Morgunblaðið - 18.02.1987, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. FEBRÚAR 1987
mmmn
„K&yndu cö> rnurvA eftirÖUu sem
þö hcfur bor&oi> siðustu prjd. dagc*~-"
Ást er ...
... að finna að fátt er
svo með öllu illt að eigi
boði nokkuð gott
TM Reg. U.S Pat. Ofl—all rtghts reserved
01986 Los Angeies Times Syndicate
Hvað ætla þau að gera
þegar hveitibrauðsdögun-
um lýkur?
Þetta er frábært, áttu
græna?
HÖGNI HREKKVÍSI
EK FULLUR AF FISKi-"
'' i, í. %' **
>: >■ -r.
>*•
IX
r- — ■* ^ . t"'
Bamavinur mælist til þess að ávallt verði haldið opinni vök í Reykjavíkurtjörn fyrir fuglanna.
Borgarstjórinn geri
það fyrir börnin
Eitt af því sem tilheyrir bæjarlíf-
inu hér í Reykjavík og lífsmynstri
bamanna í bænum er ferð niður
að Tjörn til að gefa fuglunum.
Lítilsháttar tilraun hefur verið gerð
til að halda smávök opinni framan
við Búnaðarfélagshúsið, með því að
hleypa heitu vatni þar út í Tjörn-
ina. Svo spör eru yfírvöldin á
þennan vatnssopa að hann nægir
hvergi til þess að halda vökinni
opinni fari frostið í 4-5 stig. Og
núna undanfama frostdaga hefur
engin vök verið á Tjörninni og fugl-
amir i burtu.
Þetta olli mörgum miklum von-
brigðum um helgina.
Eg hef orðið þess var að borgar-
stjórinn minnist stundum opinber-
lega æskuára sinna hér í bænum.
Nú síðast um daginn er vígður var
nýr bíll slökkviliðsins. Skyldi hann
ekki líka eiga endurminningar frá
því að hann fór niður á Tjöm sem
lítill drengur að gefa fuglunum
brauð? Trúlega. Við skulum þá vona
að hann hafi ekki komið að Tjöm-
inni frosinni og fuglalausri.
Óskandi væri að borgarstjórinn
skerist í málið. Geri að því gang-
skör að haldið verði opinni sóma-
samlegri vök á Tjöminni yfir
vetrarmánuðina ekki síst fyrir litlu
bömin í bænum. Þau munu síðar á
ævinni geta yljað sér við endur-
minningar um heimsókn til fugl-
anna á Tjörninni, og sagt frá því:
Þar var alltaf haldið opinni vök og
því ætíð hægt að gefa fuglunum
þó Tjömin væri að öðruleyti undir
Barnavinur
Víkverji skrifar
Fyrir skömmu var verið að ræða
um tannvemd í bamatíma
ríkissjónvarpsins og var sagt frá
merkjum, sem dreift er á vegum
heilbrigðisráðuneytisins til skóla-
barna. Sagði umsjónarmaður þá:
„Merkin vom dreifð." Víkveiji hafði
aldrei heyrt þannig tekið til orða
áður, þegar ætlunin er að segja frá
því að einhveiju hafi verið dreift.
Hefði þessi ambaga að sjálfsögðu
aldrei átt að komast út í loftið, svo
að notað sé orðatiltæki útvarps-
manna.
í Morgunblaðinu á laugardag var
sagt frá ræðu, er Ólafur G. Einars-
son, þingflokksformaður sjálfstæð-
ismanna, flutti. Þar var þess getið,
að „prívatisering“ hér á landi hefði
vakið athygli annars staðar á Norð-
urlöndum, einkum í Svíþjóð. Þetta
orð „prívatisering" er mikið notað
í fréttum og stjórninálaumræðum
um heim allan um þessar mundir.
Með því er vísað til sölu ríkisfyrir-
tækja, tilfærslu þeirra til einkaaðila.
Er unnið að þessu af miklu kappi
í Bretlandi, Frakklandi og Japan.
Er nauðsynlegt að sameinast um
ís'.enskt orð, sem lýsir þessum eig-
endaskiptum jafn skýrt og gert er
með orðinu „prívatisering". í byijun
mars er boðað til Viðskiptaþings,
þar sem á að ræða „einkavæðingu“
— er þetta lausnarorðið?
Víkveiji hefur velt því fyrir sér,
hvort orðalagið „að koma til að
vera“, dæmi: vaxtafrelsið er komið
til að vera á Islandi, sé þess eðlis,
að ástæða sé til að amast við því
eða ekki.
Connie Hedegaard, 26 ára, er
meðal skærustu stjamanna í
dönskum stjómmálum um þessar
mundir. Hún var kjörin á þing fyrir
íhaldsflokkinn 1983 og gegnir nú
margvíslegum trúnaðarstörfum
fyrir hann auk þess sem hún hefur
verið valin til forystu í samtökum
ungs fólks, er styður samvinnu
vestrænna þjóða í varnar- og örygg-
ismálum. Dvaldist hún hér á landi
um síðustu helgi. Átti Víkveiji þess
kost að hlusta á hana á fundi Varð-
bergs og Samtaka um vestræna
samvinnu.
Lýsing hennar á áhugaleysi með-
al ungs fólks í Danmörku á
öryggismálum vakti nokkurn ugg.
Sýnist sú skoðun hafa festst í hug-
um þeirra, sem vom að komast til
vits og ára, þegar „friðarhreyfing-
ar“ fóm að láta að sér kveða 1980,
að ástæðulaust sé að leggja nokkuð
af mörkum til eigin öryggis. Þessu
ljúki hvort eð er öllu í kjam-
orkuvíti, ef friðurinn rofni. Þá
aðhyllast margir þá skoðun, að í
raun sé enginn munur á Sovétríkj-
unum og Bandaríkjunum. Hér hefur
þessi skortur á að þora eða vilja
meta þessi stórveldi hvort með
sínum hætti verið kenndur við sam-
anburðarfræði. Á gmndvelli þeirra
komast menn gjarnan að þeirri nið-
urstöðu, að Bandaríkin séu ívið
verra risaveldi en Sovétríkin!
því, hvemig háttað væri fræðslu
um utanríkis- og öryggismál í
danska skólakerfinu. Hún sagði, að
1975 hefði Ritt Bjerregaard,
menntamálaráðherra jafnaðar-
manna, beitt sér fyrir nýrri
námsskrá í sögu eða samfélags-
fræðum. Hefði hún mótast af því
meginviðhorfi, að í skólum ættu
menn ekki að læra staðreyndir held-
ur hvemig þeir gætu aflað sér
þeirra. Af þessu hefði leitt, að hætt
var að kenna sögu í dönskum skól-
um með þeim hætti, að nemendur
kynntust henni í samfellu. Rýnt
væri í einstök tímabil og stiklað á
einstökum atburðum. Sagði Connie
Hedegaard, að hún hefði sjálf farið
í gegnum danska skólakerfið án
þess að læra þar nokkuð um síðari
heimsstyijöldina, aðdraganda henn-
ar eða afleiðingar.
í
Afyrrgreindum fundi var
(
. Connie Hedegaard spurð að
Menn minnast þess ef til vill, að
fyrir nokkrum árum urðu harðar
umræður um þá stefnu hér á landi
að hætta að leggja áherslu á stað-
reyndir í sögukennslu eða samhengi
sögunnar. Ef Víkveiji man rétt var
þá ákveðið að hverfa af þessari ein-
kennilegu braut. Um málið hefur
ekki verið fjallað í fjölmiðlum í
nokkurn tíma. Hvernig væri að
gera okkur háttvirtum kjósendum,
skattborgurum og foreldrum grein
fyrir stöðu þess nú fyrir kosningar?
Er ekki sanngjamt að við fáum að
velja á milli Ieiða í skólamálum í
kosningum? Eða eiga kosningar
bara að snúast um kaup og kjör
þeirra, sem í skólunum starfa?