Morgunblaðið - 14.05.1988, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. MAÍ 1988
„ Grdtnu lýsrvxr jpínctr tnx aftar-
|tomrwur úi um allt! gar&)nam minum'."
Ast er . . .
Lif-\j f-io
sem ánægjuleg ökuferð.
TM R®0 U.s. Pat Off,—afl hghu raaarvwJ
• 1987 Los Angatas Tanas Syndicata
Hver er réttur bíleigenda?
Til Velvakanda.
Ég fór með bílinn minn á verk-
stæði hér í Hafnarfírði fyrir nokkuð
mörgum mánuðum. Síðan hefur mig
oft langað til að skrifa í Velvakanda
og spyija þeirrar spumingar sem er
yfírskrift þessa bréfs og nú læt'ég
verða af því.
Bilunin í bíl mínum var sú að það
heyrðust högg í framhjóli, þó ekki
alltaf. En þegar þau heyrðust þá
voru þau alltaf í takt við þann snún-
ingshraða sem á hjólinu var í það
skiptið. Nú, ég fór sem fyrr segir
með bílinn á verkstæði og fékk gert
við. Borgaði á fímmta þúsund fyrir
viðgerðina og fór heim, og bíllinn
þagði. En því miður ekki nema í
fímm eða sex daga. Þá fóru skellim-
ir að heyrast á ný og þá leist mér
ekki á blikuna og fór ég með bílinn
á verkstæðið aftur. En nú gátu þeir
ekki heyrt neina skelli, spurðu bara
hvort ég héldi ekki að þetta hefði
verið tjakkurinn — honum hafði ekki
verið nógu vel fest. En ég hélt ekki
að það gæti verið tjakkurinn. Ég fór
með bílinn við svo búið en nú átti
ég að borga 500 krónur. Ekki vissi
ég fyrir hvað, en þegar ég varð víst
hálf fúl fékk ég þá skýringu að þetta
hefði tekið þá tíma (líklega að kom-
ast að því að þeir gætu ekkert vitað
hvað væri að). Ég er ekki svo mikið
fyrir að rífast að ég borgaði þessar
500 krónur og renndi bílnum út en
var varla komin út er ég heyrði skel-
lina í hjólinu á ný. Ég bauð því verk-
stjóranum að koma og hlusta. Jú,
nú heyrði hann skellina en gat ekki
ímyndað sér hvað þetta gæti verið.
Þrátt fyrir það gat hann sagt mér
að þetta væri áreiðanlega ekkert
alvarlegt og nú skyldi ég bara sjá
til hvort þetta lagaðist ekki. Aldrei
hef ég vitað til að bílum batni bara
svona án þess að neitt sé að gert.
Að öðrum kosti, sagði verkstjórinn,
ef þetta ágerðist skyldi ég bara koma
með bílinn aftur.
Ég bara þakkaði fyrir og fór, al-
veg undrandi á að honum skyldi
geta dottið í hug að ég kæmi í þriðja
skipti með bflinn eftir þessa útreið.
Engan langar til að borga pening
fyrir ekki neitt. Um kvöldið skrifaði
ég í heimilisbókhaldið: „500 krónur
fyrir að fá ekki gert við bíl.“
Nú, framhaldið var að ég fór á
annað verkstæði. Þar fékk ég fljóta
og góða viðgerð og einnig þær upp-
lýsingar að þetta hefði verið illa
gert á hinu verkstæðinu í upphafí.
Til Velvakanda.
Þörf og góð umræða hefur á
undanfomum vikum birst í dálkum
þínum og snýst hún mikið um bjór-
frumvarpið sem skiljanlegt er og
hef ég tekið eftir því að mjög oft
birtast bréf, aðallega eftir þijá
aldna heiðursmenn þ.e. Halldór frá
Kirlcjubóli, Áma í Hólminum og
Þorleif K. Þessir menn eiga heiður
skilinn fyrir skrif sín og einnig að
hafa aldrei smakkað áfenga drykki,
mættu aðrir taka þá sér til fyrir-
myndar. Það er slæmt að slíkir
menn skuli ekki sitja á hinu háa
Alþingi og geta það staðið í fremstu
víglínu sem gegn þessum óþverra
(bjómum), með mönnum eins og
Og nú gat ég skrifað í bókhaldið:
„500 krónur fyrir viðgerð á bfl.“
Það vill þannig til að maðurinn
minn dundar sér stundum við að
gera við og laga reiðtygi fyrir menn
og meðal hans ágætu viðskipta-
manna er einmitt nefndur verk-
stjóri. Og stundum síðan þetta gerð-
ist hefur mér flogið í hug hvað hon-
um yrði að orði ef maðurinn minn
velti nú einhvem tíma fyrir sér reið-
tygjunum hans drykklanga stund og
segði svo: „Því miður, ég get ekki
gert við þetta. Þetta verða 500 krón-
ur.“ Von að honum þætti það hart,
en ég spjir bara: Hver er réttur
bfleigenda?
t.d. Stefáni Valgeirssyni og Sverri
Hermannssyni svo að einhveijir séu
nefndir. Ég skora á ykkur sem les-
ið Velvakanda, aldnir og ófæddir
að taka höndum saman gegn þess-
um mikla vágesti og ekki nóg með
það, láta ekki staðar numið fyrr en
við höfum fengið það í gegn að loka
öllum áfengisútsölum ríkisins, af-
nema leyfí til farmanna, fískimanna
og flugmanna til þess að flyija
þennan óþverra til landsins. Þegar
það hefur fengist í gegn verður
stutt í það að SÁÁ leggist niður
og Vogi verður lokað. Vemm edrú
í hugsun og lofum hinu góða að
komast að. Á.N.
G.K.
ÞÖRF UMRÆÐA
Víkveiji
jónusta olíufélaganna virðist
vera misjöfn eftir landshlutum
ef marka má reynslu kunningja
Víkveija sem nýlega brá sér austur
á Kirkjubæjarklaustur yfír helgi við
annan mann. Þeir félagar voru seint
að kvöldlagi á heimleið og töldu sig
hafa nægt bensín til fararinnar.
Þegar komið var til Selfoss upp-
götvuðu þeir hins vegar að bensínið
myndi vart duga alla leið. Urðu
þeir allskelkaðir við þessa upp-
götvun en hugguðu sig þó við að
líklega væru bensínsjálfsalar á Sel-
fossi. Enginn slíkur fannst þar og
vandaðist því málið. í von um að
olúfélögunum væri ekki alls vamað
ákváðu þeir að eyða síðustu dropun-
um í akstur til Hveragerðis og leita
þar uppi sjálfsala. Allt kom fyrir
ekki og enginn sjálfsali fannst á
þeim þremur bensínstöðvum sem
þar eru starfræktar. í neyð sinni
börðu félagamir dyra á Hótel Örk
og var nú þrautalendingin að leita
til lögreglu á Selfossi ef það mætti
verða til hjálpar. Fengu þeir fúslega
leyfi til að hringja á hótelinu. Lög-
reglumaðurinn sem rætt var við
sýndi málinu skilning en taldi af
og frá að unnt væri að útvega 2-3
lítra af bensíni. Þar með var ekki
annað að gera fyrir þá félaga en
að leita aðstoðar í Reykjavík sem
varð endanleg niðurstaða.
Það hlýtur að sæta nokkurri
furðu að engir bensínsjálfsalar skuli
vera á jafnfjölfarinni leið sem Suð-
urlandsvegurinn er. Reykvíkingar
hafa undanfarin ár vanist því að
geta keypt bensín á hvaða tíma
sólarhringsins sem er í öllum hlut-
um bæjarins. íbúar og ferðafólk á
Suðurlandi þurfa hins vegar að sýna
meiri forsjálni og hafa ávallt nóg
bensín á bflnum. Þó olíufélögin seg-
ist keppa í þjónustu er greinilegt
að sjálfsafgreiðsla á bensíni er ekki
skrífar
með í samkeppninni hvað dreifbýlið
varðar. Hlýtur það að teljast brýnt
verkefni fyrir olíufélögin að koma
upp bensínsjálfsölum á Suðurlandi
þannig að allir landshlutar sitji við
sama borð í þessu efni.
Ymsir hafa orðið til þess að
undanfömu, m.a. hér í Morg-
unblaðinu, að lýsa áhyggjum sínum
yfír því hversu þættir með ensku
tali em orðnir ríkjandi í íslensku
sjónvarpsstöðvunum og velt fyrir
sér afleiðingum þess á málþroska
og málkennd ungra íslendinga að
hafa enskuna látlaust fyrir eyrum
með þessum hætti.
Það er staðreynd að bandarískt
og breskt sjónvarpsefni er fyrirferð-
amikið í íslensku sjónvarpsdag-
skránum tveimur. Samt verður að
segja báðum stöðvunum það til
hróss að þær hafa gert verulegt
átak í því að talsetja sjónvarps-
þætti fyrir yngstu áhorfenduma og
forsvarsmenn beggja stöðvanna
geta líklega borið vitni um að það
hefur verið þakklátt framtak.
Flestum mun aftur á móti þykja
það fremur óaðlaðandi kostur að
bregðast við enskuáhrifum frá sjón-
varpsþáttum á þann hátt að þrýsta
á íslensku sjónvarpsstöðvamar um
að fara að talsetja erlent sjónvarps-
efni fyrir fullorðina, eins og gert
er víða í Evrópu. íslendingar eru
orðnir vanir textun slíks efni og
setja það ekki fyrir sig. Það hefur
aftur í för með sér að enska mun
áfram verða fyrirferðamikii í
íslensku sjónvarpi og síast á þann
hátt inn í íslenska ungviðið.
Ekki þarf það þó að vera ein-
göngu af hinu illa. Útlendingar sem
til íslands koma furða sig iðulega
á því hversu almenn enskukunnátta
er hér á landi, og færa má rök fyr-
ir því að þáttur sjónvarpsefnte á
ensku þar í sé umtalsverður. Út-
lendinga telja einatt að þessi tungu-
málakunnátta Islendinga sé til vitn-
is um hátt menntunarstig hér á
landi og vissulega verður að telja
það mikilsvert í heimi sem stöðugt
er að skreppa saman og samskipti
manna af ólíku þjóðemi verða æ
algengari, að hafa g’oð tök á jafn
alþjóðlegu tungumáli og enskan er
orðin, einkanlega fyrir fámenna
þjóð sem ekki liggur beinlínis í þjóð-
braut menningarstrauma.
Á hinn bóginn hljóta menn að
velta fyrir sér raunhæfum leiðum
til að vinna gegn neikvæðum áhrif-
um þessarar stöðugu návistar ens-
kunnar á íslenska tungu. Þar hlýtur
lausnin fyrst og fremst að vera sú
að stórefla móðurmálskennslu og
virðingu fyrir íslenskri tungu innan
menntakerfísins, og í annan stað
að gera íslensku sjónvarpsstöðvun-
um kleift með einhveijum hætti að
auka vemlega framboð á vönduðu
íslensku sjónvarpsefni.
XXX
Víkveiji hefur oftast leitt hjá sér
utanríkismál en hann getur
samt ekki stillt sig um að láta þessa
sögu fylgja en hana mátti lesa í
erlendu blaði á dögunum:
Veron Walters, hershöfðingi og
fastafulltrúi Bandaríkjanna, var á
, ferð í Brasilíu nýverið. Heimamönn-
um brá heldur enn ekki í brún og
þótti hershöfðinginn kominn á hál-
an ís, þegar hann hóf eina ræðu
sína á þessum orðum: - Kúba er á
ýmsan hátt alþjóðlegast allra rílq'a
í heiminum.
En þeim létti þegar hann bætti
við: - Kúbumenn em nefnilega með
stjómkerfí sitt í Havana, ríkis-
stjómin situr í Moskvu, herinn er í
Angóla og íbúamir flestir á Miami.