Morgunblaðið - 16.03.1984, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. MARZ 1984
t
Móöir okkar,
KARÓLÍNA Á. JÓSEFSDÓTTIR,
Skipasundi 36,
andaöist 14. mars. Útförin auglýst siöar.
Börn hinnar látnu.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
SVEINBJÖRN G. SIGURSVEINSSON,
Baldursgötu 27,
Reykjavík,
lést aö heimili sínu sunnudaginn 4. mars. Útförin hefur fariö fram í
kyrrþey.
Jóhanna Kristjánsdóttir,
Gunnar Sigursveinsson,
Sveinn Óskarsson.
'V\
Bróðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR SIGFINNSSSON,
lést aö Hrafnistu miövikudaginn 14. mars.
Sigurbjörg og Jóhanna Sigfinnsdætur,
Guöný Valtýsdóttir, Paul Smith,
Valgeröur Eiríksdóttir, Þór Eiríksson.
t
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EGGERTPÁLLTHEODÓRSSON,
Suöurgötu 43,
Siglufiröi,
sem lést í Sjúkrahúsi Siglufjaröar 9. mars, verður jarösunginn frá
Siglufjaröarkirkju laugardaginn 17. mars kl. 14.00.
Þeir sem vildu minnast hins látna eru beönir aö láta Sjálfsbjörg
njóta þess.
Elsa Þorbergsdóttir,
Svanhildur Ólöf Eggertsdóttir, Oli Júlíusson,
Sigríður Þóra Eggertsdóttir,
Kolbrún Eggertsdóttir,
Theodór Sævar Eggertsson,
Kristín María Eggertsdóttir,
Svava Eggertsdóttir,
Guöbjörg Sjöfn Eggertsdóttir,
Bergmundur Ógmundsson,
Halla Kjartansdóttir,
Jens Gíslason,
Bjarni Þóröarson,
Aöalsteinn Bernharösson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Maðurinn minn, faöir og fósturfaðir,
ÚLFAR KJARTANSSON,
Austurbergi 36,
veröur jarösunginn frá Keflavíkurkirkju á morgun, laugardaginn
17. mars kl. 14.00.
Guörföur Sveinbjörnsdóttir,
Kristbjörg Svala Úlfarsdóttir,
Anna Björk Úlfarsdóttir,
Ásgeir Ómar Úlfarsson,
Gunnar Ingi Sveinsson,
Sveinbjörn Logi Sveinsson.
Minning:
Þórdís Jóhanna
Hansdóttir
Fædd 16. janúar 1918
Dáin 8. mars 1984
Gríski heimspekingurinn Epik-
etet sagði: Ekki bíður sólin þess að
hún fái bænir né áskoranir um að
rísa, heldur skín hún af sjálfsdáð-
um og nýtur allra hylli. Þú skalt
ekki heldur bíða eftir lófataki,
hrifningarhrópum og lofræðum til
þess að gera vel, heldur skaltu
gera góðverk ótilkvaddur, og þá
verður þú elskaður eins og sólin.
Þórdís tengdamóðir mín, sem
borin er til grafar í dag, beið ekki
eftir bónum né áskorunum til að
láta geisla sína skína. Umhverfis
þessa litlu, traustu konu var sól-
skin sem skein af sjálfsdáðum.
Hún kom eins og sólargeisli,
óvænt og óbeðin, ávallt með hlýju
þar sem hjálpar var þörf. Hún
beið aldrei eftir lófataki eða hrifn-
ingarhrópum og lofræðum. Þegar
fjölskyldan var saman, sem var
mjög oft, var Þórdís alstaðar til
þess að láta öllum líða vel og
okkur leið sannarlega vel í návist
hennar. Það voru góðar stundir
sem ég átti þegar við sátum sam-
an og spjölluðum. Þessar stundir
voru kærastar austur við Þing-
vallavatn en þar höfðu Þórdís og
Hjálmar eiginmaður hennar
byggt sér sumarbústað. Sumar-
bústaðurinn, og landið sem hann
stóð á, var Þórdísi mjög kær og
vildi hún dvelja þar sem flestar
stundir. Þá var það hennar stóra
ósk að hafa okkur skyldmenni sín
umhverfis sig. Kvæði Jónasar
Hallgrímssonar segir hug Þórdís-
ar og okkar til þessa staðar best:
Sæludalur, sveitin bezt,
sólin á þig geislum helli,
snemma risin seint er sest.
sæludalur, prýðin bezt,
því er grundin gæðaflest,
gleðin æsku, hvíldin elli.
Sæludalur, sveitin bezt,
sólin á þig geislum helli.
Þórdís fæddist á Suðureyri við
Súgandafjörð. Foreldrar hennar
voru María Helga Guðmundsdótt-
ir og Hans Kristjánsson, bæði
ættuð frá Súgandafirði. Eignuðust
þau átta börn, þrjú dóu í bernsku,
Guðmundur, Kristjana Guðrún og
Rannveig. Fimm komust til full-
orðinsára, elst er Sigríður, síðan
Þórdís Jóhanna, en bræðurnir
voru þrír, Guðmundur, Kristján
Ragnar og Hans Helgi. Kristján
Ragnar lést árið 1958 en Hans
Helgi 1962. Hans faðir Þórdísar
var mjög framsýnn maður, en það
sést best á því, að hann fór til
Noregs árið 1923 til að læra fram-
leiðslu olíuklæða, en þau höfðu
verið flutt til landsins mestmegnis
frá Noregi. Við heimkomuna 1924
stofnaði hann Sjóklæðagerð á
Suðureyri sem var sú fyrsta á ís-
landi. Hjónin unnu saman að
framleiðslunni en kona hans,
María Helga, sá að mestu um að
útbúa sniðin fyrir olíuklæðin,
enda var hún mjög útsjónarsöm
og handlagin. Árið 1925 stofnaði
Hans Sjóklæðagerð Islands þegar
hann og fjölskylda hans fluttu til
Reykjavíkur, var Þórdís þá 7 ára.
Þórdís gekk í Verslunarskóla ís-
lands og útskrifaðist þaðan árið
1937. Eftir skólanám hóf hún störf
hjá föður sínum í Sjóklæðagerð-
inni eða þar til hún gifti sig 27.
maí 1939 eftirlifandi eiginmanni
sínum, Hjálmari G. Stefánssyni.
Hjálmar fæddist í Reykjavík, en
foreldrar hans voru Ingibjörg
Zakaríasdóttir og Stefán Bjarna-
son skipstjóri að Bergi. Þórdís og
Hjálmar eignuðust þrjár dætur,
Maríu Helgu sem gift er Ágústi
Þorsteinssyni, Ingibjörgu Unni og
Eddu Elínu sem gift er Sigmari
Sigurðssyni og eru barnabörnin
orðin sex. Þórdís og Hjálmar
stofnuðu og ráku saman fyrirtæk-
ið Ábreiður hf. sem framleiddi
gólfteppi, ábreiður o.fl. Þórdís var
mjög handlagin og lék allt í hönd-
um hennar en það fékk hún í arf
frá föður sínum og móður. Þetta
hófst með því að henni áskotnaö-
ist vél sem átti að geta framleitt
mottur, en enginn hafði haft lag
til að hafa not af henni. Þórdís fór
að kljást við vélina og byrjaði að
sauma og framleiða mottur. Vand-
virkni hennar og smekkvísi hjálp-
aði til að varan seldist vel. Fljót-
lega varð fyrirtækið stórt og
blómlegt.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför konu
minnar og móöur,
GYOU HJÖRLEIFSDÓTTUR,
Bragagötu 29A.
Þorbergur Gíslason,
Halldór Þorgrimsson.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
GUDMUNDA ÓLAFSDÓTTIR
frá Brimnosi,
Grindavfk,
veröur jarösungin frá Grindavikurkirkju laugardaginn 17. mars kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á byggingu dvalarheimilis
aldraöra í Grindavík.
Sigurbergur Sverrisson,
Erna Sverrísdóttir,
Ólafur Sverrisson,
Magnúa Sverrisson,
Þorbergur Sverrisson.
Sigríöur Guömundsdóttir,
Siguröur Halldórsson,
Gunnlaug Reynis,
Hrefna Petersen,
t
Útför móöur okkar og fósturmóöur,
JENSÍNU GUOMUNDSDÓTTUR,
Dalbraut 27.
fer fram föstudaginn 16. mars kl. 15.00 frá Fossvogskapellu.
Bryndís Gubjartsdóttir,
Guömundur Guöbjartsson,
Hóvaröur Valdimarsson.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
HREFNU GUNNLAUGSDÓTTUR,
Háteig 6.
Keflavík.
Hílmar Theódórsson
og vandamenn.
t
Þökkum þeim fjölmörgu sem sýndu okkur samúö og hlýhug vegna
fráfalls eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur, afa, bróöur og
langafa,
ERLENDSJÓNSSONAR
frá Ólafshúsum,
Vestmannaeyjum.
Bjarney Erlendsdóttir,
Viktor Úraníusson,
Erla Gísladóttir,
Grímur Gíslason,
Laufey Jóhannsdóttir,
Viktor Björn Viktorsson,
Guöfinna Jónsdóttir,
Ólafía Bjarnadóttir,
Gísli Grímsson,
Hulda Jensdóttír,
Kristinn Grímsson,
Bryndís Guömundsdóttir,
Ingvar Hreinsson,
Elin Jónsdóttir
og barnabörn.
Seinustu tuttugu árin áttu
Þórdís og Hjálmar mjög myndar-
legt heimili í Safamýri 57 hér í
Reykjavík, sem við fjölskyldan
sóttumst eftir að koma á og
dvelja.
Við, sem vorum svo heppin að
eiga samleið með Þórdísi, fengum
frá henni mörg góðverk sem gefin
voru án þess að um þau væri beð-
ið. Enginn sem ég hef umgengist
gaf með eins mikilli gleði og hún.
Við elskuðum hana öll eins og sól-
ina.
Ágúst Þorstein.sson
Þegar maður stendur frammi
fyrir því að samband við ástkæra
ömmu og vinkonu er á enda, þá
koma minningarnar upp í hugann
ein á eftir annarri. Sú sem er ef til
vill sterkust er minningin um
granna, brúnhærða, brosmilda
konu í kakíbúxum með hendur í
rassvösum, tiplandi léttilega um
raulandi lítinn lagstúf. Stóru
brúnu augun hennar gáfu manni
alltaf til kynna hvernig henni leið,
hún þurfti aldrei að kvarta né
heldur að vera með stórar yfirlýs-
ingar. Hún var mjög sterkur per-
sónuleiki og var þannig stoð og
stytta allra í kringum sig. Hún
huggaði, nærði og hjálpaði, gaf
mikið og tók lítið. Okkur fannst
amma alltaf vera vel gefin og víð-
sýn kona og var alltaf mjög
skemmtilegt að rabba við hana yf-
ir kaffibolla. Einnig vegna þess
hvað hún hafði góða kímnigáfu og
skildi okkur vel. Við vorum mikið
með ömmu á Þingvöllum í sumar-
bústaðnum hennar, sem hún átti
hugmyndina að í upphafi. Þarna
fann hún sig, maður skynjaði
sterklega gleði hennar og vellíðan.
Hún dáði blóm og aðrar plöntur og
var ötul við að rækta garðinn sinn.
Jólin eru tími fjölskyldunnar og
oft mikið um að vera. Á slíkum
mannamótum sem og öðrum fyllti
hún staðinn kyrrð og þægilegheit-
um. Hún var þessi rólegi sólar-
geisli sem lægði oft óróleikaöldur
skapmikilla fjölskyldumeðlima.
Hún var kona sem vissi hvað hún
vildi, sem kom vilja sínum fram á
rólegan en yfirvegaðan hátt.
Hún fór I skóla sem ung stúlka
og kom á fót ásamt manni sínum
teppaframleiðslufyrirtæki. Hún
var handlagin og munum við til
dæmis eftir henni við viðgerðir á
vélum og við matargerð. Okkur er
minnisstætt þegar Þór Hjálmar,
eitt barnabarnið, sagði við
mömmu sína, að það væri merki-
legt hvað maturinn hjá ömmu
væri alltaf góður, jafnvel soðin
ýsa var bragðbetri hjá henni held-
ur en heima.
Þann tíma sem amma hefur
barist við sjúkdóminn, hefur hún
barist við hann af hörku, stundum
af svo mikilli hörku að við héldum
að hún myndi ná yfirhöndinni.
Það sem okkur fannst merki-
legast, var að hún huggaði okkur
og gerði að gamni sínu alveg fram
í andlátið.
Hvernig kveðjum við einhvern
sem við höfum elskað svo mikið,
einhvern sem gaf okkur hamingju
og öryggi? Hvernig getum við
kvatt hana sem studdi okkur,
huggaði og nærði? Við getum í
rauninni ekki kvatt hana, heldur
geymum við minningu hennar í
hjörtum okkar þangað til við hitt-
umst aftur.
Barnabörn