Morgunblaðið - 26.05.1989, Blaðsíða 32

MORGUNBLAÐIÐ FOSTUDAGUR 26. MAI 1989
Kristín Sigurðar-
dóttir - Minning
Fædd 30. desember 1928
Dáín 19. maí 1989
Að morgni 19. þessa mánaðar
andaðist á sjúkrahúsi í London
Kristín Sigurðardóttir, Rauðalæk
9, Reyiq'avík. Eftir erfiða aðgerð
og þriggja vikna baráttu, hafði sá
betur sem okkur sækir öll heim um
síðir. Fyrir fáum vikum hefðu vinir
hennar tæplega trúað því að svo
myndi fara, því ævinlega virtist
skína af henni hreysti og heil-
brigði. En lífslánið er valt og stund-
um skemmra en varir milli gleði
og sorgar.
Með Kristínu Sigurðardóttur er
gengin glæsileg kona. Hún var
prúðmannleg í framgöngu en bar
með sér sterk persónuleg einkenni
og gerðarþokka. Kynni okkar hóf-
ust með samstarfi okkar Friðjóns
Þórðarsonar, eiginmanns hennar,
en það góða samstarf hefur nú stað-
ið yfir tvo áratugi. Á þessum tíma
höfum við hjónin notið margra
gleðistunda með hjónunum á
Rauðalæk 9, bæði á heimili þeirra
og annars staðar. Gestrisni og vin-
arhugur hefur mér jafnan fundist
einkenna heimili þeirra Kristínar
og Friðjóns og hafa þau bæði átt
sinn ríka þátt í því að laða það
andrúmsloft fram. Kristín var
greind kona og skemmtileg og
kunni vel að gleðjast með vinum
sínum. Hún var eindregin í skoðun-
um o g átti auðvelt með að rökstyðja
þær, enda skorti hana hvorki raun-
sæi né þekkingu á mannlífinu. Ég
hygg að heiðarleika og falsleysi
hafí hún metið umfram annað í
fari samferðamanna sinna. Þeim
eiginieikum var hún og sjálf búin.
Kristín fæddist í Selssundi á
Rangárvöllum og stóðu að henni
rangæskar ættir. Æskuhérað henn-
ar hefur á öllum tímum alið kjarn-
mikið fólk. Hún giftist Friðjóni
Þórðarsyni, síðar alþingismanni og
ráðherra, þann 28. okt. 1950. Þá
voru gæfuspor stigin. Hjónin hæfðu
hvort öðru og Kristín stóð ævinlega
fast með manni sínum, sem gegnt
hefur vandasömum og erilsömum
störfum. Þau eignuðust fimm böm,
sem öll eru atgerfisfólk svo sem þau
eiga kyn til. Víst er að Kristín lét
sér annt um heimili sitt, börn sín
og bamaböm. Nú hafa þau mikið
misst, en þó mest Friðjón, maður
hennar.
Við hið skjmdilega fráfall Kristín-
ar Sigurðardóttur eigum við hjónin
margt að þakka. Við emm þakklát
fyrir að hafa kynnst henni, við
þökkum vináttu hennar og sam-
skipti öll, sem við áttum við marg-
vísleg tækifæri. Við biðjum henni
fararheilla til nýrra heimkynna.
Friðjóni vini mínum, bömum
þeirra hjóna, tengdabörnum, bama-
bömum og öðm venslafólki sendum
við Helga okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Pálmi Jónsson
Síst datt mér það í hug er við
frú Kristín hittumst seinast að
svona stutt væri í skilnað hér á
þessu tilvistarsviði og í rödd henn-
ar, glaðbeittri og elskulegri, í sein-
asta mánuði var svo mikill vor-
hljómur að ég hlakkaði til að hitta
þau hjónin því það hafði aldrei
bragðist að þau kæmu í Hólminn
og heilsuðu okkur þegar Alþingi
lauk, en nú sem sagt verð ég að
lúta staðreyndum. Enginn veit hvað
átt hefir fyrr en misst hefir segir
gamalt máltæki og fínnst mér það
sannast vel hér. Kynni mín af þess-
ari hjartahlýju og tryggu konu em
orðin harla löng og hafa vaxið með
hveiju árinu sem liðið hefir. Ég
man hana vel og heimsókn til þeirra
hjóna er hún var sýslumannsfrú í
Búðardal og veitti mörgum af sínu
bjarta vinarþeli, og þá jukust kynn-
in þegar þau hjón fluttu í Hólminn
þar sem Friðjón tók við embætti
sýslumanns. Þá kynntist ég þeim
hjónum nánar og bömum þeirra
sem vom með mér í félagsskap hér
til mannbóta og betra lífs og veit
ég að þess nutum við öll. Ég kynnt-
ist henni sem húsmóður og fann
hversu mikla rækt hún lagði við
uppeldi bama sinna. Það var henni
svo létt, það var eins og hún þyrfti
ekki fyrir því að hafa og nú er
ávöxtur þeirrar iðju alltaf að ljóma
skærar í velgengni bamanna þeirra
og hún fékk að sjá þau verða að
dugandi þegnum þjóðfélagsins og
það er mikil hamingja. Og svo var
það ekki síður eftirtektarvert hvern-
ig hún stóð við hlið manns síns
elskuleg og tíguleg hvar sem þau
komu og í hveiju sem þau stóðu.
Þar sá ég hvar traust og trúnaður
geta best verið. Þau vom samhent.
Því sem Kristín tók þátt í og lét
sig máli skipta, var ekki gengið að
með hangandi hendi. Því veitti ég
athygli. Og það var ánægjulegt að
koma á heimili þeirra hjóna og
skiptast á skoðunum og horfa til
björtu hliðanna, þvi oft var starf
Friðjóns erfitt eins og gengur og
gerist og það gladdi mig mest að
sjá hann sterkastan þegar erfiðið
var sem mest og ætli konan hans
hafi ekki átt einhvern þátt í því.
Friðjón þurfti mikið að ferðast í
starfi sínu og þá hvað helst fylgdi
hún honum fastast, hlúði að og
gekk þannig frá heimili og börnum
að allt var í röð þegar komið var
til baka. Hamingja mannsins felst
í vinavali, og heppnin að velja. Þetta
viðhorf var þeirra beggja happ.
Þannig kom það mér fyrir sjónir.
Margt væri hægt að segja af langri
samfylgd, en það er ekki tilgangur
þessara fáu orða, heldur að þakka
góða samfýlgd og senda Friðjóni
vini mínum , samúðarkveðju og
skylduliði hans því öllum þessum
góða hóp á ég og mín fjölskylda
mikið að þakka. Ég vil því enda
þessi orð með því að biðja þeim
blessunar Drottins sem sér og skil-
ur allt og við trúum því að allt sé
gott sem frá honum kemur bæði í
meðlæti og andstreymi. Við það
huggum við okkur. Guð blessi ykk-
ur góðu vinir og gefi ykkur styrk
í straumi lífsins. Hjartans kveðjur
frá mér og mínum.
Árni Helgason
Það vom svipleg tíðindi að frétta
lát Kristínar Sigurðardóttur. Hún,
sem alltaf virtist svo sterk, var nú
horfin. Missirinn er mikill fyrir alla
er hana þekktu.
Það vora ætíð gleðistundir að
koma á heimili hennar og Friðjóns
og ætíð ánægjuefni að fá þau góðu
hjón í heimsókn hingað í Kalmans-
tungu. Við Bryndís þökkum liðnar
stundir og vottum Friðjóni og fjöl-
skyldu þeirra allri innilega samúð.
Megi góður Guð styrkja þau S þeirra
miklu sorg.
Kalman Stefánsson
Ávallt þegar dauðinn kveður dyra^
stöndum við ráðvillt, ótal spuming-
ar vakna en þegar mikið er spurt
verður oft fátt um svör. Við skiljum
ekki tilganginn, er ekki ætlað það
heldur en sitjum eftir hljóð með
söknuðinn í sál okkar.
í dag er kvödd hinstu kveðju
Kristín Sigurðardóttir og langar
mig að minnast hennar þó ég viti
að við munum hittast heilar síðar.
Kynni okkar hófust árið 1955
þegar hún og Friðjón fluttust til
Búðardals. Og alltaf er það svo að
leiðarlokum að upp koma minningar
þegar litið er yfir farinn veg og ég
er þakklát forsjóninni fyrir allar
samvemstundir okkar sem ég nú
ylja mér við, þar bar aldrei skugga
á. Og minnist ég nú sérstaklega
okkar síðustu gleðistunda er við
áttum í sextugsafmæli hennar 30.
desember sl.. þar sem hún var í
faðmi fjölskyldu sinnar, heima á
Rauðalæk.
Kristín var sterkur persónuleiki
og traustur vinur sem gott var að
leita til í erfiðleikum og af þeim
stundum varð allt miklu bjartara
en áður. Heimili þeirra hjóna stóð
öllum opið, þar var alltaf hægt að
líta inn hvenær sem var og þar var
öllum tekið opnum örmum. Hún
stóð vörð um heimilið og fjölskyld-
una. Þær vom ófáar ferðirnar sem
hún fór með manni sínum hér um
kjördæmið, hvort sem var að sumri
eða vetri. í ferðum sínum um Dali
nutu þau þess að dveljast í sumar-
bústaðnum að Hafursstöðum í fæð-
ingarsveit Friðjóns í kyrrð og ró frá
amstri hversdagsleikans.
Um leið og ég kveð Kristínu
hinstu kveðju bið ég algóðan Guð
að gefa Friðjóni og fjölskyldu hans
styrk í þeirra miklu sorg og lýk
kveðju minni með þessu sálmabroti:
„Höndin sem þig hingað leiddi
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar - Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.“
(S.K. Pétursson)
Kristjana Ágústsdóttir
Horfin er jarðneskum sýnilegum
augum mæt kona, er allir virtu, sem
nokkur minnstu kynni höfðu af
henni. Ér ekki þá mikill stuðning-
ur, lífsskoðun spíritista, þegar fóík
á bezta aldri flytur á æðra lífssvið,
að enginn fer fyrr en almættið
ákveður. En almættið ákveður ekki
kvalafullan aðdraganda vistaskipt-
anna. Það hlýtur að vera mikilvæg-
ur stuðningur öllum þeim er sakna
horfins ástvinar, sú staðreynd að
það er möguleiki að koma skeytum
til framliðinna og að þeir geta kom-
ið skeytum til jarðneskra vina. Er
það ekki stórkostleg staðreynd og
em sannanir fyrir að framliðnir
menn hittast eftir dauðann og
þekkja hver annan. Oft hef ég, sem
þessar línur skrifa, séð nýlátið fólk
vera með ástvinum sínum og reyna
að hafa áhrif á, hvemig þeir em
syrgðir. Þeim er mikil kvöl að von-
lausri sorg. Ánægðastir era fram-
liðnir, að andláti þeirra sé tekið eins
og sjálfsögðu lögmáli. Þegar eftir-
lifandi ástvinum auðnast með Guðs
hjálp og lífsskoðun spíritista að taka
missinum með stillingu, sýnist svip-
ur hinna framliðnu glaðlegur, en
dapur, þegar ástvinir syrgja eins
og engin von sé framar um sam-
vem. Fátt er mikilvægara við vista-
skiptin og fýrstu vikumar á eftir
en brennsla reykelsis, einkum teg-
undar er heitir „Amper“, og að disk-
urinn eða kaffibollinn sé hafður á
borðinu án matar á hátíðs- og tylli-
dögum fjölskyldunnar. Vegna þess
að fæstir dagar líða svo, að ég sjái
ekki eitthvað meira eða minna, tel
ég það heilaga skyldu mína, að
segja frá ofangreindu hér.
Frú Kristín Sigurðardóttir frá
Hjallanesi á Landi, fyrmrn ráð-
herrafrú, var af merkum sunnlenzk-
um ættum, úr Rangárþingi komin,
sem ég læt öðmm eftir að segja
frá. Starfssvið hennar sem húsmóð-
ur og eiginkonu var víðtækt og
ánægjulegt, enda átti hún hinn
ágætasta lífsförunaut, Friðjón
Þórðarson frá Breiðabólsstað á
Fellsströnd, alþingismann Vestur-
lands, fyrram ráðherra, og sýslu-
mann Dalasýslu og Snæfellsnes-
og Hnappadalssýslu.
Frú Kristín var Friðjóni hin mikil-
vægasta samverkamanneskja. Frú
Kristín skilur Friðjóni eftir inntak
lífsreynslunnar — Guð er kærleikur
— og börnum þeirra hjóna skilur
hún eftir einlægar bjartar og góðar
minningar um heilagar stundir.
Ég sendi vini mínum Friðjóni
Þórðarsyni, börnum hans og
tengdabömum, bamabömum og
öðmm ættingjum mína dýpstu sam-
úð og bið honum Guðs blessunar.
Helgi Vigfusson
Að morgni 19. maí sl. bámst
okkur þau sorglegu tíðindi, að kær
vinkona okkar, Kristín Sigurðar-
dóttir, væri látin. Þó svo að við viss-
um að hún væri búin að vera mikið
veik á sjúkrahúsi erlendis, áttum
við ekki von á því að svona færi,
og að hún yrði kölluð svo fljótt frá
okkur. En við þessu fáum við menn-
imir ekkert gert, þarna ráða æðri
máttarvöld. Mér er ljúft að minnast
hennar með nokkrum fátæklegum
orðum, en þar sem ég veit að mik-
ið lof og hrósyrði um hana, var
ekki að hennar skapi, vil ég aðeins
í fáum orðum þakka henni nú á
kveðjustund fyrir allt það sem hún
var mér og minni fjölskyldu. Þau
em orðin mörg árin, sem við hjónin
+
Móðurbróðir minn,
GÍSLIJÓN HJALTASON,
lóst í Sjúkrahúsi Bolungarvíkur 24. maí sl.
Jarðarförin auglýst síðar. *
Fyrir hönd ættingja,
Guðflnnur Einarsson.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
ÁGÚSTA ARNBJÖRNSDÓTTIR,
lóst á Hrafnistu miðvikudaginn 24. maí sl.
Sigurjón Kristlnsson, Jónfna Ingótfsdóttir,
Magnús Kristinsson, Gróta Bachmann,
Arnbjörn Kristlnsson, Ragnhlldur Björnsson.
+
Bróðir okkar, mágur og föðurbróðir,
BJÖRN PÁLSSON,
Bræðraborgarstfg 49,
Reykjavfk,
lést í Landspítalanum 15. maí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Jón A. Pólsson, Sigrfður Ólafsdóttir
og synir.
emm búin að eiga samleið með
Kristínu og hennar ástkæra eigin-
manni, Friðjóni Þórðarsyni alþingis-
manni, og höfum við verið svo lán-
söm, að eiga þau að sönnum vinum
um áratuga skeið. Fyrir þetta viljum
við þakka. Kristín var glæsileg kona
og vöktu þau hjón athygli hvar sem
þau fóm. Hún var trygg og mikill
vinur vina sinna, og það fékk mað-
ur oft að reyna. Ég minnist margra
ánægjulegra samvemstunda með
þeim hjónum hér á okkar heimili
og þeirra eigin heimili, þar sem
ávallt ríkti mikil gestrisni og hlýja.
Kristín og Friðjón eignuðust fimm
börn, sem öll em uppkomin og
mætir þjóðfélagsþegnar, sem bera
foreldmm sínum fagurt vitni.
Kæri Friðjón. Nú ríkir mikil sorg
og söknuður á þínu heimili. Fjöl-
skyldan saknar sárt ástkærrar eig-
inkonu, móður og ömmu. Við biðj-
um góðan Guð að styrkja ykkur og
styðja á erfiðum stundum. En minn-
ingin um hjartkæran ástvin mun
græða sárin. Ég og fjölskylda mín
kveðjum Kristínu með söknuði og
biðjum henni og öllum aðstandend-
um hennar blessunar Guðs.
Hinrik Finnsson
Það varðar miklu um heill og hag
hvers byggðarlags hveijir veljast til
forystu um málefni þess og hags-
muni. Grandarfjörður á Snæfells-
nesi er þorp sem byggst hefur upp
til nútíma velmegunar og þjónustu
á tæplega hálfri öld. Dugnaður
fólksins sem þar býr og metnaður
þess um framgang byggðarinnar
er aflgjafinn en lán þess í barátt-
unni er einnig það að eiga sér
trausta liðsmenn á þeim vettvangi
þar sem málum er ráðið um lands-
byggð alla.
Friðjón Þórðarson hefur setið á
alþingi fyrir sjálfstæðismenn á
Vesturlandi um árabil og unnið
störf sín þar af skilningi og þekk-
ingu. Öllum sem til þekkja er ljóst
hve eiginkona hans, Kristín Sigurð-
ardóttir, stóð dyggilega við hlið
manns síns í vandasömum og krefj-
andi störfum sem allajafna ná Iangt
út fyrir þingsali. Gmndfirðingar,
sem og aðrir íbúar Vesturlands
hafa átt í þeim hjónum Friðjóni og
Kristínu, glæsilega fulltrúa, sem
gagnlegt hefur verið að leita til um
margháttuð framfaramál ungrar
byggðar. Það vár gott að vitja
þeirra á heimili þeirra þar sem hús-
fryja bar gestum góðan beina með
hlýju og stilltu fasi og víst var það
ætíð fagnaðarefni er þau hjónin
sóttu heim fjörðinn fagra.
En nú er skarð fýrir skildi.
Kristín lést á sjúkrahúsi í London
þann 19. maí sl. Við leiðarlok em
hér þökkuð góð kynni af traustri
og mikilhæfri konu um leið og ást-
vinum hennar öllum em sendar
hugheilar samúðarkveðjur.
F.h. sjálfstæðismanna
í Grundarfirði,
Sigríður A. Þórðardóttir
Vorið er eftirsóttast og dýrleg-
asti tími ársins. Þá flýr vetur og
myrkur af hólmi og sólin og grósk-
an setjast í valdastólinn. Þó nú sé
vor og sumarkoma í vændum blása
kaldir vindar í hugum og hjörtum
okkar Dalamanna og hin breið-
firska byggð drúpir höfði er við
fréttum lát Kristínar Sigurðardótt-
ur. Við fylgdumst með hetjulegri
baráttu hennar við hinn óboðna
gest frá fyrsta degi til hinstu stund-
ar.
Kristín var dóttir Sigurðar bónda
frá Hjallanesi í Landssveit, síðar í
Reylcjavík, Lýðssonar og konu hans,
Guðrúnar Bárðardóttur. Hún
kvæntist 28. okt. 1950 eftirlifandi
eiginmanni sínum, Friðjóni Þórðar-
syni frá Breiðabólstað á Fells-
strönd, fv. sýslumanni, alþingis-
manni og ráðherra. Böm þeirra
em: Sigurður Rúnar, mjólkurbús-
stjóri, Þórður, þjóðhagsstjóri, Helgi
Þorgils, myndlistarmaður, Lýður
Ámi, framkvæmdastjóri og Stein-
unn Kristín, flugfreyja. Óll em
bömin kunnir þjóðfélagsþegnar,
búsett í Reykjavík, nema Sigurður
Rúnar, sem búsettur er í Búðardal.
Á sorgarstundu er lítið hægt að
segja og fáeinar línur mega sín
Íítils. Ég kom inn á heimili þeirra