Morgunblaðið - 18.12.1983, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. DESEMBER 1983
„Hingad er ég komin. “
Athyglinni náð, en nokkrir þurfa þó enn að stinga saman nefjum.
í röðinni haldið þið að íslenska
þýðingin sé?“ Einhver giskaði á
númerið hundrað, annar nefndi
töluna 56, en rétta svarið reynist
vera 23. „Það má segja að þýðing
Biblíunnar yfir á íslensku hafi
bjargað tungunni," sagði séra
Hjalti og hvatti börnin til að
leggja á minnið nöfn brautryðj-
endanna og ártöl úr íslenskri
kristnisögu. Líklega fengi hann
bágt fyrir það hjá „samfélags-
fræðingum"; þeim er svo illa við
staðreyndir.
„Þessi börn sem koma hingað til
mín eru yfirleitt trúuð,“ segir séra
Hjalti við mig að loknum spurn-
ingatímanum. „Trúin blundar með
unglingunum þótt þeir sjálfir leiði
kannski ekki oft hugann að trú-
málum. Það, sem hefur verið sáð
upphaflega í sálu þeirra, geymist
og varðveitist og ber sinn ávöxt."
GM
„Nógir eru erfiðleikarnir sem mæta okkur óviljandisegir séra Hjalti. „Við skulum ekki búa aðra ti!.“
Bodskapurinn
hinn sami, en umræðuefnin
hreytast
Barnaspurninjjar voru fyrr á tímum
ein mikilvægasta fræðslustofnun
landsins; það var fyrir daga al-
mennra skóla og skyldunáms. Nú
gegna þær nánast eingöngu eigin-
legu hlutverki sínu, að búa börn
undir fermingu, staðfestingu skírn-
arheits, með fræðslu um kirkju og
höfuðatriði kristindóms. Veruleiki
daglegs lífs er þó aldrei fjarri; þegar
ég heyrði barnaspurningar séra
Hjalta Guðmundssonar á lofti
Dómkirkjunnar í Keykjavík á dög-
unum var eitt umræðuefna sóknar-
prestsins og fermingarbarna hans
eiturlyfjaneysla ungs fólks.
„Veröldin hefur breyst mikið
frá því að ég hóf fyrst afskipti af
barnaspurningum vestur í Banda-
ríkjunum árið 1960, fyrir tæpum
aldarfjórðungi," segir séra Hjalti.
„Þá hefði engum dottið í hug að
vara þyrfti fermingarbörn við eit-
urlyfjum og sniffi eins og ég geri
núna. En grundvallaratriðið er
alltaf það sama. í lífinu blasa við
margvíslegar hættur. Mörg þess-
ara barna eru berskjölduð og við-
kvæm og auðvelt að hafa áhrif á
þau, til góðs eða ills. Ég legg mikið
upp úr því í fermingarundirbún-
ingnum að börnin átti sig á því að
þau eru að velja sér leiðtoga, Jes-
ús, og hvað það er sem hann hefur
kennt okkur."
Við spurningar í Dómkirkjunni
er stuðst við lítið kver, Líf með
Jesú, þar sem fjallað er á einföldu
og aðgengilegu máli um ýmsar
hugmyndir og kenningar kristin-
dóms, og greint frá helgiathöfnum
og kirkjustarfi. „Ég reyni ætíð að
tengja þessa fræðslu við daglegt
líf barnanna," segir séra Hjalti.
Fermingarbörnin ganga ekki und-
ir próf, en til þess er ætlast að þau
kannist við þau atriði sem borið
hafa á góma í spurningatímum og
kunni Faðir vorið og Trúarjátn-
inguna áður en þau eru fermd, og
flest virðast raunar kunna hvort
tveggja áður en þau fara að ganga
til spurninga. Ennfremur gera
börnin vinnubók.
Framan af spurningatímanum
Börnin gera vinnubók í spurningatímunum.
var svolítill kliður á Dómkirkju-
loftinu; kannski var nærvera
blaðamannsins kitlandi, eða jól og
jólafrí of skammt undan til að
hafa eirð í sínum beinum. Ferm-
ingarbörnin, 14 stúlkur og 8 piltar,
gáfu sér líka tíma til að velta
vöngum yfir ýmsu öðru en þeim
kristnu fræðum sem á dagskrá
voru. Þau voru sum meistarar í
því að leiða talið að öðru, og
spurningar eins og „Hvenær var
Dómkirkjan byggð?“ eða „Hvernig
fariði að því að þvo litla gluggann
hérna uppi?“, heyrðust þegar
fyrirlesarinn var að ræða um sögu
Heilagrar ritningar eða rifja upp
þætti úr íslensku kristnilífi. Séra
Hjalti svaraði öllum þessum
óvæntu skotum af sömu ljúf-
mennskunni, og fipaðist aldrei.
Gott hljóð fékkst þegar sögð var
sagan af brúðinni sem beið alla
ævi eftir brúðguma sínum og út-
legging hennar virtist ná athygli
barnanna. „Allir mæta erfiðleik-
um á lífsbrautinni," sagði séra
Hjalti, „en með trú og þolgæði er
unnt að sigrast á þeim. Allir erfið-
leikar eru yfirstíganlegir."
Og hann hélt áfram: „En krakk-
ar mínir, nógir eru erfiðleikarnir
sem mæta okkur óviljandi. Við
skulum ekki búa aðra til t.d. með
því að nota eiturlyf.“ Undir þetta
var tekið og mörg barnanna sögð-
ust hafa séð þáttinn um sniffið í
sjónvarpinu. „Já, fyrir alla muni,"
sagði séra Hjalti, „látið allt slíkt
algerlega vera.“ Ágæt áminning
en til allrar hamingju ekki
áhyggjuefni í þessum fermingar-
hópi.
Sögur af þýðingar- og útgáfu-
starfi Guðbrands Þorlákssonar og
Odds Gottskálkssonar virtust líka
ná eyrum barnanna. „Hugsið ykk-
ur að Biblían hefur verið þýdd á
fleiri en 1600 tungumál," sagði
séra Hjalti og spurði síðan: „Hvar
Bamaspumingar
Morgu n bla ði Ö/Fri ðþjófu r.