Morgunblaðið - 16.04.1983, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. APRÍL 1983
37
Minning:
Helgi Jónas Helga-
son að Þursstöðum
„Mínir vinir fara fjöld,
feigðin þessa heimtar köld,
ég kem eftir kannske í kvöld,
með klofinn hjálm og rifinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð
og syndagjöld."
Bólu-Hjálmar
Enn er fallinn í valinn einn úr
hópi borgfirzkra góðbænda, Helgi
á Þursstöðum. Hann lézt í Sjúkra-
húsi Akraness 7. þ.m.
Helgi fæddist á Þursstöðum 5.
maí 1906. Foreldrar hans voru
heiðurshjónin Guðrún Þórðardótt-
ir frá Gróttu og Helgi Jónsson á
Þursstöðum. Helgi Jónas stundaði
sjó á yngri árum; var hann á tog-
urum, lengst af með frænda sínum
Jóni Otta Jónssyni skipstjóra og
Pétri Maack skipstjóra, en hann
(Pjetur Maack) var uppáhalds-
maður Helga.
Þegar foreldrar Helga voru orð-
in öldruð, hætti Helgi sjóferðum
og settist að á Þursstöðum og var
foreldrum sínum skjól og hlíf. —
Þegar fram liðu stundir keypti
Helgi jörðina (Þursstaði) og bjó
þar til dauðadags. Á seinni árum
skiptu þeir feðgar með sér jörð-
Minning:
Fædd 4. október 1894
Dáin 9. aprfl 1983
Útför Sigríðar Sigurbjörnsdótt-
ur verður gerð frá Keflavíkur-
kirkju laugardaginn 16. apríl kl.
14.00.
Sigríður var mikil trúkona. Hún
byrjaði með frú Emilíu Briem að
halda stúlknafundi á Akranesi og
einnig komu þar saman nokkrar
konur til að lesa í Biblíunni. Hún
starfaði með konunum í KFUM og
K í Fróni á Akranesi og átti hún
þaðan margar góðar minningar.
Sigríður tilheyrði frjálsum söfn-
uði á Sjónarhæð á Akureyri. Með
bestu og kærustu vinum hennar
var Sæmundur G. Jóhannesson,
sem tók við starfi Arthúrs heitins
Cook. Hún tók að sér að bera út
blaðið Norðurljósið til fastra
áskrifenda, einnig seldi hún og gaf
mörg Norðurljós til þess að sem
flestir gætu lesið þetta dásamiega
blað, sem er fullt af fróðleik til
sálar og líkama.
inni og Helgi yngri Helgason bjó á
hálflendunni.
Helgi Jónas var maður glað-
lyndur og góðviljaður, einnig fé-
lagslyndur, þó hann væri einstakl-
ingshyggjumaður. Enda kusu
Borghreppingar Helga í hrepps-
nefnd hvað eftir annað, ennfremur
var hann fulltrúi þeirra í sýslu-
nefnd, sýslunefndarmaður um
árabil. — Sem bóndi var Helgi
árrisull eins og Skallagrímur og
vakandi yfir sínum búskap; hann
(Helgi) var víkingur til allra
starfa og æðrulaust karlmenni.
Helgi var vorsins maður, þráði
vorið og hlakkaði til voranna,
enda var hans uppáhaldsljóð:
„Aftur kemur vor í dal“.
Kvæntur var Helgi Guðfinnu
Tryggvadóttir, ágætri konu, ætt-
aðri úr N-Þingeyjarsýslu.
Þau Helgi og Guðfinna
Tryggvadóttir eignuðust þrjú
börn: Helga, Guðrúnu Magneu og
Þórunni. Auk þess ólu þau upp
sem sína eigin dóttur, stúlku að
nafni Lilja Bára.
Við fráfall Helga sendum við
Sigríður var gift Tómasi
Steingrímssyni húsasmiði og
bjuggu þau á Söndum. Þau eignuð-
ust einn son, Sigurbjörn, og var
hann alltaf augasteinninn hennar.
Aldrei hef ég kynnst meiri elsku
milli móður og sonar. Þau hjónin
Tómas og Sigríður bjuggu hjá
okkur á Skólavegi 3 frá árinu 1961.
Hún starfaði með kristniboðs-
konum í Keflavík sem allar sýndu
henni mikinn kærleik og elsku
þann tíma sem hún gat með þeim
verið. Einnig kom hún oft á sam-
komu i Fíladelfíu í Keflavík og
átti þar yndislegar stundir. Hún
var mikil trúar- og bænakona, sem
elskaði Drottin Jesúm Krist og
sýndi það í daglegu lífi sínu.
Sigríður var fædd á Hrisum í
Fnjóskadal í Borgarfirði. Foreldr-
ar hennar voru Hallbera Jónsdótt-
ir og Sigurbjörn Björnsson. Systk-
ini hennar voru Guðrún og Björn
og var mikill kærleikur milli
systkinanna og einnig Kristínar
uppeldissystur hennar, sem alltaf
Guðrún kona mín og ég Guðfinnu
Tryggvadóttur og fjölskyldunni
arkveðjur.
Ásgeir Þ. Olafsson
í dag verður til moldar borinn
Helgi Jónas Helgason, bóndi að
Þursstöðum í Borgarhreppi. Hann
andaðist hinn 7. apríl sl. í Sjúkra-
húsinu á Akranesi eftir erfiða
sjúkdómslegu þar.
Hann var fæddur 5. maí 1906,
sonur hjónanna Magneu Þórðar-
dóttur frá Gróttu og Helga Jónas-
ar Jónssonar, ættuðum úr Húna-
vatnssýslu, sem þá bjuggu í Borg-
arnesi. Tveim árum síðar flyst
hann með foreldrum sínum að
Þursstöðum í Borgarhreppi, sem
faðir hans hafði fest kaup á. Þar
ólst Helgi upp til fjórtán ára ald-
urs, að hann hleypir heimdragan-
um og ræður sig til sjós. Naut
hann þar velvildar frænda sinna,
Jóns Otta Jónssonar og Guðmund-
ar Jónssonar á Reykjum, við út-
vegun á skiprúmi og öðru sem til
fararinnar þurfti. Minntist hann
sjósóknaráranna ávallt með
ánægju og stolti, því sjálfsbjargar
viðleitnin og dugnaður voru hon-
um í blóð borin. Sjóinn stundaði
Helgi samhliða búskap að Þurs-
stöðum fram til ársins 1942 og má
nærri geta, að oft hefur hann
komist í hann krappan, í glímunni
við Ægi, eins og skipum og búnaði
reyndist henni vel, og var henni
sem besta systir. Sigurbjörn í
Hrísum, bróðursonur hennar, var
henni alltaf mjög elskulegur.
Það eru svo margir sem ég vildi
nefna með nafni, sem henni voru
svo kærir og segi ég hér aðeins
fátækleg orð, þökk fyrir allar
gömlu góðu stundirnar.
Þegar Sigríður veiktist skyndi-
lega þann 1. marz sl., var hún flutt
á Borgarspítalann og var hún þar
í mánuð, en var síðan flutt þaðan
á sjúkrahúsið í Keflavík. Þar var
henni sýnd mikil hlýja, sem við
þökkum innilega. Einnig þökkum
við þeim á Garðvangi fyrir elsku
þeirra og hlýju í hennar garð.
í Keflavík lá hún á stofu með
trúaðri elskulegri konu, sem las
var háttað í þá daga. Mátti ósjald-
an ekki miklu muna, að illa færi
þá er veður voru válynd. Helgi
varð meðal annars fyrir þeirri sér-
stæðu lífsreynslu á togaranum
Agli Skallagrímssyni, að brotsjór
tók hann með sér útbyrðis, en með
óskiljanlegum hætti skilaði aldan
honum aftur í skipið og varð hon-
um ekki meint af.
Eins og áður segir fluttust for-
eldrar Helga að Þursstöðum árið
1908. Árið 1931 tekur Helgi við búi
af föður sínum. Árið 1946 kvænist
hann eftirlifandi konu sinni, Guð-
rúnu Tryggvadóttur, en hún hafði
ráðist sem kaupakona að Þurs-
stöðum árið 1941. Þeim varð
fyrir hana í Biblíunni og síðasta
kvöldið las hún 23. Davíðssálm,
sem var mjög táknrænt fyrir það
sem síðar skeði um kvöldið er hún
andaðist.
Það er gott að eiga trúna á Jes-
úm Krist, frelsara okkar allra
manna, sem við honum viljum
taka, því eitt sinn verðum við öll
að fara úr þessum heimi. Þá er
gott að ákalla Jesúnafnið, ekkert
annað nafn er til, sem getur frels-
að manninn.
Ég þakka Sigríði fyrir allt gott
sem hún var mér alla tíma og
einnig að hún reyndist Pálmari
mínum sem besta amma, sömu
elsku sýndi hún drengjunum
okkar þremur, þeim Sigurði Tóm-
asi, sem dó fjögurra ára gamall,
Þorvaldi Þorsteini og Sigurði
Steingrími. Þeir þakka ömmu
sinni af hjarta, fyrir alla elskuna í
þeirra garð. Sérstaklega var henni
hugsað mikið til Sigga síns, sem
nú er í öðru landi. Hann segir af
hjarta: „Þökk, amma mín, fyrir
allt það góða sem þú varst mér.“
Langömmudrengurinn þakkar
henni allan hennar kærleika til
hans og sonur Sigríðar þakkar
henni allt það sem hún var hon-
um.
Ég veit að hún er komin inn í
dýrð síns elskaða frelsara. Guð
blessi minningu hennar. f Jesú
nafni.
Guðrún Halldórsdóttir
þriggja barna auðið og eru þau öll
á lífi. Þau eru: Helgi Jónas, bóndi
Þursstöðum, Guðrún Magnea og
Þórunn, og er þá ótalin fósturdótt-
ir þeirra, Lilja Bára.
Helgi hafði brennandi áhuga á
félagsmálum og var ötull baráttu-
maður fyrir hagsmunamálum
sinnar sveitar. Á þeim vettvangi
hafði hann ýmis trúnaðarstörf
með höndum. Átti hann sæti í
hreppsnefnd Borgarhrepps árin
1946-1954 og 1958-1974. Einnig
átti hann sæti í sýslunefnd Mýra-
sýslu á árunum 1962—1982. Þar
hafði hann hönd í bagga sem
sýslunefndarmaður m.a. um
margvíslegar vegabætur fyrir
sveitunga sína. Fjallkóngur
Borghreppinga var hann um 20
ára skeið. Helgi var hreinskiptinn
maður og hafði ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum. Hann
fylgdi Sjálfstæðisflokknum að
málum og tók virkan þátt í starfi
flokksins. Var hann ófeiminn að
gagnrýna flokksbræður sína fyrir
það sem honum þótti miður fara.
Minnist ég margra ánægjustunda
með honum þegar þjóðmálin bar á
góma. Helgi bar hag bændastétt-
arinnar mjög fyrir brjósti og tók
fast á móti ef að henni var vegið.
Að Þursstöðum bjuggu þau
hjónin myndarbúi meðan kraftar
entust. Ömælda ánægju hafði
Helgi af skepnunum og búskapn-
um og þá ekki síst af hlunnindum
jarðarinnar, laxveiðinni. Veiði-
skapurinn var honum meðfæddur
og stundaði hann netaveiðina hin
síðari ár sjálfur, þótt heilsu væri
farið að hraka.
Helgi var svo lánsamur að sonur
hans og alnafni reisti sér nýbýli
að Þursstöðum. Er óhætt að segja
að það var honum hamingjuefni
að jörðin, sem hann hafði fóstrað
langan starfsaldur, byggðist af-
komendum.
Ekki verður skilið við æviferil
Helga J. Helgasonar, að eigi sé
minnst á þátt hans í félagslífi
sveitarinnar. Á mannamótum var
hann jafnan hrókur alls fagnaðar,
glaður og með spaugsyrði á vör-
um. Hann var ræðumaður ágætur
og hnyttinn í tilsvörum, fundvís á
hinar broslegu hliðar mannlífsins
og miðlaði samferðamönnunum
gjarnan á sinn skemmtilega hátt.
Sl. vor fór Helgi að kenna sjúk-
dómsins sem síðar lagði hann að
velli. Bar hann veikindi sín af
karlmennsku, þannig að fáa grun-
aði hversu samverutíminn styttist
óðfluga. Hann lagðist inn á
Sjúkrahús Akraness 24. febrúar
sl. Þaðan átti hann ekki aftur-
kvæmt.
Með Helga er genginn einn af
máttarstólpum sveitarfélagsins,
maður sem markaði djúp spor í
samtíð sína, góður drengur og góð-
ur vinur. Fjölskyldu hans votta ég
dýpstu samúð. Blessuð sé minning
hans.
Oðinn Sigþórsson,
Einarsnesi.
Sigríður Sigur-
björnsdóttir
Vigfús Árnason
hárskerakennari
Hann fæddist í Reykjavík 23.
apríl 1925, sonur hjónanna Elísa-
betar Árnadóttur og Árna Árna-
sonar, fyrrum dómkirkjuvarðar,
sem var ættaður úr Meðallandi
V-Skaftafellsýslu.
Afi keypti húseignina að
Bergstaðastræti 31. Þau eignuðust
9 börn í allt, en tvö elstu dóu ung
og 7 komust upp og var Vigfús
yngstur þeirra.
Þegar amma þeirra, Ingibjörg
Gestsdóttur, ljósmóðir tók á móti
þessum dreng, þá var sumardag-
urinn fyrsti, hérna er sumargjöfin
ykkar og rétti hann í faðm fjöl-
skyldunnar og var hann ætíð sól-
argeislinn þeirra og var ævinlega
kært með þessum systkinum, því
var sárt þegar eitt var að kveðja
af öðru og eru þau nú 4 látin.
Gestheiður lést 4. júlí 1961, að-
eins 41 árs, frá 5 börnum, Svava
lést 17. nóvember 1971, Árni lést
28. ágúst 1973, Vigfús lést 22. mars
1983.
En lífið er stutt og líður líkt og
draumur sem hverfur. Er þau
kvöddu Gestheiði systur sína með
þessum orðum.
Við svrgjum nú og þökkum þér
hve þú varst okkur góö.
ort af hreinni ást til þín
er okkar kvedjuljód.
Frá því ég var barn skynjaði ég
hve sterk þessi systkinabönd voru.
Alltaf ef eitthvað var um að vera
hjá mömmu þá vildi hún hafa
systkinahópinn með sinni fjöl-
skyldu, voru margar glaðar stund-
ir, sem við fengum að hafa í sam-
einingu með þeim eldri og var Fúsi
frændi þar fremstur með sína
glaðværð og glettni og dró til sín
ungu kynslóðina.
Hann fór ungur í sveit til föð-
urbróður síns, Jóa í Gröf, V-Skaft.
og konu hans Ólafar, höfðu þessi
hjón alla góða mannkosti að bera
og féll það í góðan jarveg hjá
Fúsa, þar sem þetta varð hans
annað æskuheimili hjá þessu glað-
lega og elskulega fólki.
Sextán ára hóf hann nám hjá
Óskari bróður sínum i rakaraiðn.
Það var alltaf létt yfir þeim
bræðrum á Rakarastofunni á
horni Grettisgötu og Barónsstígs.
En stundum fylltist stofan af ljós-
um kollum frá Miklubraut 16, í
klippingu og að launum fengu þeir
að bylgja á okkur öllum hárið, sem
þeir töldu okkur trú um að væri þá
í tísku. Því það var þeirra yndi að
fá að bylgja kolla á ungum krökk-
um í þá daga.
Fúsi vissi alveg hvað hann vildi
er hann bað um hönd Ingu Jenníar
Guðjónsdóttur, hljóðlátrar og
elskulegrar stúlku, sem reyndist
manni sínum góður lífsförunaut-
ur. Voru þau sérlega samhent í
öllu sem þau þurftu að takast á
við. Þau höfðu yndi af ferðalögum
um landið sitt og gáfu sér góðan
tíma að kynnast því í útilegum.
Einu sinni minnir mig að þau
hafi labbað Fjallabak-syðra og
komið niður í Skaftártungur.
Þeim var þriggja barna auðið:
Gyða, Gréta og Arni Guðjón.
Það var einn vordag í fyrra að
ég hoppaði inn á Álfhólsveg 104,
voru þá dæturnar staddar með
börn sín í heimsókn hjá foreldrum
og bróður. Þá ríkti þessi kunna
glaðværð og kærleikur til allra
barnanna frá þeim hjónum.
Glöggt er gestsaugað, fékk mig til
að hugsa hve mikils virði eru þess-
ar stundir okkur öllum, sem höf-
um haft foreldranna í heimahús-
um og getað skotið okkur inn til
þeirra með börnin, dýrmætar
minningar. Fúsi var börnum sín-
um meira en faðir, hann var
þeirra félagi og vinur líka.
Af þeim þessum góðu skrifum
frá Iðnskólanum í Morgunblaðinu
31. mars og 5. apríl sl. má sjá hvað
hann hefur verið mikils virtur í
sínu fagi og kemur í ljós hvað mik-
ill lærisveinn hann hefur verið.
Við hjónin drifum okkur með
Geir bróður í heimsókn í sumar-
húsið þeirra við Meðalfellsvatn, í
ágúst í fyrra, þá sá ég hvað frændi
ljómaði yfir þessu fallega húsi,
sem hann var búinn að láta smíða
fyrir fjölskyldu sína, voru miklar
framtíðar áætlanir með landið,
sem honum hlotnaðist ekki að
ljúka, en aðrar hendur taka þar
við núna. Og þar stendur álfur á
steini og bíður komu vorsins og
gesta sinna.
Ég kveð með þessu ljóði Einars
Benediktssonar.
Af eilífdar Ijósi bjarma ber
sem brautina þungu greióir
vort líf sem svo stutt og stopult er
þaA stefnir á æóri leiAir
og upp himinn fegri er augad sér
mót öllum oss faóminn breiöir.
Ég bið algóðan gúð að styrkja
þig, Inga mín og börnin þín í þess-
ari sorg og blessun fylgi minningu
góðs frænda.
Súsanna María Kristinsdóttir.