Morgunblaðið - 30.05.1984, Blaðsíða 30

78
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 1984
ms0
m
Imwmmm
stærri; 10x15 cm
wmmm
swmam
S. Sigurðsson hf.
Hafnarfirði, sími 50538
antshafsins, langt norður í höfum.
Talið var að þessi hugsanaflutn-
ingur hefði tekizt mjög vel. Til
þess tíma hafði því verið haldið
fram f Sovétríkjunum í hinni
mikiu alfræðabók þeirra (sem
alltaf þarf að breyta, þegar nýir
menn taka völdin) að frásagnir af
ófreskigáfu væru hjal eitt og sama
gilti um svokallaða sáiræna hæfi-
leika. Þetta væri ekkert annað en
enn ein aðferð kapitalismans til að
blekkja alþýðuna. Það vakti því
furðu þegar ýmsir komust að því,
að frægur rússneskur eðlisfræð-
ingur við háskóiann í Leningrad
hefði leyft sér að fást við einhverj-
ar rannsóknir í þessum efnum.
Töldu ýmsir að það væri næstum
furðulegt, að hann skyldi ekki
verða fórnardýr í einhverjum
hreinsunum Stalins, því hann lifði
þann höfðingja. Kannski hefur
hann bara gleymst.
En eftir að fregnin um hugsana-
flutning bandaríska flotans barst
út, gjörbreyttist öll afstaða til
slíkra rannsókna í Sovétríkjunum.
Þessi fyrrnefndi prófessor og aðr-
ir fengu allt það fé sem þeir
þurftu. Afleiðingin er sú, að Sov-
étmenn munu nú standa framar
Bandaríkjamönnum, að talið er, í
rannsókn þessara mála, eins og
skýrlega er greint frá í lokakafla
þessarar bókar. Bandaríkjamenn
eru einnig sagðir farnir að eyða
miklum fjármunum til rannsókn-
ar ófreskigáfunnar. Hvað veldur
þessari breytingu? Svarið er ein-
falt. Það kann að vera hægt að
beita slíkum hæfileikum í hernaði.
Það gerir gæfumuninn!
Bókin Ókunn öfl er prýdd fjölda
mynda til skýringa. Þær gefa frá-
sögnunum stóraukið gildi. Þetta
er spennandi og mjög áhugavert
lesefni og frágangur bókarinnar
hinn vandaðasti, þótt verði hennar
sé mjög í hóf stillt.
Þareð undirritaður íslenzkaði
þessa bók, verður þýðingin ekki
rædd hér, en vonandi stendur hún
fyrir sínu.
FILLCOAT
gúmmíteygjanleg
samfelld húð
fyrir málmþök.
Er vatnsheld.
Inniheldur cinkromat og hindrar
ömyndun.
dýr lausn fyrir vandamálaþök.
öy;
LAUSN ER ENDIST ÓTRÚLEGA
Hinir andlegu hæfileikar
eiga. Til dæmis kom hann alla leið
hingað til íslands til þess eins að
tala persónulega við okkar góð-
kunna Einar á Einarsstöðum. í
frásögninni um huglækningar
Einars er meðal annars sagt frá
því hvernig Einar hjálpaði
Reykjavíkurstúlkunni Guðrúnu
Sverrisdóttur. En hún er persónu-
lega sannfærð um það, að hún eigi
hjálp andlegra lækna að þakka að
hún er á lífi. f beinni mótsögn við
fullyrðingar lærðustu lækna náði
hún fullri heilsu eftir bílslys, sem
líklegt var talið að leiða myndi til
dauða. Fullyrðingarnar um lækn-
ingu hennar eru staðfestar af
læknum hennar, sem telja með
öllu óskiljanlegt hvernig hún fékk
bata; segja það kraftaverki líkast.
Vissulega eykur það gildi þess-
arar bókar fyrir okkur, að dæmi
um hið óskiljanlega skuli einnig
tekið hér á íslandi.
í þessari bók fá lesendur að
nokkru að kynnast aðferðum
þeirra vísindamanna, sem þrátt
fyrir allt eru farnir að rannsaka
hina óvefengjanlegu, stórmerki-
legu andlegu hæfileika, sem í
manninum búa. Eins og allar slík-
ar rannsóknir kosta þær mikið fé.
Við værum lengra komin í skiln-
ingi okkar á þessum sjaldgæfu
hæfileikum, ef ekki hefði löngum
skort fé til rannsókna. En nú er að
skipast veður i lofti af þeim sök-
um. Ástæðurnar til þess eru því
miður ekki af góðum toga, heldur
illum.
Mig minnir að það hafi verið ár-
ið 1965, að ég gat þess í útvarpser-
indi að upp hefði komist að banda-
ríska hernum hefði tekizt sending
hugsana frá flotastöð í Kaliforníu
til kjarnorkukafbátsins Nautilius,
sem á þeim tíma lá á botni Atl-
IHUGA MÆSTÞE
FRAMKALLA LJÓ
'■■ V''
___. Wm

\ hraðí: m. m
Við framköllum filmuna og
stækkum á úrvals pappír,
fljótar en þekkst hefur
) - á aðeins 60 mínútum !
- Kí'.'m

AUSTURSTRÆTI 22
.
i ..
JNttgmiItliifrtfr
Metsölublað á hverjum degi!
Bókmenntir
/Evar R. Kvaran
Paul Bannister:
ÓKUNN ÖFL
Útg. Prenthúsið, 1983.
Þau þrjú hundruð ár sem það
hefur tekið að þróa nútímavísindi
Vesturlanda, hefur hraði framfar-
anna aukist með ári hverju. Vita
menn það til dæmis að taka, að
90% allra þeirra vísindamanna
sem tekið hafa þátt í þessari
þróun eru á lífi í dag? Þetta telja
flestir mikið efni fagnaðar, því
þetta séu raunverulegar framfar-
ir. Og hver fagnar ekki framför-
um? Fróðir menn telja, að þekking
mannkyns hafi tvöfaldast á tveim
síðustu áratugum.
En því miður hefur hið illa, og
hvers konar vandamál, einnig tvö-
faldast á sama tima. Þetta sýnir
takmarkað gildi framfara vísind-
anna fyrir mannkynið. Þótt hinn
mikli þekkingarauki hafi að vísu
ekki valdið hörmungum einum, þá
hefur hann heldur ekki komið i
veg fyrir þær.
Þetta stafar af þvi að vísindin
hafa ósjálfrátt leitt til aukinnar
efnishyggju, sem ekki hefur í för
með sér að menn átti sig á þvf, að
einu gildin sem verulegu máli
skipta i lífinu eru andlegs eðlis,
svo sem friður, hamingja, gleði og
vellíðan almennt.
Vísindamenn eru enn þeir sem
mest eru dáðir í hinum vestræna
heimi. Það er skiljanlegt, því
margir þeirra eru stórgáfaðir
menn og snjallir og hafa margt
afrekað. En oftrú margra þeirra á
svokallaðri „skynsemi" og heila-
starfsemi hefur leitt þá til van-
mats á hinum andlega hluta
mannsins. Þvi það er misskilning-
ur að halda að maðurinn sé ein-
ungis efnisvera. Hann er einnig
andleg vera.
Á þróunarferli vísindanna hafa
fræknir vísindamenn skapað
margs konar lögmál, sem þeir síð-
an hafa stuðst við í rannsóknum
sínum og af flestum hafa verið
talin óskeikul.
Að vísu hafa verið til menn frá
alda öðli sem hafa búið yfir hæfi-
leikum, sem telja má að brjóti í
bág við ýmis af þessum lögmálum.
Slíkt hafa flestir vísindamenn af-
greitt með þeim hætti að allar
frásagnir af slíku væru einber
þvættingur og hjátrú. Þetta væri
ekkert annað en þjóðsögur og
ævintýri. Og þeir sem mest dýrka
vísindamenn og skoðanir þeirra
hafa tekið undir þetta.
En nú lifum við á tímum, þegar
fréttir berast með ógnarhraða um
allan hnöttinn, hvers eðlis sem
þær eru. Það er því ekki lengur
hægt að leyna neinu sem gerist,
hvort sem mönnum er það ljúft
eða leitt.
Þetta hefur haft það í för með
sér meðal annars, að ekki er leng-
ur hægt að þræta fyrir að ákveðn-
ir atburðir gerist, þótt ýmsum
þætti vafalaust þægilegra að geta
sagt slfkt skrök og þjóðsögu.
Lifandi ófreskigáfa, sem ýmsir
eru gæddir, hefur því skapað vís-
indamönnum veruleg vandamál,
því ef taka á mark á sumum iög-
málum vísinda, getur hún ekki átt
sér stað!
Það getur stundum verið bros-
legt að fylgjast með því, hve vand-
lega sumir vísindamenn hafa gætt
þess að taka ekki mark á því, sem
virðist brjóta í bág við þekkingu
þeirra.
Sökum þeirrar oft skiljanlegrar
tortryggni, sem vísindamenn eru
haldnir gagnvart ófresku fólki, tel
ég það einmitt meðal kosta þess-
arar bókar, að höfundurinn er
sjálfur ekki ginnkeyptur fyrir
slíkum frásögnum og gætir þess
því vandlega að þær séu staðfestar
af áreiðanlegum vitnum eða vís-
indamönnum. Já, jafnvel þegar at-
vikin gerast að honum sjálfum
viðstöddum.
Sökum persónulegs áhuga á
þessum efnum hef ég eðlilega áður
lesið um sumt af þvi sem sagt er
frá í þessari bók. En þær frásagn-
ir sem höfundur hefur valið eru
merkar. Hann virðist hafa ferðast
víða um heim til þess að ná per-
sónulega tali af þeim, sem í hlut