Morgunblaðið - 05.02.1983, Síða 26

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. FEBRÚAR 1983
26
Minning:
Halldór Jónsson
Leysingjastöðum
Fæddur 8. nóvember 1904
Dáinn 21. janúar 1983
Þann 21. janúar sl. andaðist í
Vífilsstaðaspítala Halldór Jóns-
son á Leysingjastöðum í Þingi, 78
ára að aldri. Með honum er geng-
inn kunnur maður í héraði og utan
þess, bændahöfðingi og félags-
málamaður.
Halldór var fæddur í Brekku í
Þingi 8. nóvember 1904, sonur
Jóns Jóhannssonar bónda þar og
konu hans Þórkötlu Guðmunds-
dóttur.
Hann var af grónu bændafólki
kominn, vann að landbúnaði ná-
lega alla ævi og átti lengst af
heimili í fæðingarsveit sinni. Þó
var svið hans vítt og menntun
djúpstæðari en títt er um bændur
af hans kynslóð. Þar lá til grund-
vallar stutt skólanám frá Bænda-
skólanum á Hvanneyri, en mun
drýgra sjálfsnám, sem var borið
uppi af fróðleiksfýsn, skarpri
greind og trúu minni.
Kynni okkar Halldórs hófust
þegar ég var á unglingsaldri. Þá
vann hann ásamt Oktavíu konu
sinni um nokkurra ára skeið á búi
foreldra minna á Akri. Veittu þau
hjónin heimilinu alia forsjá, með-
an foreldrar mínir voru langdvöl-
um fjarverandi. Voru störf þeirra
unnin af stakri kostgæfni og alúð
og gilti einu hvort það var innan
stokks eða utan. Frá þessum árum
á ég margar minningar og mikið
að þakka. Leiðsögn, hollráð og
hlýja stöfuðu frá þessum góðu
hjónum, og hafa raunar gert alla
tíð.
Halldór hóf búskap á eignarjörð
sinni, Leysingjastöðum, vorið
1947. Hófst hann þegar handa um
framkvæmdir og breytti jörðinni í
stórbýli, sem hún hafði raunar
alla kosti til. Á örfáum árum
byggði hann upp öll hús jarðar-
innar með myndarbrag og eftir
ákveðnu skipulagi. Ræktunar-
framkvæmdir voru stórstígar,
enda bar Halldór öll einkenni
ræktunarmannsins í búskap sín-
um.
Áður hafði hann unnið að rækt-
unarframkvæmdum vítt um hér-
aðið með hestum sínum og hesta-
verkfærum. Halldór hugsaði vel
um allar skepnur, bæði í umhirðu
og fóðrun, og var búinn sérstakri
alúð og kunnáttu til dýralækn-
inga, sem kom sér vel meðan dýra-
læknar voru ekki í hverju héraði.
Fór hann margar ferðir til hjálpar
málleysingjum, þegar eitthvað var
að, og oftast með góðum árangri.
Halldór var mikilvirkur félags-
málamaður. Hann hóf þau störf í
ungmennafélögunum og var for-
maður Ungmennasambands
Austur-Húnvetninga um skeið.
Hann sat í hreppsnefnd Sveins-
staðahrepps um árabil og var
formaður búnaðarfélagsins þar í
t
Faöir okkar og tengdafaöir,
JÓHANNBÖDVARSSON,
Noröurgötu 49,
Akuroyrí,
veröur jarösunginn frá Akureyrarkirkju mánudaginn 7. febrúar kl.
1.30 e.h.
Guölaug Jóhannsdóttir, Sigþór Ingólfsson,
Sigríöur G. Þorsteinsdóttir, Agnar Urban.
t
Útför mannsins míns og fööur okkar,
HARALDAR GÍSLASONAR,
framk væmdastjóra,
Sæviöarsundi 96,
fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn 7. febrúar kl. 13.30.
Björg Ingólfsdóttir og börn.
t
Þökkum af alhug öllum þeim sem auösýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför sonar okkar, bróöur og sonarsonar,
VIÐARS ÞÓRS HAFÞÓRSSONAR.
Sérstakar þakkir til lækna, hjúkrunarliös og starfsfólks á barna-
deild Hringsins, ennfremur til starfsfólks, foreldra og barna á
sérdeild Múlaborgar.
Lílja Hjördís Halldórsdóttir, Hafþór Jónsson,
Tómas Hafþórsson, Þórunn Hafþórsdóttir,
Geírný Tómasdóttir, Jón Halldórsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför mannsins míns,
ÞORVALDAR SKÚLA SÍVERTSEN,
Laufásvegi 10,
Reykjavík.
Ingibjörg Guðnadóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug viö andlát og útför eigin-
manns míns,
INGIMUNDAR JÓNS GUNNARSSONAR,
fró Byrgisvík.
Svanfríöur Guömundsdóttír,
börn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
áratugi. Hann sat um langt skeið
flesta fulltrúafundi í félagssam-
tökum bænda f héraðinu og átti
sæti í stjórn Kaupfélags Húnvetn-
inga í mörg ár; einnig var hann í
mörg ár fulltrúi á aðalfundum
Stéttarsambands bænda. Hann
hafði mikil afskipti af veiðimál-
um, var til dauðadags í stjórn
Veiðifélags Víðidalsár og í fjölda
ára í stjórn Landssambands veiði-
félaga.
Halldór starfaði mikið í sam-
tökum sjálfstæðismanna og var
m.a. í mörg ár formaður kjördæm-
isráðs Sjálfstæðisflokksins í Norð-
urlandskjördæmi vestra. Hann
var tíðast oddviti sjálfstæð-
ismanna í ýmsum greinum félags-
mála í héraðinu. Fyrir störf hans
á þessum vettvangi eigum við
sjálfstæðismenn mikið að þakka.
Halldór var maður málsnjall í
ræðu og riti. Honum var tamt að
lýsa áliti sínu eða skoðunum í
fáum, meitluðum setningum. Kom
þar glöggt fram skörp greind, yfir-
sýn og margvísleg þekking. Hann
hafði ákveðnar skoðanir og hélt
þeim fast fram þegar í odda
skarst, en reyndi þó tíðast, að laða
menn til sátta um sameiginlega
niðurstöðu. Öllum störfum sínum
sinnti hann svo að sómi var að.
Hann var þrautreyndur forystu-
maður í félagsmálum, sem mikið
vann til framfara og margir eiga
þakkarskuld að gjalda.
Halldór var höfðingi heim að
sækja og léttur í máli. Þó hann
væri alvörumaður í raun, brá
hann oft á leik í orðræðum. Hann
var hagorður vel og hafa nokkur
kvæða hans verið birt. Hann átti
bókasafn eitt hið stærsta í ein-
staklingseign. Bókum sínum unni
hann mjög og leitaði jafnan til
þeirra í tómstundum, ekki síst eft-
ir að heilsa tók að bila. Hann var
óvenju víðlesinn bændahöfðingi,
sem hafði aflað sér mikillar þekk-
ingar á bókmenntum, sögu og
tungumálum.
Halldór kvæntist árið 1938 eft-
irlifandi konu sinni, Oktavíu Jón-
asdóttur frá Marðarnúpi, frábærri
konu að dugnaði og mannkostum.
Þau hjónin eignuðust einn son,
Jónas, bónda á Leysingjastöðum,
sem fórst af slysförum árið 1973.
Jónas var mannkostamaður, öllum
harmdauði sem þekktu, þeim mest
er kynntust honum best. Fráfall
sonar síns í blóma lífsins báru þau
Leysingjastaðahjón með stakri
hetjulund. Er frá leið var það
huggun harmi gegn að Jónas heit-
inn hafði eignast fjögur mann-
vænleg börn með konu sinni, Ingi-
björgu Baldursdóttur frá Hóla-
baki. Börn áttu góðu að mæta á
heimli þeirra Leysingjastaða-
hjóna og dvöldu þar allmörg
lengri eða skemmri tíma. Tvö urðu
Magnús Andrésson
Króktúni - Minning
Magnús Andrésson fæddist að
Fitjamýri í Vestur-Eyjafjalla-
hreppi 3. júní 1897, sonur hjón-
anna Katrínar Magnúsdóttur og
Andrésar Pálssonar. Ungur að ár-
um var hann tekinn í fóstur af
hjónunum Friðjóni Magnússyni og
Ólöfu Ketilsdóttur í Skálakoti í
sömu sveit.
Fósturfaðir minn var hæglátur
maður, búmaður góður og alveg
einstaklega natinn við skepnur, ef
eitthvað var að veðri þá voru
hrossin sett inn. Ilann var sér-
stakt prúðmenni og snyrtimenni,
hver hlutur átti sinn stað þar sem
alltaf mátti ganga að honum vís-
um.
Ungur að árum kynntist hann
eftirlifandi konu sinni Hafliðínu
Hafliðadóttur frá Fossi á Rang-
árvöllum, þau bjuggu á ýmsum
stöðum þar til þau rétt fyrir 1950
fengu leigða jörðina Króktún hjá
Kristni Guðnasyni í Skarði á
Landi, sem er næsti bær við
Skarð.
Þau hjón eignuðust ekki börn en
tóku móður mína og ólu upp að
mestu leyti og síðar systur mína
Ingunni sem kjördóttur. Þegar ég
var fjögurra ára gömul kom ég til
þeirra í fóstur og var hjá þeim
fram yfir tvítugt. Ég fylgdi fóstra
mínum gjarnan þegar hann fór í
útiverk og leið mér alltaf vel í ná-
vist hans, því skapið haggaðist
aldrei, eins var með alla unglinga
sem hann hafði.
Hann kom sér vel við nágranna
sína sem alla tíð reyndust honum
einstaklega vel. Árið 1974 þegar
kraftarnir voru farnir að þverra,
keyptu þau hjón sér hús á Hvols-
velli þar sem þau bjuggu þar til 7.
október sl. að mamma lærbrotnaði
og varð að fara í sjúkrahús í
Reykjavík þar sem hún hefur
dvalið siðan. Heilsu pabba var þá
mikið farið að hraka og hann einn
+
Þökkum hjartanlega auösýnda samúö viö andlát og útför móður
okkar, systur og ömmu,
KRISTÍNAR ÞORVARÐARDÓTTUR.
Heiöveig Selma og Sunna Guómundsdætur,
Kristbjörg Þorvaróardóttir og
barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
útför konu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
MARGRÉTAR SIGURDARDÓTTUR,
Fagradal, Mýrdal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Suöurlands fyrir góöa
umönnun í veikindum hennar.
Jónas Jakobsson,
Jónína Jónasdóttir, Erlendur Sigurþórsson,
Elsa Jónsdóttir, Eóvarð Hermannsson,
Kristín Jónasdóttir, Baldur Skúlason,
Guðrún Jónasdóttir, Grétar Óskarsson,
og barnabörn.
fósturbörn, þau Ásta Gunnars-
dóttir, húsmóðir í Siglufirði, og
Jón Tryggvi Kristjánsson, við-
skiptafræðingur í Kópavogi. Bæði
sýna þau fósturlaunin með mynd-
arskap í verkum sínum.
Að leiðarlokum flyt ég Halldóri
fóstra mínum þakkir fyrir vináttu
og tryggð frá því fyrsta til hins
síðasta. Ég þakka honum leiðsögn
á fyrri tíð, hollráð á síðari tímum.
Ég minnist hans eins og hann var
á fyrri árum, meðalmaður á hæð,
þykkur undir hönd, teinréttur og
hvatlegur, og allt til lokadægurs,
er hann var þrotinn af kröftum en
óbugaður andlega og vafalaust
hvíldinni feginn. Ég bið honum
blessunar í landi lifenda.
Oktavíu fóstru minni flyt ég
samúðarkveðjur frá okkur hjónum
með ósk um birtu og farsæld á
þeirri tíð, sem framundan er.
Pálmi Jónsson
íslenzka málfrædifélagid:
Fundur um óper-
sónulegar setning-
ar í íslenzku
Á FUNDI Islenska málfræðifélags-
ins, nk. mánudag 7. febrúar, mun
Helgi Bernódusson cand. mag. ræða
um efnið: Opersónulegar setningar ■
íslenzku. Setningar af þessari gerð
hafa lengi verið áhugaefni málfræð-
inga og ekki síst kennara. Helgi mun
gera grein fyrir athugunum sínum
um þetta efni í kandídatsritgerð
sinni við Heimsjjekideild Háskólans,
en þar er fjallað um efnið frá sjón-
armiði nýrra kenninga í setninga-
fræði.
Fundurinn hefst kl. 17.15 í stofu
308 í Árnagarði og er öllum opinn.
eftir í húsinu, þá komu gömlu
nágrannarnir, hjónin Theódóra og
Guðni í Skarði, og tóku hann til
sín og önnuðust hann af mikilli
umhyggju og kærleika, þar til svo
var komið, að hann varð að fara í
sjúkrahús í Reykjavík þar sem
hann lést 24. janúar síðastliðinn.
Við þökkum hjónunum í Skarði
innilega þeirra óeigingjörnu um-
önnun.
Árin sem mamma og pabbi
bjuggu á Hvolsvelli voru þau vel
ern og hugsuðu um sig sjálf að öllu
leyti, einnig átti hann smá kinda-
hóp sem hann hugsaði um sér til
ánægju og heilsubotar.
Kjördóttir þeirra eignaðist
dreng árið áður en þau fluttust á
Hvolsvöll, þá tóku þau bæði móður
og barn inn á sitt heimili og naut
drengurinn ríkulega umhyggju
afa síns og ömmu.
Gott þótti okkur hjónum og litlu
dóttur okkar að heimsækja afa og
ömmu á Hvolsvelli, þar var alltaf
heitt kaffi á könnunni og nóg af
ljúffengum mat, eins og þegar þau
bjuggu í Króktúni. Oft var gest-
kvæmt hjá þeim á Hvolsvelli og
stundum var fullt hús, þá ljómuðu
þau af ánægju því þau voru mikið
gestrisin.
Ég á bjartar minningar frá veru
minni í Króktúni og fósturforeldr-
um mínum mikið að þakka fyrir
að hafa komið mér vel til manns.
„Far þú í friéi, friéur (.ués þijr blesNÍ.
Ilaféu |mkk fvrir alll og alll.“
Bjarney Guðrún Björgvinsdóttir