Morgunblaðið - 15.11.1983, Qupperneq 15

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. NÓVEMBER 1983
15
Hundamálin
í Reykjavík
- eftir Rebekku
Bjarnadóttur
í umræðum um hundahald í
Reykjavík að undanförnu hefur
lítið farið fyrir sjónarmiðum
þeirra sem eru að hljóta dóma,
sakamenn trana sér ekki fram, en
einhverntíma verður allt fyrst. í
þau 30 ár sem ég hef átt heima hér
í borg hafa oftast verið hundar í
nágrenninu og man ég ekki eftir
neinum vandræðum í því sam-
bandi og aldrei minnist ég lög-
regluaðgerða, voru brot þesi þó oft
augljós hverjum sem sjá vildi. Þá
hef ég kannast við fólk hér og þar
í bænum sem haft hefur hunda um
lengri eða skemmri tíma. Ég bjóst
því ekki við neinum aðgerðum af
hálfu hins opinbera þótt sonur
minn væri svo heimskur að eyða
aleigunni í að kaupa hvolp. Ekki
var samt nein ánægja með það til-
tæki, en auðvitað varð litla dýrið
mesta uppáhald, óx hér upp og er
hér enn. Nú sex árum seinna erum
við dæmd glæponar. Einnig hefur
það vafalaust mótað skoðanir
okkar að ýmsir æðstu menn hér í
bæ hafa haft hund og hafa sumir
enn. Ekki er verið að áfellast
þessa aðila, síður er svo, þetta
sýnir aðeins hve steindauð hunda-
bannlögin hafa verið í augum
flestra.
Draugar eru viðsjárverðir ef
marka má sögur, afturgengin lög
eru það líka, það er hæpið að vekja
þau upp frá dauðum eftir áratuga
hvíld, margfalda bara sektina,
ákæra og dæma með hörku. Ákær-
andi, dómari og sakborningur
hafa jafnvel allir sama glæp á
samviskunni og svo endar sektarfé
þeirra dæmdu auðvitað í kassa Al-
berts fjármálaráðherra, „sniðugt".
Þó að í okkar tilfelli hafi hundur-
inn verið skrifaður upp innilokað-
ur í bíl virðist lögreglan sem aðrir
eitthvað margátta í þessu máli.
Við seppi sendum öllum þeim
löggum sem svo oft hafa séð hann,
látið í friði, jafnvel átt pinullitið
bros eða klapp í pokahorninu,
kærar kveðjur. Engu að síður er
mjög einkennilegt þetta handa-
hófsval lögreglunnar. Er hverjum
og einum í sjálfsvald sett hvort
hann kærir brot eða ekki — og er
það alger tilviljun að viss hópur
hundaeigenda virðist alveg
sleppa?
Er hverjum og einum í
sjálfsvald sett hvort
hann kærir brot eða
ekki — og er það alger
tilviljun að viss hópur
hundaeigenda virðist al-
veg sleppa?“
Svolítið finnst mér bera á því að
reynt sé að læða því inn hjá fólki
að hundurinn geti verið hættu-
legur og eðlilegt að börn og full-
orðnir séu hræddir við hann. Slag-
ur eins og Framnesvegarstríðið í
sumar er fjöldi vopnaðra lögreglu-
þjóna barðist við tvö hrædd
hundgrey er fábjánalegt í augum
gamallar sveitakonu, sem oft hef-
ur séð tugi hunda í einni þvögu, en
sem betur fer veit Matthías hvað
þarf að hafa algeran forgang og er
því alltaf til nál og endi, viðeig-
andi bóluefni og sprauta á slysó
(þó litlir séu aurarnir) þegar
svona voðaatburð ber að höndum.
Á meðan lögreglan hrufluð og
bitin stóð i sjúkraflutningum á
sjáifri sér, hvörfluðu augu mín til
vors æðsta hundalagabrjóts, hvað
skyldi hann aðhafast nú, lét sá
verkin tala eins og ævinlega, tívolí
og ferðalög skal vera vort hobbý,
en stórkostlegast er þó að fá gervi-
grasinnflutning tollfrjálsan,
grunninn að framtíðartilverunni.
Er ekki rétt að fara að huga að
róbótum í dýralíki handa þeim
sérvitringum sem ekki duga
myndbönd og spilakassar? Ekki
sakar að betur sé staðið að því
máli en hundamálinu nú, einnig
hvað tæknihlið varðar því trúað
gæti ég því að sú kynslóð sem í æ
stærra mæli hlýtur uppeldi sitt af
Tomma og Jenna, Dallas og fleiru
í þeim dúr sjái lögreglu ekki fyrir
verðugri verkefnum en að liggja
með útflatt nefið á bíldruslum
boginbaka (alþýðufólks) né heldur
verði hægt að senda allt liðið á
einn stað ef innvolsið í einhverri
dýrabrúðunni klikkar. En áður en
þeir, sem nú leggjast á eitt um að
útrýma öllu lífi í Reykjavík nema
sjálfum sér, ná marki sínu vonast
ég þó til að verða löngu komin
undir tollfría gervigrasmottu.
Rebekka lijarnadóttir er húsmóðir
í Reykjavík.
isviss
MINL EIN4 8ÍNN4 SKÍmiANDI
Sviss er fyrir skíðafólk það sem skíðin eru fyrir skíðaskóna: Rétti staðurinn
að vera á.
Og áfangastaður skíðaferða Arnarflugs til Sviss er engu líkur. Wallis-dalur-
inn er gjarnan nefndur Kalifornía Svisslendinga vegna einstakrar veðursæld-
ar, og Anzére er skíðabær sem skíðasnillingarnir svissnesku sækja sjálfir
óspart í.
Ibúðir farþega Arnarflugs eru nýjar og glæsilegar og í Anzére hefur verið
hugsað fyrir öllum hugsanlegum þægindum til handa gestunum - skíða-
brekkurnar eru rétt við dyrnar og engar biðraðir við lyfturnar. Þar eru
skíðaskólar fyrir byrjendur og lengra komna, barnapössun, glæsileg heilsu-
rækt, sundlaugar - og ótal veitingahús og fjörugir næturklúbbar.
VERD FRÍ KR.16.599
(miðað við 4 í stúdíóíbúð)
Innifalið: Flug þriðjudagsmorgna frá Keflavík til Genfar um Amsterdam,
rútuferð til Anzére, íbúðagisting í 13 nætur, þrif á íbúð, fararstjórn og
ferðin heim aftur.
SKELUJM OKKLRÍ
„SVISSNESKtf’ SKÉDkUlÓPINN

»9
Flugfélag með ferskan blæ
ARNARFLUG Leitið til söluskrifstofu Arnarflugs,
umboðsmanna eða ferðaskrifstofanna.
Lágmúla 7, sími 84477
16..N0V. 83
BILDSHOFÐANUM -------
OPIÐ HVERN DtAG KL. 15