Morgunblaðið - 02.10.1983, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. OKTÓBER 1983
23
-
— Þegar menn tala um aðlögun
eiga þeir við það, er maður, sem
tilheyrir minnihlutahópi reynir að
laga sig að menningu meirihlut-
ans. Ég held að slíkt sé rangt.
Maður á að vera það sem maður
er, standa á sinni rót, en reyna
ekki að laga sig að annarri þjóð,
fyrir þær sakir að hún er fjöl-
mennari eða voldugri en hans eig-
in. Við skulum nefna dæmi. Það
skiptir mig ekki máli, hvort þú
veizt allt um Shakespeare. En ef
þú veizt allt um Shakespeare og
vilt ekki vita neitt um gyðinga eða
rithöfunda þeirra, þá held ég að
þú sért að reyna að vera eitthvað
annað en þú ert — reyna að laga
þig að voldugum meirihluta. Frá
siðferðilegu sjónarmiði tel ég
þetta rangt. Þetta stangast einnig
á við mannlega reisn. Það er
manni ekki sæmandi að afneita
heimili sínu og reyna að apa eftir
og eigna sér það sem aðrir eiga.
Með öðrum orðum: Maður á for-
eldra, heimili og tungu, en segir:
— foreldrar mínir, heimili og
tunga eru einskis virði, en foreldr-
ar granna míns eru merkilegir,
heimili hans er merkilegt, tunga
hans er merkileg. Slíkur maður
hefur enga reisn.
Um viðurkenningu
— Þú hefur fengið geysimikla
viðurkenningu sem rithöfundur.
— Ekki get ég neitað því, en ég
vinn ekki í þeim tilgangi að hljóta
viðurkenningu. Það var ekki í
þeim tilgangi sem ég gerðist rit-
höfundur. Eg hefði skrifað, þótt
engin viðurkenning hefði fallið
mér í skaut. Vitaskuld hef ég
glaðst yfir ýmsu sem mér hefur
hlotnazt, en viðurkenning og pen-
ingar eru ekki alit sem máli skipt-
ir.
— Föður þínum mun hafa verið
lítið um veraldlegar bókmenntir
gefið.
— Hann var mjög andvígur
þeim. Taldi þær syndsamlegar. Ég
gerðist rithöfundur af því að ég
gat ekki annað. Það kostaði bar-
áttu vegna þess að ég elskaði for-
eldra mína, átti erfitt með að rísa
gegn þeim og vissi að þau vildu
mér allt það bezta. En við vorum
bara ekki á einu máli um, hvað
mér væri fyrir beztu. Þau lásu iít-
ið eftir mig og gagnrýndu það litla
sem þau lásu.
— Heldurðu að þau myndu hafa
hneykslast á því sem þú hefur
skrifað?
— Ég er þess fullviss, að væri
faðir minn á lífi, myndi hann ekki
hafa lesið neitt eftir mig. Hann
myndi segja, að ég hefði eyðilagt
líf mitt. Móðir mín væri sjálfsagt
umburðarlyndari, en þó ekki svo
mjög.
— Hver er munurinn á losta-
fullum bókmenntum og klámrit-
um?
— Klámhöfundur er að minni
hyggju sá sem skrifar til þess eins
að æsa upp hvatir fólks og hefur
engan tilgang annan. Einu sinni
reyndi ég að skrifa klámbók. Það
er leiðinlegt, þreytandi og auðgar
bókmenntir ekki á nokkurn hátt.
Boccacio kunni að skrifa um kyn-
líf. Bæði er efnið heillandi, en ekki
síður sá búningur, sem hann færir
það í.
Afhending skírteina á morgun <fl mánudaginn 3. okt. ] L
BRLLEÍ5KÓLI SIGRÍÐRR RRmflnfl SKUIAGÖTU 32-34 <►<><►
Wterkurog
k-/ hagkvæmur
auglýsingamiðill!
JTtor^imliTníi 1
NÍTJÁN
19 kjörbúðir og stórmarkaðir
á höfuðborgarsvæðinu.
EUROCARD
TIL DAGLEGRA NOTA