Morgunblaðið - 01.03.1989, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ,MIfiyi^yfiAGpR V|M/yR£, ^89
Hulda Jónsdóttir
Laxdal—Kveðjuorð
Útför Huldu Laxdal, fyrrum hús-
freyju að Meðalheimi á Svalbarðs-
strönd, var gerð frá Akureyrar-
kirkju 1. febrúar sl. Hún lést í hér-
aðssjúkrahúsinu á Akureyri 26. f.m.
Hulda fæddist 26. aprfl 1905 í
Hrísey. Hún var önnur í röðinni af
10 bömum Jóns Bergssonar frá
Hæringsstöðum í Svarfaðardal og
Þorgerðar Jörundsdóttur frá
Hrísey, sem lengst af bjuggu í
Ólafsfírði.
Systkini Huldu vom Auður f.
24.1. 1904, Pálína f. 4.4. 1907,
Jörundur f. 30.3. 1908, Torfí f.
15.2. 1911 ogCecilíaf. 26.7. 1914,
sem öll em látin. Ennfremur Guð-
mundur f. 14.1. 1912 búsettur í
Ólafsfirði og Þorsteinn f. 9.1.1918,
Sveinn Cecil f. 22.8. 1919 og Mar-
grét Guðrún f. 24.2. 1922 öll bú-
sett í Reykjavík.
Pjögurra ára gömul fór Hulda í
fóstur til föðurbróður síns Bergs
Bergssonar og konu hans Oddnýjar
Bjamadóttur að Skeggjabrekku f
Ólafsfírði. Mun þar mestu hafa um
ráðið að þau hjón vom bamlaus.
Hulda ólst upp hjá fósturforeldram
sfnum við ást og umhyggju og mun
snemma hafa reynst heimili þeirra
góður liðsauki því að bráðger var
hún til munns og handa.
En mikið sagðist Hulda hafa
saknað systkina sinna og pabba og
mömmu og að það hefðu verið sfnar
sælustu stundir í æsku þegar hún
fékk að heimsækja þau. Samband
Huldu við systkini sín og foreidra
var alla tfð náið og kærleikar mikl-
ir á báða bóga.
Fimmtán ára fluttist Hulda með
fósturforeldmm sfnum að Garðsvík
á Svalbarðsströnd. Þar kynntist hún
eftirlifandi manni sínum, Jóni Lax-
dal frá Tungu en þau giftust 19.
maí 1924. Fyrstu árin bjuggu þau
hjón á föðurleifð Jóns að Tungu en
hófust jafnframt handa um að
byggja upp og rækta jörðina Meðal-
heim þangað sem þau fluttu 1930.
t
Útför eiginkonu minnar, dóttur okkar og tengdadóttur,
HJÖRNÝJAR FRIÐRIKSDÓTTUR,
Barðaströnd 33,
Seltjarnamesl,
fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 2. mars kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á Krabba
meinsfólagið.
Jón Hilmar BJörnsson,
FriArlk Ottóson, Elfnborg Slgurftardóttir.
Inglbjörg Stephensen.
t
Eiginmaður minn og faftir okkar,
ÞORSTEINN STEFÁNSSON
fyrrverandl bæjarrltari,
Munkaþverárstraati 30,
Akureyrl,
lést f Kristnesspítala þann 11. febrúar sl.
Útförin hefur farift fram.
Innilegar þakkir faarum við öllu starfsfólki Kristnesspftala fyrir
mjög góða umönnun.
Stelngerður Eiðsdóttlr,
Svava Þorstelnadðttlr, Eiöur Þorstelnason,
GuAmundur Þorstelnsson, Lára Þorstelnsdóttlr.
t
Faðir okkar,
HUGI P. HRAUNFJÖRÐ
pfpulagnlngamelstarl,
Fannborg 1,
Kópavogl,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 3. mars nk.
klukkan 13.30.
Börn hlns látna.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar,
KRISTJÖNU E. SCHMIDT.
Robert Schmldt,
Reynir Schmldt, Bryndfs Gfsladóttir,
Agust Schmldt, Blma SkarphóAlnsdóttlr,
Grótar Schmldt, Vala Hallbjörnsdóttlr,
Kjartan Schmldt, Ragnhelftur Frlöstelnsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og jarðarför móður minnar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
MARfU JÓHANNSDÓTTUR
fyrrverandl verkstjóra.
Sórstakar þakkir til starfsfólks á deild 4a Hrafnistu, fyrir einstaka
umönnun.
Krlstján Þórarlnsson, PálhelAur Einarsdóttlr,
Hafdfs Ósk Kristjánsdóttir, Eggert FriArlksson,
Einar Krlstjánsson, Slgrún Stelnþórsdóttir,
Anna Marfa Krlstjánsdóttlr og barnabörn.
Að Meðalheimi fluttust með þeim
hjónum auk dætranna Guðnýjar og
Oddnýjar, sem fæddust í Tungu,
móðir Jóns, Guðný og fósturforeldr-
ar Huldu en þtjú hin síðastnefndu
áttu heimili sitt þar á meðan þau
lifðu.
Jón og Hulda bjuggu myndarbúi
i Meðalheimi í 26 ár, aðalbúgreinar
þeirra vom mjólkurframleiðsla og
kartöflurækt. Tvær mannvænlegar
dætur bættust við, Þorgerður og
Hulda Hlaðgerður. Eina dóttur
misstu þau hjón í frambemsku. í
Meðalheim var gott að koma, þar
virtist alltaf bjart og hlýtt. Hús-
bændumir vom að vísu sfstarfandi.
Auk bústarfanna hafði húsbóndinn
trúnaðarstörf á hendi fyrir sveit
sína og húsfreyjunni virtist aldrei
falla verk úr hendi. Eflaust hefur
henni stundum fundist of fáar
stundir gefast til áhuga- og tóm-
stundastarfa, sem í hennar tilfelli
vom hannyrðir og þá oftar en hitt
af listrænum toga spunnar. Af
ýmsu sem piýddi heimilið varð sú
ályktun dregin að dijúgar hafí
henni rejmst nætumar. En þrátt
fyrir annir var nóg Ms- og hjarta-
lými hjá Huldu og Jóni og heimili
þeirra var alla tíð rómað fyrir gest-
risni.
Árið 1956 ákváðu þau hjónin að
bregða búi og selja jörðina. Dætum-
ar vom þá flognar úr hreiðrinu
nema sú yngsta og höfðu haslað
sér völl annars staðar. Guðný var
gift Þórólfí Jónssyni bókhaldara frá
Húsavík, Oddný Halldóri Ólafssyni
úrsmið á Akureyri og Þorgerður
Lúther Gunnlaugssyni bónda í
Veisuseli í Fnjóskadal. Ákvörðunin
um að selja jörðina mun ekki hafa
verið með öllu sársaukalaus en háv-
aðalaust gekk salan fyrir sig og í
framhaldi af því keyptu þau hjónin
íbúð að Brekkugötu 33 á Akureyri.
I fbúðinni í Brekkugötu bjuggu
Hulda og Jón sér fagurt heimili
með yngstu dótturinni sem þá var
aðeins 10 ára gömul. Afí minn Jón,
faðir Huldu, bjó þar hjá þeim sín
síðustu æviár. Verkahringur Huldu
var nú ekki eins stór og hann hafði
verið í Meðalheimi en hún hélt
áfram að vera sístarfandi, tók m.a.
að sér sauma og starfaði fyrir
Sjálfsbjörgu félag lamaðra og fatl-
aðra.
í Brekkugötunni var oft gest-
kvæmt og glatt á hjalla. Ég kom
þar oft og þar kynntist ég Huidu
best. Hún var mannkostakona enda
hafði hún hlotið góða eiginleika í
vöggugjöf. Hún var frfð sýnum,
greind, listfeng, háttvís og hæ-
versk. En umfram allt var hún ein-
staklega viðmóts- og ávarpshlý og
næm á tilfínningar annarra. í við-
ræðum var hún skemmtileg og
fræðandi en jafnframt góður hlust-
andi. Að hugsuðu máli lagði hún
jafnan gott til mála, var gagnorð,
aldrei margmál og vel vom leyndar-
mál hjá henni geymd. Skopskjm
hennar var næmt, en vandlega
gætti hún þess að beita því ekki
niðrandi um náungann. Vinur var
Hulda f raun og samferðamönnum
sínum gerði hún margan greiðann,
sem fjarri var skaplyndi hennar að
flfka.
Á árinu 1980 ákváðu Hulda og
Jón að draga saman seglin og
keyptu sér íbúð á elliheimilinu Hlíð
á Ákureyri. Þar bjuggu þau saman
í sjö ár við gagnkvæma umhyggju
hvort annars og áframhaldandi
heimsóknir ættingja og vina uns
kraftar Huldu vom þrotnir og hún
flutti sig yfír á sjúkradeild heimilis-
ins. Starfsdagur hennar var orðinn
langur.
Bamaböm Huldu og Jóns em
14 og bamabamabömin em orðin
15._
Á sjúkradeildinni sat Jón Laxdal
við hlið sinnar ástkæm eiginkonu
öllum stundum þar til jrfír lauk.
Nú býr hann einn í íbúð þeirra
í Hlíð og hefur margs að sakna en
ljúfar minningar um góða konu
munu létta honum missinn.
Um leið og ég kveð mína elsku-
legu móðursystur og skila kveðju
frá bræðram mfnum en öll þökkum
við henni fyrir samfylgdina, votta
ég Jóni Laxdal og dætmm þeirra
Huldu, bamabömum og bama-
bamabömum mína innilegustu
samúð.
Hólmfríður Snæbjörnsdóttir
Kjartan Jóhanns-
son - Minning
Fæddur 22. desember 1951
Dáinn 7. febrúar 1989
Frændi minn Kjartan Jóhannsson
lést í Danmörku 7. febrúar sl. Hann
var sonur hjónanna Margrétar
Kjartansdóttur og Jóhanns Gunn-
arssonar, en faðir hans dó er Kjart-
an var bam að aldri. Eftir það var
hann um tíma með móður sinni á
heimili foreldra hennar, Kjartans
Einarssonar og Sæunnar Gísladótt-
ur, sem reyndust Kjartani alla tíð
sérlega vel. Á þessum tíma kynnt-
ist ég Kjartani þar sem ég var bam-
fóstra hans og síðar bræðra hans.
Móðir hans giftist síðar Ásmundi
Einarssyni og gekk hann Kjartani
í föðurstað. Þau eignuðust 4 syni,
Einar, Magnús, Olaf og Svavar
Helga. Ég dvaldist í mörg sumur
með þeim bræðmm bæði heima og
í sumarbústaðnum við Hafravatn
og em þaðan margar skemmtilegar
minningar sem koma upp í hugann
á þessum tímamótum, þegar einn
af strákunum mínum er horfínn á
braut. Bátsferðin á vatninu, morg-
unferðir í gömlu laugamar og ferð-
in með nesti niður á tjöm. Ásmund-
ur dó af slysfömm 1964 og stóð
Magga þá ein uppi með 6 sjmi og
kom hún þeim af dugnaði öllum vel
til manns. Kjartan var ekki hár í
loftinu þegar hann sagðist ætlá að
vera bóndi þegar hann jrrði stór og
við það stóð hann. Hann hafði alla
tfð mikið yndi af hestum og tamdi
marga góða gæðinga og átti
íslenskan hest í Danmörku og
skömmu áður en hann lést lét hann
hestinn því honum var ekki sama
hvar hann lenti. Hann var í tvö ár
á Hvanneyri, en vann öll sumur við
sveitastörf á nokkmm bæjum. Síðar
fór hann á búnaðarskóla til Dan-
merkur og þar kynntist hann ungri
og myndarlegri konu, Vivi Anesen,
sem síðar varð eiginkona hans og
stóð eins og klettur við hlið hans í
veikindum hans.
Eftir nokkurra ára starf í
Reykjavík keyptu þau jörðina Hóla
í Helgafellssveit á Snæfellsnesi.
Ekki gat hann framfleytt flölskyld-
unni á búskapnum einum saman
fyrstu árin og varð hann þá að vinna
með bæði til sjós og lands og hvfldi
þá búskapurinn á Vivi konu hans,
og gekk hún að dugnaði í öll störf.
Þau eignuðust 3 mannvænleg böm,
Margréti, Jóhann og Jöm Bjarka.
Eftir nokkur ár hættu þau búskap
og fluttu til Stykkishólms en þaðan
stundaði Kjartan sjó. 1987 fluttu
þau til Danmerkur en fljótlega kom
í ljós að Kjartan var haldinn ban-
vænum sjúkdómi og lést hann þar
á sjúkrahúsi 7. febrúar sl. í nokkur
ár frá því að ég hætti að gæta
þeirra bræðra missti ég samband
við Kjartan en frétti bara af honum.
En sumarið 1984 tók hann son
minn til sumardvalar og þar kynnt-
ist ég frænda mínum hressum og
kátum við að snúast í kringum
skepnumar. Mikið em það
skemmtilegar minningar. Ég sendi
eiginkonu hans Vivi, bömum þeirra
og öðmm aðstandendum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Gréta
Kveðjuorð:
Guðrún Jónsdóttir
Fædd 27. ágúst 1911
Dáin 4. febrúar 1989
Kallið er komið, komin er stundin,
vinaskilnaðar viðkvaem stund.
Vinimir kveðja vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
maigs er að sakna
Guð þerri tregatárin strið.
(Vald.Briem).
Nú er hún elsku amma okkar,
Guðrún Jónsdóttir, dáin. Það er
erfitt að trúa því, en svona er það
nú samt. Hún er farin til ástvinanna
sinna hinu megin.
Það var alltaf gott að koma til
hennar ömmu, alltaf svo góð, alltaf
átti hún blítt bros, og hlýja hönd.
Við systkinin eigum margar falleg-
ar bemskuminningar um ömmu
okkar. Mikil var tilhlökkunin alltaf
fyrir jólin þá fengum við að gista
og amma hélt litlu jólin eins og við
kölluðum það. Seinna eignuðumst
við litla systur sem veitti ömmu
mikla gleði, hún kallaði hana alltaf
litla ljósið sitt.
Við og litla ljósið hennar ömmu
biðjum góðan Guð að gejrma ömmu
og þökkum henni fyrir allt gott sem
hún gerði .fyrir okkur.
Gunnar, Ragnar,
Unnur og Hanna Jóna.