Morgunblaðið - 27.09.1981, Page 16

I
16
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. SEPTEMBER 1981
------------------——----------------------------------
t
r
r
r
J
I
[
Miðkaupstadur
HVERFI
BURSTAI
TIMBURI
BÍSLAGA
OG
KVISTA
Þrjár fjölskydur - 28 til 29
manns bjuggu hér í eina tíð
Maöur kemur álútur út
um lágreistar dyr á
litlu húsi. Hann hryllir
sig í kuli fagurs haustmorg-
uns. Brauöstritið er framund-
an og hann greikkar sporin,
einn á ferö á mjórri götunni.
Húsin eru sem í svefnrofum
og skömmu síðar kviknar líf.
Konur og karlar, ungir og
gamlir, hraöa sér sína venju-
bundnu leið. Börn í allavega
litum úlpum meö axlatöskur
halda á fund tærimeistara
sinna. Þetta stendur yfir
skamma stund og síðan er
eins og einhverju só lokiö.
Húsin standa ein eftir en
halda þó vöku sinni. Ef betur
er aö gáö má sjá þrjú lítil
húfuklædd börn, augsýnilega
blessunarlega laus við vitn-
eskju um skólaskyldu og
lífsgæðakapphlaup þar sem
þau sitja meö litríka plastbila
í vinalegum drullupolli víö
hlið sænskrar glæsibifreiöar.
Viö erum stödd í Tanga-
götu í miðkaupstaönum á
miðri eyrinni á ísaftröi árla
morguns í síðustu viku. Þaö
þarf tiltölulega lítiö ímyndun-
arafl til aö sjá fyrir sér
morgunstund í þessari sömu
bergi undir súð og lítill krókur
sem þau telja aö notaður heföi
verið sem eldhús í gamla daga.
Börn þeirra Herdísar og Hrafns
eru þrjú, eins árs, þriggja og átta
ára gömul. Húsið er alls um 117
fermetrar og sögöu þau aðspurö
um stærð þess: „Okkur finnst allt
í lagi að stækka þaö aðeins og
ætlum aö sækja um til bæjaryf-
irvalda aö fá aö setja á þaö kvist
og stækka efri hæöina um eitt
svefnherbergi,“ en bættu því viö
aö ekki fyrir ýkja löngu heföu bú-
iö þarna hjón meö átta börn og
hér áður fyrr heföu þrjár fjöl-
skyldur — 28 til 29 manns —
búið í húsinu. Þess vegna væru
innagangar í húsiö þrír. „Þannig
aö þetta ætti aö nægja okkur, en
þaö er ekki hægt aö neita þvi aö
auövitaö væri þægilegra að hafa
örlítiö stærra pláss, sérstaklega
þegar krakkrnir stækka," sagöi
Herdís.
Þau sögöu aö sú stækkun sem
þau heföu í hyggju yröi alfariö í
sama stíl og húsiö er nú í og
töldu, aö bæjaryfirvöld heföu
ekkert út á það aö setja.
— Hvernig er aö búa í timb-
urhúsi sem þessu og hefur ykkur
aldrei flogið í hug að sækja um
lóöir og byggja?
„Þaö er ágætt aö vera hérna
og þaö stendur ekki til aö sækja
um lóö,“ sagði Hrafn. „Ég haföi
aldrei búiö í timburhúsi þegar ég
kom hingaö, en get ekki hugsaö
mér að flytja héöan," sagöi Her-
dís. „Draugagangur? Nei. Hér er
aðeins góöur andi.“
Þrátt fyrir lagfæringar innan-
dyra og utan, þannig að húsiö er
mjög vistlegt má samt sem áöur
nema aldur þess á eyddum
þröskuldum og huröarkörmum,
hlýlegu braki og marri og fleiru,
sem flestum finnst eiga að til-
heyra húsi sem þessu. Saga
hússins er lítt þekkt aö frátöldum
aldri þess aö sögn þeirra hjóna
en sögöust hafa fullan hug á aö
veröa sér úti um allar upplýsingar
sem til eru.
Aö sögn kunnugra á Isafiröi er
þetta hús einna skemmtilegasta
dæmiö um hversu vel hefur tekist
til um lagfæringar húsa í þessum
bæjarhluta.
Húsiö viö Sundstræti 19 var
byggt árið 1872 og er því 109 ára
gamalt. Þetta er bárujárnsklætt
timburhús, vel við haldiö og
garöurinn í kring sérstaklega
snyrtilegur. Við bönkum upp á
og er boðið að ganga í bæinn af
húsmóöurinni, Herdísi Hllbner.
Forstofan er í áfastri skúrbygg-
ingu, — bíslagi, eins og ísfirð-
ingar kalla slíkar byggingar.
Herdís varar okkur við að reka
okkur ekki upp undír, er við
göngum inn. Það þarf lágvaxinn
mann til að geta gengið upprétt-
ur um þessar dyr, en húsbónd-
inn, Hrafn Norðdahl, sem er með
hávaxnari mönnum, sagði að
auövitað væri þetta ekki sam-
kvæmt nútíma þægindum, en
það vendist.
Þau Herdís og Hrafn eru aöflutt
— bæöi Reykvíkingar aö upp-
runa — og sögöust hafa fest
kaup á húsinu áriö 1977. Sam-
kvæmt skipulagshugmyndum
hefði nokkrum árum fyrr staðiö til
aö rífa húsiö og bærinn því keypt
þaö. Þau heföu fengiö afnot af því
tímabundið sem kennarabústaö
en á meöan þau voru húsinu
heföi verið tekin ákvöröun um
nýtt skipulag og lengja lífdaga
þess. „Þá lá því beinast viö aö viö
keyptum húsiö," sagði Herdís.
Þau hafa lagt mikla vinnu í lag-
færingar, sett nýtt þak, tvöfaldaö
gler og útbúlö fallegan garö í
kringum húsiö. Er okkur bar aö
garöi voru þau aö mála stofuna
og sagði Hrafn aö innveggir húss-
ins væru mjög þykkir, loft í milli
og hefði hann í hyggju aö breyta
þvt. Hann sagöist telja innviöi
hússins vandaöa og ekki þyrftl aö
óttast fúa eða skemmdir á þeim.
Á neðri hæöinni er sæmilega
stór stofa, eldhús, baöherbergi
og geymsla. Þau sögöu baöher-
bergiö óþarflega stórt og hafa í
hyggju aö lagfæra nokkuö her-
bergjaskipan á jarðhæðinni. Ör-
mjór stigi liggur upp úr eldhúsinu
upp á loftiö þar sem eru tvö her-
Tangagata.
götu um aldamótin. Glæsi-
bifreiöin veröur að klunna-
legri handkerru, börnin fleyta
bátum úr rekaviöarkubbum á
pollinum góöa. „Made in
Japan“-plastútgáfur af
krana- og vörubifreiöum biöa
síns tíma. Djúp kerruhjólför
eru í moldargötunni, malbikið
horfiö. Fólk fer til vinnu'
sinnar en starfsvettvangurinn
er ekki hinn sami. Vinnutím-
inn eflaust langur og strangur
því vísitölufjölskylda þessa
tíma var langt frá því að miö-
ast við 3,6 eöa 3,8 einstakl-
inga. Margir stunda störf sín
heima og við húsvegginn,
enda búa hér margir hand-
verksmenn.
Hiö eina, auövitaö fyrir
utan fjallahring Skutulsfjarö-
ar, sem ekki þarf að beita
ímyndunaraflinu til breytinga
á eru húsin. Þau eru aö
mestu óbreytt, þó auðvitað
hafi mörg þeirra verið lag-
færð og önnur fengiö „and-
litslyftingu", misjafnlega vel
heppnaöa, eins og gengur.
Þaö hefur vakiö athygli
þeirra sem lagt hafa leiö sína
um þessa götu og nálægar í
sumar hversu mikill áhugi
Hrafn og Herdís ásamt syninum Eiríki Erni, 3 ára, fyrir
framan húsið. Eins og sjá má er Eiríkur litli einn um að geta
gengiö uppréttur um útidyrnar.
Sundstræti
j