Morgunblaðið - 29.05.1988, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. MAÍ 1988
Guðrún Ingvars-
dóttir - Minning
43
Minninff:
Bergur Guðmunds-
son fyrrv. kennari
Fædd 12. mars 1904
Dáin 14. mai 1988
Þegar kemur að leiðarlokum,
kveð ég með trega mína góðu og
elskulegu móðursystur, Guðrúnu
Ingvarsdóttur, sem nú hefur fengið
sína hvfld eftir langan og strangan
ævidag. Gunna frænka, eins og hún
var alltaf kölluð af okkur systkina-
bömunum, var sérstakur persónu-
leiki, háttprúð með létta lund og
skemmtilegt skopskyn. Ánægjuleg-
ar minningar streyma fram frá liðn-
um dögum. Allir voru aufúsugestir
á hennar heimili, gestrisni í háveg-
um, þótt veraldleg efni væru af
skomum skammti; oftast var slegið
á léttari strengi og hún miðlaði
manni af ómældum fróðleik um
menn og málefni. Enda þótt lífið
væri ekki eintómur dans á rósum,
var viðmót frænku minnar alltaf
jafn hlýlegt og elskulegt, og maður
naut þess að vera í návist hennar.
Guðrún fæddist 12. mars 1904
að Bjömskoti á Skeiðum, dóttir
hjónanna Gunnvarar Jónsdóttur frá
Alfsstöðum á Skeiðum og Ingvars
Sigurðssonar frá Skeiðháholti í
sömu sveit. Frænka mín ólst upp í
stómm systkinahópi, en systkinin
vom 9 talsins, 6 drengir og 3 stúlk-
ur. Gunna átti eftir að upplifa að
sjá á bak öllum sínum systkinum,
og nú sameinast hún þessum stóra
hópi í dag handan móðunnar miklu.
Snemma hefur áhugi ungu
sveitastúlkunnar í Bjömskoti vakn-
að fyrir tónlistinni, því átta ára
gömul er hún farin að spila á harm-
Fædd 5. desember 1918
Dáin 16. maí 1988
Bima Bemdsen, eða Binna eins
og hún var ávallt nefnd, lést á heim-
ili sínu í Needham, Mass, USA,
þann 16. maí sl. og fór útför henn-
ar fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík þann 25. maí.
Ég kynntist Bimu fyrst sumarið
1945 er hún var hér í stuttri heim-
sókn hjá foreldrum sínum, hafði þá
verið gift í tvö ár eftirlifandi eigin-
manni sínum Frederic S. Mann.
Skuggi heimsstyijaldarinnar
grúfði yfir og eiginmaður Bimu,
sem var foringi í sjóher Bandaríkja
Ameríku, dvaldist víðsíjarri.
Við hjónin höfðum nýlega eign-
ast okkar fyrsta bam og nú stóð
til að færa það til skímar. Eigin-
maður minn, en hann og Bima vom
systraböm, óskaði eftir því að Bima
héldi litlu stúlkunni undir skím og
var það auðsótt mál.
Þessi skímardagur líður mér
seint úr minni, athöfnin fór fram á
heimili foreldra Bimu, Elísabetar
og Hendriks Bemdsen, á Öldugötu
6, sr. Friðrik Hallgrímsson skfrði
bamið og Bima stóð með það í fang-
inu við hliðina á okkur, ljómandi
af ástúð. Þá fann ég að þama fór
göfug kona. Við nánari kynni komst
ég að því hvflíku ríkidæmi Bima
bjó yfir, það var samt ekki sá auð-
ur „sem mölur og ryð fær grand-
að“, heldur sá auður stórbrotinnar
manneskju, sem vex því meir sem
af er gefið.
Síðan þetta var eru liðin 43 ár
og mikið vatn hefur mnnið til sjáv-
ar, en kærleikurinn sem ríkt hefur
milli Bimu og hennar fólks á ís-
landi hefur aldrei dvínað, hún er
því kvödd með söknuði og þökk.
Við hjónin og böm okkar sendum
Fred, eftiriifandi eiginmanni Bimu,
og sonum þeirra og flölskyldum,
systmm hennar og þeirra flölskyld-
um innilegar samúðarkveðjur.
Edda Jónsdóttir
óniku, sem Eiríkur bróðir hennar
hafði gefíð henni. Fjómm ámm
síðar, þá 12 ára, fer hún berfætt á
tveimur jafnfljótum á Þjórsármótið,
sem haldið var árlega við Þjórsár-
tún, og þar spilaði hún um stund á
nikkuna undir fjömgum dansi. Þá
hafði Gunna einnig leikið á harmón-
ikuna sína á dansleik í Skeiðarétt-
um, sem þótti nú heldur saga til
næsta bæjar á þeim ámm, að ung
stelpa tæki sér fyrir hendur. Ekki
er að efa, að mönnum hafi vel líkað
spilamennskan því hún fékk 30
krónur greiddar fyrir, sem safnað
hafði verið í hatt um nóttina. Þetta
vom miklir peningar í þá daga, en
ekki urðu greiðslumar fyrir að spila
fleiri um ævina. Gunna lék líka oft
á böllum á Skeiðunum, sem haldin
vom að Húsatóftum.
Haustið 1921 flyst frænka mín
til Reykjavíkur og býr fyrst hjá
Kristni bróður sinum, sem lengi var
organisti í Laugameskirlq'u. Hún
var í vist um tíma, fór í spilatíma
til Kjartans Jóhannessonar ffænda
síns og byijaði að læra á orgel. Þar
sem hún hafði lítinn tíma til að æfa
sig, varð hún að gefa orgelnámið
upp á bátinn, en það var henni
mikil eftirsjá, þar sem hún hefði
eflaust orðið góður orgelleikari, ef
aðstæður hefðu leyft. Sem betur fer
var Gunna ekki alveg laus við tón-
listina, því um svipað leyti kom
Kjartan frændi hennar að máli við
hana í þeim tilgangi að fá hana til
að syngja í Fríkirkjukómum. Eftir
nokkra umhugsun sló hún til, en
með kómum söng hún síðan um
Nú hafa leiðir okkar Binnu skilið
að sinni.
Við Kristín viljum þakka henni
samfylgdina, sem við hefðum gjam-
an viljað hafa lengri og markaði
djúp spor í sálum okkar. Spor sem
eru full af minningum um ást henn-
ar, umhyggju og hugrekki. Minn-
ingar um bros og hlátur á öllum
þeim glöðu stundum sem við nutum
með henni og Fred í Boston, sem
gerði okkur mun auðveldara að
aðlagast þar. Heima hjá þeim var
ætíð hlýja og öryggi sem engin orð
fá lýst, en við sem urðum henni
náin þekkjum svo vel.
Þetta em þær minningar sem
áfram lifa þótt sorgin og tómarú-
mið yfirgnæfi nú. Þetta er sú Binna
sem áfram lifír með okkur og við
hlökkum til að hitta á æðri stöðum.
Megi Guð varðveita hana og
blessa að eilífu. Guð gefi Fred og
flölskyldu styrk f sorginni og mátt
til að lifa áfram án Binnu.
Kristín og Fiffi
þrjátíu ára skeið. Frænka mín hafði
alla tíð mikið yndi af söng, og í
kirkjukómum átti hún góðar stund-
ir og eignaðist marga trausta vini,
enda var Gunna vinsæl með af-
brigðum og hrókur alls fagnaðar á
góðra vina fundum.
Gunna vann í mörg ár í fískvinnu
hjá Alliance og þá aðallega á Þor-
móðsstöðum við Skeijafjörð, en þar
var lengi þurrkaður saltfískur fyrir
stríð. Ég minnist þess alltaf, að hún
frænka mín útvegaði mér þar mína
fyrstu vinnu við að breiða og taka
saman saltfisk, en þá var ég innan
við fermingu. Seinna réðst Gunna
til Sláturfélags Suðurlands og vann
þar óslitið um 40 ára skeið, eða þar
til hún hætti allri vinnu sökum ald-
urs. Hún naut allstaðar trausts og
vináttu, jafnt yfirmanna sinna sem
og samstarfsfólks, enda vann hún
sína vinnu alla tíð af alúð og stund-
vísi.
Frænka mín bjó alltaf með for-
eldrum sínum eftir að þau fluttu
til Reykjavíkur, en hún giftist aldr-
ei og var bamlaus. Eftir lát foreldr-
anna var hún ekki ein á báti, því
hún átti góða vinkonu, Vigdísi Giss-
urardóttur, en þær stöllur þjuggu
saman í lítilli íbúð á Vitastíg 11 í
fjölda mörg ár. Svo náið var sam-
bandið á milli þeirra, að þegar þær
áttu orðið erfitt með að sjá um sig
sjálfar í litlu íbúðinni, fengu þær
báðar inni á Elliheimilinu Gmnd.
Þar fór vel um þær í litlu herbergi
og virtust sáttar við lífið og tilver-
una. Sl. vetur skildu þó loks leiðir,
þegar Gunna var lögð inn á sjúkra-
deild Grundar, þar sem hún lést 14.
þ.m.
Nú þegar kveðjustundin er mnn-
in upp, vil ég færa minni elskulegu
móðursystur þakkir mínar og fjöl-
skyldu minnar fyrir ógleymanlega
samfylgd liðinna ára og þá miklu
vinsemd, sem hún svo ríkulega
miðlaði okkur öllum af alhug og
hjartahlýju. Fari frænka mín í friði.
Við fráfall hennar er skarð fyrir
skildi.
Njáll Simonarson
NORRÆN ráðstefna um sam-
göngur í Færeyjum, Grænlandi
og Islandi var haldin þann 18.-19.
mai siðastliðinn. Um 80 gestir
sóttu ráðstefnuna, sem er sú
fyrsta sem fjallar um samgöngur
í útnorðri. Halldór Kristjánsson,
skrifstofustjóri í samgönguráðu-
neytinu, sagði ráðstefnugesti
hafa lýst yfir mikilli ánægju með
ráðstefnuna, sem þeir vonuðust
til að yrði fyrsta skrefið i átt að
því að þessar þjóðir ræddu sam-
eiginleg málefni. Engar ályktan-
ir voru gerðar i lok fundarins.
Ráðstefnan var skipulögð af einni
af sérfræðinganefndum Norrænu
ráðherranefndarinnar, NKTF og
var Halldór Kristjánsson, fulltrúi
íslands í nefndinni. Tilgangur henn-
Fæddur 25. september 1900
Dáinn 5. mai 1988
::Heim til Qalla::,
þar und háum hamrasöium
heiðblá Qólan grær í dölum,
fossar duna, lítil lóa
ljóð sín kveður út um móa;
ungur fyrst þar sá ég sól
sunnan undir grænum hól.
(Guðm, Guðm.)
Bergur Guðmundsson fyrrv.
kennari lézt á ellideild sjúkrahúss
Siglufjarðar, 87 ára að aldri. Hann
fæddist á Þrasastöðum, fremsta bæ
í Stíflu, einum af fegurstu dölum
Skagafyarðar, áður en virkjunar-
framkvæmdir lögðu þar nokkrar
jarðir í eyði.
Örlögin höguðu því svo, að þegar
Bergur var átta ára gamall, varð
hann að kveðja hinar fögru æsku-
slóðir sínar, foreldra og systkini,
og hverfa til nýrra heimkynna.
Foreldrar hans voru Guðmundur
Bergsson bóndi á Þrasastöðum,
Jónssonar b.s.st., og konu hans
Guðnýjar Jóhannsdóttur, b. á Sléttu
Magnússonar.
Það óhapp vildi til á Þrastastöð-
um, skömmu eftir að sjötta barn
þeirra hjóna fæddist, að íbúðar-
húsið brann til kaldra kola og fjórar
kýr köfnuðu í fjósi.
Guðmundur Bergsson, sem var
kunnur hagleiksmaður og smiður
góður, byggði bæ sinn að nýju með
aðstoð vina sinna, sem voru boðnir
og búnir til þess að rétta honum
hjálparhönd. En meðan á þessum
erfiðleikum stóð var Bergur sendur
að Hamri í Fljótum, til Bjöms Sölva-
sonar og konu hans, Guðrúnar
Margrétar Símonardóttur, sem
bjuggu þar myndarbúi og höfðu
eignast fyögur böm en misst þau
öll í bemsku.
Þegar að því kom að foreldrar
Bergs gátu tekið hann aftur til sín,
voru hjónin á Hamri ófús að láta
hann fara og sótti Guðrún það fast
að fá hann til fósturs, en hún taldi
til frændsemi við fyölskylduna á
Þrasastöðum.
Bergur ólst því upp á Hamri hjá
Bimi og frænku, eins og hann kall-
aði þau, en auk hans ólu þau hjón
UPP þrjá aðra drengi. Bjöm og
Guðrún vom bamelsk og gerðu vel
við fósturböm sín.
Bergur mun hafa saknað foreldra
sinna og systkina og fékk að vera
með þeim um hver jól fyrstu árin
sín á Hamri.
Hann hélt síðar nánu sambandi
við öll systkini sín og eftir að þau
höfðu stofnað sín eigin heimili bjó
hann hjá bræðmm sínum meira og
minna og bræðrabömum, en Bergur
ar var einkum að veita stjómmála-
mönnum, embætismönnum, sér-
fræðingum og fulltrúum flutninga-
og verslunarfyrirtækja, tækifæri til
að skiptast á skoðunum um skipu-
lag samgangna_ milli Færeyja,
Grænlands og íslands, sem og
tengsl þeirra við önnur Norðurlönd.
I upphafi var gefið yfirlit yfir
samgöngur í löndunum 3 en síðan
tóku við erindi og umræður um ein-
staka samgönguþætti; flug, sigling-
ar og ferðamál.
Meðal þeirra er fluttu erindi um
ferðamál, var Birgir Þorgilsson,
framkvæmdastjóri Ferðamálaráðs.
Hann rasddi um möguleika á sam-
starfí við hin Norðurlöndin en hann
taldi að í stað staðbundinna ferðar-
áða í Færeyjum, Grænlandi og ís-
kvæntist aldrei.
Bergur Guðmundsson lauk kenn-
araprófí árið 1926. Han var kenn-
ari við bamaskóla Siglufyarðar um
árabil og kenndi þar m.a. leikfimi,
en hann hafði sótt íþróttanámskeið
hjá ÍSÍ. Hann stundaði einnig nám
einn vetur við Búnaðarskólann á
Hólum og var heimiliskennari þar
um tíma.
Bergur var tollvörður á Siglufirði
og síðar á Norðfírði, en þá bjó hann
hjá Jóni bróður sfnum sem er bú-
settur þar.
Sonur Bergs og Ólínar Kristins-
dóttur er Haukur f. 29. júlí 1931.
Ólína veiktist og lést þegar Haukur '
var á unga aldri og ólst hann upp
á Óslandi í Höfnum hjá Ólafí Ketils-
syni og konu hans Steinunni Odds-
dóttur og Evu dóttur þeirra hjóna.
Böm Hauks Bergssonar vélv.
bús. í Reykjavík og Ástu Karls-
dóttur konu hans eru: Sigurður
tölvufr. kvæntur Kristfnu Axels-
dóttur, Ólafur Steinar verkfr.
kvæntur Þóm Hafsteinsdóttur,
Bergur pípulm. ókv. og Eva sem
er yngst og enn f heimahúsum.
Bergur Guðmundsson dvaldi
síðustu árin á ellideild sjúkrahúss
Siglufjarðar ásamt Þorvaldi bróður
sínum og Kristjönu konu hans. Þau
sakna nú Bergs, sem spilaði við þau_
og stytti þeim stundir með glað-
værð sinni og gamansemi.
Útför Bergs föðurbróður okkar
fór fram frá Siglufyarðarkirkju á
björtum og fögram vordegi. Við
þökkum honum góðvild og elsku-
semi í okkar garð í gegnum árin,
og sendum Hauki og fyölskyldu
hans innilegar kveðjur.
Margrét, Ástrún
og Gyða Jóhannsdætur
landi, ættu þau að taka þátt í sam-
starfi hinna landanna í Norðurálfu.
Birgir sagði ferðamál mun styttra
á veg komin í löndunum 3 og vera
nánast í frambemsku í Færeyjum
og Grænlandi. Yfírvöld virtust tæp-
lega enn hafa áttað sig á hversu
stór tekjulind ferðmál væru. Þá
taldi Birgir hæpið að tala um fram-
farir í samgöngum milli landanna**’
þar sem álíka tíðar ferðir hefðu
verið milli landanna um áratuga
skeið.
Ráðstefnunni lauk með því að
ráðherrar samgöngumála í útn-
orðri; þau Lasse Klein frá Færeyj-
um, Johanne Petrussen, Grænlandi
og Matthías Á. Mathiesen, íslandi
ávörpuðu þátttakendur og tókiT’ *
síðan þátt í pallborðsumræðum.
Binna Bemdsen
Mann — Kveðja
Fyrsta ráðstefnan um
samgöngur í útnorðri