Morgunblaðið - 15.12.1983, Blaðsíða 2

50
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 1983
Heimilistæki hf. hafa til sölu
jólaseríur frá kr 300.
og eilífðarjólatré frá kr. 960.
Það hefur aldrei verið fjölbreyttara úrval af jólaljósaseríum
hjá Heimilistækjum hf., einfaldar, skrautlegar, fallegar.
Jólatré úr varanlegum gerfiefnum, sem endast heila eilífð
100 cm, 150 cm og 170 cm.
Tré - ljós - gjafir fyrir alla fjölskylduna
Komið, skoðið, kaupið.
Heimilistæki hf.
Sætúni - Hafnarstræti
Aðrar nytsamar jólagjafir til heimilisins:
Handklæði, baöhengi, baömottusett, rúmteppi,
handofnar gólfmottur, eldhúsgluggatjöld og
pappírsrúllugluggatjöld.
SKIPH0LTI 17A. SIMI 12323
I
Laxakarlar
og veiðisögur
Bókmenntír
Erlendur Jónsson
Guðmundur Guðjónsson:
VARCTU AÐ FÁ HANN?
138 bls.
Bókaútg. Örn og Örlygur.
Reykjavík 1983.
Laxveiðin er íþrótt og tóm-
stundaiðja. Auk þess hefur hún
aðdráttarafl sem örðugt er að
lýsa. Glíman við laxinn heillar.
»Það sem heillar mest er óútreikn-
anleikinn,* segir Analíus Hag-
waag. Og stundirnar við ána verða
svo fyrirferðarmiklar í minn-
ingasafninu að þær skyggja á ann-
að í vitund laxveiðimannsins.
Veiðisögur frá liðnu sumri verða
ljós hans í skammdeginu.
Laxveiðin er talin sport hinna
ríku. Það er að nokkru leyti rétt.
En íslenskir laxveiðimenn koma
úr öllum stéttum. Þessi bók Guð-
mundar Guðjónssonar segir fleira
af stórlöxunum í ánni en af stór-
löxunum á bakkanum.
f laxveiðinni gilda hefðir og
leikreglur, bæði almennar og per-
sónulegar. Margir binda tryggð
við eina á öðrum fremur. »Uppá-
haldsáin mín er Stóra-Laxá í
Hreppum. Engin á, sem ég hef
veitt í, kemst nálægt henni,* segir
Eyj)ór Sigmundsson. Sverrir Her-
mannsson tekur annan pól í hæð-
ina. Hann segist lengst af hafa
»verið bundinn við Hrútafjarðará,
sem er mín á. Hún er ekki lax-
mörg, en það geta verið vænir lax-
ar í henni.« Hans Kristjánsson
segir hins vegar: »Ég lít á þrjár
laxveiðiár sem eftirlætisár mínar,
Gljúfurá í Borgarfirði, Miðfjarð-
ará og Laxá í Dölum.«
Löðurmannlegt þykir að moka
upp fiski með annarlegum aðferð-
um. Garðar H. Svavarsson segir
að sér sé ávallt minnisstætt atvik
frá Elliðaánum: »Það var á æsku-
árum mínum og ég var að fylgjast
með feðgum sem oft voru þarna
við veiðar ... Það var alltaf á hjá
þeim en það þótti mér með ólík-
indum miðað við skilyrðin. Ég
skildi ekki hvað var á seyði þá, þó
að auðvitað viti ég núna að þeir
húkkuðu hvern einasta fisk.«
Sumir skreppa í á dag og dag, aðr-
ir verja þar flestum eða öilum sín-
um tómstundum og getur þá
sumaraflinn orðið nokkuð mikill.
»Sumarið 1976 veiddi ég 812 laxa á
stöng,« segir Þórarinn Sigj)órsson.
»Það er mín mesta veiði og árum
saman hef ég ekki veitt minna en
500 laxa.«
Stundum sleppa veiðimennirnir
laxinum aftur, einkum ef þeim
þykir hann of lítill. Þannig segir
Garðar H. Svavarsson frá degi í
Elliðaánum með Matthíasi Jo-
hannessen. Þeir veiddu 20 laxa og
slepptu öllum! Eigi að síður var
þetta »einhver eftirminnilegasta
veiðiferð sem ég hef farið á löng-
um veiðiferli mínum,« segir Garð-
ar.
»Það er eins og hjá ykkur, mað-
ur missir alltaf þann -stærsta,«
sagði gamall veiðimaður sem var
sálaður og kominn yfir um. Viður-
eignin við þann stóra hefur orðið
mörgum veiðimanni minnisstæð
og er enginn hörgull á frásögum af
því taginu í þessari bók. Alltaf
verða einhver atvik öðrum áleitn-
ari í endurminningunni. Og oft er
það einmitt baráttan við stórlax-
ana sem allt eins getur endað með
— ósigri veiðimannsins!
Þó áhorfandinn líti á laxveiði
sem íþrótt eða jafnvel skemmtun
skoðar veiðimaðurinn hana gjarn-
an sem flókin vísindi. Rétt fluga á
réttum stað og tíma — það er t.d.
atriði sem hafa verður í huga.
Flugunöfnin koma hér víða fyrir,
öll á ensku. Fluguveiðin þykir allt-
af tilkomumest. En margir veiða á
maðk. Og einn heldur því fram að
Töluvert hefur verið óstillt veður-
far í Skagafirði, en langt frá því, að
telja megi harðan vetur, það sem af
er. Nokkurn snjó setur þó niður ann-
að slagið og hefur þurft að moka til
Siglufjarðar og um Öxnadalsheiði,
en á láglendi er sáralítil fónn og
Guðmundur Guðjónsson
maðkaveiðin sé ekki síður íþrótt,
hana megi ekki vanmeta.
Þó veiðin sé aðalatriðið er
sumardýrðin og náttúrufegurðin
einnig inni í myndinni. Félags-
skapurinn er líka ofarlega á blaði.
Stundum veiða menn tveir eða
fleiri saman. Oft er þá farið með
gömlum kunningjum og veiðigleð-
inni deilt með jafningjum í list-
inni.
Steinar J. Lúðvíksson hefur rétt
að mæla þar sem hann segir í
formála þessarar bókar »að flestir
veiðimenn öðlast með veiðiferðum
sínum bæði skilning á náttúrunni
og njóta hennar, ýmist einir með
sjálfum sér eða í hópi góðra vina
og kunningja.«
Margar myndir eru í bók þess-
ari og fyrirsagnir stórar — dálítið
svona í dagblaðastíl. Og viðmæl-
endur höfundar, sautján talsins,
munu eiga það sameiginlegt að
vera allir þaulvanir veiðimenn. Þó
þeir séu ekki allir búnir »að veiða
meira og minna í um 40 ár« eins
og Engilbert Guðjónsson mun
enginn þeirra bagaður af reynslu-
leysi. Þeir vita hvað þeir segja.
tekur upp alveg annad slagið. Vegir
eru og hafa verið mjög hálir, en ekki
komið til stórslysa af þeim sökum.
Á Hofsósi var nýlega stofnað
hlutafélag um kaup á 54 tonna
bát, sem heitir Hafborg og hefur
sá bátur nú þegar farið fjórar sjó-
ferðir, en lítill afli er. Þó er sótt
norður í Skagafjarðardjúp. Sjór er
talinn kaldur inni á Skagafirði svo
áta fugl og fiskur sjást varla hér
innan fjarðar. En töluvert er sagt
að sé um fugl norður um Skagatá.
Tregfiskirí hefur verið hjá togur-
um og því stopul vinna. Eins og að
venju eru Skagfirðingar glað-
sinna, þeir láta ekki deigan síga þó
nokkuð virðist um að fjármál séu
erfið hjá mörgum og eitthvað er
talin minni verzlun en áður hefur
verið.
Jól eru nú í fullum undirbúningi
og mikið að gera í félagslífinu
vegna árshátíða og fleiri skemmt-
ana. Ekki heyri ég annað en Skag-
firðingum líði vel.
— Björn
steinn
til innan- og utanhúss notkunar. Kemur í staö
pússningar eöa málunar. Mexi-hleðslusteininn má
nota til aö endurbyggja timburhús og þekja þau
með varanlegu efni.
Byggir hf.
Grensásvegi 16,
sími 37090.
Bæ, Höfðaströnd:
Óstillt veður í Skagafirði
B*, Höfðaströnd, 13. desember.