Morgunblaðið - 06.10.1982, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER 1982
+
Moðir mín, fósturmóðir, tengdamóöir, amma og langamma,
GUDRÍÐUR SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
lést á Elliheimilinu Grund, fimmtudaginn 23. september.
Utförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ólafur Ottósson, Guðríður Guömundsdóttir,
Ólöf Helga Gunnarsdóttir, Ólafur ísberg Hannesson,
barnabörn og barnabamabörn.
t
Maöurinn minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞORSTEINN KRISTBJÖRN ÞORSTEINSSON
frá Hellissandi,
Langholtsvegi 56, Rvík,
andaöist að Reykjalundi 4. október.
Huldís Annelsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
+ Móöir okkar og tengdamóöir.
HAFLÍNA BJORNSDÓTTIR,
andaöist laugardaginn 2. október.
Regína Ingólfsdóttir, Egill Jónsson,
Níels Ingólfsson, Svanhvít Hafsteinsdóttir,
Björn Ingólfsson, x Rósa Jónasdóttir,
Ásgrimur Ingólfsson, Unnur Sigtryggsdóttir.
+
Móöir okkar,
SOFFÍA RUNÓLFSDÓTTIR,
Austurgötu 23, Keflavík,
andaöist í Landakotsspitala, mánudaginn 4. október.
Ingibjörg Hjörleifsdóttir,
Gróa Hjörleifsdóttir,
Ingi Hjörleifsson.
+
Móöir okkar.
lést 5. október.
JÚNÍANA STEFÁNSDÓTTIR,
Hringbraut 45,
Dagfinnur Stefánsson,
Þóra Stefánsdóttir,
Sigrún Stefánsdóttir Hafstein,
Aslaug Stefánsdóttir.
+
Faðir mi/in, tengdafaöir og afi,
ZÓPHONÍAS SIGURÐSSON,
veröur jarösunginn, fimmtudaginn 7. október frá Fossvogskirkju
kl. 13.30.
Ómar Zóphoníasson, Kristín Theódórsdóttir,
Theódór Ómarsson, Marta Gýgja Ómarsdóttir.
+
Maöurinn mínn,
INGÓLFUR JÓNSSON,
hæstaréttarlögmaöur,
sem lést 27. september veröur jarösettur frá Fossvogskirkju,
fimmtudaginn 7. október kl. 10.30.
Fyrir hönd barna hans og annarra ættingja.
Sóley S. Njarövík.
Eiríkur Þ. Valberg
— Minning
Fæddur 20. júlí 1950
Dáinn 26. september 1982
Mínir vinir fara fjöld,
f(*i(;Ain þt‘N*a hcimtar köld.
Þessi orð Bólu-Hjálmars koma
mér oft í huga, þegar hver vá-
frennin af annarri hefur borist að
eyrum. En þær minna á þá stað-
reynd, að „Allrar veraldar vegur
víkur að sama punkt.“ Þetta er sú
eina örugga vissa, sem bíður okkar
allra. Þess vegna ættum við lík-
lega ætíð að vera viðbúin, en svo
reynist þó sjaldnast, jafnvel þegar
dauðinn kemur sem þráður lausn-
ari.
Svo var þegar andlát Eiríks
Valberg bar að sunnudaginn 26.
fyrra mánaðar. Linnulaus barátta
í meira en þrettán ár við illvígan
sjúkdóm er öllum erfið lífsraun,
en eigi síst er það biturt hlutskipti
þeim, sem mætir slíkum dómi þeg-
ar á æskuárum. Við sem höfum
átt þess kost um langa starfsævi
að virða fyrir okkur hvern barna-
og unglingahópinn af öðrum í
skólasal við starf og leik, spyrjum
okkur oft sjálf hver framtíð bíði
þeirra. Þar blasir við blómi þjóð-
arinnar, sem vekur fögnuð og
fyrirheit eins og fyrstu vorblómin.
í draumsýn eygjum við þar á með-
al komandi forystumenn og leið-
toga þjóðarinnar, jafnvel einhvern
þann sem auðnist að vísa þjóðum
heims fram á friðarveg. Sjaídnast
þekkjum við kennarar þó nema
lítið eitt til heimilishaga barn-
anna, og því verður spáin enn
óvissari.
Öðru máli gegndi þegar Eiríkur
Valberg var eitt þeirra efnis
ungmenna, sem átti leið um skóla
minn. Allt frá fæðingu hafði ég
þekkt hann og vissi því hverjum
mannkostum hann var gæddur og
hvert uppeldi hann hafði hlotið.
Spáin um farsæla framtíð hans
var því eigi aðeins óskadraumur.
Og þótt æviárin yrðu aðeins rösk
32 og almenn afrekaskrá hans
marki ekki tímamót í þjóðasögu,
þá reyndist hann venslafólki, vin-
um og samferðamönnum sú Guðs-
gjöf, sem þeir allir þakka og
sakna.
Eiríkur Þórarinn Valberg var
fæddur hér í Reykjavík 20. júlí
1950. Foreldrar hans eru hjónin
Samúel Valberg húsgagnabólstr-
ari, nú skrifstofumaður hjá Gjald-
heimtunni, og Guðný Kristmunds-
dóttir húsfreyja og starfsmaður á
Hrafnistu. Eiríkur var næstelstur
af fimm börnum þeirra hjóna, og
átti sín bernsku- og unglingsár
með þeim í foreldragarði. Að
loknu landsprófi miðskóla vorið
1966 og gagnfræðaprófi 1967 hóf
hann nám í Kennaraskóla Islands.
Eftir eins vetrar nám þar bauöst
honum ársdvöl sem skiptinemi í
Bandaríkjunum og dvaldi þar í
Ohio í Cleveland til vorsins 1969,
en varð þá að hverfa skyndilega
heim sakir alvarlegs sjúkdóms.
Hófst þar óslitin og erfið barátta.
Að loknum rannsóknum hér og
sakir tækjaskorts lá leiðin þegar
til læknisaðgerðar og meðferðar í
Noregi. Síðan hefur linnulaus bar-
átta staðið, dvalir hér og erlendis
á sjúkrahúsum, stöðug meðferð
færustu og bestu sérfræðinga og
einstök aðhlynning foreldra og
systkina. Horfur voru þegar mjög
alvarlegar og raunar tæpast von
nema örfárra lífára, en aukin
þekking, ný meðöl og tæki og ein-
stakt lífsþrek og lífstrú hins unga
manns hafa gefið honum rösk 13
+
Innilegt þakklæti fyrir auösýnda vináttu og samúö viö andlát og
útför,
HELGA KRISTJÁNSSONAR,
bónda t Leirhöfn.
Andrea Jónadóttir,
Jóhann Helgason, Dýrleif Andrésdóttir,
Jón Helgason, Valgeröur Þorsteinsdóttir,
Helga Helgadóttir, Sigurður Þórarinsson,
Birna Helgadóttír, Pétur Einarsson,
Anna Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Öllum hinum fjölmörgu, er minntust,
BRYNJÓLFS SVEINSSONAR,
fyrrverandi yfirkennara,
sem andaöist 14. september síöastliöinn, þökkum viö af alhug.
Þórdís Haraldsdóttir,
Bryndís Brynjólfsdóttir, Helga Brynjólfsdóttir,
Ragnheiöur Brynjólfsdóttir, Jón Níelsson,
Brynjólfur Þór Jónsson, Þorbjörn Jónsson,
Helga Bryndís Jónsdóttir.
+
Maöurinn minn, faðir, tengdafaöir og afi,
STEFÁN ILLUGASON HJALTALÍN,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni, mánudaginn 11. október kl.
13.30
Marsibil Bernharösdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi,
SIGURDUR MAGNÚSSON,
skipstjóri og útgeröarmaöur fré Eskifiröi,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni, föstudaginn 8. október kl.
13.30
Blóm vinsamlegast afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hans er
bent á líknarstofnanir.
Halldóra R. Guömundsdóttír,
Vilmundur Víöir Sigurösson, Jóhanna Þorvaldsdóttir,
Björg S. Blöndal, Theodór Blöndal,
og barnabörn.
+
Hjartans þakkir færum viö öllum þeim fjölmörgu sem vottuöu
okkur samúö og vinarhug meö blómum, samúöarskeytum og
nærveru sinni viö andlát og útför eiginmanns míns, fósturfööur og
tengdafööur,
JÚNÍUSAR SIGURÐSSONAR,
Seljavegi 7, Selfossi.
Sigríöur Jasonardóttir,
Siguröur Eiríksson,
Sigurhanna V. Sigurjónsdóttir.
Þökkum, auösýnda samúö viö andlát og jaröarför föður okkar,
tengdafööur og afa,
GEIRS SIGURDSSONAR,
irafeHi.
Skúli Geirsson,
Óttar Geirsson,
Sigríöur Geirsdóttir,
Geir Sævar Geirsson,
Siguröur J. Geirsson,
Hólmfríöur Vilhjálmsdóttir,
Jón Eldon Logason,
Halldóra Jónasdóttir,
Guöríöur Þorvaldsdóttir,
og barnabörn.
ár frá því að hann kenndi sjúk-
dómsins.
Þrátt fyrir þrotlausa erfiðleika
hélt Eiríkur áfram námi sínu í
Kennaraskólanum og lauk þaðan
kennaraprófi vorið 1972.
Næstu tvo vetur starfaði hann
sem fastur kennari við Gagn-
fræðaskólann á Sauðárkróki, en
varð að hverfa frá starfi síðara
vorið og ganga undir alvarlega
læknisaðgerð. Þar á eftir var sýnt,
að hann yrði að dvelja hér í
Reykjavík, þar sem sérfræðikunn-
átta og búnaður sjúkrahúsa væri
best til staðar hvenær sem þyrfti.
Þar eð kennsla hafði látið Eiríki
vel, svo sem vænta mátti, þá vildi
hann ótrauður sinna þeim störfum
áfram, og hóf því kennslu svo
fljótt sem hann gat hér við Fella-
skóla í Reykjavík. En veikindin
ágerðust sífellt, og svo fór að hann
varð að hætta þeim störfum, enda
sjúkrahúsdvalir tíðar og stundum
langar.
En lífsviljinn og starfslöngunin
brást ekki. Fyrir aðstoð góðra
manna og eigi síst Guðrúnar
Helgadóttur, þá deildarstjóra við
Tryggingastofnunina, bauðst hon-
um starf þar eftir því sem kraftar
hans leyfðu. Gegndi hann því um
árabil eftir mætti og reyndist enn
sem fyrr farsæll í starfi, trúr,
glöggur og viljugur til að leiðbeina
fólki og greiða úr vandamálum. Á
unglingsárum hafði hann með lip-
urð og natni unnið við afgreiðslu-
störf í versluninni Málaranum
a.m.k. tvö sumur.
Þessir eru helstu þættir í starf-
semi Eiríks, þrotlaus barátta,
undanhald í óvinnandi stríði, en
aldrei uppgjöf.
Þar kom þó fyrir réttu ári, að
læknar hans úrskurðuðu, að nú
hefði hann ekki líkamsþrek til
frekari starfa. Sá dómur varð
þessum unga og viljuga manni
mikil og sár þrekraun. En örlögum
sínum kemst enginn undan, og
Eiríkur vissi fyrir löngu hvert
stefndi og ræddi það æðrulaus við
vini og vandamenn. Vakti og at-
hygli alþjóðar er hann gaf þess
kost ásamt sjúkrasystur sinni að
ræða við fréttamann sjónvarps
um viðhorf og vanda sjúklinga,
sem hefðu orðið herfang illvígra
rneina. Æðruleysi þessarar þján-
ingarfélaga vakti undrun og að-
dáun og reyndist gott framlag til
skilningsauka og bættra viðhorfa
og viðbragða almennings.
Erfið lífsreynsla Eiríks bugaði
hann aldrei. Hann var fróðleiks-
fús, fylgdist vel með mönnum og
málefnum, gerði furðu víðreist um
lönd og álfur allt frá því að hann
fór kornungur með frænda sínum
og félaga í hjólreiðar um Dan-
mörku, síðar til lengri eða
skemmri kynnisferða og dvala allt
frá norðurslóðum Skandinavíu til
sólareyja nær miðbaug, austur til
Rhodos og aftur til Vesturálfu.
Þannig leitaði hann sér lífsþreks
og þekkingar og naut þess þrátt
fyrir allt að vera til.
Fornsögur okkar geyma margar
snjallar mannlýsingar, en engin
frásögn, engin höggmynd eða mál-
verk gefur öðrum rétta mynd af
þeirri persónu, sem við höfum
kynnst, jafnvel átt ævisamleið
með. Hver tilraun til mannlýsinga
nær því skammt. Ég veit þó, að
allir kunnugir verða mér sammála
er ég segi, að Eiríkur Valberg hafi
verið góður drengur. Hann var
hæglátur og hæverskur, þó gam-
ansamur og glaðlyndur svo sem
spilafélagar hans ungir sem aldnir
kynntust vel. Barngóður var hann,
og eigi var hann gamall er hann
gætti trúlega systkina sinna eða
frændbarna svo að hinir eldri
ættu heimangengt að kvöldi. Undi
smáfólkið vel gæslu hans og unni
Eiríki æ síðan. Honum þótti vænt
um börn, þess vegna var hann líka
góður kennari, sem hefði markað
mörgum farsæl ævispor, ef heilsu-
brestur hefði ekki hindrað svo
skjótt göngu hans á þeirri
starfsbraut. En þótt dvöl hans
yrði hvergi löng, hvorki í starfi né
á stað, þá kynntust honum margir,
og vináttu hlaut hann hvarvetna.
Vinum sínum var hann tryggur og
þakklátur sem og hverjum þeim,
er veitti honum stuðning og rétti
fram hjálparhönd. Mestur var þar
skerfur foreldra hans og systkina.