Morgunblaðið - 01.12.1984, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. DESEMBER 1984
ftC£AAIin
© 1984 Umversal Press Syndicate 7-/fe
„J-lcmn e.r dáiitib kc*uc^a.dí>lyrk.uk"
HÖGNI HREKKVlSI
HOND/M IEIDIST AD &ÍDA HÉR.'a 3lLASve£>INÚ
'A MBPAKi Eö VfKSí-A."
„Mér finnst bæði sjálfsagt og eölilegt, að foreldrar eigi val um það, hvort börn þeirra eru hjá dagmæðrum eða á
dagheimilum,“ segir Ingibjörg Sólraun Gísiadóttir í grein sinni.
Kasta ekki rýrð á dagmæður
Kæra dagmóðir og móðir!
1 Velvakanda sl. þriðjudag
skrifaðir þú skeleggt bréf um dag-
vistarmál. í bréfinu svarar þú m.a.
„gagnrýni frá Kvennalistakonu úr
útvarpi og Mbl.“ á dagmæður. Ég
geri fastlega ráð fyrir að skeytum
þínum sé beint til mín, þar sem ég
var nýlega í útvarpi að ræða dag-
vistarmál og á svipuðum tíma
birtist í Mbl. útdráttur úr ræðu,
sem ég hélt um sama efni á síð-
asta borgarstjórnarfundi. Af bréfi
þínu er ljóst að skoðanir mínar á
dagvistarmálum hafa ekki komist
nægilega vel til skila í þessum
tveimur fjölmiðlum og því langar
mig til að svara nokkrum atriðum
sem fram koma í máli þínu.
í upphafi bréfs þíns spyrð þú
hvers vegna borgaryfirvöld geri
ekki „samning við dagmæður sem
geri þær að borgarstarfsmönnum"
og spari þannig stórfé í almanna-
þágu? Þér að segja þá er komið á
annað ár síðan fulltrúi Kvenna-
framboðsins í Félagsmálaráði
gerði það að tillögu sinni, að þær
konur sem sinna dagmóðurstarfi
sem föstu starfi yrðu gerðar að
borgarstarfsmönnum og þannig
komið meiri festu á þetta kerfi en
nú er. Var þá skipuð nefnd, sem
Kvennaframboðið á því miður
ekki fulltrúa í, í samráði við stjórn
Félags dagmæðra, en sú nefnd
Þessir hringdu . .
íslenskt fyrir
ameríska
Steingrímur Haraldsson
hringdi:
Nú er loksins farið að selja ís-
lenskt lambakjör á Keflavíkur-
flugvelli, þ.e. fyrir starfsmenn
Bandaríkjahers. Mig langar til
að vita hvert framhaldið verður.
Verður látið nægja að hafa þess-
ar tvær frystikistur í matvöru-
markaðinum, eða verður meira
að gert? Er þetta upphafið að
aukinni sölu íslenskrar vöru
þarna?
hefur enn ekkert látið frá sér
heyra. Þess vegna hlýt ég bara að
taka undir þessa spurningu þína
og bíða svars.
Ég get hins vegar ekki tekið
undir þá skoðun þína að þessi til-
högun komi í staðinn fyrir dag-
heimili og leikskóla og því eigi að
hætta byggingu þeirra. Mér finnst
bæði sjálfsagt og eðlilegt að for-
eldrar eigi val um það hvort börn
þeirra eru hjá dagmæðrum eða á
dagheimilum. Börn eru misjöfn
eins og annað fólk og það getur
hentað einu barni sem öðru mis-
líkar. f dag eigum við foreldrar
ekkert val og vistunarmál barna
eru meira að segja á svo miklu
flæðiskeri stödd, að í sumum
hverfum borgarinnar er engar
skráðar dagmæður að fá. Ég er
þeirrar skoðunar að börn eigi skil-
yrðislausan rétt á samastað í til-
verunni meðan foreldrarnir vinna
fyrir þjóðartekjunum, og við eig-
um ekki að sjá eftir skattpening-
unum í þeirra þarfir.
Þú segir í brefi þínu að ég hafi
látið í það skína „að það sé ætíð
dagmömmunnar sök ef börn eru
stuttan tíma á sama stað“. í út-
varpinu nefndi ég það sérstaklega
að 65% þeirra barna sem dvelja
hjá dagmæðrum eru innan við sex
mánuði hjá sömu dagmóður. Ég
sagði jafnframt að mér þætti það
Matur fyrir
aldraða
Ragnheiður Jónsdóttir hringdi:
Mig langar til að koma á
framfæri skilaboðum til félags-
málaráðs. Þannig er, að á Dal-
braut og í Lönguhlíð geta aldr-
aðir fengið keyptan mat á mjög
góðu verði, en í vesturbænum er
ekkert slíkt. Það er langt að fara
fyrir aldraða úr vesturbænum að
sækja mat alla leið á Dalbraut
eða enn lengra. Þessi þjónusta er
mjög hagkvæm og því væri mjög
gott að fá hana í vesturbæinn,
enda býr mikið af öldruðu fólki
þar. Mig langar því að beina
þeim tilmælum vinsamlega til
félagsmálaráðs að það beiti sér
fyrir því að aldraðir í vesturbæ
verði ekki lengur afskiptir hvað
þetta varðar.
segja sína sögu um það hversu
ótryggt þetta kerfi væri. Ekki trúi
ég því að foreldrar þessara 65 pró-
senta séu í eilífum flutningum né
heldur að þeir þvæli börnum sín-
um úr einni vistun í aðra ef barnið
unir hag sinum vel. Ég held að
ástæðurnar séu margar og mis-
munandi og ég get nefnt nokkrar.
Dagmóður gefur fundist barn erf-
itt og ekki treyst sér til að hafa
það, sem er mjög skiljanlegt ef
hún hefur engan sér til aðstoðar.
Börnum lyndir misvel við fólk rétt
eins og fullorðnum og ef barn er
ekki ánægt þurfa foreldrar að
leita annarra leiða. Sumar dag-
mæður sinna starfinu aðeins
tímabundið meðan þær eru sjálfar
bundnar yfir eigin börnum en
hætta þegar aðrir kostir bjóðast.
Sumar konur byrja sem dagmæð-
ur en þeim líkar ekki starfið og
hætta. Og svona mætti lengi telja.
Dagmæður eru því ekki besti val-
kosturinn fyrir allan þann fjölda
sem þarf að treysta á örugga vist-
un þó hann geti vissulega hentað
ýmsum. Þegar ég segi þetta, þá er
ég ekki að kasta rýrð á þann fjölda
dagmæðra sem sinna starfi sínu
af alúð og. hafa gætt ótrúlegs
fjölda barna á undanförnum ár-
um, sem annars hefðu enga gæslu
haft. Dagmæður geta bara ekki
leyst þann dagvistunarvanda sem
skapast hefur með aukinni at-
vinnuþátttöku kvenna. Þær eiga
heldur ekki að leysa ríki og sveit-
arfélög undan sinni ábyrgð. Um-
ræða mín um þessi mál á opinber-
um vettvangi hefur fyrst og
fremst haft það að markmiði að fá
stjórnvöld tilþess að viðurkenna
sína ábyrgð og axla hana.
Ég gæti skrifað langt mál enn
um dagvistarmál og ýmislegt
fleira sem þú minnist á í bréfi
þínu, s.s. tíð mannaskipti á dag-
vistarstofnunum sem auðvitað
standa í beinu samhengi við það
vanmat á hefðbundnum kvenna-
störfum sem hvarvetna er ríkj-
andi. Ég reikna hins vegar með að
plássinu í Velvakanda séu tak-
mörk sett og því hvet ég þig, og
aðrar konur sem áhuga hafa, til að
koma við í Kvennahúsinu á Hall-
ærisplaninu eða hringja í okkur
borgarfulltrúa Kvennaframboðs-
ins og rekja úr okkur garnirnar
um afstöðu okkar og gerðir í borg-
armálum.
Með kærri kveðju frá borgar-
fulltrúa og móður sem á barn í
vistun hjá gætri dagmóður.
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir.