Morgunblaðið - 22.04.1986, Blaðsíða 58

J
Í58
MORGUNBLAÐID, ÞRIÐJUDAGUR 22. APRÍL1986
r
»
TIL HA/VUM6JÚ
/VlEÐgO ÁRINJ
„ þú átt ais blása. áþíW/ömmcu! "
ást er..
8-‘.P
... ad horfa með
honum á kúreka-
myndir.
TM Req. U.S. Pat. Off,—all rights reserved
»1985 Los Angeles Times Syndicate

1101 \r
l / —

Ég veit læknir þú sagðir mér
að forðast mikla stiga, en ég á
í erfiðleikum með að komast
hærra en upp á fyrstu hæð upp
eftir rörinu frá þakrennunni.
HÖGNIHREKKVISI
Þessir hringdu ..
Þakkir til
unglinganna
Sigríður Lárusdóttir hringdi:
Mig langar að senda þakklæti til
unglinganna í Hólabrekkuskóla sem
töluðu í útvarpið eitt síðdegið fyrir
skömmu. Þau fjölluðu um vanda
gamla fólksins í umferðinni og
reyndu að finna ráð þeim til aðstoð-
ar.
Sífellt er hamrað á því að ungl-
ingar hafi aðrar skoðanir en þeir
sem eldri eru á flestu. En þessi
útvarpsþáttur sýndi og sannaði að
unglingar vilja hlynna að góðum
málum og leggja þeim lið sem
minna mega sín. Því ber að þakka
þeim fyrir að hafa vakið athygli á
þeim erfíðleikum sem steðja að eldri
borgurum í umferðinni.
Reykjarsvæla
í flugstöðinni
á Akureyri
Sigurlína Pétursdóttir hringdi:
Ég tek undir þær skoðanir sem
birst hafa í Velvakanda að undan-
förnu varðandi reykingar á opin-
berum stöðum.
Svipað ástand ríkir í flugstöðvar-
byggingunni á Akureyri og lýst
hefur verið í Reykjavík. Þar er
svækja oft svo óþolandi að maður
flýr út til að anda að sér súrefni
og stendur þá lítill hópur súrefnis-
þyrstra á tröppunum fyrir utan. Ég
hef kvartað við starfsmenn í flug-
stöðinni en þeir segja að erfitt sé
að gæta þess að fólk reyki aðeins
þar sem leyft er. Reyndar eru skilti
á veggjum og borðum sem gefa til
kynna hvar megi reykja en
reykingamenn púa við þau sem og
annars staðar.
Um mötuneyti
aldraðra
Guðfinna Stefánsdóttir
hringdi:
Um þessar mundir er verið að
taka í notkun mötuneyti fyrir íbúa
þjónustuíbúða Verslunarmannafé-
lags Reykjavíkur í nýja miðbænum.
Þeir sem eru eldri en 63 ára hafa
leyfi til að snæða þar. Sömu sögu
er að segja í Bólstaðarhlíð hjá
samtökum aldraðra.
Mig langar að vita hvort reyk-
vískir skattborgarar eigi að greiða
niður fæði í þetta fólk, sem hefur
ekki enn komist á eftirlaunaaldur?
Það er víðar en á Reykjavíkurflugvelli
hemja tóbaksreykingar.
sem
gengur
Víkverji skrifar
hér.sat i-Itill ro<3L og BAevtpi sig...*
Víkverji dvaldist í Noregi, þegar
starfsmenn hótela og veitinga-
húsa þar lögðu niður störf. Hann
var hins vegar svo heppinn, að eiga
ekki undir þessu starfsfólki. Þeir,
sem bjuggu á hótelum, urðu að
yfírgefa þau fyrirvaralaust. Má
nærri geta, að það hafi komið sér
illa fyrir marga. Að lokum var
auðvitað samið í Noregi. Þótti ýms-
um það tímanna tákn, að til svo
harðra átaka skyldi koma á vinnu-
markaðnum í Noregi einmitt nú,
þegar olía lækkar í verði og tekjur
norska þjóðarbúsins dragast veru-
lega saman. Miðað við það orð, sem
fer af hagsýni Norðmanna og fyrir-
hyggju í fjármálum hefði mátt ætla,
að nú legðust þeir fremur á eitt um
að laga sig að samdrætti þjóðar-
tekna en spenna launabogann.
Þverstæður af því tagi, að efnt sé
til verkfalla til að knýja fram launa-
hækkun eða styttri vinnutíma,
þegar þjóðartekjur minnka eru syo
sem ekkert nýnæmi fyrir okkur Is-
lendinga.
Frá Noregi hélt Víkveiji til Sví-
þjóðar. Þar bjuggu menn sig undir
launaátök og jafnvel verkfall. Til
slikra átaka kom þó ekki. Heildar-
samkomulag náðist til tveggja ára
og töldu allir sig geta vel við það
unað. Var einskonar hátíð í fréttum
sænska ríkissjónvarpsins vegna
hinnar gleðilegu niðurstöðu. Efna-
hagur Svía er prýðilegur um þessar
mundir og í fjölmiðlum var mikið
sagt frá aukinni einkaneyslu og
veltu í verslunum.
Frá Svíþjóð hélt Víkveiji síðan
áfram til Finnlands. Þar er
hluti opinberra starfsmanna í verk-
falli. Það vakti undrun Víkveija,
hve lítið hann sá um þetta verkfall
í Finnlandi í sænskum fjölmiðlum.
En strax á Arlanda-flugvelli við
Stokkhólm komu afleiðingar
fínnska verkfallsins í Ijós. Frá
upphafi ferðarinnar var ljóst, að
væri verkfall í Finnlandi yrði ekki
unnt að fljúga frá Stokkhólmi til
Helsinki heldur myndi flugvélin
lenda í Ábo (Turku) í suðurhluta
Finnlands og þaðan yrðu farþegar
síðan fluttir með rútum til Helsinki
rúmlega 150 km.
Með hliðsjón af þessu var Vík-
veiji tímanlega á Arlanda-flugvelli
í von um að kannski gæti hann
fengið flug fyrr en hann átti bókað
(kl. 19). Þegar á reyndi var ekkert
flug fyrr og það sem verra var: SAS
hafði fellt niður flug Víkveija og
bauð ekki upp á annað fyrr en
klukkan 22.10. Klukkan í Finnlandi
er einum tíma á undan klukkunni
í Svíþjóð (þremur tímum á undan
klukkunni hér), þannig að allt leit
út fyrir langa næturferð, þegar
rætt var við SAS-fólkið í almennu
afgreiðslunni á flugvellinum. Og
síður en svo tók það vel athuga-
semdum Víkveija þess efnis, að það
væri einkennilegt að geta ekki
treyst áætlun jafn stórs fyrirtækis
og SAS. Þá var svarað eitthvað á
þennan veg: „Heyrðu vinur, veistu
ekki, að það er verkfall í Finnlandi.
Ekki er það SAS að kenna. Vegna
verkfallsins hafa margir hætt við
að fara til Finnlands og þess vegna
fellum við niður flug.“
Inni í „transít-salnum“ ræddi
Víkveiji enn við starfsmenn SAS.
Þá kom í ljós, að fínnska flugfélagið
Finnair var með vél til Ábo klukkan
20.15 og var sæti í henni. Klukkan
um hálf eitt um nóttina var Víkveiji
þannig kominn inn á hótel sitt í
Helsinki - en hefði hann farið eftir
því sem starfsmenn SAS í almennu
afgreiðslunni á Arlanda-flugvelli
vildu hefði hann verið tveimur tím-
um síðar á ferðinni.
Ekki var auðveldara að komast
frá Helsinki. Hér var sagt frá
því í síðustu viku, að flugvöllurinn
í Helsinki hefði verið opnaður. Þetta
er ekki rétt að því er millilandaflug
varðar. Til þess að komast til Finn-
lands eða frá landinu með flugvél
þurfa menn að nota flugvellina í
Ábo eða Tammerfors (Tampere),
sem er álíka langt fyrir norðan
Helsinki og Ábo fyrir sunnan. Nú
þurfti Víkveiji að komast til Kaup-
manpahafnar í tæka tíð til að ná
vél Flugleiða kl. 14 á sunnudegi.
Eftir ítrekaðar viðræður við
starfsmenn SAS í Helsinki kom í
ljós að eina leiðin til að ná í þessa
Flugleiðavél var að taka flugvél
Swiss Air, sem áætlað var að færi
frá Ábo til Stokkhólms klukkan
7.30 á sunnudagsmorgninum. Til
þess að ná þeirri vél þurftu farþegar
að taka rútu frá Helsinki klukkan
3.30 um nóttina. Fyrir íslending er
það ekki tiltökumál, þótt hann sé
rekinn á fætur fyrir allar aldir vilji
hann komast loftleiðis úr landi.
Víkveija þótti þetta hins vegar all
snemmt. Var hann svo heppinn að
eiga kunningja í Ábo, sem sýndi
Víkveija þá vinsemd að leyfa hon-
um að gista hjá sér og var þá nóg
að leggja af stað út á flugvöll rúm-
um klukkutíma fyrir brottför vélar-
innar.
Allt gekk þetta þannig upp að
lokum. En í Stokkhólmi var töf á
brottför SAS-vélarinnar til Kaup-
mannahafnar á sunnudagmorgun-
inn vegna þess að það þurfti að
afísa hana, úða hana með einhveiju
efni til að hreinsa af henni klaka.
Þá var alhvít jörð á Arlanda-flug-
velli en 8 stiga hiti, þegar lent var
á Keflavíkurflugvelli.
Eins og lesendur sjá af þessu er
ástæðulaust fyrir okkur íslendinga
að öfundast í garð frænda okkar á
Norðurlöndum vegna veðurs eða
vinnufriðar um þessar mundir.