Morgunblaðið - 20.04.1986, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIS, SUNNUDAGUR 20. APRÍL 1986
B 29
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 14—15
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
7 U}Tt/ 'Jj If
Verðlaunið íslenska textasmíð
7907-6503 skrifar:
Margir hafa rætt um stöðu ís-
lenskrar tungu á síðustu misserum,
og það verður ekki um það deilt
að hún er á hröðu undanhaldi undan
sjónvarpi og öðrum áhrifaríkum
miðlum er lítt stuðla að vemdun
tungunnar.
Það gagnar lítið að Sverrir Her-
mannsson haldi ráðstefnu þar sem
rætt sé um stöðu íslenskrar tungu
og hvað eigi að gera henni til hjálp-
ar ef svo ekkert er gert. Það er
ekki nóg að tala um hlutina það
verður líka að framkvæma þá. Það
er áhyggjuefni manna hversu lítinn
áhuga uppvaxandi kynslóð virðist
sýna móðurmálinu. En er hægt að
ætlast til þess þegar lítið er gert
til þess í skólum til þess að örva
áhuga bama og unglinga á góðum
og virtum bókmenntum. Megin
áhersla í móðurmálskennslu í dag
er lögð á allskonar kvíslgreiningar
og dellu sem virðist litlu máli breyta
fyrir málverndun.
Það er sýnt og sannað að ekkert
hefur meiri áhrif á uppvaxandi
kynslóð en vinsældatónlistin. Og
hver er hlutur íslenskrar tungu í
því efni? Hann er frekar rýr og fer
minnkandi. Áður fyrr sáu íslenskir
tónlistarmenn heiður sinn í að
syngja á íslensku en nú er það
komið í tísku að syngja á ensku.
Nú þykir það víst miklu fínna að
syngja „Can’t walk away“ heldur
„Get ei gengið á braut“.
Það myndi auka veg íslenskrar
tungu til muna ef tekið yrði uppá
því að verðlauna menn fyrir bestu
dægurlagatextana. Þá yki e.t.v.
hróður meðal textasmiða um að
yrkja sem besta texta ef þessi verð-
laun væm vegleg og eitthvað til
Ýmsir hérlendra kommaleiðtoga
láta g jaman í það skína, að þeir
hafi alizt upp á skikkanlegum
íhalds- eða krataheimilum, en hafi
síðan snúizt til vinstri fyrir rás
atburðanna, m.a. vegna vondra
aðgerða Bandaríkjamanna og ann-
arra auðvaldssinna. Em alkunnar
að sækjast eftir. Það væri nær að
verðlauna menn fyrir góða texta-
smiði heldur en að verðlauna ráð-
herrana með frium bílum.
Ef einhversstaðar á að byija á
að vemda tunguna þá á að byija á
því sem snýr að unga fólkinu. Það
erfir landið og tunguna. Það er
því mikils um vert að við verndum
„ástkæra ylhýra málið“ eins og
Jónas Hallgrímsson sagði. íslensk
tunga er dýr sjóður sem ekki má
gleymast í heimi fjölmiðlabyltingar
og videóæðis.
frásagnir formanns Alþýðubanda-
lagsins (sem kosinn hefur verið
„leiðinlegasti þingmaðurinn" af
starfshópi á Alþingi) og ritstjóra
Þjóðviljans í þessa vem.
Þesar frásagnir kommaleiðtog-
anna minna um sumt á gamla
skopsögu um konu nokkra, sem
orðið hafði bamshafandi, og þótti
henni með ólíkindum, þar eð hún
hefði eigi haft náin kynni af karl-
mönnum. Taldi konan einna senni-
legast, að þunginn mundi stafa af
dragsúg í baðstofunni. I fyllingu
tímans ól svo konan bam. Var það
stúlka, er síðan var nefnd Guðrún
Trekkvindsdóttir.
Úr því að kommar skammast sín
svo mjög fyrir uppmnann, sem raun
ber vitni, þ.e.a.s., að þeir séu flestir
ættaðir úr söfnuði Stalíns sáluga,
hvemig væri það þá fyrir flokksleið-
toga þessa að kenna sinnaskiptin
köldum gusti og dragsúgi.
Elín Jóhannsdóttir
Að kannast ekki
við uppruna sinn
*
„Arangnrinn sýnir að nið-
urfærsiuleiðin er fær“
— sagði Ásmundur Stefánsson forseti tT!inl?:a veT •« * •* *■«vert
. í 9 a utansA uvn ho>M aÁ qA knm hnA
ASI í ræðu á þingi Landssambands
iðnverkafólks ____
utanað, bvo hægt só að bera það
saman frá einum tima til annars
og milli verelana. Öðaveröbólga
undangenginna ára heflir haft þau
Þjóðviljinn ær
Víst er niðurfærslan fær
þó flestu lendi saman.
Þjóðviljinn er alveg ær
en Ása þykir gaman.
Hákur

Óskiljanleg friðarbarátta
Alveg er hún óskiljanleg friðar-
barátta þessara svokölluðu friðar-
sinna. Bæði Reagan og Gorbachev
hafa lýst því yfir að hvomgur ætli
að byija atómstríð. Kúgunin og
skorturinn í kommúnistaríkjunum
virðist ekki skipta máli fyrir þennan
söfnuð, öll baráttan sýnir hatur á
Vesturlöndum, einu löndin þar sem
verkfallsréttur, ferðafrelsi og önnur
mannréttindi em í heiðri höfð.
Skáldin og menntamennirnir
tóku þátt í baráttunni fyrir frelsi
og mannréttindum. Þegar þau vom
loksins komin þá kom marxisminn
og afnumdi þau. Þá vom það skáld-
in og menntamennimir, sem sungu
þessum hryllingi lof og dýrð. Þegar
ritskoðunin var orðin algjör, þá
vom það þessir menn, sem trúðu
öllu, sem Lenín og Stalín létu á
þrykk, og sýnir þetta best trúgirni
þessa fólks. Þegar samyrkjubúin
vom hætt að brauðfæða Rússa og
þeir þurftu að flytja inn kom í
staðinn fyrir að vera komforðabúr
Evrópu, þá hefðu augu þessa sér-
trúarhóps átt að opnast. En það var
nú öðm nær. Stalín lokaði landinu
og enginn fékk að fylgjast með
hungurherferðinni gegn bændun-
um, aftökur gamalla flokksfélaga
og allt harðréttið. Þá fengu aðeins
þeir trúuðu að koma til landsins.
Þegar þeir komu til síns heima, þá
sungu þeir Stalín lof og dýrð og
vei þeim sem ekki trúðu. Núna aftur
á móti segja ráðamenn Rússlands
frá hörmungunum og afsaka allt
með því að fangelsa forstjóra fyrir-
tækjanna. En engu er breytt til
batnaðar, því kerfið sjálft á sökina.
Ekkert getur bjargað nema frelsið.
Er ekki lýðræðið gott í Viet-
Nam?
Getur þetta fólk sem hrakti
Bandaríkjamenn í burt ekki verið
ánægt með verkamennina, sem
núna þræla í Síberíu og em að
borga Rússum vopnasendingamar
og flóttafólkið, sem fer út í opinn
dauðann á hriplekum manndráps-
döllum?
Allir skæruliðar eiga vini þar sem
„friðarsinnamir" em, nema þeir í
Afganistan, Angólu, Eþíópíu, Mos-
ambique og Nicaragua. Svartasti
bletturinn á þesari öld er þegar
skáldin og menntamennimir sviku
frelsið og gengu til liðs við kúgun
marxismans.
Húsmóðir
Þessir hringdu . .
Rímuð gáta um
mannanöfn
GE hringdi:
Amma mín kenndi mér eitt
sinn rímaða gátu um tuttugu
mannanöfn. Nú er svo komið
að ég man aðeins fjögur fyrstu
vísuorðin og það síðasta. Mér
þætti vænt um ef einhver gæti
rifjað upp framhaldið svo visan
glatist ekki. Hún hefst svona:
Einn gerir á ísum heija
annar byijar viku hveija
þriðji gerir að húsum hlúa
hét sá fjórði á Krist sinn trúa
Tuttugasta línan hljóðar svo:
Með andanum næ ég þeim
tuttugasta
íslensk nýsmíði á
erlendri grund
Þuríður hringdi:
Fyrir nokkm las ég frétt í
Morgunblaðinu þess efnis að
Sjólastöðin í Hafnarfírði hygði
á smíði nýs togara og hefði
fengið norska skipasmíðastöð til
verksins. Hvemig stendur á því
að á meðan íslenskar skipa-
smíðastöðvar ramba á barmi
gjaldþrots vegna verkefna-
skorts, sé það óátalið að íslensk-
um nýsmíðum sé beint til Nor-
egs? Hversu lengi er ætlunin að
halda uppi norskum skipasmíð-
um með þessum hætti?
FLUOLEIDIR