Morgunblaðið - 22.04.1986, Blaðsíða 44

M
MORGUNBLADID, ÞRIÐJUDAGUK ?2j APRÍL1986
asta mánuði, svona til að vita, hvort
það mætti ekki verða til að Einar,
og ýmsir aðrir viðstaddir hagyrð-
ingar, kæmust í gang. Og svo varð.
Margar góðar vísur urðu þar til. í
þessu samkvæmi hélt Einar einkar
ljúfa ræðu þar sem hann þakkaði
fyrir það tækifæri, sem þau hjón
þarna fengu til að hitta og ræða
við gamla kunningja, samstarfs-
menn og vini að heiman: Okkur
þótti einnig ánægjulegt að hitta þau
hjónin.
Ég sakna Einars Ágústssonar.
Hann var ljúfur maður, einlægur
og elskulegur í viðmóti. Ég þakka
honum góð kynni og vináttu mér
sýnda. í nafni íslandsdeildar Norð-
urlandaráðs þakka ég honum starf-
ið hans á þeim vettvangi og hjálp
hans við okkur alþingismenn, sem
áttum leið um Kaupmannahöfn
undangengin ár.
Þórunni bið ég Guðs blessunar í
hennar djúpu sorg, bömum þeirra
og ástvinum öllum.
Blessuð sé minning Einars
ÁgústSsonar.
Ólafur G. Einarsson
Notalegur hversdagsgrámi
mánudagsmorgunsins í lest á leið
til vinnu var harkalega rofinn þegar
ég hnaut um þessa fyrirsögn í
Berlinginum: „Den islandske am-
bassador i Danmark dod“. Mig setti
hljóðan. Lagði frá mér blaðið.
Hugurinn hvarflar aftur í tímann.
Janúar 1980. Þrír ungir útsendarar
Hafnarpósts, hins nýstofnaða blaðs
íslendingafélagsins, halda á fund
nýskipaðs sendiherra íslands í
Kaupmannahöfn, Einars Ágústs-
sonar, til þess að „ná honum strax“.
í fyrstu einkennir stirðleiki viðtal
okkar stráklinga í blaðamannaieik
við heimsfrægan utanríkisráðher-
rann fyrrverandi. Myndinni af
virðulegum embættismanni er í
engu ábótavant. Settlegur er hann,
alvarlegur, orðvandur og var um
sig. Háttvís og þolinmóður, en óað-
gengiiegur framan af. Smám sam-
an lyftist þó brúnin og slegið er á
léttari strengi. Hlátur er styzta leið-
in milli manna. Uppfrá því töluðum
við sama mál.
Þama var grunnur. lagður að
ánægjulegum og snurðulausum
samskiptum í alla staði. Vissulega
var Einar eftir sem áður sendiherra,
sem við hæfi var að umgangast
með viðhlítandi virðingu. Þetta voru
þó aldrei annað en ósýnileg mörk,
sem engan veginn voru viðskiptum
okkar til trafala, enda gat hann átt
það til, svona okkar á milli, að láta
siðareglur utanríkisþjónustunnar
lönd og leið og skjóta inn stuttri
glósu um menn og málefni.
Hvort heldur sem ég átti við
hann erindi sem formaður íslend-
ingafélagsins eða seinna sem fálm-
andi byijandi á sviði innflutnings-
verzlunar, var viðmótið alltaf jafn
alúðlegt. Jafnvel þegar sendiráðið
stóð á öðrum endanum í einhverri
miililandadeilunni, var hann boðinn
og búinn að greiða götu mína, þótt
um einskisvert smámál væri að
ræða á mælikvarða dagsins.
Oftast lágu þó leiðir okkar saman
við óformlegri aðstæður, þar sem
utanríkismál og „smáreddingar"
voru víðsfjarri. Sendiherrahjónin
voru auðvitað sjálfsagðir gestir_ á
öllum meiriháttar samkomum ís-
lendinga hér í Kaupmannahöfn. Þá
féll það ósjaldan í minn hlut að sitja
með þeim til borðs og sóttist frekar
eftir þvf, ekki sízt eftir að ég hafði
sannreynt að hveiju ég gekk. Mér
er ekki grunlaust um, að skemmt-
anir þessar hafi verið þeim hjónum
kærkomin tilbreyting frá formföst-
um embættisveizlum.
Fjarstæðukennt hefði mér þótt,
að þorrablótið 1. marz sl. skyldi
verða allra siðasta skiptið sem við
hittumst á þennan hátt. Einar hafði
haft veður af því, að ég hygði á
heimflutning og ítrekaði við mig,
að ég liti kannski inn á sendiráð
til að kveðja áður en ég færi. Þessu
lofaði ég og óraði þá ekki fyrir
hvaða mynd kveðjuorðin yrðu að
taka.
Við, landar Einars hér í Kaup-
mannahöfn, erum felmtri slegnir
yfir skyndilegum missi þessa virta,
hæfa og vinsæla fulltrúa íslenzka
ríkisins. En við fáum annan sendi-
herra, þótt torvelt verði að fylla það
skarð, sem Einar Ágústsson skilur
eftir.
Þeim, sem óbætanlegur er miss-
irinn, vil ég votta mína dýpstu
samúð.
Óttar Ottósson,
Kaupmannahöfn
Mér er orða vant að senda þess-
um vini mínum hinztu kveðju, enda
varla náð þeim áttum enn að Einar
sé horfinn af þessum heimi. Ég
hefði látið segja mér oftsinnis án
þess að trúa að handtak okkar í
Kaupmannahöfn að kvöldi 8. marz
yrði hið síðasta, svo fjarlæg virtist
feigðin honum.
Við Einar Ágústsson höfðum
lengi verið málkunnugir og þing-
bræður um árabil í flarskyldum
flokkum að vísu, en kom ekki að
sök, því aldrei varð okkur sundur-
orða. Hann var allra manna stillt-
astur og prúðmannlegur í fram-
göngu, svo af bar. Var þó enginn
veifiskati og þéttur í lund þegar
því var að skipta og mikilvæg mál
voru í takinu. Hann gegndi hinu
vandasama embætti utanríkisráð-
herra í sjö ár samfleytt, og má af
því sjá hvert traust var til hans
borið.
Einar tók við embætti sendiherra
í Dánmörku árið 1980 og gegndi
þvi til dauðadags. Mikil lifandi
ósköp var maður hreykinn af þess-
um manni sem fulltrúa landsins síns
á erlendri grund. 1 febrúar sl. átti
ég þvi einstaka láni að fagna að
hafa Einar mér við hlið í mikilvæg-
um ög vandasömum verkefnum,
sem voru lyktir hins fræga hand-
ritamáls. Nú er gott að hugsa til
þess hversu glaður Einar var að
þeim verklokum.
Ég á þá ósk heita til handa is-
lenzkri þjóð, að hún megi eignast
fleiri svo fágætlega velgerða full-
trúa á öðrum iöndum að auka hróð-
ur hennar og gæta hagsmunanna.
Þórunni konu hans og bömum
sendum við Greta kveðju okkar og
biðjum þeim styrktar á strangri tíð.
Sverrir Hermannsson
Um nærri sex ára skeið var Einar
Ágústsson ágætur fulltrúi lands
sins i sambandslandinu gamla.
Með hæglátu dagfari sínu, sem
var grundvallað bæði á eðlislægri
hógværð og gnótt þekkingar og
vitsmuna, ávann Einar virðingu,
sjálfum sér og landi sínu. Vinsældir
og virðing meðal starfsbræðra
sendiherrans og vina, snúast nú í
sáran söknuð. Fra Dansk islandsk
samfund skulu hljóma þakkir fyrir
einlægan áhuga hans á starfi okkar,
sem ævinlega átti visan fullan
stuðning hans.
Heiður sé minningu hans.
Sören Langvad.
Kveðja frá Framsóknarfé-
lagi Reykjavíkur
Einar Ágústsson naut vinsælda
og virðingar langt út fyrir raðir
Framsóknarflokksins. _ Hann þótti
glæsilegur fulltrúi íslands sem
utanríkisráðherra, prúður í fasi, en
fastur fyrir, ef með þurfti, á storma-
sömum tímum þegar landhelgis-
deilur stóðu sem hæst.
Fyrstu afskipti Einars Ágústs-
sonar af stjómmálum vom for-
mennska hans í Framsóknarfélagi
Reykjavíkur á ámnum 1958-61.
Sýndi sig þá strax, að hann var
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast stðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaðpr. Ekki em
tekin til birtingar fmmort ljóð um
hinn látna. Leyfilegt er að birta
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
foringjahæfileikum búinn, enda
valdist hann fljótlega til forystu í
borgarmálum fyrir Framsóknar-
flokkinn og síðan þingmennsku.
Utanríkisráðherra varð Einar 1971
og gegndi því embætti til ársins
1978.
Fyrir samstarfsmenn Einars
Ágústssonar í Framsóknarflokkum
er erfítt að sætta sig við skyndilegt
fráfall hans. Menn vom ekki við-
búnir því og töldu víst, að enn um
skeið ætti hann fyrir höndum störf
sem sendiherra lands síns á erlend-
um vettvangi, eftir að farsælum
stjómmálaferli hér heima lauk.
Ekki em nema tvö ár síðan Ólafur
Jóhannesson féll frá, og em þá
fallnir frá á skömmum tíma þeir
tveir forystumenn Framsóknar-
flokksins, sem mest mæddi á í
stjómmálabaráttunni á sfðasta ára-
tugi.
Að leiðarlokum em Einari
Ágústssyni þökkuð ómetanleg störf
í þágu FVamsóknarmanna í Reykja-
vík. Hans er saknað af samheijum
sem óvenjuglæsilegs og farsæls
stjómmálamanns, sem mun seint
líða úr minni.
Þómnni og bömum þeirra hjóna
er vottuð dýpsta samúð.
Alfreð Þorsteinsson,
form. Framsóknarfélags
Reykjavíkur
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins em birtar
greinar um fólk sem er 70 ára
eða eldra. Hins vegar em birtar
afmælisfréttir með mynd í dagbók
um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að
handrit séu vel frá gengin, vélrit-
uð og með góðu Ifnubili.
Morgunblaðlð tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins
& 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í
Hafnarstræti 85, Akureyri.
Gabriel
HÖGGDEYFAR
ÍMIKLJU júf
ÚRVALI ÆÆ
ÁBERG”
SKEIFUNNI 5A, SIMI: 91-8 47 88
NYJAR LEIÐIR TIL FJÁRFESTDMGA:
býður trygg skuldabréf með mjög góðri ávöxtun
r
ffljjp Skuldabróf Veðdeildar Iðnaðarbankans.
Bréfin eru til 5 ára með jöfnum árlegum afborgun-
um. Söluverð bréfanna gefa kaupendum þeina
10% ávöxtun umfram verðbólgu.
Skuldabréf Glitnis hf.
Bréfin eru verðtryggð til 3% árs með 3 jöfnum
afborgunum, fyrsta sinn 15. ágúst 1987. Söluverð
bréfanna gefa kaupendum þeirra 10.98% ávöxtun
umfram verðbólgu.

Ýmis önnur trygg skuldabróf.
Bréfin eru til sölu hjá lánasviði Iðnaðarbankans, Lækjargötu 12,4 hæð. Einnig er tekið við pöntunum í síma.
Allar frekari upplýsingar eru veittar í síma 20580.

iðnaðarbankínn
-HtitiHM Itírtk}
; 11J t v(
•i n