Morgunblaðið - 23.03.1983, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. MARZ 1983
73
fólk í
fréttum
+ ísraelska söngkonan Ofra Haza varö hlutskörpust í keppninni
um þaö hver skyldi veröa fulltrúi lands hennar í Eurovision-
söngkeppninni í næsta mánuði. Hér er þaö mamma hennar, sem
samfagnar henni meö úrslitin.
+ Bandaríska söngkonan Diana
Ross varö alveg yfir sig hrifin þeg-
ar Las Vegas-hóteliö Caesars
Palace sendi henni demöntum
skreytta eyrnalokka í þakkarskyni
fyrir glæsilega söngskemmtun en
brátt breyttist hrifningin í ofsa-
bræöi. Þegar Diana ætlaöi aö
tryggja demantana kom í Ijós, aö
þeir voru falskir og einskis virði.
Af þessu varö aö sjálfsögöu mikiö
hneyksli og nú ætlar hótelstjórnin
aö gefa Diönu í miskabætur dem-
anta fyrir eina eöa tvær milljónir
króna.
+ Jimmy Carter, fyrrum Banda-
ríkjaforseti, er mikill áhugamaö-
ur um útivist og heilbrigt líferni.
Hann trimmar þegar hann hefur
tíma til og skiptir þá ekki máli
hvar hann er staddur þá og þá
stundina. Hér er hann á haröa-
hlaupum eftir borgarmúrum
hinnar gömlu Jerúsalem, en til
ísraels kom hann tilaö taka viö
heiðursdoktorsnafnbót viö há-
skólann í Tel Aviv.
SPUNNIÐ UM STALIN
eftir MATTHÍAS JOHANNESSEN
felmtri sleginn: Ég? Já, þú, sagði ég. Og bjóddu Búkharin
upp í dans! Krúsjeff reynir að malda í móinn. Og Búkhar-
in hörfar undan. Ég sagði, bjóddu Búkharin upp í dans,
félagi Krúsjeff! Ég var að segja þér: dansaðu! Stalín tekur
hvíta rós úr vasa á borðinu, kastar henni á gólfið og
hrópar: Dansiði á þessari hvítu rós. Krúsjeff og Bería
hlýða. Félagarnir hvetja þá í dansinum, Stalín þó mest.
Þeir setjast að dansi loknum, örþreyttir. Stalín snýr sér
að Kaganovich, segir: Hvernig er orðsendingin frá Put-
lendingum? Kaganovich svarar vandræðalega: Æ, ég er
ekki búinn að líta á hana. En Stalín segir: Hef ég ekki
sagt að menn eigi að koma vel undirbúnir á fundina?
Hann ber í borðið og bætir við: Við eigum eftir að
afgreiða tvö eða þrjú mál önnur. Hann snýr máli sínu að
Túkhachevsky, segir: Stöndum við Putlendingum á
sporði í framleiðslu skriðdreka? Vorosiloff svarar: Já, já,
við crum komnir langt fram úr þeim. Stalín endurtekur
orð sín: Stöndum við þeim á sporði, marskálkur? Túk-
hachcvsky hugsar sig um. Og scgir svo: Ég veit það ekki.
Ég hef spurt sjálfan mig þessarar sömu spurningar og
látið gera úttekt á hergagnaframleiðslunni. Ég held við
þurfum ekki að hrcykja okkur hátt. En ótti er ástæðulaus.
Stalín segir: Hvað áttu við, ertu að ögra mér? Túkhach-
evsky svarar: Ögra þér, félagi! Nei, það hefur mér aldrei
dottið í hug. Þú spurðir, ég svaraði. Stalín segir: Skálum
fyrir hergagnaframleiðslu ríkisins. Hann segir við
Krúsjeff: Þú drekkur of mikið, félagi. Þú ættir að fara
varlega, áfengi skemmir lifrina. Þið eigið að taka við
ríkinu af mér. Þið verðið að gæta þess að hafa hestaheilsu,
annars gætuð þið kannski dáið á undan mér, til dæmis úr
skorpulifur. Og nú hlær hann eins og óður maður. Og
bætir við: Þið megið ekki spilla lifrinni, það er ekki nóg
að gallblaðran sé í lagi, þótt það sé mikið af galli í ykkur.
Þið verðið að standa þessum Hitler á sporði. Hann er við
hestaheilsu. Krúsjeff segir drafandi, en hróðugur: Þú ert
tíminn sjálfur. Og tíminn eldist ekki. Stalín segir með
fyrirlitningu: Þú ert djöfullega gáfaður í aðra röndina.
En stundum svo skrítinn að mig langar til að opna á
þér hausinn og skoða í þér heilabúið. En nú kemur
Molotov inn í fylgd með Vyshinsky og öryggisverði. Stal-
ín tekur fagnandi á móti Molotov og segir: Þú kominn,
félagi, loksins! Ég hélt þú ætlaðir aldrei að koma. Ég var
að rcyna að spyrja, hvað hefði staðið í orðsendingu Put-
lendinga, en það er eins og enginn hafi kynnt sér það.
Molotov segir þurr á manninn: Sama röflið! Við þurfum
ekkert að hugsa um það frekar en fyrri daginn. Gott,
ágætt, scgir Stalín. Alltaf skalt þú létta af mér áhyggjum.
Hvað eigum við að gera? Eigum við að gleypa þessa þrjá
skika þarna, sem halda að þeir séu sjálfstæðir? Molotov
svarar: Já, auðvitað! Til þess eru dilkarnir að éta þá, segir
Stalín hróðugur og skálar við félaga sína, sem eru nú allir
orðnir hinir kampakátustu. Hann víkur sér að Vyshinsky
og segir: Hvað segir ríkissaksóknarinn? Allt ágætt, svarar
Vyshinsky. Ég hef verið að lesa um frönsku byltinguna.
Það er augljóst mál, að það lifir engin bylting af án
höggstokksins. Stalín segir: Ríkissaksóknari, sem þekkir
ekki sinn vitjunartíma, er eins og blautt púður. Og nú
skulum við allir skála fyrir okkar heilögu móðurjörð, sem
á þessari stundu — og ég lýsi því yfir — hefur stækkað
um 103 þús. km:. Hvað segir yfirmaður hersins, Túk-
hachevsky marskálkur, um þessa ákvörðun Æðstaráðsins
og miðstjórnar flokksins? Túkhachevsky svarar: Það ætti
ckki að vera nein fyrirhöfn. Við getum innlimað þessi
ríki, hvenær sem er. En við skulum fara okkur hægt, það
cr hyggilegt. Eistland, Lettland og Lithaugaland hafa alla
tíð verið hluti af Rússlandi. Molotov tekur undir þessi
orð, segir: Við yrðum ekki eins og útbelgd eiturslanga af
að gleypa þessa skika. En Stalín segir: Bitinn er góður. Er
nokkur hætta á styrjöld? Molotov svarar: Ekki held ég.
En þú marskálkur, hvað segir þú? Hver veit? svarar
Túkhachevsky og fer undan í flæmingi. Þá er að taka því,
segir Stalín. Lifi friðurinn, lifi heimsfriðurinn! En við
getum gleypt Finnland hvenær sem er, bætir hann við —
svona! Og hann setur fingur hægri handar saman og
KRAMHAI.D