Morgunblaðið - 04.09.1982, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 1982
35
Június G. Ingvars-
son — Minning
sumri sigla léttir í lund og með
einlægum fögnuði frá Bæjar-
bryggjunni á lítilli trillu út til eyj-
unnar sinnar fögru, þegar sól skín
hvað heitast á hvít og tignarleg
Háubæli, iðandi af svartfugli og
arri.
Pétur Guðjónsson var kynsæll
eins og hann átti ætt til og átti
orðið fjölda barnabarna, samtals
eru afkomendur hans orðnir 58
talsins, allt hið mesta dugnaðar-
og myndarfólk og þeir afkomend-
ur hans, sem hafa lagt fyrir sig
framhaldsnám afburðanáms-
menn.
Ég votta eftirlifandi ekkju Pét-
urs, Lilju, og öllu þeirra fólki, eft-
irlifandi systkinum hans og
frændfólki hinnar stóru
Oddsstaðafjölskyldu hluttekningu
við fráfall hans. Péturs á Kirkju-
bæ er gott að minnast. Til nær
hinstu stundar var hann reifur og
lifsglaður maður, sem lagði hverj-
um manni gott til.
Utför hans fer fram frá
Útskálakirkju í dag kl. 14.30.
Blessuð sé minning hans.
Guðjón Ármann Eyjólfsson
Pétur á Kirkjubæ, bjargveiði-
maður frá Vestmannaeyjum, verð-
ur til moldar borinn í dag með 80
ár að baki. Pétur Guðjónsson var
eitt af þeim fjöllum mannlífsins
sem eykur lífshamingju samferða-
manna, stækkar heim hvers-
dagslífsins og býður upp á ævin-
týri og gamansemi. Pétur á
Kirkjubæ var eins og fjölskrúðugt
berg með ótal syllum, því þessi
farsæli og dugmikli veiðimaður
var stór og fjölbreyttur í eðli sinu,
hreinskiptinn drengskaparmaður
og skemmtilegur. Á sinn hátt var
Pétur eins og ein af úteyjum Vest-
mannaeyja, sem rísa úr hafi með
reisn. Hann var mjög félagslyndur
maður eins og vinur hans lundinn
meðal fugla, en hann lét samt ekki
svo glatt höggva í skoðanir sínar
ef hann hafði tekið afstöðu að vel
hugsuðu máli. Pétur á Kirkjubæ
er gott dæmi um spakmælið góða:
„Maður er manns gaman," því það
fylgdi honum svo margt gott og
honum var svo tamt að laða fram
tilþrif í fari samferðamanna
sinna.
í 70 sumur stundaði Pétur
laundaveiðar og bjargferðir í Ell-
irey eins og hann kallaði sjálfur
Elliðaey, en hann hefur fært hald-
góð rök fyrir Ellireyjarnafninu.
Það var ekki löng leiðin frá
Kirkjubæ í Ellirey, nokkrir kíló-
metrar yfir álinn og ekkert
skyggði á útsýnið milli þessara
tveggja staða sem má segja að
hafi verið endastöðvarnar í lífs-
hlaupi Péturs þar til eldgosið í
Heimaey ruddist fram á sjónar-
sviðið í ársbyrjun 1973.. Þá flutti
þessi mæti þegn sig um set eins og
svo margir aðrir Eyjamenn. Lund-
inn austur á Urðum fann ekki hol-
urnar sínar það ár, nýtt land hafði
lagst yfir. Sama skeði með hús
Péturs á Kirkjubæ. Hann fann sér
stað í Garðinum og hann tók
Eyjamanninum vel. En þrátt fyrir
þessi tímamót var Pétur á Kirkju-
bæ í takt við rætur sínar og árlega
fór hann til lundaveiða í Ellirey,
lífsglaður, öruggur og stórbrotinn
í stíl sínum. Hann var sérstaklega
hnyttinn í tilsvörum og æðrulaus
og fleyg eru ummæli hans þegar
bæjarstjórnarmenn í Eyjum
þeystu í hlað hjá honum gosnótt-
ina forðum þegar eldfjall hafði
fæðst við bæjardyrnar á Kirkju-
bæ. „Nú fáið þið nóg af byggingar-
efninu," sagði þessi knáa kempa
og nokkrum dögum síðar þegar
Guðjón sonur hans tilkynnti hon-
um símleiðis til fastalandsins
að Kirkjubær væri gjörsamlega
horfinn undir hraunbreiðuna,
hafði bjargveiðimaðurinn orð á
því að það væru nú meiri vand-
ræðin, hann hefði verið nýbúinn
að mála öskutunnurnar. Pétur var
oft meinhæðinn, en aldrei svo
beittur að blæddi, hans háð bætti
heldur og slíkt er vandmeðfarið.
Pétur Guðjónsson skilur eftir
sig spor og fas sem menn lærðu af
og þannig skóp hann á sinn hátt
það mannlíf sem með honum rann.
Hans tónn heldur því áfram, en
þeir sem enn standa hérna megin
móðunnar miklu sakna vinar og
sterks persónuleika. Skoran í Ell-
irey var veiðistaður Péturs, en það
er víst að hann mun finna sér
veiðistað i „Skorum" eilífðarinnar
og munda þar sinn háf með
kommanderinn við vör. Bjarg-
veiðimenn í Vestmannaeyjum eru
þakklátir Pétri á Kirkjubæ fyrir
hans mikla þátt í samfélagi þeirra
og lífshlaupinu ævina alla. Við
vottum Lilju eiginkonu hans,
börnum, barnabörnum og öðrum
ættingjum dýpstu samúðarkveðj-
ur um leið og við biðjum góðan
Guð að leiða góðan dreng á leiðum
eilífðarinnar. Ellirey hefur misst
einn af sínum mætustu sonum,
Vestmannaeyjar mann sem bar
stemmningu þeirra í brjósti sér og
kvikaði aldrei fyrir sannfæringu
sinni sem sjálfstæður maður.
Fyrir hönd Félags bjargveiði-
manna í Vestmannaeyjum,
Árni Johnsen
Fæddur 10. júní 1891
Dáinn 28. ágúst 1982
Hann Júnni er dáinn, gamall
maður hefur kvatt, sáttur við guð
og menn. Löngu og faráælu lífi er
lokið og við sem þekktum hann
þökkum samfylgdina. Segja má að
samfylgd hans og fjölskyldu
minnar hafi verið síðan árið 1933
er foreldrar mínir fluttu að Kálf-
holti í Ásahreppi. Þar bjó þá Júní-
us fyrir ásamt Sigríði Hannes-
dóttur.
Þetta tvíbýli á jörðinni og í
sama húsinu varði í 21 ár eða þar
til Júnni og Sigga fluttu að Sel-
fossi árið 1954. En samgangur á
milli heimilanna hefur aldrei
rofnað og eftir að foreldrar mínir
fluttu einnig til Selfoss treystust
enn vinaböndin.
Bernskuminningar okkar systk-
inanna eru mjög tengdar sambýl-
isfólkinu og án þess hefði tilveran
verið fátæklegri. Á heimili þeirra
voru jafnan sumardvalarbörn sem
fluttu með sér hugblæ borgarlífs í
sveitina. Þá var alltaf mjög
gestkvæmt hjá þeim, skildmenni
beggja dvöldu oft einhverja daga
og jafnvel vikur á hverju sumri og
fólk sem upphaflega kom til
sumarvinnu hélt tryggð við þau og
kom í heimsóknir ár eftir ár.
Þannig var gestrisni og hjarta-
hlýja helsta einkenni þeirra auk
fádæma greiðasemi.
Júnni hlaut lundarfar ljúflings í
vöKRUgjöf og hélt sinni hreinu sál
um langa ævi. Hann kunni að
njóta þess sem lífið hafði að bjóða
hófsamur og þakklátur. Hann var
tónlistarunnandi og hafði góða
tónlistargáfu sjálfur. Hann lék á
tvöfalda harmoniku á böllunum í
æsku sinni og hringdi klukkum
Kálfholtskirkju af næmi á stund-
um gleði og sorgar. Tónlistargáfa
er rík meðal ættmenna hans og
þekktur var bróðir hans Kristinn
Ingvarsson organisti við Fríkirkj-
una í Reykjavík. Júnni var hæ-
verskur maður og hafði fágaða
framkomu, mannblendinn og glað-
ur. Áður er minnst á gestrisni
hans, segja má að á kirkjustaðn-
um í Kálfholti hafi hún komið að
góðum notum og nutu sveitungar
og aðrir þeir er kirkjuna sóttu. Á
þessum tíma kom fólk á hestum
eða gangandi oft um langan veg og
var þá vel þeginn kaffisopi og
húsaskjól. Heimili Júníusar stóð
ætíð öllum opið.
Júníus var fæddur í Björnskoti
á Skeiðum, en mátti eins og mörg
börn þess tíma, ungur þola þá
raun að skiljast við foreldra og
systkini. Hann var þó mjög lán-
samur og komst til góðra manna.
Hann ólst upp hjá Helga Skúla-
syni og konu hans á Herríðarhóli í
Holtum. Reyndust þau og börn
þeirra honum sem eigin fjölskylda
og hefur systkinasamband haldist
alia tíð milli hans og fóstursystk-
inanna.
Um 1930 hóf hann búskap í
Kálfholti eins og fyrr er getið.
Lífsförunautur hans var Sigríður
Hannesdóttir ættuð úr Flóa. Þau
áttu ekki börn saman, en sonur
Sigríðar, Sigurður Óskar, ólst upp
með þeim. Það var mikill gæfu-
dagur í lífi Júnna er þau komu í
Kálfholt, gagnkvæmur kærleikur
tókst milli þeirra fóstranna og á
heimili Sigurðar og Guðrúnar
konu hans hefur hann átt athvarf
í elli og sjúkleika. Til þeirra fluttu
þau Sigríður er þau hættu sveita-
búskapnum. Sigríður lést fyrir
nokkrum árum.
Hér tengdust æskan og ellin,
börnin voru ung er amma og afi
komu á heimilið og fjórða kynslóð-
in löngu komin í bæinn þegar
hann lést. Júnni var alla tíð mjög
barngóður og naut samvistanna
við börnin sem öll hændust að
honum.
Síðustu árin var hann sjúkur,
ellin sótti fast að, en andinn var
furðu ern. Hann fylgdist alla tíð
með sínu fólki og gladdist ef gest
bar að garði. Það var aðeins nú
síðustu vikurnar að hann dvaldi á
Sjúkrahúsi Suðurlands og þar lést
hann.
Þetta átti ekki að verða nein
ævisaga og er það ekki, aðeins
nokkur orð í minningu góðs
manns. Ég vil að lokum fyrir hönd
fjölskyldu minnar þakka honum
tryggð og vináttu alla.
Sigrún Ásgeirsdóttir.
Móir mín, t ÞÓRA GÍSALDÓTTIR, fyrrv. Ijósmóöir, Eyjaseli 6, Stokkseyri,
er látin.
Fyrir mína hönd og systkina hennar,
Kristinn G. Wium.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö andlát móöur
okkar,
ÞORKELÍNU SIGRÚNAR ÞORKELSDÓTTUR,
Safamýri 46.
Jóhanna Eiríksdóttir,
Magnúa Eiríksson,
Sigrún Eirfksdóttir,
Gíslína Guórún Eirfksdóttir,
Kristján Eirfksson,
Þóra Eirfksdóttir,
og aórir vandamenn.
Laugardals völlur
-ÍBV
/ dag kl. 14.00
Þýðingarmikill og spennandi
leikur.
Framarar