Morgunblaðið - 08.10.1981, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 1981
+ Móöir okkar, JOHANNE BACHMANN, Sólheimum 23, andaöist í Borgarspítalanum 6. október. Susie Bachmann, Gréta Bachmann.

t Systir okkar, SIGRÍÐUR GUOMUNDSDOTTIR frá Bíldudal, andaöist í Borgarspítalanum aö morgni 6. október. Jaröarförin ákveöin síöar. Systkini hinnar látnu.

+ Fórstursystir mín og frænka okkar, LÁRA SIGURÐARDÓTTIR, fyrrverandi matráðskona é Kleppsspítalanum, er látin. Siguröur Guömundsson, Halldór Jóhannsson, Sigrún Jóhannsdóttir.

+ Faöir minn, tengdafaöir og afi, JÓN H. JÚLÍUSSON fré Siglufirói, andaöist á Landakotsspítalanum þriöjudaglnn 6. okt. Jaröarförin auglýst síöar. Stefán Jónsson, Bára Leifsdóttir og börn.

+ Eiginmaöur minn, JÓN A.F. HJARTARSON, fiskimatsmaöur, Sólvöllum 19, Akureyri, er lézt aöfaranótt 3. október, verður jarðsunginn laugardaginn 10. október kl. 13.30 frá Akureyrarkirkju. Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna, Guölaug Bjarnadóttir.

+ Útför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu, ODDNÝAR FRIÐRIKSDÓTTUR, Löngufit 5, fer fram frá Fossvogskirkju, föstudaginn 9. okt. kl. 13.30. Siguröur Ólafsson, börn, tengdabörn og barnabörn.

+ Útför eiginmanns mins, KÁRA H. SIGURJÓNSSONAR. Drápuhlíö 38, fer fram frá Fossvogskirkju, föstudaginn 9. október kl. 10.30. Fyrir hönd vandamanna, Sjöfn Jónasdóttir.

+ Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi, JÓN EYJÓLFUR JÓHANNESSON fré Möörudal, Lindargötu 61, Reykjavík, er andaöist 5. október sl., veröur jarösunginn frá Egilsstaöakirkju, laugardaginn 10. október kl. 2. Jóhanna Jónsdóttir, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Hjartkær eiginmaöur minn, faöir og tengdafaöir, BJÖRN KR. JÓNSSON, f.v. verzlunarmaöur, Sólheimum 23, veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni, föstudaginn 9. okt. kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir. Ingileif Káradóttir, ^ Kolbrún Björnsdóttir, Jón Björnsson, !"r* Björn Björnsson, Kf»rtansson.
Steinar Sveinsson
- Minningarorö
Steinar Sveinsson verður jarð-
sunginn í dag, fimmtudag, frá
Fossvogskirkju í Reykjavík. Á
skammri stundu hafa fallið tveir
bræðranna frá Sveinsstöðum:
Faðir minn undir lok síðasta árs,
næstelstur bræðranna, og nú
Steinar, næstyngstur, ekki fimm-
tugur að aldri. Steinar lætur eftir
sig tvo syni; hjá þeim er samúð
okkar í dag.
Fyrir þrjátíu árum rúmum man
ég fyrst eftir frænda mínum.
Hann var þá hjá móður sinni, Sal-
óme Kristjánsdóttur. Amma mín
var þá nýlega flutt að vestan, frá
Sveinsstöðum, en þar fæddist
Steinar heitinn. Þá hét býlið
Kvenhóll, en í landi þess reisti afi
nýbýlið sem bar hans nafn. 10
voru börnin á Sveinsstöðum, en
eftir að faðirinn lést gengu elstu
börnin til forystu á búinu og síðan
flutti amma suður með yngstu
börnum sínum. Er ég minnist
Steinars syðra er sú minning
blandin glaðværu fjölskyldulífi,
samheldni ríkti í öllu dagfari Sal-
óme og barna hennar. Steinar bjó
síðan um tíma á heimili foreldra
minna í Herskálakamp og hann
kenndi mér að spila ólsen; oft spil-
uðum við daglangt. Steinar lét sig
ekki muna um að rífa sig upp á
morgnana fyrir ágangi frænda
síns til þess að spila á spil. Vorum
við oft sestir við eldsnemma, enda
þótt íþrótt þessi sé fremur kennd
við kvöldið er morguninn þegar
menn ganga til verka. Þegar ég
kom til Reykjavíkur á ný til skóla-
vistar sem unglingur var gott að
hitta þennan barngóða frænda
minn á ný; laun hans voru lág, en
þó fann hann smugu til þess að
rétta að blönkum krakkanum
nokkrar krónur við og við. Þær
komu sér oft vel satt best að segja.
Enn bar það við að ég heimsótti
Steinar er hann hafði nýlega sett
saman heimili með Maríu Elísa-
betu Jónsdóttur en með henni átti
hann synina tvo, Svein Samúel og
Bjarna. Þar var gott að koma og
það skynjaði ég vel að Steinar
fann sig og sína í önn dagsins og
gleði frístundanna. Fjölskyldu
sinni, sonum sínum, sonardóttur
og fóstursyninum Jóni ann hann
jafnan alls þess besta er hann gat
látið í té.
Steinar Sveinsson vann flest al-
geng störf verkamanna til sjós og
lands. Hann gekk aldrei heill til
skógar; strax við fæðingu kom í
ljós að hann þyrfti á stuðningi að
halda og síðar varð hann fyrir
slysi, upp úr því varð til nýr sjúk-
dómur sem að lokum leiddi hann
til dánardægurs. Þrátt fyrir veik-
indin var Steinar jafnan að störf-
um og stundum er mér nær að
halda að hann hafi staðið býsna
einn. Þó var hann ljúfur, opinskár
og einlægur, hlýr í viðmóti, en
stundum galt hann kannski ein-
lægni sinnar og hrekkleysis. Síð-
ustu árin starfaði hann við hinar
miklu virkjunarframkvæmdir ís-
lendinga við Sigöldu og síðar
Hrauneyjafoss.
Síðast sá ég hann þegar horn-
steinn var lagður að Hrauneyja-
fossvirkjun. Hann var þá einn í
hinum stóra fjölda verkamanna
sem hafði séð handverk sín breyt-
ast í stórvirki sem á eftir að þjóna
landsmönnum um aldir og skapa
verðmæti sem þeir fá sjálfir í litlu
að njóta. Þó munu börn okkar
allra og synir Steinars frænda
míns þar með og niðjar þeirra
njóta þeirra auðæfa um langa
framtíð sem hann og félagar hans
hafa skapað með verkum sínum
inni á hálendinu. En hlutur slíkra
manna vill gleymast; a.m.k. stóðu
þeir til hliðar við herlegheitin í
Hrauneyjafossi þegar aðrir skip-
uðu sér í forgrunn. Sú niðurskipan
segir þó ekkert um kjarna máls-
ins; þann að fjöldinn leysti verk
sem ekki var á færi neins eins að
sjá fram úr, ekki þó hann lifði í
þúsund ár.
Steinar Sveinsson var fæddur
21. maí 1932; hann lést 1. október
1981 og var því á fimmtugasta ald-
ursári er hann lést. Hann átti hin
síðari ár við alvarleg veikindi að
stríða, en sinnti störfum sínum af
fremsta megni þrátt fyrir veikind-
in — oft umfram getu, meira af
vilja en mætti. Hann lagði sig all-
an fram og kostaði sér öllum til í
verkum sínum og gleði. Steinar
kveðjum við í dag; hugur okkar er
með sonum hans og öllum þeim
sem þekktu kosti hans og kunnu
að meta hann. Þessi fátæklega
kveðja er skrifuð í þakklætisskyni
við góðan dreng, með þökkum
fyrir samfylgdina fyrr og síðar,
jafnt í Herskálakamp sem Hraun-
eyjafossi.
Svavar Gestsson
Minning:
Guðríður Þórðar-
dóttir Hafnarfirði
Fædd 12. ágúst 1892.
Dáin 30. september 1981.
Lækkar HídaKa sol
LönK cr ordln min ícrd.
Fauk i faranda skjól.
ÍCKÍn hvíldinni vcrÓ.
Guó minn koÍÓu þinn friÓ.
Klcddu ok blcssaóu þá.
scm aó IökÓu mór liö.
LjósiÖ kvciktu mér hjá.
(II.A.)
í dag fer fram frá Hafnarfjarð-
arkirkju útför ömmu minnar,
Guðríðar Þórðardóttur. Með þess-
um fáu línum vil ég þakka henni
þær ógleymanlegu stundir er hún
gaf mér, en við bræðurnir nutum
þeirra forréttinda að alast upp í
sama húsi og hún bjó í og þekktist
þar ekkert kynslóðabil. Það var
alltaf gott að koma til hennar, og
alltaf var hún reiðubúin til að
gera það sem mætti gleðja lítinn
dreng. Ósjaldan leitaði ég til
hennar með eitt og annað og ekki
taldi hún eftir sér að gera það sem
í hennar valdi stóð til að veita
þroska þrátt fyrir langan vinnu-
dag í erfiðisvinnu. Oft sátum við
saman og töluðum um lífið og til-
veruna og lífsins gátur og við svör
hennar varð lítill drengur margs
fróðari um eitt og annað sem vakti
furðu í hans augum. Það var hún
sem benti mér á að sækja fundi í
KFUM og hef ég ekki hætt því
sðan, þökk sé henni fyrir það.
Guðríður Þórðardóttir fæddist
að Kröggólfsstöðum í Ölfusi 12.
ágúst 1892 og var hún næst elst af
10 systkinum hjónanna Ragnhild-
ar Magnúsdóttur og Þórðar Þor-
geirssonar frá Núpum. En Ragn-
hildur lést er hún átti 10. barnið
og stóð Þórður þá einn uppi með
hópinn sinn. Systur Þórðar sýndu
honum þá það drengskaparbragð
að skipta börnunum á milli sín og
ala upp eftir því sem með þurfti .
Hún fór kornung í fóstur til hjón-
anna Guðrúnar Þorgeirsdóttur og
Þórðar Magnússonar er bjuggu í
Hagavík í Grafningi og ólst hún
upp hjá þeim sæmdarhjónum til
fullorðinsára ásamt Magnúsi
bróður sínum, en þau hjónin eign-
uðust aldrei börn sjálf. Fékk hún
aldrei fullþakkað hve vel var farið
með hana í uppvextinum.
Guðríður giftist 1. júní 1918
Guðbirni Gíslasyni frá Miðdal í
Mosfellssveit og tóku þau við búi í
Hagavík. En hjónabandið varð
ekki langt, því 1. okt. 1919 drukkn-
aði Guðbjörn í Þingvallavatni og
var hún þá ein með tvö börn sem
þau liöfðu eignast, Þórð sem var á
2. ári, en andaðist 14. maí 1963, og
Birnu Þóru sem var þrigja vikna
gömul. Upp úr því fluttist hún
suður og bjó fyrst hjá tengdafólki
sínu sem þá var flutt til Reykja-
víkur, en það veitti henni þá ómet-
anlega aðstoð. Árið 1922 fluttist
hún til Hafnarfjarðar og bjó eftir
það við Reykjavíkurveginn, eða í
um 50 ár. Þegar þangað kom hóf
hún störf við fiskverkun og starf-
aði við hana í rúm 40 ár, lengst af
hjá Venusi hf. og rómaði hún oft
þá góðu húsbændur. Þegar heim
kom tók prjónavélin við, en hún
prjónaði mikið fyrir hafnfirskar
húsmæður til að framfleyta sér og
börnum sínum og tókst henni það
með sóma fyrir sitt frábæra þrek
og viljastyrk því ekki fengust
styrkir frá hinu opinbera á þeim
tíma.
Síðustu æviárin hefur hún dval-
ið á Sólvangi í Hafnarfirði og
skuiu hér færðar þakkir til stofu-
félaga og alls starfsfólks þeirrar
stofnunar fyrir frábæra umönnun
til hins síðasta.
Vinum og venslafólki öllu er
beðið blessunar og þökkuð öll
sporin sem til hennar lágu.
Að endingu kveðja hana barna-
börnin, tengdasonurinn og einka-
dóttirin með hjartans kveðju og
þakklæti fyrir allt sem hún var
þeim í þroska og skilningi.
Æviárin voru orðin mörg og
gott er að fá hvíld eftir langan og
erfiðan dag, en minnumst þess að
Kristur er einn dáinn fyrir alla og
hann hefur sigrað dauðann með
upprisu sinni, blessað sé hans
nafn og blessuð sé minning ömmu
minnar.
Kilift lif. -
vcr oss huKKun, vörn <>k hlif,
Iff I ohn. hvo ávallt cyifjum
a*öra liflö. |x> aö dcyjum.
IIvaA cr allt. þá cndar kif?
Kilift lif.
(M.J.)
G.E.