Morgunblaðið - 01.04.1987, Qupperneq 57

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. APRÍL 1987
57-
Minning:
Gréta Krisijáns-
dóttir Rasmussen
Fædd 31. mars 1937
Dáin 24. mars 1987
Það eru nákvæmlega 15 ár síðan
ég bankaði upp á Blómvangi 12 og
spurði Grétu hvort hún tæki börn
í pössun. Hún játaði því en sagðist
vera að ferma elstu dóttur sína og
spurði hvort ég gætið beðið í '/2
mánuð.
Ég beið og kynntist konu sem
átti eftir að kenna mér margt. Fyr-
ir unga móður sem er að koma
frumburði sínum í pössun hjá
ókunnugum var þetta heilmikið
mál, en við vorum heppin. Oft var
hlegið að fyrsta degi Heiðars í fóstr-
inu, hann sat grenjandi úti í róló
og vildi ekki inn, Gréta söng í eld-
húsinu og hvorugt gaf sig. Ná-
grannarnir voru farnir að gefa
dregnum auga, jafnvel vorkenna,
þar til sá stutti labbaði inn til henn-
ar og sagði: „Ég ætla að vera hjá
þér.“ Æ síðan höfum við öll fimm
verið hjá henni ,og hún og hennar
Qölskylda hjá okkur. Börnin voru
alltaf velkomin í lengri eða skemmri
tíma og það var svo gaman hjá
Grétu, hún hafði alltaf tíma til að
fara í bíló, barbí, pijóna föt á dúkk-
urnar, lita og leika, svo margt sem
allt of fáir hafa tíma til í dag.
Gréta var fædd í Holbæk í Dan-
mörku 31. mars 1937. Foreldrar
Fæddur 28. september 1917
Dáinn 24. mars 1987
„Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(S.B. 1886 - V. Briem)
Þann 24. mars lést í Landakots-
~ spítala í Reykjavík Olafur Rósin-
karsson, til heimilis á Sundstræti
27 hér á ísafirði. Sú fregn að Óli
væri allur kom mér á óvart því þó
ég vissi að hann hefði átt við veik-
indi að stríða og væri undir læknis-
hendi í Reykjavík héldu allir í þá
von að hann næði bata og kæmist
yfir þessa þraut eins og svo marga
aðra sem á hann hefði verið lagt.
En það er stutt bil milli lífs og
dauða, og ekki í hendi neins nema
Lárus Salómonsson var fæddur
11. september 1905 á Laxabrekku
í Miklaholtshreppi. Hann var sonur
Salómons, bónda á Laxabrekku,
Sigurðssonar, Fjeldsted, bónda á
Kolgröfum, Eyrarsveit.
Lárus var kvæntur Kristínu
Gísladóttur frá Haugi í Flóa og
eignuðust þau fimm börn, fjóra
syni og eina dóttur.
Lárus var hið mesta hraust-
menni, svo menn sögðu að þeir vildu
heldur vera í fylgd með honum ef
í mannraun væru. Lárus festi á
unga aldri ást á glímunni og öllu
því er fþróttir varðar. Glímuna æfði
hann af kappi og áhuga, en hafði
ekki aðstöðu til þess að ráði fyrr
en hann var kominn yfir tvítugt.
hennar voru Karl Kristian og Dorat-
hea Carla Rasmussen, hann er
látinn fyrir allmörgum árum en hún
lifir dóttur sína. Gréta kom til ís-
lands 1957 og kynntist skömmu
síðar eftirlifandi eiginmanni sínum,
Garðari Finnbogasyni, og gegnu
þau í hjónaband 22. nóvember
1958. Börn þeirra eru Kolbrún, gift
Kjartani Jóhannssyni, Karl Krist-
ján, hans sambýliskona er Heiðrún
Sigfúsdóttir, Linda og Hjörtur
Preben, einn son misstu þau á
fyrsta ári. Barnabörnin eru 6 og
er þeim mikill missir að fá ekki að
njóta samvista við ömmu sína leng-
ur. Hún var einstaklega barngóð
kona en ákveðin samt. Óft undrað-
ist ég þegar ég kom í heimsókn
hversu mikill agi, reglusemi og ró-
semi hvíldi yfir börnunum 10 sem
voru í pössun, sumum hefði nægt
2 börn, en 10 hjá Grétu voru ekk-
ert mál, auk hennar eigin. Og ekki
bara bömin, við mömmurnar þáðum
gjarnan kaffisopa að loknum vinnu-
degi. Gréta var myndarleg húsmóð-
ir, hreinleg og alltaf allt í röð og
reglu. Enginn var svikinn af fyllta
kalkúninum eða dönsku eplakö-
kunni hennar, að ekki sé minnst á
brauðterturnar sem áttu engan sinn
líka, og enga man ég veislu á mínu
heimili þar sem þær prýddu ekki
borin og glöddu bragðlauka gest-
Guðs almáttugs að ráða örlögum
okkar. Og við, sem nú sjáum á eft-
ir þessum mikla manni, verðum að
trúa, að honum hafi verið ætlað
annað og meira hlutverk á æðri til-
verustigum: Ólafur Rósinkarsson,
eða Óli Rós, eins og við kölluðum
hann, var vinnufélagi minn og vin-
ur, og ekki þótti piér verra að vita
til þess að eiga frændsemi að rekja
til þessa manns, það fannst mér
upphefð. Fyrstu raunverulegu
kynni mín af Óla voru þegar við
unnum saman í saltfiskinum í 01-
sen, hjá Kristni Haralds. Það var
sérstök stemmning í fiskinum, fólk-
ið samhent og skemmtilegur andi
yfir öllu. En ég held að ég halli
ekki á neinn þó ég segi, að Óli
hafi staðið upp úr hvað okkur öll
varðaði. Honum féll aldrei verk úr
hendi, hann var kominn til að vinna
og þá skyldi vinna, og allt sem
hann gerði var vel gert og sam-
viskusamlega unnið. Og það var
ekki að ástæðulausu sem tekið var
eftir Óla Rós, hann var maður hóg-
vær og hæglátur, en hörkudugleg-
ur, ákveðinn og sagði sína meiningu
vafningalaust. Sterkur persónu-
leiki, sem fólk átti gott með að lynda
Lárus var einn af þeim fáu glímu-
mönnum sem glímdu af þrautseigju
og áhuga.
Hann stundaði margar aðrar
íþróttir svo sem skotfimi og var þar
í fremstu röð.
Lárus var glímukappi íslands
árin 1932, 1933 og 1938. Hann var
Skjaldarhafi Ármanns 1932, 1933,
1934 og 1938. Hann var glímu-
kennari hjá Ungmennafélagi
Reykjavíkur í rúma tvo áratugi.
Nemendur hans urðu mjög góðir
flestir hveijir og unnu til margra
verðlauna á glímumótum.
Lárus tók þátt í þremur utanferð-
um glímumanna sem aðalþjálfari.
Var það til Noregs 1947, Dan-
merkur 1955 og Austurríkis 1959.
anna. Tengsl Grétu við Danmörku
og fjölskyldu hennar þar voru mjög
sterk, hún var alltaf svo stolt og
glöð að fá pakka frá Danmörku og
jafn gaman fannst henni að senda
íslenskt þangað. En eins og hún
sagði alltaf sjálf: „Ég er samt'
íslensk."
Árið 1977 hætti Gréta að passa
börn og kom til starfa í Hafnarfjarð-
ar Apóteki. Þar var hún til 1985,
flutti sig þá aðeins um set og hóf
störf á Hrafnistu. Oft talaði hún
um hve vel sér liði meðal gamla
fólksins og held ég að vistmenn á
4B hafi notið vel umönnunar henn-
ar. Af heiisufarsástæðum varð hún
að hætta störfum 1. apríl 1986 og
þótti henni það mjög miður, en fyr-
ir u.þ.b. 19 dögum síðan hafði hún
samband og taldi sig tilbúna til
starfa að nýju. En starfskraftar
hennar, heiðarleiki og manngæska
munu nýtast á æðri stöðum. Gréta
var einstaklega hreinskilin og heið-
arleg kona, sem ekkert aumt inátti
við og vinna með. Enda stutt oft í
glettin tilsvör og góðlátlegt bros.
Eins ef því var að skipta, þyrfti
maður hjáíparhönd, var Óli alltaf
vís. Á góðum stundum, þegar
vinnufélagarnir gerðu sér dagamun
frá amstri hversdagsins og brugðu
undir sig betri fætinum í menning-
arreisur eða áttu saman góða
kvöldstund í verksmiðjunni voru
þau Óli og Eyja, konan hans, ómiss-
andi því það var hægt að treysta
því að ekki yrði leiðigjarnt í kring-
um þau. Óli vann í rækjuverksmiðj-
unni O.N. Olsen nú síðustu árin,
allt til þess dags er heilsan leyfði
ekki meir. Á svona litlum vinnustað
skapast viss vináttubönd á milli
fólksins. Allir deila saman sorg og
gleði, og þarna held ég að Óla hafi
-liðið vel og honum hafi líkað vel
að vinna. Eg veit líka að hans mun
Glímusamband íslands sendir
bömum og ættingjum hins látna
hinar innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd glímusambandsins,
Sig. Sigurðsson,
Sigurður Jónsson.
sjá, og skoðanir hennar fóru aídrei
á milli mála, hvort sem viðkomandi
líkaði betur eða verr. Bónbetri kon-
ur Jjekki ég fáar.
I gær, 31. mars, hefði Gréta orð-
ið 50 ára og hafði ákveðið að bjóða
vinum sínum og ættingjum heim í
tilefni dagsins. Helst hafði hana
langað til Danmerkur með Gæja
að hitta þar móður sína og ætt-
ingja, en læknar réðu henni frá
því, svo stórveisla skyldi það verða.
Allt var klappað og klárt, hjónin
höfðu í rólegheitum undirbúið veisl-
una saman og aðeins átti eftir að
kaupa nokkra hluti, sem gera átti
næsta morgun. En þessa nótt réð
Gréta ekki sínum næturstað, ferðin
varð lengi-i og verkefnin sem henn-
ar bíða eflaust stærri. Við sem eftir
stöndum trúum að svo verði því hún
hafði mörgu að miðla. Litla barnið,
sem nú hvílir henni við hlið, er í
góðum höndum og við vitum að
henni finnst notalegt að hafa það
hjá sér.
Elsku Gæi, þú hefur misst góða
konu, sem stóð eins og klettur þér
við hlið í veikindum þínum, börn,
tengdabörn og barnabörn, missir
ykkar er mikill, megi Drottinn
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Blessuð sé minning Grétu.
Helga og fjölskylda.
Aðfaranótt 24. mars sl. andaðist
ágæt vinkona mín, Gréta R. Krist-
jánsdóttir, á heimili sínu, Suður-
vangi 4, í Hafnarfirði. Gréta fæddist
í Danmörku 31. mars 1937 og ólst
þar upp hjá foreldrum sínum ásamt
4 systkinum.
Árið 57 kemur hún til íslands
verða saknað af fólkinu, sem vann
með honum, og um hann á það
margar góðar minningar.
Án efa hefur það verið stærsta
lán Óla í lífinu þegar hann gekk
að eiga sína elskulegu eiginkonu,
Sölveyju Jósepsdóttur. Þau eignuð-
ust fjögur börn. Þau eru: Berg-
mann, kvæntur Arndísi Gunnlaugs-
dóttur, Guðmundur, kvæntur
Stefaníu Eyjólfsdóttur, Margrét,
gift Eiríki Kristóferssyni, og Jakob,
kvæntur Ingibjörgu Þorvarðardótt-
ur. Óli var stoltur af bömunum
sínum og reyndust þau honum vel,
ekki voru síður kærleikar á milli
hans og tengdabarnanna, en barna-
börnin skipuðu stærstan sess hjá
honum. Og held ég að það hafi
verið honum mikið gleðiefni, þegar
þau hjónin fengu að fóstra nú í
vetur litlu stúlkuna hans Jakobs,
hún var án efa sóiargeisli í húsi afa
síns.
Ég sendi að lokum mínar dýpstu
samúðarkveðjur til þín, elsku Eyja,
og allra annarra aðstandenda. Guð
styrki ykkur og styðji í ykkar mikla
missi. Ég kveð Óla vin minn með
sárum söknuði, en fagrar minningar
um þann mann sem I raun var mikil-
menni en lét lítið yfir sér, munu
lifa um ókomna tíð í hugum okkar.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Kolbrún Sverrisdóttir
og vinnur hér ýmis störf þar til hún
giftist Garðari Finnbogasyni húsa-
smið árið 1958. Hafa þau eignast
3 syni og 2 dætur, en misstu einn
son sinn á fyrsta ári. Garðar byggði
fjölskyldu sinni mjög vandað íbúð-
arhús í norðurbænum í Hafnarfirði,
sem bar greinilega vott um hæfnr
hans í faginu og voru þau hjónin
einstaklega samhent við að fegra
heimili sitt.
Þegar börnin voru flest farin að
heiman minnkuðu þau við sig hús-
næði. Seldu þau húsið og keyptu
mjög snotra íbúð að Suðurvangi 4.
Það fór ekki framhjá neinum sem
til þeirra kom að heimili þeirra var
ákaflega snyrtilegt svo af bar enda
hafði Gréta mikinn áhuga á að gera
heimili sitt vistlegt og fallegt.
Með sérstöku þakklæti og hlýju
minnist ég hennar og þeirra sam-
skipta sem við áttum saman í mörg
ár. Ánægjustundirnar, sem ég átti
með henni, eru margar og ógleym-
anlegar.
Það var gott að eiga hana að
vini og ræða við hana um það sem
okkur var til ánægju, svo og ýmis
mannleg vandamál. Hún hafði svo
margt að segja og var alla tíð reiðu-
búin að koma með ábendingar til
lausnar á ýmsum vanda.
Ég mun ávallt muna þá vináttu
og alúð sem ég naut hjá henni og
fjölskyldu hennar á þeirra fallega
heimili, sem stóð mér alltaf opið.
Ég kveð vinkonu mína með kæru
þakklæti fyrir liðnar samverustund-
ir. Ég og fjölskylda mín vottum
manni hennar og fjölskyldu innilega
samúð okkar.
Blessuð sé minning hennar.
Olga Pálsdóttir
Hann afi er dáinn. Við getum
ekkert gert og ekkert sagt, bara
hugsað um allt, sem liðið er og
kemur ekki aftur. Við eigum minn-
ingar, mjög góðar minningar, sem
lifa.
Afi var af þeirri kynslóð, sen^
ekki kunni að hlífa sér við vinnu,
og var mjög vinsæll af sínum vinnu-
félögum. Þó að við séum ekki
gamlir höfum við svo oft heyrt að
hann megi svo sannarlega vera
ánægður, þegar litið er yfir unnin
dagsverk.
Afi var einstakt snyrtimenni, allt-
af var gott að koma við í Sundstræt-
inu, amma og afi áttu alltaf eitthvað
gott í ísskápnum fyrir okkur barna-
börnin, og alltaf máttu þau vera
að því að hlusta á okkur, um sigra
okkar og ósigra í skólanum og öðr-
um áhugamálum, og óspart hvöttu
þau okkur.
Elsku amma, þú sem hefur sýntv
svo ótrúlegan styrk og hefur verið
vakandi yfir því hveija stund að
gera þitt besta og sýna ást þína
og umhyggju.
Afi var vinmargur og hans er
því sárt saknað af mörgum. En við
söknum hans mest, sem þekktum
hann best. Við þökkum afa fýrir
góðar minningar og minnumst hans .
með þakklæti fyrir hjálp hans og
góðvild, sem aldrei gleymist.
• Sonarsynirnir
Kristján og Eyþór
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð,
vináttu og styrk við andlát og útför dóttur okkar og systur,
MÁLFRÍÐAR HULDAR GÍSLADÓTTUR,
Gisli Jensson,
Elfsabet Stefánsdóttir,
Anna María Gísladóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför móður minnar,
tengdamóður og ömmu,
RAGNHILDAR JÓNSDÓTTUR
frá Faxastfg 8,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins í Vestmannaeyjum.
Svanhvít Kjartansdóttir,
Sigrún Eggertsdóttir,
Hildur Eggertsdóttir,
Hjalti Eggertsson.
Þráinn Guðmundsson,
>• _____
Olafur Rósinkars-
son frá Snæfjöllum
Lárus Salómons-
son - Kveðjuorð