Morgunblaðið - 12.06.1987, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1987
Ekki er lakara að veðurguðimir sýni sitt besta þegar verið er að
vinna úti í náttúrunni. Hér eru tveir sjálfboðaliðar i Hljóðaklettum
í júli 1986.
Frá Alviðru. Af nógu er að taka.
Við sýnum það í verki að okkur
þykir vænt um landið okkar
eftirSólrúnu
Harðardó ttur
Nú er liðið um það bil ár síðan
Sjálfboðaliðasamtök um náttúru-
vemd voru stofnuð og þykir okkur
því við hæfí að líta jrfir farinn veg
og einnig fram á við á þessum tíma-
mótum.
Fyrst viljum við tæpa á út á
hvað starf samtakanna gengur.
Samtökin skipuleggja og auglýsa
vinnuferðir. Þau vinna að verkefn-
um sem stuðla að náttúruvemd.
Samtökin starfa á friðlýstum svæð-
um og öðrum þeim svæðum sem
sérstæð eru að náttúmfari. Til-
gangur starfsins er fyrst og fremst
sá að vemda náttúmna en jafn-
framt að stuðla að bættri og
auðveldari umferð fólks.
Við vitum að margt fólk hefur
áhuga á náttúmvemd en það er
ekki nóg. Við verðum að taka okk-
ur saman ef hugsjónir okkar eiga
að ná fram að ganga og það er
einmitt eitt af markmiðum samtak-
anna „. . . að veita sjálfboðaliðum
tækifæri til að vinna að náttúm-
vemd“. Um leið gefst mönnum
kostur á að starfa með öðmm með
sama áhugamál. Vitund fólks um
náttúmvemd hlýtur að eflast, bæði
þeirra sem starfa og þeirra sem
fylgjast með úr flarlægð.
Verkefni okkar
Til að bregða ljósi á hvemig verk-
efni við tökum okkur fyrir hendur
þykir okkur ekki úr vegi að fara
nokkmm orðum um þau verkefni
sem á dagskrá vom síðastliðið sum-
ar.
Byrjað var á eins dags vinnuferð
í Krísuvík. „Þrútið var loft og þung-
ur sjór . . .“ en harðsnúið lið
sjálfboðaliða lét engan bilbug á sér
fínna heldur hertist við hveija
vatnsgusuna sem yfir gekk. Vinnu-
gleðin var svo mikil að lokið var
við fleiri verkefni en áætlað var í
byijun. Eins og mörgum er kunn-
ugt er Krísuvík innan Reykjanes-
fólkvangs. Stjóm fólkvangsins
útvegaði rútu, verkfæri og efni og
ekki má gleyma ijúkandi kaffí og
vínarbrauði sem Elín Pálmadóttir
þáverandi formaður stjómarinnar
færði okkur. Þeir sem lagt hafa
leið sína í Krísuvík á undanfömum
ámm hafa eflaust tekið eftir timb-
urstígum sem liggja um svæðið.
Þetta er verk íslenskra og breskra
sjálfboðaliða frá því árið 1983. Við
bættum nú um betur og vom lag-
færðar smávægilegar skemmdir á
stígunum, steinþrep búin til í hálli
brekku og barðar niður stikur þann-
ig að nú er mörkuð hringleið um
svæðið.
Næsta verkefni var helgarvinna
í þjóðgarðinum í Skaftafelli. Veður-
guðimir sýndu heldur betur á sér
aðra hlið þá en í Krísuvíkinni og
var næstum óvinnufært vegna hita.
Lagður var 2-300 metra langur
göngustígur í vesturbrekkum
Skaftafellsheiðar, nánar tiltekið
vestan við bæjarlækinn. Talsvert
þurfti að pjakka upp af gijóti en
síðan var borin möl í stíginn. Nátt-
úmvemdarráð veitti fólki gistingu
og sá um verkfæri til vinnunnar.
Austurleið hf. gaf sjálfboðaliðum
fría ferð til baka úr Skaftafelli til
Reykjavíkur.
Alviðra er jörð í eigu Landvemd-
ar og Amessýslu en þar er starfandi
umhverfísfraeðslusetur. Við fómm
eina helgi austur í Alviðru og unn-
um af krafti. Verkefnin em óþijót-
andi en það sem við gerðum var
að aðstoða við fyrsta áfanga í girð-
ingavinnu að ógleymdri geysilegri
mslatínslu. Girðingarvinnan fór
fram uppi á Ingólfsíjalli. Handaflið
var ekki eitt um vinnuna heldur var
þyrla notuð til þess að flytja það
sem þurfti upp á fyallið.
Fjórða verkefni samtakanna var
í þjóðgarðinum við .Jökulsárgljúfur.
Þar var unnið að gerð stígs frá bíla-
stæði og út að Hljóðaklettum. Hér
á ámm áður lá þama akvegur.
Fjakkað var upp ógrynni af gijóti
og var það lagt til hliðanna þannig
að eins konar traðir mynduðust.
Holumar vom síðan fylltar með
ofaníburði. Afrakstur tveggja daga
vinnu var 200 metra stígur og þeg-
ar sjálfboðaliðar vom horfnir á
braut héldu landverðir áfram og
luku verkinu.
Lokaferð sumarsins var farin enn
á ný í Alviðru og var hún hugsuð
sem skemmtiferð með léttu vinnuí-
vafi. Starfað var áfram við girðing-
una og skemmtunin fólst í
skoðunarferðum um nágrennið,
rabbi, söng og tralli meðal annars
við varðeld um kvöldið.
Fimm ferðir
Nú í sumar em fyrirhugaðar
fímm ferðir. Byijað verður á ferð í
Krísuvík 30. maí og verður þá lögð
lokahönd á verkefnin þar. Er eink-
um um að ræða að lagfæra þá hluta
stígsins sem oft em mjög blautir
og ógreiðfærir.
Næst verður farið í Þórsmörk 19.
til 28. júní en þar verður unnið í
samvinnu við Ferðafélag íslands
sem sjaldnast hefur látið sitt eftir
liggja þegar um sjálfboðaliðastörf
er að ræða. Það sem bíður okkar í
Þórsmörk em lagfæringar á leiðinni
upp á Valahnúk en þar um slóðir
má sjá mörg sár enda margur sem
hefur lagt leið sína þar um.
10. til 19. júlí verður unnið í
Skaftafelli. Þar er af nógu að taka
og verður unnið að stígagerð á
Vesturheiðinni.
14.til 16. júlí verður unnið í
Haukafelli en það er eyðibýli í eigu
Skógræktarfélags Austur-Skafta-
fellssýslu. Þar er fyrirhugað að
koma upp útivistarsvæði. Við mun-
um stika leið þaðan inn í Kolgraf-
ardal og breyta kindagötum í
göngustíga með öllum tiltækum
ráðum.
Stefnt er að skemmtiferð með
vinnuívafí í Alviðru einhvem tíma
í september.
Vinna í sumarfríinu
Einhvetjir kynnu að spyija hvort
þetta væri ekki hreint og klárt púl
frá morgni til kvölds. Því er til að
svara að okkur líður öllum vel, eng-
inn þarf að þræla sér út, né heldur
halda aftur af sér. Öllum gefst
tækifæri til að njóta lífsins, náttúr-
unnar og hafa það bara ósköp
skemmtilegt.
Þeir sem gerast félagar í Sjálf-
boðaliðasamtökum um náttúru-
vemd:
- eiga hægara með að taka þátt í
starfí samtakanna
- fá sent fréttabréf um það sem er
á seyði
- styrkja samtökin
Þeir sem hug hafa á að gerast
félagar eða vilja fá nánari upplýs-
ingar geta haft samband við Helgu
í síma 689267 eða Jóhönnu í síma
666614.
Höfundur skrifar greinina fyrir
hönd SjÁlfboðatíðasamtaka um
náttúruvemd.
Ánægjulegir tónleikar
efnilegrar söngkonu
eftirBelindu
Theriault
10. maí síðastliðinn hélt efnileg
íslensk söngkona tónleika í Wash-
ington DC, Elsa Waage mezzosópr-
an. Hefur hún stundað nám
síðastliðin þijú ár við Catholic Uni-
versity þar í borg. Voru þetta
lokatónleikar Elsu á vegum skólans
og heppnuðust þeir frábærlega vel.
Afmæliskveðja:
Hermann Guðmunds
son stöðvarstjóri
Sjötugur er í dag Hermann Guð-
mundsson, stöðvarstjóri Pósts og
síma á Akranesi. Hann er fæddur
í Súgandafirði, sonur sæmdarhjón-
anna Sveinbjargar Hermannsdóttur
og Guðmundar Halldórssonar, sem
bæði voru Vestfírðingar. Hermann
sótti skóla að Núpi í Dýrafirði og
síðar Samvinnuskólann. Hann ólst
upp við alla algenga vinnu á Suður-
eyri, vann ungur við verzlunarstörf,
átti og rak þar bókaverzlun með
gjafavörum o.fl., en gerðist stöðvar-
stjóri Pósts og síma í Súgandafirði
árið 1945. Hann hefír alltaf unnið
mikið og valist til margra trúnaðar-
starfa. Allt, sem hann tók að sér
að gera, var unnið af vandvirkni
og heiðarleika. Hann tók alla tíð
mikinn þátt i félagslífí á Suðureyri,
var meðal annars oddviti og hrepps-
nefndarmaður um árabil og sat í
stjóm ýmissa félaga. Hann var góð-
ur liðsmaður í leikfélagi staðarins
og lék þar mörg aðalhlutverk, t.d.
Skugga-Svein óg Svein Jón í
„Leynimel 13“. Hann var ómissandi
þegar fólk kom saman til mann-
fagnaðar og tók þá oft til máls.
Hann á létt með að segja frá og
orðar þá frásagnir sínar svo, að þær
bera vott um hógværa gleði, jafn-
framt því að falla inn í létt form.
Það er mikill ávinningur fyrir and-
legt líf í litlu byggðarlagj að hafa
slíkan mann sín á meðal.
Hermann er óvenjulega heil-
steyptur maður, dagfarsprúður,
fyndinn og skemmtilegur í viðræð-
um og vekur traust þeirra sem
kynnast honum. Hann gekk f Odd-
fellowstúkuna Gest á ísafirði og tók
virkan þátt í starfí hennar.
Hermann giftist Þórdfsi Ólafs-
dóttur frá Súgandafírði, hinni
ágætustu konu, sem bjó honum
gott heimili. Þau voru baeði gestris-
in og góð heim að sækja. Þau
eignuðst fimm efnileg böm, sem
öll eru búsett sunnanlands. Þórdís
lézt fyrir nokkrum áram.
Það var mikil eftirsjá að Her-
manni og fjölskyldu hans, er þau
fluttu suður á Akranes 1974. Þar
gerðist hann stöðvarstjóri Pósts og
síma. Það er erfítt að vera eftir,
þegar vinimir flytja burtu, oft
margir í einu. Við hjónin og böm
okkar sendum Hermanni heillaóskir
á þessum degi og óskum honum
alls góðs í framtíðinni. Það verður
áreiðanlega glatt á hjalla hjá honum
í dag og ég flyt honum vestfirska
kveðju.
Stína
Þama var mættur fjöldi íslendinga
sem og Bandaríkjamanna og vora
fagmenn jafnt sem áhugafólk sam-
mála um að hér væri á ferð mjög
efnileg söngkona, sem mikið ætti
eftir að bera á í framtíðinni. For-
eldrar Elsu, Steinar Waage og frú
Clara Waage, vora mættir til að
styðja dóttur sína og óska ég þeim
til hamingju með árangur hennar.
Elsa var í sérpijónuðum íslensk-
um kjól, sem vakti sérstaka hrifn-
ingu, ekki síst meðal Bandaríkja-
manna. Hún hóf dagskrá sína með
lögum eftir Rossini og færði sig svo
norður á bóginn með þýskum lögum
eftir Hugo Wolf, Mahler og Richard
Strauss. Öll vora lögin mjög vel
unnin, en sérstaka hrifningu vöktu
lögin eftir Strauss, og var lagið
„Allerseelen" sérstaklega vel flutt.
Dagskrá eftir hlé var svo helguð
tónlist frá Skandinavíu. Elsa flutti
fínnsk lög eftir Sibelius og norsk
lög eftir Grieg. Síðast á dagskránni
vora fjögur gullfalleg íslensk lög,
íslensk vögguljóð á hörpu, Litlu
bömin leika sér, Ef engill ég væri
og Svanurinn minn syngur. Vora
þessi lög íslendingum auðvitað
sérstaklega hjartnæm, en þau vöktu
einnig mikla hrifningu annarra
gesta. Hafði meðal annars banda-
rískur undirleikari Elsu orð á því
hversu falleg íslensk tónlist væri
og lýsti hann áhuga á að kynnast
henni nánar. Sviðsframkoma Elsu
var mjög öragg allan tímann á
meðan á tónleikunum stóð og beitti
hún listrænni tjáningu óspart, gest-
unum til mikillar ánægju.
Móttaka var haldin að tónleikun-
um loknum og ríkti þar mikil
stemmning, eins og á tónleikunum
sjálfum. Bæði íslenskur og banda-
rískur matur var á boðstólum og
Elsa Waage
skoluðu gestir góðgætinu niður með
frönsku kampavíni. Gestir fengu
óvænta ánægju er Alessandra Marc
söng, en henni er spáð miklum
frama í óperuheiminum. Einnig
söng Marilyn Cotlow, fyrrverandi
söngkona við Metropolitan-óper-
una, við mikinn fögnuð gesta, en
hún er jafnframt söngkennari Elsu.
Á næstunni mun Elsa syngja í
virtum listaklúbbi í Washington, þar
sem helstu stuðningsmenn list-
greina verða samankomnir. En
vonandi verður þess ekki langt að
bíða að landar okkar heima á Fróni
fái að heyra í þessari ungu söng-
konu, sem auðheyranlega á mikla
framtíð fyrir sér á söngsviðinu.
Höfundur er við nám í SAIS John
Hopkins-háskólanum í Washing-
tonDC.