Morgunblaðið - 18.12.1988, Qupperneq 37

T
M'qQ'PfT
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. DESEMBER 1988
\Q Idhúshornið
Lundía
Jólagjöfin!
Kr. 6.950,-
Lundia járnhillur í bílskúrinn,
geymsluna og á lagerinn.
Samsetningarmöguleikar -
Lundia hillna eru óendanlegir.
Fáið senda mynda- og verðlista,
Lundiá
Sundaborg 7 - Sími 680922
Skattafrádráttur
- við kaup á hlutabréfum Iðnaðarbankans
Kvöldlokka á jólaföstu
Þegar þú kaupir hlutabréf í Iðnaðarbankanuin mátt þú draga kaupverð þeirra frá
skattskyldum tekjum þínum upp að ákveðnu marki. Ef keypt eru hlutabréf fyrir
kr. 70.000,- má draga sömu upphæð frá tekjum 1988. Því skiptir máli að fjárfesta
í hlutabréfum Iðnaðarbankans fyrir áramót til að geta nýtt sér þessi skattfríð-
indi. Dæmi: Ef keypt eru hlutabréf að nafnvirði kr. 70.000,- lækkar tekjuskattur
þirm um 28% af þeirri upphæð eða um 19.600,- fyrir árið 1988.
Arður
Iðnaðarbankinn hefur alla tíð hugsað vel um hluthafa sína og starfsfólk bankans
er meðvitað um hagsmuni þeirra. Fyrir árið 1987 greiddi Iðnaðarbankinn 9,5%
arð til hluthafa. Þannig fékk einstaklingur sem átti hlutabréf að nafnvirði
100.000,- kr. í Iðnaðarbankanum í lok árs 1987 sendan tékka að upphæð kr.
9.500,- í apríl 1988, sem arð fyrir árið 1987. Auk þess fékk hann hlutabréf í Iðnað-
arbankanum vegna verðlagshækkana á árinu 1987 að nafnvirði kr. 24.500,- en
það er 24,5% hækkun, sem er sama og á vísitölu jöfnunarhlutabréfa.
Fríðmdi
Ýmis fríðindi fylgja því að vera hluthafi í Iðnaðarbankanum. Auk þess að vera
þátttakandi í uppbyggingu nútíma banka fá hluthafar hærri vexti á Alreikningi.
Á Bónusreikningi fá hluthafar strax vexti annars vaxtaþreps án tillits til inn-
stæðu en það innlánsform ber stighækkandi vexti með auknum spamaði.
Hlutabréfin eru seld í Verðbréfamarkaði Iðnaðarbankans, Ármúla 7 og úti-
búum bankans.
©lönaðarbankinn
-mtim twnki
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Blásarakvintett Reykjavíkur og
félagar þeirra, flestir úr Sin-
fóníuhljómsveit íslands, alls tólf
blásarar, stóðu fyrir tónleikum í
Kristskirkju sl. þriðjudag og léku
verk eftir Fiala, Mozart og Beetho-
ven.
Það þarf ekki að tíunda neitt um
það, að hér voru að verki ágætir
hljóðfæraleikarar. Fyrsta verk tón-
leikanna, Divertimento í Es-dúr,
fyrir tvö ensk hom, þrjú hom og
tvö fagott, er eftir Joseph Fiala, sem
var einn af þeim afburða hljóð-
færaleikurum er léku í ýmsum
hljómsveitum Evrópu á tímum,
Mozarts og sömdu einnig alls konar
tónverk. Megnið af tónverkunum
eftir þessa menn hefur legið ónotað
lengi en nú er tekið að grafa upp
úr kistu gleymskunnar eitt og ann-
að eftir þá. Divertimentóið eftir
Fiala er fallegt og einfalt í gerð en
ekki merkilegt og raunar skiljanlegt
að lítið hafí -farið fyrir því hingað
til og raunar aðeins eyrnayndi að
það sé vel leikið, eins og vissulega
var gert að þessu sinni. Þéir sem
léku verkið vom Daði Kolbeinsson,
Peter Tompkins, er léku á enskt
hom (englahom sem þýðing á cor
anglais, eins og ritað er í efnisskrá,
gæti valdið misskilningi), Joseph-
Ognibene, Þorkell Jóelsson og
Svanhvít Friðriksdóttir á hom og
Hafsteinn Guðmundsson og Rúnar
Vilbergsson á fagott.
Tvö Adagio fyrir tvær klarinettur
og þijú bassethom eftir meistara
Mozart vom næst á efnisskránni.
Þar áttu hlut að fimm bestu klari-
nettuleikarar okkar undir leiðsögn
Einars Jóhannessonar en með hon-
um lék Sigurður I. Snorrason á
klarinettu. Á bassetthomin þijú
léku þeir Óskar Ingólfsson, Jón
Aðalsteinn Þorgeirsson og Kjartan
Óskarsson. „Adagíóin" em feikna
falleg og vom í heild ágætlega leik-
in. Það má vera nokkuð erfítt fyrir
hjóðfæraleikara að gera sér vel
grein fyrir styrkleikahlutföllum í
mikilli óman Kristskirkju en það
vantaði á, að nóg væri gert úr styrk-
mun í þessari annars vel fluttu tón-
list.
Sextett í Es-dúr fyrir tvær klarin-
ettur, tvö hom og tvö fagott, eftir
Beethoven er talinn saminn 1796
og fyrsti og annar þáttur jafnvel
fyrr en verkið var fyrst gefíð út í
Leipzig árið 1810. Þrátt fyrir að
fyrri hluti verksins sé hugsanlega
æskuverk er það ótrúlega heilsteypt
og var í heild vel leikið, þó nokkuð
truflaði mikil óman kirkjunnar.
Þdssu var öðravísi varið með Seren-
öðuna nr. 2 í Es-dúr eftir Mozart,
þar vann kirkjan með verkinu enda
er ritháttur Mozarts mun léttari,
án þess þó að vera ofinn af minna
listfengi en sextett Beethovens.
Seranaðan er samin fyrir tvö óbó,
tvær klarinettur, tvö horn og tvö
fagott og var feiknalega fallega
flutt. Nokkuð er langt síðan undir-
ritaður hefur hlýtt á Blásarakvint- sé einfaldlega til komin af því, að
ett Reykjavíkur, nema sú tilfínning góð vísa verði aldrei of oft kveðin.