Morgunblaðið - 15.06.1986, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR15. JÚNÍ 1986
B 5
fólk horfir á lélega mynd les það síöur
textann sem henni fylgir. Það er heldur
ekki nóg að Ijósmyndari sé góður sem slík-
ur, hann þarf líka að vera fréttamaður í sér.
Sem sé, ég var blaðamaður, óánægður
með myndir sem voru teknar við mínar
greinar, og byrjaði sjálfur að mynda."
TÍSKAN ÁHUGAVERÐ
SÉ UMFJÖLLUNIN
FAGMANNLEG
— Áhuginn á tískunni, var hann fyrir
hendi alla tíð með almennri blaðamennsku
og kvikmyndagagnrýni, eða kom hann til
síðar?
„Um tísku fór ég ekki að fjalla fyrr en ég
var fluttur til Parísar og búinn að búa þar
í tvö ár. Þá hugkvæmdist einhverjum heima
í Danmörku að biðja mig um að senda frétt-
ir af því helsta sem væri að gerast í frönsku
tískunni. Eftir þau fyrstu skrif var áhuginn
vaknaður," segir Gunnar og tónninn í
röddinni undirstrikar að sá áhugi hefur sfst
dvínað. Gunnar heldur áfram: „Tíska getur
verið mjög áhugaverð og skemmtileg sé
fjallað um hana á fagmannlegan hátt,
bæði í máli og myndum. Þar fyrir utan er
tíska líklega eini málaflokkurinn sem býður
upp á að sömu greinina megi birta hvar
sem er. Það er alls staðar til fólk sem
hefur áhuga á tísku og les allt sem um
hana er skrifað. Svona til að sanna þetta
bendi ég stundum á að um tíma skrifaöi ég
greinar, tók myndir og seldi til dagblaöa
og tímarita í 23 löndum. Ég veit ekki hvaða
málaflokkur annar býður upp á slíkt."
FIMM VIKNA
TÍSKUSÝNINGA-
FERÐALAG
- Fyrst það var ekki tískan, hvað var það
þá sem fékk þig til að flytjast til tískuborg-
arinnar Parísar?
„Löngunin til að gera eitthvað nýtt, býst
ég við. Danmörk er nú ekki stór og ef
mann langar að leggja sig allan fram og
gera góða hluti þá eru möguleikarnir þar
og þannig varð tímaritið til. Hins vegar hef
ég alltaf skrifað og myndað fyrir aðra aðila
með og held því áfram. „Gunnar Internat-
ional", eins og þetta sex ára gamla tímarit
heitir, átti sér reyndar undanfara, tímaritið
„Mode Avant Garde". Hins vegar hætti ég
fljótlega við það tímarit því að það var
ekki fyrr komið á markaðinn og farið að
seljast en önnurtímarit með mjög áþekkum
nöfnum og uppsetningu fylgdu í kjölfarið.
Þá ákvað ég að gefa út tímarit sem yrði
öðruvísi en önnur tískutímarit á markaðin-
um, öðruvísi í útliti, efnismeðferð og síðast
en ekki síst með ööruvísi nafni. Nafni sem
ég gæti fengiö einkarétt á og þyrfti ekki
að óttast þessháttar eftirlíkingar," segir
Gunnar og bætir viö að án þess að hann
ætli að fara að eyðileggja fyrir sér daginn
„Hún ermjög efnileg
fyrirsæta, fyrirutan að
vera gullfalleg, eins og
keppendurnir allir, “ segir
Gunnarum Ungfrú Reykja-
vík, Þóru Þrastardóttur,
sem hann myndaði tals-
vert meðan á dvölinni
stóð.
þá verði það því miður að viðurkennast
að eftirlíkingar og hreinar eftirprentanir á
blaðinu séu þrátt fyrir nafnið til staöar, þó
ekki í Frakklandi. Hann tiltekur Ástralíu og
bendir á að í Taiwan sé vitað um einn
aðila sem Ijósprenti tímaritið í heild sinni
og selji. Á sama tíma bendir hann á þann
kostnað sem málshöfðun á milli heimsálfa
hefði í för með sér og segist hreinlega
reyna að láta þessa hluti ekki fara í taugarn-
ar á sér. Hann ákveður að halda gleði sinni
og ræðir nánar um tímaritið.
„Ég held að takmarkinu, sem ég setti
mér með timaritið, sé náð. Það er „öðru-
vísi" en önnur tímarit. Ég kalla það „borð-
timarit", enda flettir fólk því ekki í flýti sakir
stærðarinnar (um 49x33 sm), heldur leggur
það blaðið á borð og gefur sér tima til að
fara í gegnum það.
UMFJÖLLUN Á ALÞJÓÐ-
LEGU TUNGUMÁLI
Við prentum tímaritið i 38.000 eintökum
fjórum sinnum á ári og því er dreift bæði
í Mið-Evrópu, á Norðurlöndum og í Banda-
ríkjun um, auk þess sem Japan er helsta
sölulandið fyrir utan Frakkland. Og ástæð-
an fyrir þvi að blaðið gengur i öllum þessum
löndum er nákvæmlega sú að málefnið
sem fjallað er um á heima alls staðar og
ekki síst vegna þess að umfjöllunin er að
mestum hluta á eina alþjóðlega tungumál-
inu — myndmálinu. Blaðið byggir á stórum
myndum og mjög litlum frönskum texta,
enda segja myndirnar yfirleitt allt það sem
segja þarf. í lesmálinu koma svo fram nöfn
hönnuðanna og þau breytast ekki frá einu
tungumáli til annars," segir Ijósmyndarinn
sem er ekki á þeim buxunum að setjast í
helgan stein þrátt fyrir aldur sem sjálfsagt
gerði slíkt forsvaranlegt.
Gunnar segir starfið veita sér mikla lífs-
fyllingu, sem og það eitt að búa i París.
Borginni sem hann ber sterkar taugar til
og vill styrkja enn, m.a. langar hann að
gera þar fleiri heimildarmyndir, en islenska
sjónvarpið sýndi fyrr á þessu ári drauma-
stúlkurnar hans, „Dream Girls". Heimildar-
mynd sem hann gerði um starf og líf sýn-
ingarstúlkna í Paris. En það næsta sem
við íslendingar sjáum frá Gunnari verður
ekki i sjónvarpi heldur á sviðinu i Broad-
way, þegar franska hátískan verður þar til
sýnis eins og hann setur hana fram.
Viðtal/Vilborgf Einarsdóttir
Nokkrar forsíður á tímarit-
inu „ Gunnars Internation-
al“, en eins og sjá má vill
Gunnar hafa skarpar and-
stæðuríandlitum fleiri
fyrirsæta en Hólmfríðar
Karlsdóttur.
fremur litlir. París bauð mér hins vegar upp
á mörg góð tækifæri og þar fyrir utan er
París bara svo yndisleg borg að búa í. Þar
lifir fólk fyrir líðandi stund og einbeitir sér
að nákvæmlega þeim hlutum sem verið
er að gera í augnablikinu."
Það sem Gunnar Larsen er sjálfur að
gera i augnablikinu, þ.e. því franska, er
tvíþætt. Annars vegar vinnur hann að
næsta hefti tímaritsins og hins vegar að
undirbúningi árlegu tískusýningarinnar.
„Þetta árið verðum við á ferðini í fimm
vikur með 19 manna hóp, þar af 14 fyrir-
sætur. Fyrsta sýningin verður haldin á ís-
landi í nóvember og reyndar verða þær
tvær hér á landi. Eftir það förum við svo
til nokkurra Evrópulanda."
ÖÐRUVÍSITÍSKUTÍMARIT
— En svo við víkjum að tímaritinu.
Hvernig datt þér í hug aö gefa út dýrasta
tískutímarit í heimi?
„Er það ekki svo þegar menn hafa unniö
lengi í blaðamennsku aö þá langar að fá
að ráða sjálfa? Ég vildi breyta til, hafa síð-
asta orðið um hvernig mínar myndir litu út