Morgunblaðið - 15.06.1986, Blaðsíða 30

30 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR15. JÚNÍ 1986
K

Bobby-
socks
beittar
brögðum
Fátt finnst okkur íslendingum
skemmtilegra er erlenda gesti
ber að garði, en að bjóða þeim
upp á sérísienska rétti ýmiskonar,
svo sem súran hval, svið, að ekki
sé nú talað um blessaða hrúts-
pungana. Leikreglumar eru ein-
faldar. Það má bara alls ekki segja

fólkinu, hvað það er að borða fyrr
en síðasta bítanum hefur verið
rennt niður.
Er þær stöllur í söngdúettnum,
Bobbysocks komu hingað til
lands, ekki alls fyrír löngu, fengu
þær líka að kenna á þessari kímni-
gáfu landans. Einar Olgeirsson,
hótelstjóri á Hótel Loftleiðum, tók
að sér hlutverk hrekkjusvínsins
að því sinni og stóð sem með
eindæmum vel. Ónnur þeirra hélt
sig að vísu við harðfískinn, en hin
lét til ieiðast og bragðaði á hinum
gómsætu hrútspungum. Við-
brögðin sjáum við svo á meðfylgj-
andi myndum.
Hrútspungar? — Nei, þú hlýtur að vera að grínast.
Hann kallaði
mig rauðhaus
au höfðu þekkst allt sitt líf,
leikið sér saman í sandkassan-
um, uppnefnt hvort annað á ungl-
ingsaldri og uppgötvað heiminn að
miklu leyti í sameiningu, rökrætt
og rifíst í mörg ár. Samt datt engum
í hug að þau tækju upp á því að
rugla saman reitum sínum svona
líka rækilega. í fjölda ára hafa
blaðamenn og aðrir spádómssnill-
ingar reynt að fylgja Andrew prins
eftir, fylgst grannt með gjörðum
hans og þóttst af og til sjá einhvem
ástarglampa í augum hans — slegið
því upp á forsíðum að nú væri hin
tilvonandi prinsessa fundin. — En,
Andrew lék þar laglega á þá. Prins-
essan sat heima og beið þess sem
verða vildi, meðan hún skemmti sér
konunglega við að lesa stórmerki-
legar getgátur fjölmiðlanna, sem
kynntar voru almenningi sem niður-
stöður þrotlausra rannsókna. Eftir
öll þessi ár í návist prinsins ætti
Sarah Ferguson að vita hvað hún
er að gera, þekkir trúlega báðar
hliðar prinsins vel. „Allan þann
tíma, sem við höfum þekkst, hef ég
Sarah Ferguson, unnusta
Andrews prins.
aðeins einu sinni reiðst honum illi-
lega,“ segir Sarah — „og það var
þegar hann kallaði mig rauðhaus".
COSPER
I ' 1
COSPER.
— Borðaðu nú svo þú verðir eins stór og sterkur og manuna þín.
Litli, ljóti
andarunginn
— Bette Davis
Frægar kvikmyndastjömur i
Hollywood eiga það flestar
sameiginlegt að vera undurfagrar,
í það minnsta kvenstjömumar.
Karlmönnum líðst það frekar að
vera lítið eitt „útlitsgallaðir" og er
það þá kallað „karaktereinkenni".
En konumar, þær eiga að vera
eilífðar-unglingar — hafa slétta húð
um sjötugt, vera grannar, helst
háar og spengilegar. Það hefur
stundum verið haft á orði að um
leið og Elli kerling sæki þær heim,
geti þær eins kvatt kvikmyndimar,
almenningur vilji ekki sjá gamal-
mennamyndir. Frávik eru þó til frá
þessari reglu, sbr. Katherine Hep-
bum, sem lætur ekki segja sér aðra
eins þvælu og að hún verði að vera
eitthvað annað en hún er, til að
geta gert stóra hluti á hvíta tjaldinu.
Annað dæmi er Bette Davis. Hún
hefur aldrei þótt falleg, nema síður
sé og er hún sótti fyrst um í leiklist-
arskóla sagði skðlastjórinn við hana
hreint út: „Þú hefur hæfíleika, víst
er það. En þú kemur aldrei til með
að ná langt á leiklistarbrautinni,
ekki með þetta útlit." En sagan
hefur leitt annað í Ijós.