Morgunblaðið - 02.10.1982, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. OKTÓBER 1982
nefc/'iAnn
r) Ég hef bara. t\JÖ sett cvf hörtcluim,
þu skilur.'"
Nýi galdralæknirinn er kunnur Hann heldur því fram að þetta
barnalæknir! hvetji fiskana ef þeir skyldu koma
upp á yfirborðið!
HÖGNI HREKKVÍSI
„SVAFSTU S\JOUA TA^T... f"
Hverjir skyldu hafa valið
Jóni Birgi viðmælendur
— sem lofa og prísa kínverska einræðið?
SJ. skrifar 2. september:
„Velvakandi góður.
I Morgunblaðinu í dag birtist
grein eftir Jón Birgi Pétursson um
lífið í Kínaveldi. Hann er sagður
hafa ferðast þangað austur með
kór Öldutúnsskóla. Af grein þess-
ari verður ekki betur séð en Kín-
verjar hafi höndlað mikla ham-
ingju í einræði Kommúnista-
flokksins, sem á heimsmet í
manndrápum samkvæmt Heims-
metabók Guinness, en hún byggir
á áreiðanlegum tölum bæði frá
Bandaríkjunum og Sovétríkjun-
um. Jón segir að Kínverjar lifi að
vísu við heldur þröngan kost mið-
að við okkar lífskjör, en þeir séu
ákaflega hamingjusamir, lífsglað-
ir og ánægðir með stjórnarfarið.
Mörg undanfarin ár hef ég
reynt að fylgjast með því helsta
sem skrifað hefur verið um Kína á
Vesturlöndum. Tel ég því óhætt að
fuliyrða, að lýsing Jóns Birgis
stangast fullkomlega á við frá-
sagnir þeirra manna, sem best
þekkja til mála austur þar. Þessir
sérfróðu menn, sem m.a. byggja
rit sín á frásögnum fjölda kín-
verskra flóttamanna víða að úr
Kína, lýsa landinu sem hálfgerð-
um þrælkunarbúðum. Þjóðin lifi
við hið ömurlegasta hlutskipti,
haldin ótta við algjört lögregluríki
Kommúnistaflokksins.
„Ein úr Nýja-Miðbænum“ skrif-
ar 23. september:
„Hr. Velvakandi!
Ég les þig daglega og er áskrif-
andi og oft orðið vör við að þú
birtir gömul kvæði og vísubrot
fyrir fólk. Nú langar mig að biðja
þig að gera svo vel að birta fyrir
mig gamalt kvæði sem ég heyrði
í útvarpinu og þá reyndust þetta
vera miklu fleiri erindi en ég
þekki. Ég kann tvö fyrstu erind-
in, þau eru svona:
Segðu mér söguna aftur
söguna þá í gær
um litlu stúlkuna ljúfu
með ljósu flétturnar tvær.
Velvakandi hvetur les-
endur til aö skrifa þætt-
inum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til
— eða hringja milli kl.
10 og 12, mánudaga til
föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er
þegið, eru ábendingar og
orðiaskipti, fyrirspurnir
og frásagnir, auk pistla
og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrit-
uð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að
fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir
ástæða til að beina því
til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins,
að þeir láti sinn hlut
ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Sá íslendingur, sem hvað lengst
hefur dvalist í Kína, Skúli Magn-
ússon, sendi félögum sínum á ís-
landi einmitt slíkar lýsingar frá
hinni austrænu paradís fyrir all-
mörgum árum sbr. „SÍA-skýrsl-
urnar“, sem margir þekkja. Væri
sannarlega forvitnilegt að heyra
álit Skúla á ferðasögu Jóns Birgis,
því að hann þekkir það Kína, sem
blaðamaðurinn fékk ekki að sjá.
Ég man eftir þessum 2 vísum
sem oft voru sungnar í mínu
ungdæmi. Gott þætti mér ef þú
vildir gjöra svo vel að grennslast
um hvort þú eða einhver annar
kann afganginn af þessu ljóði.
Ég kann eitt erindi enn sem ég
held að sé svona:
Var hún ekki fædd uppi á íslandi
og alin þar uppá sveit.
Send var hún suður á sveitina
með saknaðartárin heit.
„Kæri Velvakandi!
Mig langaði til að þakka for-
ráðamönnum Landakotsskóla
fyrir ágæta ferð, sem farin var sl.
laugardag (25. sept.) upp á Kjal-
arnes, með nemendur og gesti
þeirra.
Ekið var í fjórum rútum að fé-
lagsheimili Flugleiða. í fjörunni
þar fyrir neðan var kveikt bál,
Eftir alla þá reynslu sem Vest-
urlandabúar hafa haft af sýnis-
ferðum í hina austrænu sælureiti,
er það furðulegt, að enn skuli
menn láta blekkjast af gatslitnum
Potemkin-tjöldum valdhafanna,
sem breski blaðamaðurinn Paul
Johnson lýsti svo vel í grein sinni í
Morgunblaðinu fyrir nokkru. „Þið
vilduð láta blekkjast," minnir mig
að Johnson hafi haft eftir Kín-
verja einum sem fór með vestræna
ferðalanga í sýnisferðir.
Hverjir skyldu hafa valið Jóni
Birgi þá viðmælendur, sem lofa og
prísa einræðið kínverska? Skyldi
blaðamaðurinn íslenski hafa
ferngið tækifæri til að ferðast um
á eigin spýtur, ræða við fólk og
kynnast lífskjörum þess að sinni
vild? Ef svo er ekki, ætti það að
vera lágmarksskylda blaðamanns
að taka fram að hann hafi aðeins
rætt við þar til kjörnar málpípur
valdamanna, og alhæfi um stjórn-
arfarið í fjölmennasta ríki verald-
ar út frá ummælum þeirra.
Það jaðrar við móðgun við
blaðalesendur að ætla að bjóða
þeim eina ferðina enn upp á
ómerkilegar sjónhverfingar sem
fyrir löngu hafa verið afhjúpaðar.
Nema skilja eigi grein Jóns eftir
fornum íslenskum hætti sem oflof
og þar með háð?“
dansað, farið í leiki og sungið við
dynjandi harmoniku- og gítarleik.
Veitt var af mikilli rausn af pyls-
um og gosdrykkjum.
Ég dáðist að hvað þeir sem fyrir
þessari ferð stóðu voru fúsir að
leggja mikið á sig til að gera dag-
inn ógleymanlegan. Bestu þakkir.
Kona sem var með.“
Erindin reyndust
fleiri en ég þekkti
Um höfuðbúnað bíla
Tjaldur skrifar:
„Velvakandi.
Ekki er það nein nýlunda að
málfar fjölmiðla veki hjá manni
hinar margvíslegustu hugsanir.
Svo fór þegar ég heyrði þul sjón-
varpsins skýra frá því í fréttum
25. september sl. að bílar „skaut-
uðu“ oft í hálku. Nú þýðir sögnin
að skauta ekkert annað en búast
skautbúningi og því vöknuðu hjá
mér hugleiðingar um hversu
margvíslegur höfuðbúnaður bíla
gæti verið. Fara þær hér á eftir,
með kærri kveðju til fréttastofu
sjónvarpsins.
Fordinn skautar faldi háum,
falli regn á malbikið.
Saabinn hampar hatti gráum,
hafí 'ann eitthvað mikið við.
Pípuhattinn Peugeot setur
prúðmannlega á höfuð sér.
Með kuldahúfu um kélguvetur
krapið öslar Wagoneer.
Volvo oft i vætu og rosa
vænan sjóhatt á sig lét.
Kn er sól og sumar brosa
sólhlíf notar Chevrolet.
Ixrðhúfuna l.ada bindur
löngum fast með gerskum hnút,
meðan holdug Volgan vindur
vel um hárið skýluklút.
Ógleymanlegur dagur