Morgunblaðið - 01.06.1986, Qupperneq 10

10 c
MORGUNBLAJDIÐ, SUKNUDAGUR1. JÚNÍ1986
4
Veiðiferð í Hvítá með Sigurði Fjeldsted í Ferjukoti
Tveir dregnir úr síðustu lögninni sem vitjað var um.
Laxavölundarhús skoðað
í roki og haugabrimi
Einn af vorboðunum er laxinn, en
þeir fyrstu fara að renna sér upp í
Hvítá í Borgarfirði í lok maí. Þann
tuttugasta mega landeigendur við
ána leggja net sín og þegar mest er,
liggja 40—50 net í ánni hér og þar
og alls staðar. Það er hættulegt völ-
undarhús sem laxinn þarf að þræða
á leið sinni til æskuslóðanna og þegar
þangað er komið þarf hann að stand-
ast margar freistingar, en eins og
dæmin sanna, eru þeir margir ginn-
keyptir fyrir litskrúðugum flugum
eða slímugum ánamöðkum. Það er
ekkert sældarlíf að vera lax, nema
ef til vill ef þeir eru f allega litskreytt
ungviði sem þeytist um loftið eftir
flugum og öðru góðgæti á lygnum
og kyrrum sumarkvöldum. Alvara
lífsins er á næstu grösum og tuttug-
asta maí hefst ef til vill erfiðasti
áfangi lífshlaups þeirra sem lifa
æskuskeiðið og fínna þrána til að
ganga upp í ámar til hrygningar.
Ef við snúum okkur aftur að
tuttugasta maí og netaveiðum í
Hvítá, þá er sú athöfn fastur Iiður
í röð af vor- og sumarboðum. Neta-
bændur núa saman höndum og
stangaveiðimenn bíða einnig
spenntir að sjá hvemig gengur,
því þó þeir vildu auðvitað að hver
einasti lax slyppi fram hjá netunum,
þá líta þeir samt á árangur neta-
bænda sem nokkurs konar mæli-
stiku á það hversu mikið verði af
laxi sumar hvert. Og horfumar éru
nú bjartar. Morgunblaðið sló á þráð-
inn til Sigurðar Fjeldsted í Ferjukoti
á öðmm degi netaveiðinnar og
ræddi um horfurnar. „Mér líst
ekkert á þetta, áin er gruggug og
köld og veðrið er afleitt. Við reikn-
um ekki með neinni veiði. Hringdu
aftur í vikulok og sjáum til hvort
eitthvað hefur lagast," sagði Siggi
Fjeldsted. Formsins vegna vitjaði
hann þó um netin, og viti menn,
það vom alls 11 iaxar fastir, feitir
og fallegir laxar allt að 17 punda
þungir. Það var því ekkert annað
að gera en drífa sig upp eftir að
fylgjast með vitjun. Það var á
fimmtudaginn, en á miðvikudegin-
um hafði veiðin rénað á ný, þá
veiddist ekkert.
„Það verður kuldalegt á ánni
núna, emð þið ekki vel búnir?"
spurði Sigurður blaðamann og ljós-
myndara um leið og þeir renndu í
hlað. Hann stóð stór og spengilegur
í laxagallanum sínum og var engu
líkara en hann hefði beðið óþolin-
móður eftir Morgunblaðsmönnum
þótt þeir hefðu reynst fullkomlega
stundvísir. Við skyldum ekki al-
mennilega hvað Sigurður var að
fara, við áttuðum okkur ekki á því
að við yrðum á ferðinni á bát á
fljótinu og var það ekki árennilegt,
hífandi rok og áin brimsorfin. Enda
átti okkur eftir að verða kalt.
Sigurður naut aðstoðar Kristjáns
bróðursonar síns og þeir vildu hafa
sem fæst orð um horfumar en bentu
á að hluti Hvítár væri moldarlitaður
sem sýndi að Norðurá væri í vexti
og skoluð að auki. Áin væri hreinni
að sunnanverðu og þvf e.t.v. meiri
veiðivon í lögnunum þeim megin,
fyrir ofan Norðurárósinn. Fyrst
skýldi hins vegar þeyst niður ána
með rokið í bakið og kannaðar
lagnir við kletta og nibbur talsvert
neðan gömlu bognu brúarinnar. Það
var kalt og vatnið skóf yfir bátinn
og það var enginn lax í netunum.
Blaðamönnum var hætt að verða
um sel og Sigurður talaði um físki-
Sigurður og Kristján vega einn laxanna á gömlu vigtina i Ferjukoti,
vigt sem notuð hefur verið allar götur frá þvi fyrir aldamót...
fælur, það væri ekki að spyrja að frá sjónarhóli texta- og mynda-
þeim. Er stefnan var tekin upp ána smiða þessarar opnu, veiðimennim-
að nýju, versnaði ástandið um borð ir vom hins vegar auðvitað vel búnir
- I