Morgunblaðið - 15.06.1986, Blaðsíða 36

36 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. JÚNÍ 1986
\-V>
ást er___
... að hugsa um
hann í draumi og
vöku.
TM Reg. U.S. Pat. Off.-all rlghts reserved
®1985 Los Angeles Tlraes Syndlcate
Þér er óhætt vinur. Hún
steinsefur!
Varst þú, kona, að panta
hátt grindverk kringnm hú-
sið?
HÖGNI HREKKVlSI
Þessir hringdu . .
Hjólandi böm og
unglingar —
vemm varkár í
umferðinni
Jóhannes hringdi: „Nú þegar
komið er sumar eru böm og
unglingar mikið á ferðinni á hjól-
unum sínum sem eðlilegt er. Hitt
er svo annað að þessir litlu öku-
menn hafa margir litla reynslu í
umferðinni og mikil hætta á að
þau fari sér að voða. Foreldrar
ættu að gæta vel að bömum sín-
um sem eru nýbúin að eignast
hjól, því ef þau fara út í umferðina
geta þau stofnað sér í verulega
hættu. Eins ættu ökumenn að
gæta alveg sérstaklega vel að sér
þar sem búast má við bömum og
unglingum á hjóli. Það er mikill
gassagangur hér í umferðinni og
virðast sumir stunda það að aka
um á manndrápshraða hér innan-
bæjar. Virðast sumir ökumenn að
minnsta kosti litlu þroskaðri en
bömin. Vil ég beina því til þessara
manna að sjá nú að sér til að
draga úr slysahættunni."
Brúnn
barnavagn
Brúnn bamavagn, vel útlítandi,
fannst við Kaplaskjólsveg fyrir
nokkm. Eigandi getur haft
samband við Guðrúnu í síma
26786.
Þakkir til leið-
sögumanns og
starfsfólks
á Bifröst
Kona hringdi: „Ég vil koma á
framfæri þökkum til ísólfs leið-
sögumanns, hótelstjórans og alls
starfsfólks á Bifröst fyrir frábæra
móttöku vikuna 4. júní til 11. júní.
Guð blessi ykkur öll.“
Alltaf á tali hjá
Hagstofunni
Guðrún hringdi: „Er nokkur
möguleiki að Hagstofan fengist
til að stækka hjá sér skiptiborðið.
Það er ekki nokkur leið að ná
sambandi þangað, því það er alltaf
á tali þegar maður hringir. Ég
hef ekki einu sinni getað náð
sambandi við Hagstofustjóra til
að tala um þetta við hann. Þjón-
ustustofnunum eins og Hagstof-
unni hlýtur að bera skylda til að
veita betri símaþjónustu en
þetta."
Gult DBS
reiðhjól
Gult DBS tíu-gíra reiðhjól hvarf
úr hjólageymslu í Neðstaleiti fyrir
nokkm. Ef einhver hefur orðið
var við hjólið er sá hinn sami
beðinn að hringja í Vigdísi í síma
688561. Heitið er fundarlaunum.
Víkveiji skrifar
Aaðalfundi Rithöfundasam-
bands íslands, sem haldinn var
í maí, vom stjómvöld í fullri vin-
semd minnt á fyrirheit sem þau
rausnuðust til að gefa rithöfundum
fyrir litlum fjórtán ámm. Ályktun
sambandsins um þetta mál er birt
í nýjasta fréttabréfi þess og þar
segir meðal annars:
„í þingsályktun frá 18. maí 1972
var gert ráð fyrir því að í Launa-
sjóð rithöfunda rynni sem næst sú
upphæð sem ríkið fær í söluskatt
af bókum. Nú renna um 5% af
söluskatti af bókum í sjóðinn."
xxx
Sitthvað smáskrýtilegt sem rekja
má til þessara vanefnda er líka
tínt til í fyrrnefndri fundarsam-
þykkt. í niðurlagi hennar segir til
dæmis:
„Rithöfundasjóður, þ.e. greiðslur
fyrir bókaeign í almenningsbóka-
söfnum, er ótrúlega lítill að vöxtum.
Greiðslur til langflestra höfunda em
á bilinu 375 til 1500 krónur á ári.
Halldór Laxness fær um 20 þúsund
á ári fyrir alla bókaeign sína í öllum
almenningsbókasöfnum landsins."
Ekki er það fallegt, satt er það.
Þess er þó skylt að geta að ófáir
rithöfundar em síður en svo ánægð-
ir með þær úthlutunarreglur sem
nokkrir úr hópi þeirra fengu sam-
þykktar. Samkvæmt þeim miðast
greiðslur til höfundar við eintaka-
eign þeirra í söfnum en ekki við
fjölda útlána sem mætti þó sýnast
bæði sanngjamt og eðlilegt. Að
mati þeirra sem börðu þessar
umdeildu reglur í gegn em sumir
kollegar þeirra semsagt alls ekki
verðir launa sinna og að best verður
séð fyrir þá sök einkanlega hve
þeir em vinsælir.
xxx
*
Iþessu fréttabréfi Rithöfunda-
sambandsins segir líka frá ann-
arri samþykkt sem full ástæða er
til að komi fyrir almenningssjónir.
Hún var samþykkt samhljóða og
send sendiherra Sovétríkjanna hér
í Reykjavík, eins og kemur fram í
textanum.
Hún var svohljóðandi:
„Aðalfundur Rithöfundasam-
bands íslands, haldinn í Norræna
húsinu sunnudaginn 11. maí 1986,
lýsir yfir því að við höfum þungar
áhyggjur af heilsufari hins unga
skálds Irínu Ratushinskaya sem var
dæmd 1 sjö ára nauðungarviijnu árið
1983 fyrir að dreifa fjölrituðum
Ijóðum sínum.
Hún er í sérstökum refsiklefa í
Camp Z Ch 385/2 í nauðungar-
vinnubúðum í Mordóvíu og þjáist
af taugaveiki auk þráláts nýrna-
sjúkdóms. Henni er ekki leyft að
hafa samband við fjölskyldu sína.
Engar heimsóknir til hennar em
leyfðar. Hún fær ekki nægan mat,
sem er brot á samþykktum Samein-
uðu þjóðanna um meðferð fanga
frá 1955.
Við fömm fram á það við yður,
sendiherra, að köma áhyggjum
okkar til skila og kröfum um að
írína Ratushinskaya fái læknisað-
stoð tafarlaust og verði látin laus
á mannúðarforsendum."
X X x
Við Islendingar lítum á ritfrelsið
sem sjálfsagðan hlut. Að ung
kona skuli liggja fársjúk í refsiklefa
fyrir þá einu „sök“, eins og lýst er
hér á undan, „að dreifa fjölrituðum
ljóðum sínum" er okkur að vonum
óskiljanlegt með öllu. Kannski emm
við ekki heldur nógu þakklátir for-
sjóninni fyrir hlutskipti okkar; það
vill gleymast okkur hvað við emm
lánsamir. Sannleikurinn er sá að
yfirgnæfandi meirihluti þjóða býr
við skoðanakúgun af einhvetju tagi.
Nú upplýsa erlendir fréttamenn,
sem vom þar viðstaddir, að þá
Miguel de la Madrid, forseti Mex-
íkó, flutti ræðu sína á leikvanginum
þar sem setningarhátíð heimsmeist-
arakeppninnar fór fram, hafi
allnokkur fjöldi viðstaddra sýnt
honum andúð sína með því að gera
bróp að honum, baula á þann góða
mann. Hann kvað ekki vera tiltak-
anlega vinsæll með þjóðinni.
En við sem fylgdumst með þessu
á sjónvarf)sskjánum höfðum ekki
hugmynd um þetta. Sjónvarps-
mennirnir mexíkönsku drógu nefni-
lega niður í hæðnishrópunum,
beindu tækjum sínum frá þeim.
Þeir skrúfuðu fyrir sannleikann,
mætti líka orða það.
Svona er nú fjölmiðlafrelsið á
bænum þeim. Og daginn eftir var
atviksins ekki heldur getið í
mexíkönskum blöðum. Aftur á móti
voru þau þeim mun duglegri að
ausa lofi yfir herra forsetann.