Morgunblaðið - 12.01.1986, Blaðsíða 22

22 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR12. JANÚAR1986
fclk f
fréttum
„Keypti vindla, tók af þeim
miðana o g henti þeim síðan“
var ómögulegt að reykja þá, svo ég
keypti vindlana, tók af þeim miðana
og henti þeim síðan. Þó Bandaríkja-
mönnunum sé nú ýmislegt til lista
lagt þá framleiða þeir alveg óreykj-
andi vindla.“
— Hefur þér stundum verið
gefið i safnið?
„Já, já, og einu sinni kom kaup-
maðurinn í Bristol og gaf mér á
milli 40 og 50 merki. Fjölskyldan
hefur verið iðin við að safna, móðir
ínín einna duglegust og nú síðast
á nýársdag kom sonur minn með
merki sem ég átti ekki fyrir.
— Er eitthvert merki alveg sér-
stakt í safninu?
„Líklega er ekki gert ráð fyrir
því að fólk safni þessum miðum,
því það er svo örsjaldan að hægt
er að finna nokkrar upplýsingar á
þeim. Það reynist ekki möguleiki
að ætla sér að rekja nokkra sögu
hvorki um tegund né þjóðemi vindl-
anna á þeim, nema helst á þeim
kúbönsku."
— Safnarðu einhverju fleiru?
„Ég safnaði frímerkjum hér áður
og á dágott hljómplötusafn. Ætli ég
eigi ekki orðið rúmlega 1200 stórar
skífur en þær litlu eru um 900
talsins."
— Svona í lokin, Kristinn.
Reykirðu vindla?
„Ég hef gert það en áramótaheit-
ið var að hætta að púa London
Docks og ennþá hef ég getað staðið
við það.“
Sjö, níu, þrettán ...
Olivia orðin
myndarleg
OOlivia New-
ton-John
tekur hlutverk sitt
sem verðandi móðir
mjög alvarlega og
hefur ekki nein
önnur verkefni
undir höndum
þessa stundina.
Hún á að eiga bam-
ið í febrúar og við
munum að sjálf-
sögðu ekki láta
okkar eftir liggja
þegar nánari fregn-
ir berast.
Kristinn
Matt og Olivia.
Kristinn
Richardsson
safnar
vindlamerkum
Kristinn Richardsson hefur í
frístundum sínum gert það
að gamni sínu að safna vindla-
merkjum og á nú orðið um 250
merki.
„Faðir minn seldi vindla á árum
áður og líklega hef ég byijað að
safna af þeim sökum. Ég fór að
hirða merki sem oft fylgdu með
vindlakössunum og líklega hef ég
verið um fermingu þegar alvara
færðist í söfnunina sagði Kristinn.
„Þetta hefur kannski aldrei dott-
ið alveg niður hjá mér síðan, því
ef ég sé merki sem ég á ekki, kippi
ég því ávallt með mér. Ég hef þó
verið mismunandi ákafur í þessu.
Þegar ijölskyldan fer utan grípur
æði um sig og vindlar eru keyptir
í gríð og erg. Þegar við vorum í
Bandaríkjunum árið 1982 man ég
að ég var síkaupandi vindla en það
nuli