Morgunblaðið - 07.01.1983, Blaðsíða 16

48
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 1983
Og nýja árinu fagnad með miklum fjöldaaöng.
NÝÁRSKLÚBBUR NAUSTSINS
Gjörir kunnugt:
Ddd.jcidixi' £
rllnioUun luifttngum lif*nuutnaitrfnunnai.
PRIMO:
íPatí tle C aitlutu
SECUNDO:
'mti/un Jt JH'^íoltavöiJulietJi
TERITO:
ÍjOestttl Jt jOt'C ’liéf
,rt)tntfu lifsnautnastrfnunnai
Ckwwí
Allir geatirnir fengu aíðan með aér viöurkenningarakjal þar aem vottað
var að þeir hefðu fallið fyrir ýmaum freiatingum.
Þjónarnir voru í akartklceðum eina og aörir og tóku virkan þátt (gleðakapnum.
Nýárs-
gleði í
Nausti
Tveir þekktir úr
akemmtanalífinu,
Þorgeir aöng „Ég fer á
puttanum" á nýatár-
legan hátt við mikinn
fögnuö viðataddra.
„Haldiöi virkilega aö Prealey aó dáinn?" Ingvi Hrafn fróttamaður ajón-
varpa tekur lagið fyrir geatina, en að þeaau ainni voru akemmtikraft-
arnir og geatirnir hinir aömu.
Aðalræðu kvöldaina hélt Davíð
Oddaaon og hér raaðir hann viö
starfsbróður sinn úr áramótaakaup-
inu.
Kóngur um stund
Kvikmyndir
Scorsese hefur hlotió enn eina róeina í hnappagatiö þar sem
honum hefur verið bodiö eö opna Cannea-kvikmyndahátíðina
í vor meö nýjasta verki sínu, KONUNGI GRÍNSINS — KING OF
COMEDY, som nú er sýnd (B(óhöllinni.
BÍÓHÖLUN: KING OF COMEDY
— KONUNGUR GRÍNSINS
Bandarísk frá 20th Century-
Fox/ P.S.O. Gerö 1982. Aöal-
hlutverk Robert De Niro, Jerry
Lewis, Sandra Bernhard og Di-
ahnne Abbott. Handrit: Paul D.
Zimmerman. Leikstjóri: Martin
Scorsese.
Á síðasta ári uppliföum viö
kvikmyndaunnendur, óvenju
marga ánægjulega viöburöi.
Frumsýningar ágætar, ófáar
sýningar forvitnilegra mynda á
nokkrum kvikmyndahátíðum og
vikum. Þá sáu fjórar íslenskar
myndir dagsins Ijós á árinu og
margt fleira mætti tína til.
Merkilegasti atburöurinn
fyrir margra hluta sakir, að öör-
um ólöstuöum, er þó heims-
frumsýningin í Bíóhöllinni á nýj-
ustu mynd Martin Scorsese,
King of Comedy — Konungur
grínsins. Það er einstakur at-
burður aö Bandaríkjamenn gefi
grænt Ijós á frumsýningar
mynda sinna utanlands, aö
maöur tali nú ekki um ef um
dýra stórmynd er aö ræöa, líkt
og nú, geröri af toppmannskap
Sæbjörn Valdimarsson
með eina skærustu stjörnu
kvikmyndaheimsins í dag í að-
alhlutverkinu. En snúum okkur
aö myndinni.
Konungur grínsins, segir af
Rubert Pupkin (De Niro), sem á
sér þann einan draum aö slá í
gegn og leggja Bandaríkin aö
fótum sér sem konungur sjón-
varpsskemmtikraftanna. Fyrir
tilviljun kynnist hann hinsvegar
þessum kóngi, sjónvarps-
grínstjörnunni Jerry Langford,
(Jerry Lewis), sem hefur meö
höndum vinsælasta skemmti-
þáttin vestan hafs. Jerry þykist
ætla aö koma Pupkin á fram-
færi en þegar þaö reynast tóm
svik grípur Pupkin til neyöarúr-
ræöa sem duga. Hann veröur
kóngur um stund.
Allmargir hafa eflaust dæmt
Konung grínsins fyrirfram
vegna villandi nafngiftar. Talið
aö hér væri um aö ræða grín-
mynd þegar á boðstólumn er
hinsvegar enn eitt dramaö frá
hendi Scorsese um litla karlinn
sem einskis má sín nema með
örþrifaráöum (sbr. Taxi Driver,
Raging Bull). Því er þó ekki aö
neita að myndin á sína fyndnu
kafla en þeir eru ekki megin-
inntak myndarinnar.
Að venju ganga hlutirnir vel
hjá Scorsese. Konungur gríns-
ins er frá upphafi til enda sem
velsmurð vél þar sem atvinnu-
menn á öllum sviðum kvik-
myndagerðarinnar sjá um aö
hlutirnir gangi rótt. Handritið er
samiö af gamalkunnum kvik-
myndagagnrýnanda Newsweek
magazine, Paul D. Zimmerman,
og hefur hann unniö persónu-
legt verk þar sem vinsælda- og
gróöavonin situr ekki í fyrirrúmi
heldur kaldhæönisleg ádeila á
stjörnukerfiö og glamorfroöu
síns föðurlands.
Til liðs viö sig hefur Scorsese
kosiö fyrst og fremst sinn gam-
alreynda félaga — og vin frá
bernskuárunum í Little Italy —
Robert De Niro. Að vanda
bregst þessum stórleikara ekki
bogalistin. Fer hamförum í hlut-
verki smákarlsins sem berst af
öllum mætti fyrir hæpnum
framtíðar- og framadraumum
og er auövitaö bestur þegar
mest reynir á, er hann stælir
hinn dæmigerða sjónvarps-
skemmtikraft frammi fyrir stór-
um hluta bandarísku þjóöarinn-
ar. Loksins. Samvinna þessara
tveggja listamanna er næstum
á viö þaö besta sem þeir hafa
áöur gert saman — Raging
Bull. (Sem aö ósekju mætti fara
aö kæta augu landans).
Jerry Lewis kemur hór sjálf-
sagt á óvart. Fíflsgretturnar
hafa oröiö eftir heima (þó
stundum bregöi fyrir gamalunn-
um kækjum), og hér bólar á
þokkalegum dramatískum leik.
Reyndar er þreytan og lífsleiö-
inn svo snar þáttur í hlutverki
skemmtikraftstins Jerry Lang-
fords aö Lewis fær ekki stór-
brotin tækifæri en gerir gott úr