Morgunblaðið - 09.09.1986, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. SEPTEMBER 1986
21
Athugasemdir frá Veru
vegna fóstureyðinga
í Morgunblaðinu þann 3. sept. sl.
birtist grein eftir Huldu Jensdóttur,
forstöðukonu Fæðingarheimilis
Reykjavíkur og formann Lífsvonar,
undir fyrirsögninni „Fóstureyðingar
gegn frelsi kvenna". í inngangi að
greininni, sem beinist gegn núver-
andi löggjöf um fóstureyðingar,
gerir hún tímaritið Veru að umtals-
efni og þá staðreynd að tídmaritið
hafnaði grein frá henni sama efnis
og fyrmefnd Morgunblaðsgrein.
Full ástæða er til að gera lesendum
Morgunblaðsins grein fyrir hvemig
mál þetta horfir við ritnefnd Vem
fyrst það er á annað borð orðið að
blaðamáli.
Grein hafnað
er hafnað, ýmist vegna þess að það
er ekki nógu vel úr garði gert, eða
vegna þess að það á ekki erindi í
blaðið að mati ritnefndar. Þó Vera
birti greinar á ábyrgð höfunda
sjálfra þá er ekki þar með sagt að
hver sem er geti skrifað í blaðið um
hvað sem er. Við höfum ekki áhuga
á að leggja á okkur ómælda vinnu
og tíma fyrir slíka útgáfu. Vera er
öðru fremur málgagn kvenfrelsis-
baráttu og hlýtur sem slík að vera
trú ákveðnum grundvallarréttindum
kvenna og baráttumálum kvenna-
hreyfingarinnar um langan aldur.
Slík réttindi eru- m.a. tryggð í
núgildandi lögum um fóstureyðing-
ar og umræðan snýst ekki um það
að vera með eða á móti fóstureyð-
ingum heldur um afstöðuna til
þessara laga. Engin kona er í raun
með fóstureyðingum en í samfélagi
nútímans er gripið til þessa neyðar-
úrræðis þegar annað hefur brugðist.
Allir sem vilja vita gera sér ljóst
að sú löggjöf sem við bjuggum við
áður leiddi til óréttlætis og ómældra
þjáninga og samræmdist engan veg-
inn sjálfræði og sjálfsvirðingu
konunnar. Við getum ekki tekið að
okkur að útbreiða það sem að okkar
mati er einhliða áróður gegn þessum
grundvallarréttindum kvenna. Þá
værum við ekki sjálfum okkur sam-
kvæmar. Dagblöðin eru ágætis
umræðuvettvangur og standa fólki
opin til slíkra skrifa og það verður
að duga.
Hrollvekja
Án þess að við ætlum okkur að
svara grein Huldu, þá getum við
samt ekki látið hjá líða að leiðrétta
rangfærslur hennar varðandi efnis-
innihald 4. tbl. Veru árið 1985.
Hulda segin „Það er því alrangt og
mikið ábyrgðarleysi að flytja lesend-
um svo einhliða upplýsingar sem
Vera gerir í fyrmefndu blaði, þar
sem konur segja sögur af sínum
eigin fóstureyðingum og láta sem
ekkert sé. Sannleikurinn er annar.
Enda er greinilega ekki um auðugan
garð að gresja slíkra sagna, þ.e.
Vera verður að notast við gamlar
sögur úr blaði hinnar framliðnu
rauðsokkahreyfíngar, Forvitin rauð.
Sögumar birtust fyrir meira en ára-
tug og því farið að slá í þær.“ Þær
sögur sem Hulda vitnar þama til
vom alls ekki birtar með það fyrir
augum að leiða fram konur sem
„láta sem ekkert sé“ eftir að hafa
gengist undir fóstureyðingu. Það er
með öllu óskiljanlegt hvemig Hulda
getur túlkað sögumar á þann veg
því þær em þvert á móti mjög
nöturlegar enda em þær vitnis-
burður kvenna sem þurftu að
gangast undir ólöglega fóstureyð-
ingu. Sú er líka ástæðan fyrir því
að þær em meira en tíu ára gaml-
ar, þ.e.a.s. þær áttu sér stað áður
en núgildandi löggjöf var sett. I
okkar huga em þessar sögur hroll-
vekjur en ekki sögur þar sem látið
er sem ekkert sé. Þessar hrollvekjur
munu endurtaka sig ef samtökin
„Lífsvon“ ná settu markmiði. Þær
munu þá öðlast líf að nýju í stað
þess að heyra sögunni til.
En sjón er sögu ríkari og því vilj-
um við benda fólki á að ná sér í
margumrætt tölublað af Vem.
Með fyrirfram þökk fyrir birting-
una, ritnefnd Vem.
Guðrún Ólafsdóttir,
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir,
Magdalena Schram,
Sigríður Einarsdóttir,
Guðrún Kristmundsdóttir,
Kristín Blöndal,
Ragnhildur Eggertsdóttir.
í 4. tbl. Vem frá 1985, sem út
kom í júní það ár, birtist frásögn
af fundi sem samtökin Lífsvon
gengust fyrir þann 18. maí sama
ár. Hálfu ári og þremur tölublöðum
síðar hafði formaður samtakanna,
Hulda Jensdóttir, samband við einn
ritnefndarmeðlim og vildi koma á
framfæri svargrein við fyrmefndri
frásögn. Þó langt væri um liðið
ákvað ritnefnd að verða við ósk
hennar, enda töldum við að Hulda
vildi leiðrétta í einhveiju frásögn
Vem af fundinum og að sjálfsögðu
meinum við fólki slíkt ekki. Annað
kom þó á daginn þegar greinin barst
i hendur ritnefndar. Þama var í
raun ekki um „svargrein" að ræða
heldur sjálfstæða grein, sem í fyrsta
lagi var of löng fyrir tímarit á stærð
við Vem, og í öðm lagi var greinin
atlaga gegn þeim rétti sem konum
er tryggður í núgildandi löggjöf um
fóstureyðingar. Rétti sem Vera,
Kvennaframboð og Kvennalisti vilja
standa vörð um. Af þessum sökum
treystum við okkur ekki til að birta
umrædda grein. Við fómm fram á
það við Huldu að hún stytti greinina
þannig að hún gæti staðist sem at-
hugasemd eða leiðrétting. Gerði hún
þá nokkrar breytingar á greininni
en þó það óvemlegar að engu breytti
að mati ritnefndar. Niðurstaðan
varð því sú að greinin fékk ekki inni
í blaðinu enda hafði ritnefnd engan
áhuga á að helga baráttunni gegn
rétti kvenna til fóstureyðingar um-
talsvert pláss í blaði sínu. Það má
vissulega gagnrýna ritnefnd fyrir
að draga Huldu of lengi á endanlegu
svari, og á því biðjum við hana vel-
virðingar. Hitt er ljóst að sjónarmið
hennar og Vem fara ekki saman í
þessu gmndvallarmáli.
Grundvallarréttíndi
kvenna
Hulda telur að grein sín hafi feng-
ið undarlega meðferð eða eins og
hún segir, „ekki síst, þegar haft er
í huga, að blaðið segir: „Greinar í
Vem em birtar á ábyrgð höfunda
sinna og em ekki endilega stefna
útgefenda." — Auk þess er sú
kvennahreyfíng, sem þarna á hlut
að máli, að útiloka .allar þær konur
sem em á móti fóstureyðingum.
Varla geta það talist lýðræðisleg
vinnubrögð né jafnréttisleg."
Þessu er til að svara að eins og
öðmm tímaritum þá er Vem ritstýrt
og blaðið birtir ekki allt efni sem
því berst. Það kemur fyrir að efni
Eftirskólann.
„Eitthvað braqðgott,
helstAldinF"
Fer inn á lang
flest
heimili landsins!
Nú fást fimm bragðtegundir af
Aldin grautum, með sykri eða
Nutra Sweet, í 1 eða Vz lítra
umbúðum.
Aldin í öll mál!
SÓLHF
ARGUS/SÍA