Morgunblaðið - 24.08.1984, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. ÁGÚST 1984
31
Áttræðisafmæli:
Eiríkur Stefáns-
son kennari
Einn af mestu snillingum
heimsbókmennta bar fram spurn-
inguna: „Hafið þið nokkurntima
íhugað hlutverk kennarans? Hvað
er kennari?" Og hann svarar sjálf-
ur eitthvað á þessa leið: „Komið til
smiðsins, sem mótar hjól og steng-
ur. Lítið á handbragð vefarans.
Hlustið á prestinn. Hugsið með
skáldinu. Allt eru þetta úrvals-
menn, sem erfitt væri að missa og
ekki er hægt að vera án starfa
þeirra nokkurn dag. Heilsið þeim
með virðingu og þökkum. Þeir
smíða hluti og móta fræði og list-
ir. Komið svo til kennarans, sem
kennir börnunum í skólanum.
Heilsið honum með enn meiri
lotningu, því hann mótar manns-
sálir."
Enginn gæti kynnst Eiríki Stef-
ánssyni, kennara í Langholts-
skóla, án þess að finna sannleik-
ann í þessum orðum. Við, sem höf-
um verið svo lánsöm að kynnast
þessum síunga úrvalskennara og
kirkjugesti, séð hann ganga bein-
an i baki, kvikan á fæti og höfð-
inglegan í fasi yfir Hálogalands-
hæðina og niður Sólheimana get-
um dáðst að honum daglega og
þakkað heilladísum himins fyrir
að hafa eignast hann að vini, fé-
laga og bróður. Okkur finnst hann
alltaf undur. Áhugi hans, æsku-
kraftur og bjartsýni eru hluti af
sólskini dagsins ofar og utan viö
alla þoku. Hann er glaður í við-
móti, léttur í máli en samt fróður
og vitur hugsuður, ef tími vinnst
til viðræðu.
Þessi orð á afmælisdegi eftir
áttatíu ára göngu hér í heimi ættu
sannarlega að minnast langrar
ævi, bernsku hans og æsku, gleði
hans og harma. En til þess skortir
tíma og þekkingu. Þessi síungi
vormaður íslands er Eyfirðingur
að uppruna og hefur víst lengst
átt þar heima á bernskustöðvum
skáldsins Jónasar Hallgrímssonar
og um leið klerksins á Bægisá.
Samt hefur hann sannarlega sett
svip á borgina hér við Sund og
Voga hina síðustu áratugi. Skóli
og kirkja eru sannarlega helgi-
dómur hans og starfsstöðvar á svo
hlýjan og göfugan hátt að margir
lofa og minnast bæði ungir og
aldnir. Ekki munu þeir dagar
margir, sem þessi síhrausti, átt-
ræði unglingur hefur ekki mætt í
skólann til kennslustarfa og í
kirkjuna eða safnaðarheimilið til
helgiþjónustu og félagsstarfa.
Síðasta áratuginn eða nær því
hefur hann einmitt verið formað-
ur Bræðrafélags Langholtssafnað-
ar með miklum sóma og trú-
mennsku og framsýni hins vak-
andi og fórnfúsa áhugamanns og
bróður. Aldrei hefur þar fallið
niður fundur né fyrirhugað mót
eða ferðalag og allt vel undirbúið
af alúð og innsæi hins vakandi
hugsuðar og frjálslega trúmanns.
Þar, ekki síður en i kennarastarfi
og fræðsluhugsjónum, er hugur
hans og hjarta geislandi á vegum
hins góða, sanna og fagra. Víðsýni
hans í trúmálum er mótuð af leit
guðspekinga og heiðríkju samfé-
lags og innlifunar við Jesú, Meist-
arann mikla frá Nasaret, ofar öll-
um bókstafsfjötrum erfikenninga
og þröngsýni. Þannig mótar hann
nær ósjálfrátt nemendur sína, fé-
laga og vini án þess að beita
nokkru sinni trúmálavafstri. Sem
sagt skólinn og kirkjan eiga sann-
„ arlega lifandi starfskrafta þessa
heilhuga trúmanns og uppeldis-
fræðings.
En samt mun hann ekki sízt
vera fyrirmynd sem heimilisfaðir
í fjölskyldu tengdadóttur sinnar
og barnahópsins hennar í Karfa-
vogi 32, sem bera uppeldi þeirra
Þórnýjar Þórarinsdóttur og Eiríks
Stefánssonar fagurt vitni. Þar
hafa heilagar sorgir hennar og
Eiríks við missi eiginkonu í ald-
ursblóma og einkasonar og eig-
inmanns á æskuskeiði sannað á
hetjulegan hátt, að „bak við svo
heilaga harma er himininn alltaf
blár.“ Enginn hefur heyrt þau
barma sér, en allir fundið hve þau
vógu upp björg á veikan arm og
vissu ei hik né efa í trú á sigur
hins góða, sigur lífs og ljóss og
sanna menningu sinnar þjóðar. Á
þessum heillabrautum við hand-
leiðslu Jesú Krists hefur sannlega
ljómað sem yfirskrift:
„Trúðu frjáls á guð hins góða.
Guð er innst í þinni sál.“
Matth. Joch.
Og ekki síður hin sígilda áminn-
ing skáldsins Steingríms Thor-
steinssonar:
„Trúðu á tvennt í heimi,
tign sem æðsta ber.
Guð í alheims geimi,
Guð í sjálfum þér.“
Þannig birtist sannur kristin-
dómur á hinn fegursta hátt í
hversdagsstörfum og fórnum fs-
lendinga á 20. öld. Þar bera frelsi
og friður bezta birtu.
Samferðafólk Eiríks er honum
hjartanlega þakklátt fyrir vináttu
hans og störf öll. En ekki sízt þann
Ijóma, sem verður fyrirmynd til
heilla, þar sem þessi hrausti og
góði drengur fetar hvern dag yfir
Hálogalandshæð milli starfs-
stöðvanna miklu: Skólans, kirkj-
unnar og heimilis síns. Megi ljós
hins mikla sólarföður signa spor
hans heilla um tíma og eilífð.
Persónuleiki Eiríks Stefánsson-
ar, kennara, er gæddur þeirri
göfgi, sem finnur heim hins sýni-
lega og ósýnilega í einingu ofar
orðum, hvar sem hann fer og
starfar. Hann finnur himin og
jörð fallast í faðma i sínum eigin
barmi og umhverfi. Ég gleymi
aldrei er við mættumst einu sinni
á gangstétt á fögru vetrarkvöldi
og hann sagði við mig: „Hefurðu
séð hvernig kristallarnir í götunni
glitra í kapp við stjörnur himins-
ins. Þar má vart á milli sjá, hvort
ber meiri ljóma, hið smæsta undir
fótum manns og hið mesta yfir
höfði manns.“
Svona er Eiríkur skyggn á dýrð
hversdagsleikans fjær og nær,
dýrð hins sýnilega og ósýnilega, og
finnur nálægð Guðs. Hann er
hamingjusamur maður, ljóssins
barn í bestu merkingu.
Við óskum honum árs og friðar
öll ókomin ár og daga. Heill þér
Eiríkur, ástvinum þínum, nem-
endum öllum, vinum og félögum.
Árelíus Níelsson
Vesturgata 4 s. 19260
Haustið komió með föt
frá: Body Map, Additi, okkur,
Wild og fl.
tfe
ir^