Morgunblaðið - 04.12.1987, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 1987
Minning:
Þorleifur Thorla-
cius skipasmiður
Fæddur 23. júní 1907
Dáinn 26. nóvember 1987
Við andlát vinar er sem tíminn
stöðvist eitt andartak. Minningar
streyma gegnum hugann með leift-
urhraða. Myndir frá liðnum árum.
Minningar um orð og atburði, minn-
ingar sem kveikja tilfinningar og
vekja söknuð. Á þessum áfanga-
stað, sem einn er vissa í lífi sérhvers
manns, staldra samferðamenn við
og líta til baka.
Þorleifur Thorlacius, skipasmið-
ur, var fæddur 23. júní 1907 á
Nýlendugötu 20a í Reykjavík, og
bjó þar alla tíð. Hann var sonur
hjónanna, Ólafs Ólafssonar
Thorlacius, sem fæddur var í Trost-
anfirði, og Margrétar Oddsdóttur
frá Háholti í Gnúpverjahreppi, konu
hans. Þorleifur var næst elstur fjög-
urra systkina, sem lifa bróður sinn.
En þau eru Guðmundur, skipstjóri,
kvæntur Helgu Halldórsdóttur frá
Hnífsdal, Gróa gift Guðmundi
Halldórssyni, skipstjóra, sem nú er
dáinn, en hann var bróðir Helgu,
og Steinunn gift Gunnlaugi Gunn-
laugssyni, múrarameistara. Þorleif-
ur var tvíkvæntur. Fyrri kona hans
var Salbjörg Bjamadóttir sem lést
eftir 3ja ára sambúð._ Eftirlifandi
eiginkona Þorleifs er Ágústa Guð-
mundsdóttir, f. 8.10. 1921, lífsföru-
nautur hans í 50 ár. Dætur þeirra
hjóna eru fimm, Bima búsett á
Ólafsfirði, gift Gunnlaugi Gunn-
laugssyni, matsveini, . Margrét,
búsett í Reykjavík, gift Ólafi Helga
Ólafssyni, viðskiptafræðingi, Þór-
hildur, búsett í Reykjavík, Björg,
búsett á ísafirði, gift Tryggva
Tryggvasyni, framkvæmdastjóra
og Olöf búsett á ísafirði, gift Har-
aldi L. Haraldssyni, hagfræðingi og
bæjarstjóra þar. Bamabömin eru
flórtán talsins og bamabamabam
eitt.
Þorleifur lærði skipasmíði hjá
Magnúsi Guðmundssyni skipasmið
í Reykjavík, lauk hjá honum námi
og fékk sveinsbréf 1937. Hann vann
við iðn sína alla tíð, síðast sem eftir-
litsmaður með skipum Skipaútgerð-
ar ríkisins og Hafrannsóknastofn-
unar.
t
Útför foreldra okkar,
HRÓÐNÝJAR SIGURÐARDÓTTUR
JÓHANNS HALLD&RS PÁLSSONAR,
Dalbæ Hrunamannahreppi,
sem létust af slysförum 28. nóvember sl. fer fram frá Hrepp-
hólakirkju laugardaginn 5. desember kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hinna látnu er bent á orgelsjóð Hrepp-
hólakirkju.
Rútuferð verður frá BSf kl. 11.30.
Börnin.
t
Amma okkar,
GUÐRÚN EINARSDÓTTIR,
Seljahlíð,
áður Laugavegi 81,
sem andaðist í Borgarspítalanum 29. nóvember verður jarðsung-
in í Fossvogskapellu föstudaginn 4. des. kl. 15.00.
Fyrir hönd ættingja og vina.
Gisli Grétar Gunnarsson,
Gunnar Gunnarsson Friðriksson,
Friðrik Friðriksson,
, Berglind Friðriksson.
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
LAUFEY EYVINDSDÓTTIR,
Helgafellsbraut 21,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju laugardaginn 5. desember kl. 14.00.
Guðlaugur Stefánsson og dætur.
t
Bróðir okkar,
GUÐMUNDUR KR. GUÐMUNDSSON
frá Stóra-Nýjabæ,
Krísuvík,
er andaðist á Sólvangi Hafnarfirði 27. nóvember, verður jarðsett-
ur frá Þjóðkirkjunni i Hafnarfiröi föstudaginn 4. desember kl. 15.00.
Fyrir hönd systkina,
Þórlaug Guðmundsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
3 útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
HAUKS MAGNÚSSONAR,
Tunguvegi 3,
Hafnarfirði,
Kristfn Þorleifsdóttir,
Bjarni Hauksson, Gyða Hauksdóttir,
Auður Hauksdóttir, Þráinn Hauksson,
Hulda Hauksdóttir
og fjölskyldur.
Þorleifur var vörpulegur með
skarpa andlitsdrætti. Sviphreinn
maður sem tekið var eftir hvar sem
hann fór. Hann var hæverskur
maður, kurteis og barst lítt á. Þor-
leifur var alla tíð mjög vinnusamur
enda alinn upp við það í æsku að
hlutimir komu ekki af sjálfu sér.
Iðjusemi var í hans huga dyggð og
leti hinn versti ókostur manna. I
kjallaranum á Nýlendugötunni
hafði hann komið sér upp smá
trésmíðaverkstæði, þar sem hann
vann löngum stundum. Þorleifur
var snyrtimaður hinn mesti og sást
það glöggt þegar komið var á verk-
stæði hans.
Nýlendugata 20a er ekki stórt
hús í dag þótt Þorleifur hafi byggt
við það, endurbætt frá grunni og
stækkað um helming. í þessu litla
húsi bjó Ágústa manni sínum og
dætrum fallegt heimili. Oft var þar
þröng á þingi, líf og fjör, ekki síst
á hátíðastundum. Það var einmitt
á slíkri hátíðarstund sem ég kynnt-
ist tengdaföður mínum fyrst, en það
var á sextugsafmæli hans árið
1967. Ekki leit hann út fyrir að
vera sextugur, þar sem hann, hrók-
ur fagnaðar, gladdist með góðum
vinum. Þá var þétt setinn bekkurinn
á Nýlendugötunni og glatt á hjalla.
Þessi fyrstu kynni eru eftirminni-
leg, kannski mest vegna þess að
þau voru upphaf vinskapar sem ég
minnist með þakklæti í huga. Þor-
leifur var mikill söngmaður og söng
lengi fyrsta tenór með Karlakór
Iðnaðarmanna. Hann hafði fallega
rödd og fannst gaman að taka lag-
ið. Kunni hann ógrynni laga og
texta, bæði hefðbundinna karla-
kórslaga og einnig revíulaga frá
fimmta áratugnum sem hann söng
oft á góðum stundum í hópi vina.
Þorleifur hafði gaman að útiveru.
Leið vel í óspilltri náttúrunni og
ekki fannst honum verra ef hægt
var að sameina útiveruna smá sil-
ungsveiðiskap. Voru þær stundir
honum mjög að skapi og hæfðu
rólyndti jafnaðargeði hans.
Þorleifur var einlægur aðdáandi
Einars Benediktssonar skálds. Þótti
honum það mikið lán að hafa átt
þess kost að kynnast skáldinu lítil-
lega einn vetrarpart. Ræddum við
oft þessi stuttu kynni þeirra og var
auðfundin sú virðing sem hann bar
fyrir Einari sem skáldi og manni
en kvæði Einars féllu vel að skap-
gerð Þorleifs.
Seigluna, þrekið og lífsorkuna
hafði Þorleifur tileinkað sér á erfið-
um uppvaxtarárum, sérstaklega
eftir fráfall föður síns árið 1915,
þegar hann var 8 ára gamall og
þurfti að taka til hendinni ásamt
systkinum sínum og móður við að
halda saman heimilinu. Hljómgrunn
þessa fann hann í skáldskap Ein-
ars. Þessir eðlisþættir, seiglan og
viljaþrekið voru áberandi í lundemi
Þorleifs, ásamt sjálfstæðiskennd-
inni sem hann hefur drukkið í sig
með móðurmjólkinni. Að vera eng-
um háður, skulda engum neitt og
vinna verk sín vel, þetta voru hans
óskráðu einkunnarorð.
Þorleifur var alla ævi heilsu-
hraustur og varð sjaldan misdæg-
urt. Starfsævin var því löng. En
þó kom að því að líkaminn gaf sig
og þurfti Þorleifur að dvelja tvö
síðustu ár ævi sinnar á hjúkrunar-
deild Hrafnistu í Reykjavík. Hlaut
hann þar þá umönnun og hjúkrun
sem seint verður fullþökkuð.
Nú hafa skilist leiðir að sinni.
- Komið er að vegamótum. Við, sam-
ferðafólkið, höldum áfram okkar
jarðargöngu meðan Þorleifur sveig-
ir af leið til æðri heimkynna. Eftir
lifir minningin ein, minning um
heiðursmann, ásamt tilhlökkun um
endurfundi síðar.
Hvað bindur vom hug við heimsins glaum
sem himnaarf skulu taka?
Oss dreymir í leiðslu iífsins draum,
en látumst þó allir vaka,
og hryllir við dauðans dökkum straum,
þó dauðinn oss megi’ei saka.
(Einar Ben.)
Megi Guð blessa Ágústu, tengda-
móður mína, dætumar fimm og
ástvini alla, og gefa þeim styrk.
Ólafur Helgi Ólafsson
Minning:
Magnús Þorsteins-
son yfirmatsmaður
Fæddur 29. júlí 1923
Dáinn 24. nóvember 1987
Eg vil með nokkrum orðum
minnast starfsfélaga okkar hjá
Ríkismati sjávarafurða, Magnúsar
Þorsteinssonar, sem féll frá við
störf á vegum stofnunarinnar sl.
þriðjudag þann 24. nóvember.
Magnús var fæddur 29. júlí 1923
og var því 64 ára þegar hann lést.
Magnús vann alla ævi við sjávar-
útveg. Hann var lengi verkstjóri hjá
fiskvinnslufyrirtækjum og bjó þá
víða um land m.a. á Raufarhöfn, í
Hrísey og í Þorlákshöfn, þar sem
hann átti hlut í frystihúsi.
Eftir að hafa aflað sér mikillar
reynsíu og viðtækrar þekkingar á
fískvinnslu og mati sjávarafurða
hóf Magnús störf sem yfirmatsmað-
ur hjá stofnuninni 1. janúar 1976
og hefur starfað hjá henni sam-
fellt, í nærfellt tólf ár. Hann vann
einkum við mat á saltfiski, skreið
og sfld, auk mats á söltuðum hrogn-
um.
Magnús átti um ævina ófá hartd-
tök við sfldarsöltun. Hann aflaði sér
matsréttinda í saltsfld árið 1950 og
starfaði lengi sem matsmaður og
verkstjóri á söltunarplönum. Hann
féll frá í lok ferðar á vegum stofnun-
arinnar um Austurland, sem farin
var til að meta sfld. I ferð með
honum var vinnufélagi hans sem
tjáði mér að hann hefði deginum
áður í engu dregið af sér við að
t
Útför eiginmanns míns, fööur, tengdaföður, afa og langafa,
ÞORLEIFS THORLACIUS
skipasmiðs,
Nýlendugötu 20a, Reykjavik,
sem andaöist á Hrafnistu í Reykjavík þann 26. nóvember, fer fram
frá Dómkirkjunni í dag, föstudaginn 4. desember kl. 13.30.
Ágústa Thorlacius,
Birna Thorlacius, Gunnlaugur Gunnlaugsson,
Margrét Thorlacius, Ólafur Helgi Ólafsson,
Þórhildur Þorleifsdóttir,
Björg Thorlacius, T ryggvi T ryggvason,
Ólöf Thorlacius, Haraldur L. Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar og móður, tengdamóður og ömmu,
STEINÞÓRU SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Höföa,
Akranesl.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á dvalarheimilinu Höfða
og sjúkrahúsinu á Akranesi er önnuðust hana í veikindum hennar.
Sigurður Helgason,
Sigrún Sigurðardóttir, Ingvi Böðvarsson,
Helgi Sigurðsson, Laufey Sigurðardóttir,
Guðrún Sigurðardóttir, Ingvar Ingvarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ljúka þeim matsstörfum sem þeim
var falið. Hann var þar eins og í
öðrum störfum fyrir stofnunina,
trúr starfsmaður.
Magnús var kvæntur Guðrúnu
Björgu Sigurðardóttur og lætur
hann eftir sig þijár dætur og einn
son, auk tveggja bama Bjargar sem
hann gekk í föðurstað. Á ferðalagi
síðastliðið sumar um Norðurlönd
áttum við Magnús tal saman um
bömin hans og minnist ég þess af
hve miklum hlýhug og stolti hann
ræddi um þau.
Magnús náði ekki háum aldri og
þurfti án fyrirvara að sinna kalli
mannsins með ljáinn. Að kallið komi
svo snöggt er gott fyrir þann sem
ferv en sárt aðstandendum.
Eg vil með þessum fáu línum
þakka Magnúsi Þorsteinssyni fyrir
störf hans á vegum stofnunarinnar,
sem hann rækti af trúmennsku, og
votta eftirlifandi eiginkonu hans og
bömum samúð mína.
Halldór Ámason
Blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri