Morgunblaðið - 29.12.1989, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 1989
---------i--í------------(-í-\-----.---i-
Minning:
Magnús Magnússon
blikksmíðameistari
Fæddur 26. nóvember 1923
Dáinn 23. desember 1989
Magnús var fæddur 26. nóvem-
ber 1923 á Nönnugötu í Reykjavík.
Foreldrar hans voru Jakobína Ein-
arsdóttir frá Borgum á Skógar-
strönd, fædd 16. ágúst 1891, dáin
12. maí 1929, og Magnús Guð-
mundsson frá Hörgsholti í Hruna-
mannahreppi, fæddur 21. janúar
1894, hann fórst í flugslysi 31.
janúar 1951. Hann var fiskimats-
maður, veitingamaður o.fl.
Magnús var hjá foreldrum sínum
þar til hann var á 4. ári, en var
þá komið í fóstur að Brúsastöðum
í Þingvallasveit, vegna alvarlegra
veikinda móður sinnar.
Fósturforeldrar Magnúsar voru
Sigríður Högnadóttir frá Laxárdal
í Gnúpverjahreppi og maður henn-
ar, Jón Guðmundsson frá Hörgs-
holti í Hrunamannahreppi, föður-
bróðir Magnúsar. Hann var bóndi
á Brúsastöðum og gestgjafi í Val-
höll á Þingvöllum.
Magnús ólst upp á Brúsastöðum
við öll algeng sveitastörf. Hann var
í farkennslu í Þingvallasveit og
síðan eitt og hálft ár í Flensborg
og Gagnfræðaskóla Austurbæjar.
Hann fluttist frá Brúsastöðum
veturinn 1940-41 til föður síns og
konu hans, Bjarnheiðar Brynjólfs-
dóttur veitingakonu, í Hafnarstræti
18, Reykjavík, þar sem Bjarnheiður
rak veitingastofu.
í Reykjavík vann Magnús við
margs konar störf, aðallega bygg-
ingarvinnu, og síðar við byggingu
Reykjavíkurflugvallar, hestaum-
sjón, skurðgröft og vegavinnu.
1943- 44 vann hann við hafnar-
vinnu, mest hjá Ríkisskip, í pakk-
húsi, á vinnuvélum og við akstur.
1944- 45 við akstur á vörubíl og
síðar leigubílaakstur.
1. júlí 1945 hóf Magnús nám í
blikksmíði hjá Nýju Blikksmiðjunni
hf. í Reykjavík. Hann lauk prófí frá
Iðnskólanum í Reykjavík árið 1947,
og sveinsprófi í blikksrníði 2. nóv-
ember 1949. Meistarabréf í blikk-
smíði fékk hann 1. mars 1954.
Hann vann óslitið hjá Nýju Blikk-
smiðjunni hf. þar til sumarið 1955,
að allri algengri blikksmíðavinnu,
og síðari árin einnig lítilsháttar að
teikni- og tæknistörfum. Síðan
vann Magnús nokkra mánuði hjá
varnarliðinu, bæði á Keflavíkur-
flugvelli og við Grindavík.
Arið 1955 hóf Magnús störf hjá
Blikksmiðjunni Vogi sf. í Kópavogi,
og vann jöfnum höndum við blikk-
smíði, teikni- og tæknistörf, en frá
1958 eingöngu við tæknistörf, út-
reikninga á tilboðum og innkaup á
tækjum.
Árið 1960 var Blikksmiðjunni
Vogi breytt í hlutafélag og gerðist
Magnús þá hluthafi, ásamt 6 öðrum
blikksmiðum. Magnús vann síðan
hjá Blikksmiðjunni Vogi, lengst af
sem forstöðumaður tæknideildar,
þar til rekstri hennar var hætt.
Magnús kvæntist 15. apríl 1954
Margréti Karlsdóttur, f. 25. október
1926 í Reykjavík. Foreldrar hennar
voru Sunnifa Níelsdóttir frá Bol-
ungarvík og Karl L. Jakobsson járn-
smiður frá Knarrarnesi, Vatns-
leysuströnd.
Börn þeirra eru: Karl, f. 14. des-
ember 1953, blikksmiður,
Reykjavík. Sigríður Jakobína, f. 21.
desember 1954, búsett á Djúpa-
vogi. Magnús Guðmann, f. 2. maí
1956, tæknifræðingur, ísafirði.
Elísabet, f. 13. ágúst 1957, skrif-
stofumaður. Haukur, f. 22. mars
1962, vélstjóri. Jón, f. 29. ágúst
1963, tölvunarfræðingur. Bjarn-
heiður, f. 27. september 1965, nemi.
Magnús vann að margs konar
félagsmálum. Hann var einn af
stofnendum Félags Blikksmiðju-
nema í Reykjavík. í stjórn Félags
blikksmiða var hann í 15 ár og þar
af 7 ár sem formaður. Hann var
fulltrúi Félags blikksmiða á 5 þing-
um ASÍ og fulltrúi þess á stofn-
fundi Málm- og skipasmíðasam-
bandsins. Fyrir störf í þágu Félags
blikksmiða var honum veitt viður-
kenning á 30 ára afmæli félagsins
og á 40 ára afmæli þess var hann
sæmdur gullmerki félagsins. Magn-
ús var félagi í Oddfellow-reglunni,
og var þar virkur félagi, meðan
heilsa hans leyfði.
Kynni okkar Magnúsar hófust
1956, en þá lágu leiðir okkar saman
vegna starfa okkar. Magnús starf-
aði þá aðallega við tæknistörf, við
skipulagningu, tilboðsgerð og hönn-
un. Magnús var mjög vel gefinn og
var hann sífellt að auka þekkingu
sína á loftræstitækni. Þessi áhugi
hans var mjög þýðingarmikill fyrir
Blikksmiðjuna Vog og átti stóran
þátt í að vegur smiðjunnar óx jafnt
og þétt.
Vandvirkni og samviskusemi ein-
kenndi öll hans störf og margir leit-
uðu til hans, við undirbúning og
framkvæmd verka, enda var hann
alltaf fús til að gefa leiðbeiningar
og ráð. Magnús var mikill fjöl-
skyldumaður. Hjónaband hans var
mjög farsælt og hamingjusamt,
enda kom það oft í ljós er við rædd-
um saman, að mjög gott og hlýtt
samband var við fjölskylduna alla,
börn hans og barnabörn. Með
Magnúsi er horfinn góður vinur og
samstarfsmaður. Fyrir u.þ.b. þrem-
ur árum kom í ljós sá sjúkdómur,
sem síðan reyndist óviðráðanlegur.
Magnús gekkst undir tvær stórar
aðgerðir, en þær báru, því miður,
ekki þann árangur, sem vonast var
eftir.
Hann lést í St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði í þann mund er jólahá-
tíðin var að ganga í garð, eftir langa
og erfiða sjúkdómslegu.
Eiginkonu hans, Margréti, böm-
um hans og barnabörnum, sendi ég
minar innilegustu samúðarkveðjur.
Rafn Jensson
Að morgni hins 23. desember sl.
lést mágur minn, Magnús Magnús-
son blikksmiður, í St. Jósefsspítal-
anum í Hafnarfirði.
Magnús var fæddur í Reykjavík
26. nóvember 1923 'og varð'hann
því 66 ára. Foreldrar hans voru
Jakobína Einarsdóttir og Magnús
Guðmundsson sem starfaði við út-
gerð og síldarmat. Þau áttu bæði
ættir sínar að rekja utan af landi,
en bjuggu í Reykjavík. Jakobína var
frá Borgum á Skógarströnd en
Magnús var frá Hörgsholti í Hruna-
mannahreppi. Magnús og Jakobína
eignuðust tvo syni, Magnús og
Hauk. Haukur var fæddur 25. jan-
úar 1925. Móðir þeirra dó þegar
drengirnir voru enn á unga aldri
og var þeim þá báðum komið í fóst-
ur til föðurbræðra sinna. Þannig
atvikaðist það að Magnús ólst upp
hjá Jóni Guðmundssyni, bónda á
Brúsastöðum og gestgjafa í Val-
höll, og konu hans, Sigríði Guðna-
dóttur. Jón og Sigríður voru barn-
laus, en ólu upp fimm börn. Magn-
ús kom þama inní góðan uppeldis-
systkinahóp sem hefur ávallt haldið
tryggu og góðu sambandi.
Arið 1940 kvæntist faðir Magn-
úsar Bjarnheiði Brynjólfsdóttur, en
hún rak um árabil matsölu í Hafnar-
stræti 18 og síðar í Stangarholti
34. Þau Magnús og Bjarnheiður
eignuðust eina dóttur, Eddu, sem
er eiginkona mín. Eftir að Magnús
komst á fullorðinsár og fluttist til
Reykjavíkur var heimili föður hans
og stjúpu hans annað heimili, enda
hafði samband þeirra feðganna
ætíð verið náið. Það var því mikið
áfall þegar faðir Magnúsar og föð-
urbróðir fómst í flugslysi með Glit-
faxa í janúar 1951. Eftir fráfall
föður síns flutti Magnús til stjúp-
móður sinnar og systur og studdi
þær eftir mætti á þessum erfiðu
tímum. Þó að bræðurnir, Haukur
og Magnús, ættu þess ekki kost að
alast upp saman urðu samskipti
þeirra nánari með árunum. Haukur
dvaldi í Danmörku og lauk þar
námi í tæknifræði. Aftur var það
fjölskyldunni og þá ekki hvað síst
bróðumum mikið áfali er þessi ungi
og efnilegi maður lést, aðeins 32ja
ára gamall. Magnús lærði blikk-
smíði í Nýju blikksmiðjunni og voru
störf hans alla tíð síðan í tengslum
við þá grein.
Árið 1954 kvæntist Magnús
Margréti Karlsdóttur. Foreldrar
hennar vom Sunnifa Nielsdóttir og
Karl Jakobsson járnsmiður og
bjuggu þau lengi á Bárugötu 36. Á
þessum ámm var ekki auðvelt fyrir
ungt fólk að hefja búskap, húsnæði
var ekki á hveiju strái og efni lítil.
Ungu hjónin byijuðu því búskap
sinn á heimili tengdamóður minnar.
Síðar tókst þeim með eljusemi og
dugnaði að byggja sér fallegt hús
í Skólagerði 44 í Kópavoti, þrátt
fyrir þröngan fjárhag. Börnin urðu
átta og em öll nema tvö búsett á
höfuðborgarsvæðinu, en þau em:
Karl blikksmiður, fæddur 14. des-
ember 1953. Kona hahs var Kristín
Gunnarsdóttir, en þau skildu. Þau
eiga tvo syni. Sigríður Jakobína
húsmóðir, fædd 21. desember 1954.
Hún er búsett á Djúpavogi og á
fjögur börn. Maður hennar var
Eysteinn Guðjónsson skólastjóri,
sem nú er látinn. Magnús Guðmann
tæknifræðingur, fæddur 2. maí
1956. Hann á þijú börn. Sambýlis-
kona hans er Gróa Haraldsdóttir
og em þau búsett á ísafirði. Elísa-
bet húsmóðir, fædd 13. ágúst 1957.
Hún er gift Tómasi ísleifssyni stýri-
manni og eiga þau tvær dætur.
Sigrún bankastarfsmaður, fædd 26.
janúar 1961. Hún á einn son. Hauk-
ur vélstjóri, fæddur 22. mars 1962.
Jón tölvunarfræðingur, fæddur 29.
ágúst 1963. Yngst er Bjarnheiður
sem er við nám í Bretlandi, fædd
27. september 1965.
Fljótlega eftir að Magnús hóf
störf við biikksmíði gerðist hann
meðeigandi í blikksmiðjunni Vogi,
en hún var um árabil ein stærsta
blikksmiðja landsins. Hugur hans
beindist mjög að vexti og viðgangi
fyrirtækisins og vann hann af alúð
þau störf sem honum vom falin á
vegum þess. Það var honum því
mikið áfall er fyrirtækið varð gjald-
þrota fyrir nokkmm ámm. Á sama
tíma fóru hin alvarlegu veikindi sem
Sigríður Halldórs-
dóttir - Minning
Nú er hún elsku amma okkar sem
okkur þótti svo vænt um látin.
Við viljum skrifa nokkur þakk-
lætisorð til hennar að leiðarlokum.
Við áttum heima hjá ömmu okk-
ar, Sigríði Halldórsdóttur, meira og
minna okkar æskuár og er margs
að minnast, dýrðlegra stunda sem
em okkur ógleymanlegar og gott
veganesti á lífsleiðinni. Kenndi hún
okkur trú, kærleik og gjafmildi,
eins og hún var sjálf. Hún trúði á
allt hið góða og lifði eftir því og
kenndi okkur.
Hún var listamaður í höndunum
og allar útpijónuðu peysurnar sem
við skörtuðum alltaf í vom margar.
Við eigum ekki nógu mörg orð
til að lýsa henni eða þakka fyrir
allt, en geymum þau í hjörtum okk-
ar um ókomin ár.
Við kveðjum elsku ömmu með
þökk fyrir allt. Guð geymi hana og
varðveiti.
Nína og Sigga
í dag, 29. desember, verður
jarðsungin frá kirkju Óháða safnað-
arins í Reykjavík tengdamóðir mín,
Sigríður Halldórsdóttir, sem lést í
Hafnarbúðum 18. desember sl.
Hún var fædd 16. júní 1897 á
Lambastöðum í Laxárdal í Dala-
sýslu, dóttir hjónanna Halldórs
Bjamasonar og Kristínar Eyjólfs-
dóttur. Hún flutti frá þeim sem
barn að Hömmm í sömu sveit en
þar var tvíbýli og bjuggu á öðmm
helmingnum systkini og var Sigríði
komið í fóstur hjá þeim. Ólst hún
þar upp, þar til hún flutti til
Reykjavíkur. Hún mun hafa farið í
vist til frú Hansen, sem hún alltaf
kallaði svo, á Frakkastígnum og var
þar um árabil. Seinna fór hún í vist
til Óskars Eriendssonar í apótekinu
og Laufeyjar, konu hans, og var
þar þangað til hún kynntist manni
sínum, Guðjóni Guðmundssyni
múrara. Giftu þau sig 1. október
1932. Þau hófu búskap á Baldurs-
götu 16 en síðar á Njálsgötu 74,
þar sem þau bjuggu alla tíð eftir
það, og Sigríður eftir að Guðjón
andaðist 1963. Þeim varð tveggja
barna auðið. Þau era: Guðmundur,
f. 1934, kvæntur Fanneyju Sigurð-
ardóttur og eiga þau þijú böm, og
Erna, f. 1936, gift Sverri Guðjóns-
syni og eiga þau tvær dætur.
Barnabörnin em fimm en barna-
barnabörnin sjö. Eftir að Sigríður
giftist vann hún við skúringar, t.d.
í prentsmiðjunni Hólum, sem þá var
til húsa í Þingholtsstræti 27 og í
Bókaverslun Snæbjarnar ogskúraði
hún þar meðan heilsa og kraftar
t
Elskuleg móðir mín,
JÓNFRÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
lést í hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð aðfaranótt 27. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Árný Ingvaldsdóttir.
að lokum bám hann ofurliði að
gera vart við sig. Magnús var alla
tíð mikill fjölskyldumaður og hagur
fjölskyldunnar sat einatt í fyrir-
rúmi. Ósérhlífni hans virtist oft tak-
markalaus. Sársjúkur fór hann
austur á Djúpavog til að standa við
hlið dóttur sinnar, þegar Eysteinn
maður hennar fórst í sjóslysi. Þau
hjónin vom mjög samhent. Þau
höfðu gaman af ferðalögum og
blönduðu gjarnan geði við aðra. Oft
hef ég heyrt á það minnst þegar
fjölskyldan í Skólagerðinu fór í
ferðalög hér fyrr á ámm meðan
börnin vom ung. Það var ekki látið
á sig fá þótt raða þyrfti þétt í
Rússa-jeppann, hver og einn átti
sinn bás. Þá var gjarnan haldið inn
í óbyggðir, austur á Þingvöll eða.í
heimsókn til fjölskyldunnar fyrir
austan flall.
Samband á milli heimila okkar
hefur alltaf verið mikið og gott og
lét Magnús sér einkar annt um syst-
ur sína. Hin síðari ár ferðuðumst
við hjónin oft með Magga og
Möggu, eins og þau em alltaf köll-
uð innan fjölskyldunnar, og em
þessar ferðir okkur ógleymanlegar.
Magnús var mikill náttúmunnandi
og hafði hann næmt auga fyrir
sérkennum náttúmnnar. Einn fagr-
an haustdag var farið austur á
Þingvöll og gengum við eftir
Snókagjá niður að Öxará. Þessi
ferð er mér einkar minnisstæð.
Magnús naut sín vel í þessari
gönguferð um sveitina sem honum
þótti svo vænt um. Það var eins
og hver sylla og hver planta hefðu
sérstöku hlutverki að gegna. Hann
hafði unun af öllum gróðri og rækt-
uðu þau hjónin svo vel garðinn sinn
i Skólagerðinu að Kópavogskaup-
staður veitti þeim viðurkenningu
fyrir hann. Oft kom Magnús með
plöntur sem hann hafði alið upp
heima hjá sér og gróðursetti þær
sjálfur af mikilli alúð í sumarbústað
okkar hjónanna, vestur í Dölum.
Þegar Magnús var ungur hafði
hann mikinn áhuga á skíðaíþróttum
og byggði hann ásamt félögum
sínum skíðaskála í Jósepsdal.
Margrét var einnig áhugasöm
skíðakona og urðu fyrstu kynni
þeirra einmitt í sambandi við þetta
sameiginlega áhugamál þeirra.
Magnús hafði mikinn áhuga á
stjórnmálum og félagsmálum. Hann
tók þátt í félagsstarfi blikksmiða
og var um tíma formaður í félagi
þeirra. Síðar gerðist hann félagi í
‘ Oddfellow-reglunni og var greini-
legt að hann naut þess að taka þátt
í þeirra starfi. Magnús barðist við
erfiðan sjúkdóm af þeirri hug-
hreysti og því æðruleysi sem jafnan
einkenndi hann. Að kvarta var ekki
hans vani. Kveðjustundin er komin.
Það er aðdáunarvert hve Margrét
og börn þeirra stóðu þétt saman
og aðstoðuðu hann af kostgæfni
uns yfir lauk. Megi Guð styðja þau
og styrkja. Minningin um góðan
dreng lifir.
Rögnvaldur Jónsson
entust. Hún sá um stórt heimili þar
sem dóttir hennar var mikið heima
hjá henni með dætur okkar, Nínu
og Siggu, sem ólust meira og minna
upp hjá henni. Aldrei gat ég þakkað
henni nóg fyrir það sem hún gerði
fyrir mig, Ernu og börnin, með svo-
leiðis ósérhlífni sem aldrei er hægt
að þakka fyrir. Eða hvað ætli það
séu margar peysurnar sem hún
pijónaði á telpurnar og barnabörnin
þegar tími var til frá brauðstritinu,
og margir kaffibollarnir sem hún
gaf gestum og gangandi af sinni
alkunnu gestrisni, en hennar heim-
ili var opið hús.
Fyrir 11 ámm flutti Sigríður í
Lönguhlíð 3 í íbúðir fyrir aldraða
og undi sér vel, en ég veit að hugur-
inn var oft bundinn við Njálsgötuna
þar sem æviáranum var að mestu
eytt, en við vomm nú oft áhyggju-
full yfir því að vita af henni einni
í seinni tíð. En eftir að heilsan og
sjónin fóru endanlega að bila fékk
hún inni í Hafnarbúðum þar sem
hún fékk þá umönnun sem hún
þurfti. Að lokum vil ég endurtaka
þakklæti mitt fyrir allt sem hún gaf
okkur, en ég gat aldrei endurgold-
ið. Guð varðveiti hana og geymi
alla tíð.
Tengdasonur