Morgunblaðið - 11.08.1989, Blaðsíða 12

12
esei TgúoÁ .11 HJOAauTgö’? oiaAjanuoflOM
MÖRGUNBLÁÐIÐ’ FÖSTUDAGUR’ 11: ÁGÚST 1989-'
Finnskt sýningarefni í póststjórnardeild.
Enn um NOEDIU1989
________Frímerki_____________
Jón Aðalsteinn Jónsson
í þætti 22. júií var sagt nokkuð
rækilega frá þátttöku Islendinga
í NORDIU 1989 í Noregi og því,
hvernig söfnum þeirra reiddi af í
samkeppni við aðra norræna
frímerkjasafnara. Þess hefði svo
mátt vænta, að við hefðum fengið
að sjá í samkeppnisdeild ýmis
ágæt íslenzk söfn, sem vitað er
um á öðrum Norðurlöndum. Því
var samt ekki að heilsa. Einungis
Svíinn Stig Österberg sýndi hér
safn sitt af Tveggja kónga
frímerkjum frá 1907-1913 í fimm
römmum. Þetta er mjög gott safn
á þröngu sviði, og í því eru auk
frímerkja margir góðir stimplar
og svo mjög góð bréf og bréf-
spjöld. Safn þetta fékk silfurverð-
laun.
í bókmenntadeild tóku tveir
íslendingar þátt. Þór Þorsteins
sýndi bók sína, Pósthús og bréf-
hirðingar á íslandi, og hlaut fyrir
silfrað brons. Sigurður H. Þor-
steinsson átti þarna fimm hluti.
Verðlistinn íslensk frímerki 1989
hlaut silfrað brons og bókin Um
frímerkjasöfnun brons.
íslenzka póststjórnin tók þátt í
þeirri deild, sem sérstaklega er
ætluð póststjórnum. Eitthvað
hafa nú okkar menn orðið seinir
fyrir með efni sitt, því að þess er
ekki getið í sýningarskránni. Voru
þetta frímerki og arkabútar frá
síðustu 15 árum eða svo og engin
leið að sjá, að sérstök stefna væri
í uppsetningu þeirra. Því miður
verður að segjast eins og er, að
íslenzkir safnarar geta varla kinn-
roðalaust horft á slíkt sýningar-
efni æ ofan í æ á erlendum
frímerkjasýningum. Ég hef hing-
að til leitt það hjá mér að ræða
opinberlega um hlut íslenzku póst-
stjórnarinnar í sýningum, þótt
ástæða hafi verið til, enda hef ég
vonað, að munnlegar viðræður við
forráðamenn hennar og ábending-
ar kæmu að einhveiju gagni. Því
miður hefur ekki reynzt svo. Hlut-
ur okkar er svo þeim mun verri
fyrir það, að aðrar póststjórnir
vanda yfirleitt mjög til þess efnis,
sem þær sýna. A NORDIU 1989
sýndi t.d. fínnska póststjórnin
finnsk frímerki, þar sem myndef-
nið var sótt í samgöngumál.
Danska póststjórnin sýndi þarna
hluta af safni sínu af svonefndum
bæjarpóstmerkjum. Norska póst-
stjórnin sýndi teikningar og próf-
prentanir af norskum frímerkjum.
Vissulega verður því ekki neitað,
að við höfum ekki enn eignazt
almennilegt póstminjasafn í
líkingu við það, sem aðrar norr-
ænar póststjórnir eiga. Þess
vegna getur verið erfitt fyrir póst-
stjórn okkar að keppa við „koll-
egana“ á hinum Norðurlöndunum.
En spyrja má í alvöru. Má ekki
taka eitthvað úr Hans Hals safn-
inu til sýningar erlendis? Eins
myndu tillögur að frímerkjum,
sem póststjómin á, vel koma til
greina sem sýningarefni. Og þá
koma frábærar teikningar Þrastar
Magnússonar af íslenzkum fugl-
um og blómum upp í hugann.
Allt þetta efni mundi sóma sér
vel í deild póststjóma. Hér er
þessu varpað fram í allri vinsemd
til athugunar fyrir Póst- og síma-
málastofnunina.
Eitt gerðist á NORDIU 1989,
sem segja má, að hafi orðið sögu-
legur þáttur í íslenzkri frímerkja-
fræði (filateli). Hér eignuðumst
við í fyrsta skipti dómara á
frímerkjasýningu, sem gengið
hafði undir sérstakt próf. Er von-
andi, að ekki lí ði langur tími, þar
til við eignumst fleiri slíka. Ólafur
N. Elíasson var dómaranemi á
NORDIU 1989 og stóðst prófið
með prýði. Við, sem höfum kynnzt
Ólafi, vitum mætavel, að hann býr
yfir staðgóðri þekkingu um
íslenzk frímerki, en þó ekki sízt
í íslenzkri póstsögu. Um leið hefur
hann kynnt sér rækilega allt, sem
lýtur að pósttöxtum, en þar hefur
verið við ýmis vafaatriði að glíma.
Ekki er þetta síður áhugavert við-
fangsefni fyrir þá sök, að söfnun
umslaga með mismunandi póst-
þurðargjöldum hefur aukizt mjög
á síðustu árum. Ég leyfi mér að
óska Ólafi og um leið íslenzkum
söfnurum til hamingju með þenn-
an áfanga í íslenzkri frímerkja-
fræði.
Skipulag NORDIU 1989 var
mjög gott og eins allur aðbúnað-
ur. Þá var búið mjög vel að starfs-
mönnum sýningarinnar og margt
gert þeim til skemmtunar í Fred-
rikstad, sem er gamall bær með
mörgum fallegum húsum allt frá
17. öld.
Ég vil ekki segja svo skilið við
frásögn af NORDIU 1989, að ég
leiðrétti ekki misskilning, sem
kom fram í skrifum „kollega“
míns í Tímanum 28. júní sl. í frá-
sögn hans af NORDIU 1989 seg-
ir, að Jón A. Jónsson hafi fengið
gull í dejld dómara. Raunar segir
ekki fyrir hvað. Hér er hins vegar
um missögn að ræða. Vissulega
sýndi ég í deild dómara hluta af
safni mínu af dönskum frímerkj-
um frá 1870-1905, svonefndum
tvílitum merkjum. En að sjálf-
sögðu eru engin söfn í dómara-
deild dæmd til verðlauna. Þau eru
einungis sett upp til fróðleiks fyr-
ir gesti um það, hverju sjálfir
dómararnir safna og ekki þá síður,
hvernig þeir ganga frá söfnum
sínum. Þeir dómarar, sem senda
efni í þessa deild, fá svo sjálf-
krafa stórt gyllt silfur fyrír fram-
lag sitt. Það er hins vegar ekki
neinn mælikvarði á efnið, heldur
einungis umbun fyrir framlagið.
Þetta vita vissulega allir þeir safn-
arar, sem eitthvað fylgjast með.
Engu að síður þykir mér rétt að
leiðrétta þessa missögn Sigurðar
H. Þorsteinssonar, enda er hún
tvítekin í grein hans.
Systraminning:
Ragnhildur Pálsdótt-
ir — Asa Pálsdóttir
Ragnhildur
Fædd 1. nóvember 1907
Dáin 30. júlí 1989
Ása
Fædd21.júní 1914
Dáin21.júni 1984
Nú þegar föðursystir okkar,
Ragnhildur Pálsdóttir, er látin lang-
ar okkur að minnast hennar og
systur hennar, Ásu, sem lést fyrir
5 árum.
í huga okkar bróðurdætranna
eru þær systur svo nátengdar að
annarrar verður vart minnst án
hinnar.
Ragnhildur og Ása fæddust í
Vestmannaeyjum og. bjuggu á
Sunnuhvoli, dætur hjónanna
Katrínar Gísladóttur og Páls Ólafs-
sonar, verslunarstjóra hjá Gísla J.
Johnsen. Systkinin voru alls fimm,
auk þeirra systra Gísli, sem lést
barnungur, Guðrún sem lést á ungl-
ingsaldri og Gísli, faðir okkar, sem
lést 1979.
Systkinin misstu föður sinn þeg-
ar þær systur voru á unga aldri.
Varð það m.a. til þess að fjölskyld-
an flutti bráðlega til Reykjavíkur:
Ragna og Ása héldu heimili með
móður sinni á Rauðarárstíg 28.
Ragna vann hjá Hitaveitu Reykja-
víkur en Ása sem gjaldkeri á Slysa-
varðstofunni. Við bjuggum í sama
húsi og vorum því í nánu sambýli
við þær mæðgur.
Margs er að minnast frá þessum
tíma. Tónlist var í hávegum höfð á
heimili þeirra, hefð sem þær fluttu
með sér úr föðurgarði. Ragna var
ágætur píanóleikari, lék reyndar á
skemmtunum og í kvikmyndahúsi
í Eyjum á tímum þöglu myndanna.
Eftir á dáðumst við að þolinmæði
hennar og áhuga þegar hún hjálp-
aði okkur við æfingarnar fyrir
píanótímana. Var hún áreiðanlega
ekki öfundsverð af því hlutverki.
Ása fór heldur ekki varhluta af
tónlistaráhuganum. Um fimmtugt
tók hún að sækja píanótíma til að
bæta við það sem hún hafði numið
í Eyjum. Þær systur létu sig yfir-
leitt ekki vanta á tónleika hér í bæ
og reyndu allt hvað þær gátu til
að draga okkur með. Hefðum við
nú ekki viljað hafa farið varhluta
af því uppeldi.
Það var ekki aðeins tónlistin s_em
við nutum góðs af á þeim bæ. Ása
var óþrjótandi uppspretta sagna
sem hún spann áreynslulaust þar
sem hún sat við rúmstokkinn okk-
ar. Betur væri að eitthvað af þeim
dásamlega spuna hefði komist á
blað.
Þær systur voru á árum áður
virkir félagar í Ferðafélaginu og
ferðuðust mikið innanlands og utan.
Við nutum einnig góðs af þessu
áhugamáli þeirra. Þær voru ólatar
við að taka okkur með i styttri ferð-
ir sem voru þá í okkar augum sann-
kallaðar ævintýraferðir.
Ragna og Ása voru með afbrigð-
um gestrisnar og frændræknar.
Margs er að minnast úr fjölskyldu-
veislunum á Rauðarárstíg þar sem
minningar og sögur úr Eyjum vöktu
einatt hlátur og spé. Þá var gjaf-
mildi þeirra einstök; fór ekki hjá
því að jóla- og afmælisgjafirnar frá
frænkunum vektu mikla eftirvænt-
ingu, fyrir utan allar aðrar gjafir
sem þaðan bárust.
Þrátt fyrir að þær systur hafi
verið um margt ólíkar stóðu þær
fast saman um hið glæsilega heim-
ili og hin mörgu áhugamál. Það
varð því mikil breyting á högum
Rögnu og henni mikill missir þegar
Ása.lést. Ragna bar naumast sitt
barr eftir fráfall systur sinnar.
Nú að leiðarlokum, þegar þær
systur eru báðar fallnar frá, minn-
umst við þeirra með söknuði og
þakklæti. Það er ómetanlegt að
hafa fengið að alast upp í návist
við slíkar manneskjur.
• Guðný Rósa og Katrín
_____________Brids________________
Arnór Ragnarsson
Opna stórmótið í
Hallormsstað
Væntanlegir þátttakendur í Opna
stórmótinu, sem spilað verður í
Hallormsstað helgina 25.-26. ágúst
(föstudagoglaugardag), eru minnt-
ir á skráningu. Skráð er hjá For-
skoti í s; 91-623326 eða Ólafi Lár-
ussyni í símum; 91-673006 eða
91-16538 (eftir miðjan ágúst). Fyr-
irkomulag verður barometer m/3
spilum milli para, allir v/alla og
miðast þátttaka við allt að 32 pör.
Þátttökugjald er aðeins kr. 4.000
pr. spilara, sem að mestu ieyti renn-
ur í verðlaun. Að auki verður spilað
um fjölda silfurstiga. Keppnisstjóri
verður Hermann Lárusson. Kepp-
endur af höfuðborgarsvæðinu njóta
afsláttar af flugi með Flugleiðum,
en verða sjálfir að annast gistingu
eystra.
Allar nánari uppl. veitir Jakob
Kristinsson hjá Forskoti eða Ólafur
Lárusson.
Bikarkeppnin
Dregið hefur verið í fjórðu umferð
Bikarkeppninnar og skal leikjum í
þeirri umferð vera lokið fyrir 30.
ágúst.
Samvinnuferðir-Landsýn/Tralla sveitin —
Modern Iceland/Logi Þormóðsson.
Polaris/Stefán Kagnarsson —
Bragi Hauksson
Valtýr Jónasson/Sigurður Vilhjálmsson —
Skrapsveitin.
Flugleiðir — Sigmundur Stefansson.
Bridssambandinu hafa borist úrslit
úr einum leik í 16 liða úrslitum. Það
er leikur Sigfúsar Arnar Árnasonar
og Skrapsveitarinnar, og gat sú við-
ureign ekki verið jafnari. Fyrir
síðustu lotuna átti skrapsveitin 1
impa umfram Sigfús Örn Ámason,
og síðustu lotuna unnu Sigfús og
félagar með eins impa mun, svo leik-
ar enduðu jafnir. Samkvæmt reglu-
gerð, úrskurðast sú sveit sigurveg-
ari, sem yfir var fyrir síðustu lotuna,
og dæmdist því Skrapsveitinni sigur
í leiknum, og urðu Sigfús og félagar
að bíta í það súra epli að tapa á jöfnu.
Siglt til Argentíu:
Nýr viðkomustaður Eim-
skips á Nýfundnalandi
EIMSKIP hefur hafið siglingar til hafharinnar í Argentíu á Nýfundna-
landi að því er fram kemur í nýútkomnu fréttabréfí skipafélagsins.
Siglt er til Argentíu annan hvern þriðjudag á leið frá Bandaríkjunum.
Siglingaleið Eimskips liggur rétt
hjá höfninni í Argentíu og því lítil
töf að koma þar við að því er Jón
Sigurðsson forstöðumaður
Ameríkudeildar segir í fréttabréfí
Eimskips. Skip félagins hafa áður
siglt til Argentíu og þá með her-
vöru frá Norfolk til herstöðvar
Bandaríkjamanna.
Ætlunin er að sigla aðallega með
almenna gámavöru til Argentíu
heldur Jón áfram og álítur hann
samkeppnisstöðu Eimskips þokka-
lega þar sem þeir séu eina skipafé-
lagið er býður gámaflutninga til og
frá Nýfundnalandi án umskipunar
í Halifax eða Montreal.
Höfnin í Argentíu er ein af fáum
höfnum Nyfundanlands sem er laus
við ís árið um kring. Hún var upp-
haflega gerð vegna uppbyggingar
og reksturs herstöðvar Bandaríkja-
manna, en dregið hefur úr þeim
umsvifum.