Morgunblaðið - 07.03.1984, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 1984
t
Ástkær litla dóttir okkar og systir,
SIGURBORG EVA MAGNÚSDÓTTIR,
Holtsgötu 28,
Ytri-Njarövík,
lést á heimili sínu aöfaranótt 4. mars.
Jaröarförin auglýst síöar.
María Ingibjartsdóttír,
Magnús Haukur Kristjónsson,
Kristján Haukur Magnússon.
t
Maðurinn minn og faöir okkar,
GUDMUNDUR SIGURVIN SIGURÐSSON,
vörubifreiöastjóri,
Bólstaöarhlíð 35,
andaöist mánudaginn 5. mars.
Elín Jónasdóttir og börn.
t
Elskuleg eiginkona mín og móöir okkar,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sævangi 6, Hafnarfiröi,
lést í Kaupmannahöfn laugardaginn 3. mars.
Bergsveinn Guömundsson og börn.
i Eiginmaður minn, \
KRISTINN MARTEINSSON,
Dagsbrún, Neskaupslaö,
andaðist á heimili sínu 5. mars. Rósa Eiríksdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaöir og afi,
BALDUR KRISTJÁNSSON,
píanóleikari,
Laugarásvegi 71, Reykjavík,
andaöist í Borgarspítalanum sunnudaginn 4. mars.
Kristján S. Baldursson, Soffía U. Björnsdóttir,
Elsa Baldursdóttir, Kristján Guömundsson,
Guöjón Baldursson, Kristín Blöndal,
Birgir Bragi Baldursson
og barnabörn.
t
Hjartkær eiginmaöur minn,
KRISTJÁN HAUKUR MAGNÚSSON,
Hábergi 38,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum þriöjudaginn 6. mars.
Jaröarförin auglýst síöar.
Fyrir hönd móöur, barna, tengdabarna og systra hins látna,
Hrefna Lúthersdóttir.
t
MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR
frá ísafiröi,
sem andaöist 2. þ.m., veröur jarösungin frá Fossvogskirkju,
fimmtudaginn 8. marz kl. 10.30.
Emma Ólafsdóttir,
Ólafía S. Sigurðardóttir, Jón K. Jóhannsson
og barnabörn hinnar látnu.
t
Útför mannsins míns, föður, tengdafööur og afa,
SÖRLA HJÁLMARSSONAR,
Hörgshlíö 2, Reykjavík,
fer fram fimmtudaginn 8. mars kl. 15.00 frá Fossvogskirkju.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna.
Guöbjörg Pétursdóttír.
Minning:
Soffía Haralds
Haraldsdóttir
Ka-dd 6. janúar 1930
Dáin 28. febrúar 1984
í dag kveðjum við í hinsta sinn
tengdamóður okkar, Soffíu Har-
alds Haraldsdóttur. Þegar hugsað
er til baka og hugurinn fær að
reika úr einu í annað frá liðnum
árum, þá verður úr hljómfögur
sinfónía tilfinninga. Soffía var
sterk persóna sem lét fátt buga sig
á lifsleiðinni, eins og hennar síð-
ustu mánuðir bera glöggt vitni, er
hún lá sína erfiðu banalegu. Aldr-
ei kvartaði hún eða sýndi neina
uppgjöf, reyndi eftir fremsta
megni að styrkja börnin sín og
okkur sem næst henni stóðu, og
talaði gjarnan um að best væri að
sætta sig við hið óumflýjanlega.
Það er ekki að skapi Soffíu að
við lofsyngjum kosti hennar, en
samt er ekki hægt að láta óskrifað
að hún hafi verið lífsglöð og
skemmtileg kona. Oft var hlegið
mikið í hennar návist því hún sá
oftast skoplegu hliðina á tilver-
unni, og svo laus var hláturinn
hennar að hann smitaði út frá sér.
Alltaf var gott að leita til Soffíu
ef við þurftum, sem ósjaldan var.
Hún var alltaf tilbúin til þess að
rétta hjálparhönd, þannig er
henni best lýst.
Við viljum trúa því að einhver
tilgangur sé með öllu góðu og
slæmu í okkar jarðneska lífi. Þá er
betra að sætta sig við það að
Soffía hafi þurft að ganga í gegn-
um þann erfiða sjúkdóm sem
leiddi hana til dauða. En það er nú
einu sinni svo, að ef við ekki fáum
að kynnast því slæma, þá kunnum
við ekki að meta það góða, svona
sér skaparinn fyrir öllu. Soffía
óttaðist ekki dauðann, hún var svo
viss um að annað og æðra líf tæki
við eftir þetta líf, enda trúði hún
líka því að einhver tilgangur væri
með öllu.
Með þessum orðum kveðjum við
góða tengdamóður og þökkum
henni samfylgdina, þökkum henni
fyrir ást hennar til barna okkar og
ekki síst fyrir allt það sem við get-
um lært af hennar samfylgd.
Við munum geyma minningu
hennar um allan aldur. Við biðjum
góðan guð að varðveita hana og
búa henni hlýjan og notalegan
samastað á þeirri lífsbraut er nú
hefur tekið við.
Ég lifi í Jesú nafni
í Jesú nafni ég dey.
Þó heilsa og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt
í Kristí krafti ég segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.“
Hallgr. Pétursson
Elín Jakobsdóttir,
Elín K. Björnsdóttir.
í dag verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju tengdamóðir mín,
Soffía Haraldsdóttir, húsfrú í
Hafnarfirði.
Hún fæddist í Reykjavík 6.
janúar 1930 og var því aðeins 54
ára að aldri er hún lést í Landspít-
alanum eftir margra vikna bar-
áttu við banvænan sjúkdóm.
Foreldrar Soffíu voru hjónin
Björn Haraldur Sigfússon frá
Brekku í Svarfaðardal, vörubif-
reiðarstjóri í Reykjavík, og Þór-
unn Úlfarsdóttir frá Fljótsdal í
Fljótshlíð. Soffía missti föður sinn
aðeins eins árs gömul. Þórunn lifir
dóttur sína. Hún býr nú á Drop-
laugarstöðum í Reykjavík.
Eftirlifandi bræður Soffíu eru
Njáll og Úlfar Haraldssynir, bú-
settir í Hafnarfirði, og Björn Har-
aldur Sveinsson á Akureyri.
Birna, tvíburasystir Soffíu, lést í
barnæsku úr lungnabólgu, aðeins
tæpra sjö ára gömul.
Soffía ólst upp með móður sinni
og systkinum í Reykjavík. Þórunni
tókst með dugnaði og harðfylgi að
sjá sér og börnunum farborða eft-
ir að heimilisfaðirinn lést úr
berklum í upphafi krepputíma á
íslandi. Börnin ólust upp við
heimilishald, sem einkenndist af
útsjónarsemi, nýtni og vinnusemi
móðurinnar.
Kveöjuorð:
Anna Matthíasdótt
ir frá Grímsey
Fædd 24. ágúst 1905
Dáin 21. febrúar 1984
Hinn 21. febrúar sl. andaðist
Anna Matthíasdóttir frá Grimsey
í Landakotsspítala, eftir þunga
legu á 79. aldursári.
Mér er ljúft og skylt að minnast
hennar, ekki síst fyrir það hve vel
hún reyndist Guðnýju heitinni,
eiginkonu minni, er lést fyrir
rúmu ári. Guðný var systurdóttir
Önnu.
Anna fæddist í Grímsey 24. ág-
úst 1905. Foreldrar hennar voru
sr. Matthías Eggertsson, sem
lengi var prestur í Grímsey, og
kona hans, Guðný Guðmundsdótt-
ir. Anna lauk kennaraprófi 1927,
en stundaði kennslustörf aðeins
þrjá vetur. Síðan vann hún hjá
Landssíma Islands í Reykjavík og
ávann sér hylli yfirboðara sinna
og samstarfsfólks fyrir störf sín
öll og framkomu, sem öllum var til
fyrirmyndar. Anna var 8. barn
þeirra hjóna sr. Matthíasar og
Guðnýjar sem upp komst af 13. Nú
eru tvær systur á lífi af þessum
stóra systkinahópi.
Er Guðný, kona mín, missti föð-
ur sinn þegar hún var á ferming-
araldri, stóð móðir hennar uppi
með fjögur ung börn. Leið tii
mennta var eKKi áuuSÓÍÍ t þeim
árum. En þá gerðist það, að Anna
hljóp undir bagga og kostaði Guð-
nýju til náms við héraðsskólann í
Reykholti í tvö ár, 1935—1937. Það
var undirstaða þeirrar menntun-
ar, sem hún síðan hlaut sem hús-
mæðrakennari.
Mér er kunnugt um, að Anna
hjálpaði fjölda fólks. Það sem ein-
kenndi hana allt hennar líf var, að
„sælla er að gefa en þiggja".
Anna giftist aldrei, en bjó með
systur sinni Rannveigu og á þeirra
heimili áttu foreldrar Onnu at-
hvarf í fjölda ára og sýndi hún
mikla fórnfýsi við hjúkrun þeirra
þar til yfir lauk.
Það þótti sjálfsagt að önnur
dóttir okkar Guðnýjar, Anna, yrði
skírð í höfuð nöfnu sinnar. Vona
ég að það nafn verði henni til
heilla, og þó hún öðlist ekki nema
brot af þeim mannkostum, sem
frænka hennar var búin, þá er vel
farið.
Sem fyrr greinir var Anna ein-
stök mannkostakona. Aldrei mátti
hún aumt sjá, svo að hún reyndi
ekki að koma til hjálpar, en aldrei
minntist hún á það við nokkurn
mann. Eigingirni var ekki til I fari
hennar.
Hún átti við erfiðan sjúkdóm að
stríða frá því í nóvember sl. Cg
þjáðist oft mikið. Þegar svo er
komiö cr hinn mannlegi máttur

Eftir að skólagöngu lauk starf-
aði Soffía um skeið við afgreiðslu-
störf. Atján ára gömul kynntist
hún Benedikt Kjartanssyni og
fluttist ári síðar til hans á æsku-
heimili hans í Hafnarfirði. Fljót-
lega stofnuðu þau sitt eigið heim-
ili, giftu sig og eignuðust saman
fimm börn. Þeu eru, talin í al-
dursröð: Ingibjörg sjúkraliði, gift
Sigmundi Sigfússyni, Haraldur
Þór matreiðslumaður, giftur Elínu
Jakobsdóttur, Benedikt, starfs-
maður ÍSALs, giftur Elínu K.
Björnsdóttur, Viðar sjómaður og
Birna bankastarfsmaður, trúlofuð
Orra Ingvarssyni. Öll eru börnin
búsett í Hafnarfirði. Barnabörnin
eru orðin átta talsins.
Fljótlega eftir að Soffía og
Benedikt stofnuðu heimili, lærði
hann málaraiðn. Þau bjuggu allan
sinn búskap í Hafnarfirði, síðast í
Mjósundi 15. Þar var heimili
Soffíu er ég tengdist fjölskyldu
hennar og kynntist henni fyrst
fyrir ellefu árum. Eftir að þau
Benedikt slitu samvistir fluttist
Soffía á Vitastíg 7 í Hafnarfirði og
bjó þar síðustu tvö árin.
Soffía var kona kröfuhörð við
sjálfa sig, reglusöm og skylduræk-
in. Hún flíkaði ekki tilfinningum
sínum við aðra. Hún krafðist lítils
fyrir sjálfa sig, ef til vill of lítils.
Soffía var góð húsmóðir, hélt
heimili sínu alltaf vel þrifnu og
snyrtilegu. Hún var nýtin og
nægjusöm, saumaði sjálf fatnað á
börnin. Ekki vann hún utan heim-
ilis meðan börnin voru að vaxa úr
grasi, hafði það ákveðna viðhorf
að börn ættu að njóta þess að hafa
mæður sínar heima ef þess væri
fær engu um breytt er betra að
hverfa úr þessum heimi en lifa við
þjáningar.
Ég veit, að Anna er komin til
betri heims, laus við líkamlegar
þjáningar, og þar hefur henni ver-
ið vel fagnað.
Eftirlifandi systrum hennar,
Rannveigu og Agnesi, svo og öðr-
um frændsystkinum, sendi ég
innilegar samúðarkveðjur frá mér
og börnum mínum. Það er mikils
virði að hafa fengið að kynnast
jafn göfugri mannkostakonu og
Anna var.
Blessuö sé minning hennar.
Guðjón Kristinsson