Morgunblaðið - 27.10.1982, Blaðsíða 27
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. OKTÓBER 1982
27
Minning:
Fanney Annasdótt-
ir frá Flateyri
Fædd 14. júlí 1910
Dáin 19. október 1982
Oft, sérstaklega þegar komið er
á efri ár, verður manni á að hugsa
til þess, hve margir af samferða-
mönnunum eru horfnir úr hópn-
um, vinir og vandamenn, og með
hverjum og einum er eitthvað
horfið, sem kemur aldrei til baka.
Eftir lifir minningin ein:
„Inn í daudans hljódu hallir,
hurfu þeir mér — einn og Iveir ...“
segir skáldið.
Aðfaranótt 19. þ.m. andaðist á
gjörgæsludeild Landakotsspitala
vinkona mín, Fanney Annasdóttir,
hálfum mánuði eftir erfiða lækn-
isaðgerð, sem tókst vel. En hjartað
var ekki sterkt, og því fór sem fór.
Fanney var fædd í Bolungarvík
14. júií 1910. Foreldrar hennar
voru Lilja Torfadóttir og Annas
Sveinsson. Hún var kornung tekin
í fóstur af móðrusystur sinni,
Ingibjörgu Torfadóttur og manni
hennar Finnboga Jasoni Jónssyni
og alin upp sem þeirra barn við
mikið ástríki. Þau hjón bjuggu í
Reykjavík frá því að Fanney var 5
ára og þar til þau fluttu aftur til
Vestfjarða þegar hún var 17 ára
gömul. Eignuðust þau heimili í
Hnífsdal fyrst í stað.
Fanney varð fljótt hin glæsi-
legasta fríðleiksstúlka, dugleg og
vel verki farin, kát og fjörug, og
fyrr en varði var hún orðin eigin-
kona og móðir. Aðeisn 19 ára að
aldri giftist hún Guðmundi Sölva
Ásgeirssyni skipstjóra, hinum
ágætasta dugnaðar- og aflamanni,
enda átti hann ekki langt að sækja
mannkosti sína. Hann var albróð-
ir þeirra þekktu sjógarpa og afla-
manna skipstjóranna Guðmundar
Júní og Guðbjartar Ásgeirssona,
en þeir bræður voru fósturbræður
mannsins míns, Baldvins Þ.
Kristjánssonar.
Eftir að Fanney giftist, má
segja að ævistarf hennar hafi ver-
ið þrotlaust starf helgað hennar
stóra ástvinahópi. Líf sjómanns-
konunnar er áreiðanlega oft ekki
metið eða skilið eins og vert væri.
Fanney var dugleg og mikilhæf
húsmóðir og framúrskarandi móð-
ir barna sinn. Þau Sölvi hófu
búskap í Hnífsdal, síðan voru þau
nokkur ár á ísafirði, en fluttu svo
árið 1932 til Flateyrar í Önundar-
firði og áttu þar heima æ síðan.
Börn þeirra Fanneyjar og Sölva
urðu 8, og eru 6 þeirra á lífi. Elzta
barn sitt, Guðbjörgu, misstu þau
14 ára gamla, og son sinn Berg
23ja ára, sem drukknað af vélbáti
frá Isafirði 1958, bæði bráðefnileg.
Voru það þeim þung áföll, sem þau
þó bæði tóku af æðruleysi með ei-
lífðarviðhorfi.
Eftirlifandi börn þeirra hjóna
eru þessi, í aldursröð:
Ásgeir, skipstjóri, f. 25. sept.
1930, kvæntur Ásdísi Sörladóttur,
búsett í Hafnarfirði. Torfi, skip-
stjóri, f. 8. jan. 1933, kvæntur
Gunnhildi Alexandersdóttur, bú-
sett í Reykjavík. Ingibjörg, f. 19.
sept. 1936, gift Karli Þórðarsyni
verktaka, búsett í Bolungarvík.
Lilja, f. 25. júlí 1939, gift Arnari
Skúlasyni vinnuvélastjóra, búsett
í Bolungarvík. Guðbjörn, skip-
stjóri, f. 18. okt. 1945, kvæntur
Áslaugu Ármannsdóttur kennara,
búsett á Flateyri, og Sjöfn, f. 19.
marz 1952, gift Ólafi Tryggvasyni
stýrimanni, búsett í Olafsvík.
Barnabörnin eru orðin 23 og
barnabarnabörnin 7.
Auk þessa stóra barnahóps,
dvöldu fósturforeldrar Fanneyjar
alla stund á heimili þeirra, unz
þau önduðust í hárri elli, og má
því með sanni segja, að dótturlega
hafi hún goldið þeim fósturlaunin.
Fanney, og þau hjón bæði, voru
gömlu hjónunum einstaklega góð
og umhyggjusöm.
Eftir að líða tók á ævi Fanneyj-
ar, sýndi sig að heilsan var ekki
sterk. Kom hún því oft hingað suð-
ur til lækninga. Þá lét hún aldrei
undir höfuð leggjast að heimsækja
vini sína og vandamenn og eiga
með þeim glaðar og góðar stundir.
Var Sölvi þá oft með henni hin
síðari árin. Einhver sterkasti
þátturinn í skapgerð Fanneyjar
var einmitt „órofa tryggð við
forna vini“. Fyrir það erum við
þakklát.
Einnig hafði Fanney ákaflega
sterkar taugar til æskustöðvanna
hér í Reykjavík, sérstaklega Vest-
urbæjarins eins og hann var „í
gamla daga“.
Einn sólríkan sunnudag á sl.
sumri fórum við hjónin í bíltúr
með Fanneyju út í Örfirisey og
víða um vesturhluta borgarinnar.
Okkur var oft tíðrætt um þær
miklu breytingar, sem á hafa orð-
ið gegnum árin. En Fanney var í
sælum draumi; „hérna var það ...
þarna og hérna ...“ Það var eins
og henni fyndist ströndin og land-
ið, já, jafnvel steinarnir segja:
„Mannstu — mannstu ...?“ Svona
geta æskustöðvarnar átt mikið í
manni, þótt komið sé fram á elliár
og ævidögunum hafi verið eytt
langt, langt í burtu. Sjálfsagt er
það rétt sem skáldið segir:
„lljarUd er bundié á Ntöévunum þeim."
Við hjónin erum nú þakklát
fyrir þennan hlýja og bjarta sól-
skinsdag, sem okkur grunaði ekki
þá, að yrði sá síðasti, sem við ætt-
um með henni.
Tveim dögum áður en Fanney
andaðist, fengum við hjónin að
líta inn til hennar á gjörgæzluna.
Hún var þá hress og kát að vanda,
og við vonuðum öll að það versta
væri yfirstaðið. Við kvöddum og
hlýja brosið hennar fylgdi okkur
út úr dyrunum og þannig munum
við geyma það í minningunni.
Að endingu þökkum við hjónin
Fanneyju vináttu og tryggð, sem
aldrei bar skugga á í meira en
hálfrar aldar samfylgd. Ástvinum
hennar öllum vottum við innilega
samúð, fyrst og fremst Sölva, sem
nú háaldraður og sjóndapur sér á
bak tryggum og ástríkum ævifé-
laga og ástvini eftir langan og far-
sælan dag í gleði og sorg. Megi
harmurinn verða honum sem
léttbærastur i aftanskini ljúfra
endurminninga frá liðnum ham-
ingjudögum.
Gróa Asmundsdóttir
Gyða Guðmunds-
dóttir — Minniny
Fædd 11. desember 1904
Dáin 20. október 1982
„(■ott er sjúkum aö .sofna Nvefninum væra
og vakna aftur á vegum nýjum.“
Kveðjustund er upp runnin.
Gyða frænka er lögð upp í ferðina
yfir móðuna miklu til heimkynna í
öðrum heimi. Mig langar til að
minnast minnar góðu frænku með
nokkrum orðum.
Gyða Guðmundsdóttir var fædd
11. desember 1904 að Selabóli við
Önundarfjörð, dóttir hjónanna
Guðmundar Einarssonar og Theo-
dóru Jakobsdóttur, en þau fluttu
að Vífilsmýrum þegar Gyða var
2ja ára gömul. Eiginmaður Gyðu
var Indriði Jónssón, skipstjóri og
síðar verkstjóri, en þau giftust ár-
ið 1930. Fyrstu búskaparár sín
bjuggu þau á ísafirði, en fluttust
til Reykjavíkur 1950. Hjónaband
þeirra kom mér ætíð fyrir sjónir
sem fyrirmynd annarra. Viðmót
þeirra gagnvart hvoru öðru var
fullt af umhyggju og hlýju.
í huga mér hefur minning
þeirra ætíð verið samtengd, enda
voru nöfn þeirra ætíð á vörum
manna á sama augnabliki, „Gyða
og Indriði". Hver er ástæða þess
að fólk verður tengt svo traustum
böndum í hjónabandi? Enginn
skal segja mér að Indriði og Gyða
hafi verið af Guði gjörð nákvæm-
lega til að hæfa hvort öðru. Miklu
fremur voru það góðir eðliseigin-
leikar þeirra beggja, sem auðveld-
uðu þeim að laga sig hvort að
öðru, en um leið halda séreinkenn-
um hvors um sig. Undirstaða
þessa var hin gagnkvæma virðing
og ást, sem þau báru til hvors ann-
ars og ljós var öllum, sem til
þeirra þekktu.
Gyðu og Indriða varð ekki barna
auðið, en þau ólu upp bróðurson
Indriða, Arnór Valgeirsson, sem
þeirra eigin sonur væri. Ást þeirra
og umhyggja fyrir honum var
mikil, en á móti reyndist hann
þeim sem besti sonur.
Heimili Gyðu og Indriða stóð
ætíð opið þeim, sem þess þurftu.
Margir úr liði frænda og vina áttu
heimili hjá þeim um lengri eða
skemmri tíma og voru aðnjótandi
hjálpar og ástúðar á fallegu og
hlýlegu heimili þeirra.
Indriði lést árið 1975 eftir erfið
veikindi. Eftir fráfall hans mátti
finna að Gyða hafði misst mikið.
En hún aðlagaði sig breyttum að-
stæðum eftir bestu getu og leitað-
ist við að hafa ætíð nóg fyrir
stafni. Hún vann allt til ársins
1980 á Hótel Sögu, þá 76 ára göm-
ul. Þar hafði hún unnið allt frá
opnun hótelsins og undi sér vel í
hópi góðra starfsfélaga og hjálp-
legs vinnuveitanda.
Á síðastliðnum vetri kenndi
Gyða mikils sjúkleika og dvaldist
um langt skeið á Borgarspitalan-
um. Með sameiginlegu átaki
mannlegs lækningamáttar og
lífsvilja Gyðu komst hún aftur á
fætur og átti gott sumar heima
hjá sér. Hún var full lífsvilja og
naut i baráttu sinni stuðnings
Arnórs, fóstursonar síns, og fjöl-
skyldu hans, sem ætíð var henni
stoð og stytta.
Gyða var góður vinur vina sinna
og frændrækin með afbrigðum. í
fari hennar var alla tíð áberandi
umhyggja fyrir ættingjum og vin-
um. Hún var ávallt tilbúin að taka
þátt í atburðum daglegs lífs og
létta undir í mótbyr eða erfiðleik-
um. Ekki einungis var Gyða
barngóð, heldur hændist unga
kynslóðin einnig að henni. Með
æskunni undi hún sér best, þar
kom best í ljós Iífsgleði hennar og
kímni.
Ég minnist heimsókna minna til
Gyðu og Indriða þegar ég var
barn. Það voru góðar stundir, ætíð
stóð faðmur þeirra mér opinn, við-
mót þeirra var hlýlegt og þau
ræddu málin við mig, drenginn,
eins og væri ég jafningi þeirra og
félagi. Þar var ekkert kynslóðabil
til staðar. Minningin um æskudvöl
á heimili ,þeirra er sveipuð ljóma.
Framkoma þeirra gagnvart sam-
ferðafólki bar keim af þeirra eðl-
isbundnu ástúð.
Ætíð er erfitt að kveðjast.
Kveðjustundin er upp runnin og
því fær mannlegur máttur í engu
breytt. Jarðvist er lokið, en ég trúi
þvi að handan stjarna bíði Gyðu
eilíft líf. Ég þakka henni fyrir alla
þá ástúð og umhyggju, sem hún
sýndi mér og mínu fólki.
Drottinn blessi minningu henn-
ar.
Sveinn Guðmundsson
t
SNÆBJÖRN EINARSSON,
fyrrv. kennari fré Raufarhöfn,
Hjallabraut 21, Hafn.,
veröur jarösunginn frá Hafnarfjaröarkirkju, föstudaginn 29. októ-
ber kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuö, en þeir sem vildu minnast hins
látna eru beönir aö láta Hrafnistu í Hafnarfiröi njóta þess.
Erika Einarson,
Járnbrá Einaradóttir,
Fannlaug Snæbjörnsdóttir,
Ingvar Snæbjörnsson,
Einar Snæbjörnsson,
Guöjón Snæbjörnsson,
Ingigeröur Guömundsdóttir,
Ólafía Agnarsdóttir,
Soffía Björnsdóttir,
og barnabörn.
t
Útför mannsins míns, fööur okkar og afa,
ÞORSTEINS STEINSSONAR
frá Vestmannaeyjum,
Vesturbrún 16,
veröur gerö frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 28.
13.30.
október ki.
Helena Halldórsdóttir,
Unnsteinn Þorsteinsson, Rut Árnadóttir,
Guöni Þorsteinsson, Júlíana Ragnarsdóttir,
Trauati Þorsteinsson, Erla Þorkelsdóttir,
Stefanía S. Þorsteinsdóttir, Sverrir Baldvinsson,
og barnabörn.
Lokaö
vegna jaröarfarar
MAGNÍNU S. SVEINSDÓTTUR,
Bauganesi 3,
milli kl. 13—16.00 í dag.
Leðurvöruverslunin Drangey, Laugavegi 58.
HITAMÆLAR
SðtLoirlMiyigjiuiir
Vesturgötu 16,
sími 13280.
TTvöí** 410R
w véiin
„ottave
^ , . aa virvda 0<9
1100 St’SSna4ur ^
ao% orKusp^1- ks
%****SZ1?
— £as —
SPURÐU NÁNAR ÚT í -
18354 gata tromluna
50% vatnssparnaðinn
40% sápuspamaðinn
25% tímaspamaðinn
efnisgæðin
byggingarlagið
lósíuleysið
lúgustaðsetninguna
lúguþéttinguna
ytra lokið
demparana
þýða ganginn
stöðugleikann
öryggisbúnaðinn
hitastillinguna
sparnaðarstillingar
taumeðferðina
hægu vatnskælinguna
lotuvindinguna
þvottagæðin ......
/PDnix
HÁTÚNI 6A • SÍMI 24420
S'ærkur og
hagkvæmur
auglýsingamiðill!