunda við
það mánuðina lönKU á milli
veiðitímabila að hressa upp á
Nuguboxin sín, þeir hnýta sínar
eifíin veiðiíluKur. Flujíuhnýt-
ingar eru nukkuð vandaverk og
krefjast nákvæmni og vand-
virkni ef vel á að vera.
Menn læra ekki að hnýta
fiugur að sjálfu sér, ýmist er
kunnáttan sótt i ba'kur um
fluguhnýtingar eða menn fá
kennsiu i þeim fræðum. Einn er
sá maður sem á stóran þátt i
kennslu í fluguhnýtinKum hér á
landi. Hann heitir Analius Hag-
vaag, norskur að ætt og er
nokkuð við aldur.
„Æ. éK vii ekkert tala við
bloð, mér er ekkert um að trana
mér fram,“ sagði Analius, þeK-
ar biaðamaður Morgunblaðsins
hringdi til hans og falaðist eftir
viðtaii. „l>ú Ketur svo sem
komið ok drukkið hjá mér
kaffi, en þú skrifar ekkert
niður.“ sagði Analius, þegar
blaðamaður gaí sig ekki. ÞeKar
á hólminn var komið fékkst
leyfi fyrir að skrifa „ðrfáa
punkta“. „en skrifaðu sem
minnst i blaðið,“ saKði Analius.
Ætlaði að taka
leyndarmálið með
sér í gröfina
I upphafi samtalsins var An-
alíus spurður um hvenær hann
hafi lært að hnýta flugur.
„Ég byrjaði á þessu árið 1957,“
sagði hann, „og lærði upp úr
bókum. Ég var ekki ánægður
með það ok þvi skrifaði ég til
ritstjóra tímaritsins Jakt og
Fisker í Noregi og spurði, hvort
ekki væri hægt að vísa mér á
einhvern góðan fluguhnýtara
sem ég gæti haft samband við.
Þeir þarna í Noregi þekktu
gamlan karl sem bjó í afdal í
Noregi og hnýtti hann flugur, og
svo hafði faðir hans gert og svo
koll af kolli, nokkra mannsaldra
aftur í tímann. Gamli maðurinn
átti eina dóttur, en engan son
sem lært gæti listina, svo hann
kenndi dóttur sinni að hnýta
flugur. Gamli maðurinn var bú-
inn að heita því að kenna engum
sína aðferð við hnýtingarnar
öðrum en dóttur sinni, heldur
myndi hann taka leyndarmálið
með sér í gröfina.
Þá gerðist það að dóttir gamla
mannsins dó, eina manneskjan
sem hann hafði kennt sína
aðferð við hnýtingarnar, aðferð
sem hann hafði lært af föður
sínum.
Sá, sem ég skrifaði í Noregi og
bað að benda mér á einhvern til
að leiðbeina mér við fluguhnýt-
ingarnar, skrifaði gamla mann-
inum og bað hann um að kenna
mér listina að hnýta flugur. í
nokkra mánuði gerðist ekkert,
en sex mánuðum síðar skrifaði
gamli maðurinn mér. í bréfinu
sagði hann að hann hefði verið
búinn að ákveða að taka leynd-
armálið með sér í gröfina, en
eftir langa umhugsun hefði hann
tekið þá ákvörðun að betra væri
Analíus leggur síðustu
hönd á Blue Charm og
velur gula fjöður úr
hnakka af gullfasana.
þó að einhver lærði þetta af sér,“
sagði Analíus.
„Þetta fór allt
i öskutunnuna“
„Ég fékk alls 8 bréf frá gamla
manninum, hvert bréf 5—6 þétt;
skrifaðar arkir, báðum megin. í
bréfunum voru nákvæmar leið-
beiningar um hvernig hnýta ætti
flugur, samkvæmt aðferð hans.
Ég lærði meira af þessum bréf-
um en öllum þeim bókum sem ég
hef iesið um fluguhnýtingar.
Lýsing gamla mannsins í bréf-
unum var svo góð, að ég sá
hlutina nákvæmlega fyrir mér,
þetta stóð mér ljóslifandi fyrir
hugskotssjónum, allt var skýrt
og augljóst,“ sagði Analíus og
lyftist allur i stólnum.
— Hvar eru þessi bréf, ertu
með þau hér?
„Það er saga að segja frá því.
Ég var svo óheppinn að ég
geymdi bréfin inni í fataskáp í
svefnherberginu, þau voru þar í
kassa ásamt ýmsu öðru. Nú, þar
kom að ráðskonan mín veiktist
og önnur var fengin í hennar
stað, á meðan á veikindunum
stóð. Sú ráðskona tók sig til og
henti öllum bréfum, blöðum og
öðrum plöggum sem i skápnum
voru. Þetta fór allt í öskutunn-
una!“ hrópaði Analíus, „mikið
djöfulli var ég sár. Af þessum
bréfum hefði verið hægt að
skrifa heila bók. Það var margt í
þessum bréfum, sem ekki er
hægt að muna, enda gáði ég
alltaf öðru hverju í bréfin til að
glöggva mig á atriðum sem ég
var í vafa um,“ sagði Analíus og
gat ekki dulið eftirsjána og
vonbrigðin.
— Þetta hefur aldeilis fengið
á þig?
„Já, ég var miður mín í marga
mánuði. Ég hefði viljað fórna
öllum mínum bókum um flugu-
hnýtingar og veiðiskap, aðeins ef
ég hefði mátt halda bréfunum."
— Hvað var það í bréfunum
sem var óbætanlegt?
„Æ, það var svo margt. Það
var ýmislegt sem gamli maður-
inn lagði áherslu á. Til dæmis
brýndi hann það fyrir mér að
búa tii sterkar flugur, leggja
aðaláhersluna á að hafa flugurn-
ar sterkar og vandaðar, til að
þær entust vel. í því var aðferð
hans meðal annars fólgin. — Þú
sérð, að í öllum þessum ensku
bókum um fluguhnýtingar er
ekki lögð áhersla á sterkar
flugur, hnýtingin er ónýt. Það er
byrjað aftast, einn eða tveir
vafningar um hvern þátt flug-
unnar, silfurþráð, stál, band og
það allt. Þessae flugur eru ekki
sterkar."
Kennt mörgum
gegnum tíöina
— Við snúum okkur að öðru
og Analíus er spurður um, hvort
hann hafi kennt mörgum að
hnýta flugur.
„Ég hef ekki tölu á þeim. Ég
byrjaði að kenna í kringum 1963
og þeir eru margir sem ég hef
kennt í gegnum tíðina. Ég
kepndi til dæmis Kristjáni
Gíslasyni, sem hnýtir mikið af
flugum i verslanir. Ég kenndi
Hans Kristjánssyni í Hafnar-
firði, en hann hnýtir mikið af
flugum. Hann var fljótur að
læra — var ekki búinn að vera í
marga tíma þegar hann hnýtti
Jock Scott! Þá kenndi ég Þórði
Péturssyni frá Húsavík að
hnýta. Hann er leiðsögumaður
við Laxá og hnýtir talsvert. Allir
þeir sem ég hef kennt hafa notið
kunnáttu gamla mannsins
norska, sem ætlaði að taka
kunnáttuna með sér í gröfina."
— Þú sagðir að einn nemandi
þinn hefði getað hnýtt Jock
Scott eftir aðeins nokkra tíma.
Er það erfið fluga?
Jíock Scott er ein sú erfiöasta,
það er vegna þess hve margsam-
ansett hún er, sérstaklega væng-
urinn.“
Analius tók niður bók úr hillu
og fletti upp á Jock Scott. Við
skoðuðum bókina og Analíus
benti mér á, að vængurinn er
samansettur úr 15 tegundum
fjaðra, auk þess er búkurinn
búinn til úr nokkrum litum af
bandi og fleiri en einn litur eru í
stélinu.
„Annars eru margar flugur
erfiðar og flóknar. Sérstaklega
eru smáar flugur erfiðar, bæði
vegna þess hve litlar þær eru og
einnig vegna þess að þær út-
heimta betra efni en þær stóru.
Sérstaklega þarf efnið í vænginn
að vera gott,“ sagði Analíus.
Þoli illa að hnýta lengi
— Ertu hættur að kenna?
„Já, ég er hættur. Þó eru menn
enn að biðja mig um að kenna
sér, en ég segi alltaf nei. Ég þoli
orðið illa að hnýta lengi vegna
þess að ég er orðinn lélegur í
öxlunum. Ég hef verið skorinn
upp í öxlunum. Það eru líka tveir
fingur máttlausir og svo er ég
með kölkun í hnénu og á erfitt
með að sitja lengi, Maður er að
ganga út úr þessu.“
— En þú veiðir þó ennþá?
„Jú, ég veiði enn, dunda svona
við þetta. Ég fékk 26 iaxa i fyrra.
Ég veiddi í Stóru-Laxá og Sog-
inu, hálfan dag i Elliðaánum
með öðrum, og í Hvítá í Borgar-
firði við Svarthöfða, hjá Birni
Blöndal. Það er ágætur veiði-
staður og þægilegt fyrir aldraða
að veiða þar, veiðistaðurinn rétt
fyrir neðan húsið. Þar fékk ég
fjóra væna iaxa.“
— Veiðir þú víða í sumar?
„Ég fer að Svarthöfða, í Sogið,
Stóru-Laxá og í Elliðaárnar, á
sömu staði og í fyrra. Annars tek
ég þessu með ró nú orðið, ég fer
helst á léttari staði. Ég á orðið
vont með að kasta flugunni því
ég finn alltaf til í öxlunum. Ég
tek þessu bara rólega, maður er
farinn að venjast þessu,“ sagði
Anatíus Hagvaag glottandi.
Samtalinu er lokið. Analíus
fylgir gesti sinum til dyra. „Það
ætti að vera hægt að gera
eitthvað úr þessu,“ segir blaða-
maður. „Æ, skrifaðu bara sem
minnst,“ segir Analíus, „mér er
illa við að trana mér fram.“
- ój
Flugur, sem Analíus heíur hnýtt.
Art Lee
Myndirnar tók KrLstján Kinarsson.
Silfur Kisa, en hana hefi
Analíus samið sjálfur.
Biack Docktor
Collie Dog
íleiðinni...
Óbrigðul
fluga?
Sumar veiðifluKur eÍKa sér
soku, auðvitað misjafnloKa at-
hyKÍisverða eftir atvikum. Ein
íslcnsk fluKa ber nafnið Art
Lee ok er birt mynd af henni
hér á síðunni (sjá heÍKarvið-
tal). Höfundur fluKunnar er
Þórður Pétursson frá Húsavik -
ok er hann leiðsögumaður við
Laxá í Aðaldal á sumrin.
Eitt sinn fyrir nokkrum ár-
um kom til veiða í ánni banda-
rískur veiðimaður og hitti hann
Þórð. Daginn eftir gaf Þórður
honum laxaflugu sem hann
kallaði eftir manni þessum.
Litirnir í flugunni voru þannig
til komnir að þeir voru hinir
sömu og í fötum veiðimannsins,
þegar þeir Þórður sáust fyrst.
Veiðimaðurinn var hrifinn af
flugunni og hugmyndinni — og
viti menn, hann mokveiddi á
fluguna í Laxá. Ekki minnkaði
hrifningin við það.
Arið eftir kom sami maður
til veiða í Laxá. Sagði hann að
hann hefði reynt að fá þessa
flugu hnýtta fyrir sig bæði í
Bretlandi og Bandaríkjunum,
en ekki fengið. Því var leitað til
Analíusar Hagvaag fluguhnýt-
ara, og hnýtti hann ein 50
stykki af flugunni fyrir mann-
inn og hugsaði veiðimaður sér
gott til glóðarinnar, vel birgur
af þessari flugu.
En nú bar svo við að hann
fékk ekki einn einasta lax á
fluguna þegar hann reyndi
hana aftur í Laxá. — Margt fer
öðruvísi en ætlað er.
Dularfull
tillaga
Á borgarráðsfundi fyrir
skömmu var lagt fram bréf frá
forstöðumanni Borgarskipu-
laKs Reykjavíkur þar sem far-
ið var fram á styrk til farar
manna frá Borgarskipulagi ok
eins manns úr skipuiagsnefnd,
á norræna ráðstefnu um skipu-
lagsmál. Sjálfstæðismenn i
borKarráði töldu afrek meiri-
hluta skipulaKsnefndar ekki
slík að rétt væri að senda
fulltrúa þeirra á norræna
ráðstefnu um þau mál, enda
frændur vorir á Norðurlönd-
um ekkert það Kert á hluta
IteykvíkinKa. sem réttlætti
slíka „sendinKu“.
Jafnframt lagði Albert Guð-
mundsson fram svohljóðandi
tillögu: „Borgarráð samþykkir,
að engum starfsmanni Reykja-
víkurborgar eða kjörnum full-
trúa skuli leyft að ferðast til
útlanda eða annað (!!!) á vegum
Reykjavíkurborgar, nema að
fengnu samþykki borgarstjórn-
ar“.
Enn eru menn í borgarkerf-
inu að velta því fyrir sér hvað
átt sé við með orðinu „annað“.
Einhverjir eru þeirrar skoðun-
ar að verið sé að reyna að koma
í veg fyrir að menn fari rúnt
með geimskutlunni Kólumbíu.
Ekkert liggur þó fyrir um að
slíkar ferðir standi til boða.