Morgunblaðið - 07.01.1987, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. JANÚAR 1987
Minning:
Stefán Haralds-
son járnsmiður
Fæddur 21. apríl 1955
Dáinn 26. desember 1986
Það er annar dagur jóla. Klukkan
er um kl. 11.00. Það er ekki enn
orðið fullbjart. Síminn hringir. Það
er Magnús Pálsson, segist þurfa að
tilkynna mér þá sorgarfregn að
Stefán svili hans hafi orðið bráð-
kvaddur þá um morguninn.
Mér varð víst orðfall. Á flestu
öðru átti ég von. Stefán, hress og
kátur, þannig var hann venjulega.
Þannig hafði ég hitt hann og Guð-
rúnu, konu hans, skömmu áður í
sundlaug Seltjamamess, þar sem
Stefán reyndi að fá bót gamalla
bakmeiðsla í hlýju vatninu.
Þegar mesta undranin er yfír-
staðin leita ýmsar spumingar á
hugann: Hvers uegna Stefán, svona
ungur og að því er virtist hraustur,
aðeins 31 árs, í.blóma lífsins. Veg-
ir Guðs era órannsakanlegir. Þó að
ýmsu væri lokið, var svo margt
óunnið, sem ég veit að hugurinn
stóð til.
Stefán var ásamt Guðrúnu og
bömum þeirra tveimur nýbúinn að
koma sér upp íbúð í ijölbýlishúsi á
Skeljagranda. Hann var í vinnu við
öryggisgæslu í Seðlabanka íslands,
sem hentaði honum vel, og Guðrún
var að ljúka fóstranámi. Framtíðin
blasti við með fögram fyrirheitum.
Hvílíkt reiðarslag fyrir unga og
samhenta fjölskyldu.
Hér er ekki ætlunin að rekja
æviferil Stefáns Haraldssonar. Til
þess era aðrir hæfari mér og munu
vafalaust gera. Samvera okkar
Stefáns hér á jörð var stutt en eftir-
minnileg.
Við kynntumst fyrst sumarið
1981 á heimili svila hans og mág-
konu, Magnúsar Pálssonar og Lára
Sigurðardóttur, sem þá bjuggu í
kjallaranum hjá foreldrum Lára og
Guðrúnar, konu Stefáns, í húsi
þeirra í Skeijafirði.
Mér líkaði strax vel við Stefán
og það hispursleysi og tilgerðar-
leysi sem ávallt einkenndi hann.
Hann var ákaflega hreinn og beinn
og sagði sínar meiningar umbúða-
laust og var ekki að skafa utan af
hlutunum væri honum misboðið.
Enda hafði hann efni á því, þar sem
traustari mann var vart hægt að
hugsa sér.
Stefán var lærður rafsuðumaður
og mér er sagt að betri verkmaður
í þeirri vandasömu grein hafí verið
vandfundinn hér á landi. Mun hann
oft hafa verið fenginn til að taka
upp suður sem ekki stóðust próf-
anir og til annarra vandasamra
verka þegar mikið lá við.
Sjálfur hef ég notið góðs af af-
burðahæfileikum Stefáns á tækni-
sviðinu, einkum þegar hann
aðstoðaði mig ómælt í verki við
bílaviðgerðir fyrir tveimur áram.
Var þá hvorki sparaður tími né fyr-
irhöfii svo að verkinu yrði lokið.
Enda var það svo eftir þá reynslu,
að fátt reyndi ég í þeim efnum, sem
ég var ekki fullkomlega öraggur
með, nema ráðfæra mig fyrst við
Stefán. Hygg ég að þannig hafi
verið með ýmsa aðra. Var þá oft
svo, að hann kom og gerði hlutina
sjálfur í stað þess að láta fúskara
um verkið.
Þó svo að Stefán væri afskaplega
tæknilega sinnaður var hann ekki
innilokaður í sinni grein, eins og
oft vill verða. Sjóndeildarhringur
hans var mun víðari en svo. Áhuga-
svið hans var Ijölbreytilegt svo sem
títt er um marga íslendinga, meðal
annars hafði hann ánægju af lestri
góðra bóka, einkum ferða- og nátt-
úrafræðilýsingum. Einnig hafði
hann áhuga á félagsmálum ýmiss
konar og þá ekki síst verkalýðsmál-
um og málum sem snerta kjarabar-
áttu. Við ræddum sjaldan pólitík,
en af orðum Stefáns mátti ætla að
hann hafi verið eindreginn stuðn-
ingsmaður þeirra sem minna máttu
sín í þjóðfélaginu.
Stefán var gamall skáti og starf-
aði innan skátahreyfingarinnar með
sjóskátaflokknum „Hrúðurkarlar"
um árabil. Þannig var hann mikill
náttúraunnandi og ágætur ferða-
maður. Það var því sjálfgefið þegar
undirritaður þurfti á traustum
mönnum að halda til undirbúnings
og síðar framkvæmda á ,fyalla-
maraþon“-keppnum Landssam-
bands Hjálparsveita skáta var
meðal annarra leitað til Stefáns,
sem ekki brást fremur venju.
Mér er hann ákaflega minnis-
stæður sumarið 1983 við undirbún-
ing „Fjallamaraþons" á Mosfells-
heiði og Hengilssvæðinu, þegar
hann flengdist um Hengilinn þveran
og endilangan í könnunarskyni með
svöðusár á fæti eftir vinnuslys.
Ekkert skyldi gefið eftir fyrr en í
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaöir og afi,
GUÐJÓN GÍSLASON,
prentari,
Ásgarði 135,
lést í Borgarspítalanum 5. janúar.
Hanne Gfslason,
Pia Guðjónsson,
Þorbjörn Guðmundsson,
Hanna Ragnarsdóttir,
Jóhanna Garöarsdóttir,
Sólveig Guðjónsdóttir, Börkur Jóhannesson
og barnabörn. -
Oddur Guðjónsson,
Lísa Guðjónsdóttir,
Gfsli Guðjónsson,
Axel Guðjónsson,
t
Faðir okkar, tengdafaöir og afi,
HELGIJÓNASSON,
Seljalandsseli,
V-Eyjafjallahreppi,
andaöist á heimili sinu 4. janúar sl.
Aðstandendur.
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
verður jarðsungin fró Fossvogskirkju föstudaginn 9. janúar kl.
10.30.
Ingvl Matthfas Árnason
og börn.
fulla hnefana. Það sem búið var að
lofa skyldi efna. Hér var engin kveif
á ferðinni, heldur kárlmenni.
Margar ferðir fóram við síðan
saman bæði vetur og sumar, af
hinum ýmsu tilefnum og ávallt
ánægjulegar. Stefán var virkur fé-
lagi í Ferðafélagi íslands og fól FÍ
honum fararstjóm í einni af árviss-
um ferðum félagsins á Homstrand-
ir, sumarið 1982. Bauð Stefán mér
með sér í þessa ferð, sem ég þáði.
Við hrepptum hið versta illviðri á
sjó og var um tíma tvísýnt að við
kæmumst í Homvík, sökum brims
og veðurhæðar. Það tókst þó, en
vora þá ýmsir í hópnum illa á sig
komnir vegna sjóveiki. Stefán
reyndist traustsins verður og leysti
fararstjórahlutverk sitt óaðfinnan-
lega í þessari ferð og sá til þess
að þátttakendur hefðu ávallt nóg
fyrir stafni enda var hann vel undir-
búinn og lesinn í sögu hinnar horfnu
byggðar áður en lagt var af stað,
svo sem góðum fararstjóra sæmir.
Stefán var gæfumaður í sínu
einkalífi. Hann kvæntist æskuvin-
konu sinni Guðrúnu Sigurðardóttur
1. vetrardag 1974 og eignuðust þau
tvö mannvænleg böm, Þóra, fædda
9. desember 1975 og Harald Am-
ar, fæddan 6. september 1979.
Þau Stefán og Guðrún vora ein-
staklega samrýmd og máttu allir
sjá að þau bára gagnkvæma virð-
ingu hvort fyrir öðra.
Aldraður faðir Stefáns og systk-
ini hans sjá nú á eftir yngsta bami
og bróður og tengdaforeldrar á eft-
ir tengdasyni sem ég veit að var
þeim eins og besti sonur. En mest-
ur er missir Guðrúnar og bamanna,
sem sjá á eftir besta vini sínum,
eiginmanni og foður, langt fyrir
aldur fram.
Megi góður Guð styrkja ykkur
og styðja í sorg ykkar.
Ég vil ljúka þessari fátæklegu
tölu um látinn vin með því að vitna
í síðasta ávarp stofnanda skáta-
hreyfingarinnar Roberts Baden-
Powell:
„Reynið að skilja svo við þennan
heim að hann sé einhveija vitund
betri en hann var; og þegar dauðinn
sækir ykkur heim getið þið dáið í
þeirri trú að þið hafið að minnsta
kosti ekki eytt tíma ykkar í óþarfa,
heldur lagt ykkur alla fram til að
láta sem best af ykkur leiða. „Ver-
ið viðbúnir" á þennan hátt að lifa
hamingjusömu lífi og deyja ánægð-
ir. — Haldið jafnan skátaheitið engu
síður á fullorðinsáram en í æsku,
megi Guð styrkja ykkur til þess.“
Stefán Haraldsson er „farinn
heirn", farinn yfír á æðra tilvera-
stig þar sem ég veit að honum
verður vel tekið.
Ég hygg að hann hafí lifað sínu
lífi samkvæmt ofanskráðum orðum
Baden-Powells og „verið viðbúinn"
þegar kallið kom.
Guð blessi minningu Stefáns
Haraldssonar. — Þökk fyrir sam-
fylgdina.
Eggert Lárusson
í dag kveðjum við góðan dreng,
vin okkar Stefán Haraldsson, jám-
smið. Við hjónin kynntumst honum
fyrst fyrir þremur árum er við flutt-
umst í sama hús. Þrátt fyrir stutt
kynni fannst manni maður alltaf
hafa þekkt hann. Betri og heiðar-
legri dreng var ekki hægt að hugsa
sér, rétt er rétt vora hans aðals-
43
merki. Minnisstætt var hans góða
skap og alltaf var stutt í brosið.
En það var engin lognmolla í kring-
um hann, hann var skapmikill er
við átti. Stefán var sérstakur. Ein-
hvemveginn var aldrei hægt að
nefna Stefán án þess að nefna
Guðrúnu konu hans í leiðinni. Svo
einstaklega samrýnd vora þau ungu
hjón, betri eiginmann og föður var
vart hægt að hugsa sér.
Við eram ríkari að hafa kynnst
Stefáni. Guð styrki ungu eiginkonu
hans og bömin þeirra tvö. Guð hef-
ur þurft á Stefáni að halda. Þessum
góða dreng, hrifinn burt í blóma
lífsins. Blessuð sé minning hans.
Sævar Þ. Guðmundsson
Það var okkur mikið áfall, að
morgni 26. desember sl., þegar við
voram látin vita, að Stefán Haralds-
son hefði andast skyndilega þá um
morguninn.
Fyrstu viðbrögðin verða ætíð að
spyija: til hvers? Hvers vegna, hann
Stebbi okkar, sem ekki hafði kennt
sér alvarlegs meins um dagana og
virtist fullur af þreki og áhuga fyr-
ir verkefnum dagsins.
Spumingunni um hvort slíkir at-
burðir hafi tilgang eða ekki verður
áfram ósvarað, en við sem þekktum
Stefán, sitjum eftir fátækari og
full saknaðar.
Stefán Haraldsson fæddist í
Reykjavík 21. apríl 1955, yngstur
fjögurra systkina. Stefán var sonur
Haraldar Sigurðssonar, forstjóra
Vélsmiðjunnar Tækni hf., og konu
hans, Ragnheiðar Amftn'ðar In-
gólfsdóttur, sem lést fyrir 13 árum.
Stefán ólst upp í Vogahverfínu í
Reykjavík, í nábýli við vélsmiðju
föður síns. Átti Stefán margar
æskuminningar tengdar þeim tíma
og virtist áhugi hans á öllu því sem
að málmsmíði laut hafa síast inn í
uppvextinum. Hann fór ungur að
vinna í vélsmiðjunni og tók síðar
sveinspróf í rafsuðu við Iðnskólann
í Reykjavík.
Stefán lagði fyrir sig ýmis störf
á stuttri ævi, en ætíð fór hann aft-
ur að starfa við jámsmíði.
Stefán var virkur í skátahreyf-
ingunni áram saman og ætíð síðan
hafði hann mikinn áhuga á útiveru
og ferðalögum. Fór hann ófáar ferð-
imar með Qölskyldunni eða góðum
félögum til fjalla, á skíði eða til að
skoða lífríkið í fjöranni. Stefán var.
mikill fjölskyldumaður og var óspar
á að kenna bömum sínum að njóta
þess með sér sem honum fannst
skemmtilegast og áhugaverðast.
Hafa þau fengið frá honum gott
veganesti, þó samfylgdin hafi orðið
allt of stutt.
Stefán kvæntist eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Guðrúnu Sigurðard-
óttur, haustið 1974. Þau eiga
saman tvö böm, Þóra, fædda 9.
desember 1975, og Harald Arnar,
fæddan 6. september 1979.
Hjónaband þeirra Guðrúnar og
Stefáns var farsælt, en langt frá
því að vera litlaust. Tókst þeim með
samstöðu og dugnaði að sigla gegn-
um þann skeijagarð fjárhagsvanda
og erfíðleika sem ungu fólki, sem
ætlar að eignast húsnæði, er búinn
í þjóðfélaginu í dag. Fleytan tók
að vísu víða niðri og hrikti í bönd-
um, en nú þegar rofaði til og
bjartara var framundan kom þetta
reiðarslag, sem erfiðast verður að
sætta sig við.
Við sem eftir stöndum eigum
okkur minningar um mann sem
var, sem betur fer, ekki gallalaus,
en heldur ekki skoðanalaus, enda
aldrei leiðinlegur. Stefán vinur okk-
ar var glaðsinna maður, en ákveð-
inn og fastur fyrir, hjálpsamur og
ætíð reiðubúinn að taka málstað
þeirra sem minna máttu sín. Hann
hafði lag á því að bjóða og veita
aðstoð sína með þeim hætti að aldr-
ei var erfitt að þiggja.
Guðrúnu, Haraldi og Þóra send-
um við okkar innilegustu samúðar-
kveðju, einnig Haraldi föður
Stefáns, systkinum og öðram þeim
sem eiga um sárt að binda við frá-
fall hans.
Tengdafólk
Kynningarfundur
Kynningarfundur verður haldinn fimmtudaginn
8. janúar kl. 20.30 á Sogavegi 69. Gengiö inn
að norðanverðu. Aliir velkomnir.
★ Námskeiðið getur hjálpað þér að:
★ Öðlast HUGREKKI
og meira SJÁLFSTRAUST.
★ Láta í Ijósi SKOÐANIR þínar af meiri sann-
færingarkrafti í samræðum og á fundum.
★ Stækka VINAHÓP þinn, ávinna þér
VIRÐINGU og VIÐURKENNINGU.
★ Talið er að 85% af VELGENGNI þinni séu
komin undir því, hvernig þér tekst að um-
gangast aðra.
★ Starfa af meiri LÍFSKRAFTI
— heima og á vinnustað.
★ Halda ÁHYGGJUM í skefjum
og draga úr kvíða.
Fjárfesting í menntun
gefur þér arð ævilangt.
Innritun og upplýsingar í síma: 82411
Q
STJQRI\IUI\IARSKÓLII\II\I
c/<j Konráð Adolphsson. Einkaumboð fyrir Dale Carnegie namskeiðm “